Ο κ. Γιώργος Ρούσης, επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές της 6ης Μάη, σε γραπτό του («επιστολή» το ονομάζει) χύνει δάκρυα - τα οποία περισσότερο με κροκοδείλια μοιάζουν με βάση τα γραφόμενά του - γιατί, λέει, βλέπει μια «συρρίκνωση της εκλογικής δύναμης» του ΚΚΕ.

Η αλήθεια, βεβαίως, είναι ότι η γνώμη του κ. Ρούση για την πολιτική του ΚΚΕ δε διαμορφώθηκε εξαιτίας του αποτελέσματος της 6ης Μάη. Αντίθετα, ο ίδιος έχει έρθει επανειλημμένα, σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τη γραμμή του ΚΚΕ, έχει πρωτοστατήσει σε επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ με μόνιμη στήλη σε αστική εφημερίδα. Μάλιστα, ενώ το ΚΚΕ κατά την προεκλογική περίοδο δεν επέλεξε την ανοιχτή αντιπαράθεση με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο κ. Ρούσης στην κεντρική ομιλία στην προεκλογική συγκέντρωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιτέθηκε με σφοδρότητα κατά του ΚΚΕ. Σήμερα, απλώς αξιοποιεί το εκλογικό αποτέλεσμα, για να τεκμηριώσει τη δεδομένη άποψή του ότι το ΚΚΕ «έχει λάθος γραμμή».

Τι λέει ο κ. Ρούσης; Οτι το ΚΚΕ «αρνείται το διάλογο με την αριστερά» και «οδηγείται σε απομονωτισμό». Δηλαδή, κατηγορεί το ΚΚΕ ότι δεν αναζητά συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ του ευρωμονόδρομου, της υγιούς επιχειρηματικότητας, της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, του ρεαλισμού της διαπραγμάτευσης του πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι, της στήριξης του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού; `Η μήπως ότι το ΚΚΕ δεν τα βρίσκει με δυνάμεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που αναπαράγουν τα περί «ενότητας της αριστεράς» (δηλαδή ενότητας με τον ΣΥΡΙΖΑ), που βαφτίζουν την αστική αντιμνημονιακή γραμμή (στην οποία συμφωνεί μέχρι και ο Καμμένος) ως αντικαπιταλιστική, που συνεργάζονται με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια σειρά σωματεία και εργασιακούς χώρους, που πρωτοστατούν στην αντι-ΠΑΜΕ γραμμή; Ο κ. Ρούσης, με τον τρόπο του, ασκεί και αυτός πίεση στο ΚΚΕ να πάρει μέρος στην επιχείρηση αναστήλωσης της σοσιαλδημοκρατίας, να συμμετάσχει ή να στηρίξει μια «αριστερή ή αντιμνημονιακή κυβέρνηση» διαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής.

Τι άλλο λέει ο κ. Ρούσης; Οτι το ΚΚΕ «παραπέμπει τη σωτηρία του λαού στο απώτερο σοσιαλιστικό μέλλον». Ο κ. καθηγητής φαίνεται ότι έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μπορεί ο λαός να σωθεί, σε συνθήκες ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου, σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης έξω από την πάλη για την ανατροπή της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας των μονοπωλίων. Αυτήν την πάλη θεωρούν «δευτέρα παρουσία» όσοι παρουσιάζουν την εργατική τάξη ανίκανη να χειραφετηθεί, να αποκτήσει πίστη στη δύναμή της να ανατρέψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αυτές οι έξαλλες φωνές στο όνομα της σωτηρίας του λαού σπέρνουν αυταπάτες, ψευδαισθήσεις και απογοήτευση, ηττοπάθεια και συμβιβασμό με την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Τα ίδια, άλλωστε, λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ, για να δικαιολογήσει την επιλογή του ευρωμονόδρομου ως ρεαλιστική. Στην πραγματικότητα, αυτό για το οποίο κατηγορεί το ΚΚΕ ο κ. Ρούσης είναι για το ότι δε σπέρνει αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για φιλολαϊκές λύσεις στο έδαφος του συστήματος.

Σε ποιο συμπέρασμα καταλήγει ο κ. Ρούσης; Οτι οι αδυναμίες που χρεώνει ο ίδιος στο ΚΚΕ οφείλονται στο ότι, λέει, το ΚΚΕ έχει «καταχωνιάσει» το Πρόγραμμά του!! Ενας ακόμα όψιμος και παράξενος «φίλος» του Προγράμματος του ΚΚΕ μετά τον κ. Τσίπρα και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτω από τη σημαία της δήθεν υπεράσπισης του Προγράμματος του ΚΚΕ, επιχειρεί να κρύψει το «κάλεσμά» του να αλλάξει το ΚΚΕ στρατηγική, να «βάλει νερό στο κρασί του», να αλλάξει μετερίζι, διαστρεβλώνοντας το ίδιο το Πρόγραμμά του, στο οποίο δε χωράνε ούτε οι κεντροαριστερές σούπες του ΣΥΡΙΖΑ ούτε οι ιδέες του «μοντέρνου» ρεφορμισμού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ο κ. Ρούσης, στο κείμενό του, δεν πρωτοτυπεί. Συστρατεύεται και αυτός με την ενορχηστρωμένη προσπάθεια αποδυνάμωσης του ΚΚΕ. Προσπάθεια που έχει στόχο είτε με «φιλικά λόγια» να το συνετίσουν, για να μετατραπεί σε ακίνδυνο τμήμα του αστικού πολιτικού συστήματος, είτε με την ανοιχτή επίθεση, τη συκοφαντία και τη διαστρέβλωση να το βάλουν στη γωνία.

Ενα έχουμε να διαβεβαιώσουμε: Και αυτή η προσπάθεια θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη θέληση και απόφαση των στελεχών, των μελών, των φίλων και ψηφοφόρων του ΚΚΕ. Αν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο κ. Ρούσης έχουν επιλέξει να γίνουν η 13η συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε δείχνει η κινητικότητα στελεχών και μελών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να κάνει το ίδιο και το ΚΚΕ.