ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πολλή φασαρία για ένα μουσείο που εμπορευματοποιεί την πολιτιστική κληρονομιά...

****

Την ίδια ώρα που ο τηλέπαθος είναι άνεργος, ή δουλεύει τρεις μέρες τη βδομάδα με μειωμένο μισθό, ή δουλεύει χωρίς ασφάλιση...

****

Πρέπει να τα ξεχάσει όλα αυτά;;;

****

Επίσης ο τηλέπαθος μ' όλα τα βάσανά του πρέπει από τώρα καλοκαιριάτικα να έχει αγωνία για το τι θα γίνει, είτε με την ημερομηνία των εκλογών, είτε με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας ...

****

Δηλαδή, να μην κοιτάει πώς θα οργανωθεί στο λαϊκό κίνημα για να αποκρούσει τα μέτρα του κεφαλαίου και να αντεπιτεθεί, αλλά να ξημεροβραδιάζεται με τις έννοιες εκείνων που θέλουν να εναλλάσσονται στην κυβέρνηση (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ)...

****

Για να περνούν τα μέτρα του κεφαλαίου...

****

Γλίτωσαν οι τηλέπαθοι για εικοσιτέσσερις ώρες από τα δελτία ειδήσεων των TV...

****

Δε γλίτωσαν όμως εντελώς...

****

Οι μεσημεριανούδες επί δύο μέρες έπαιζαν το γάμο του Αδωνις...

****

Πώς κατάφεραν να έχουν κάτι να λένε επί δύο μέρες;;;

****

Διαπίστωσαν μεγάλη φοροδιαφυγή από τους ιδιοκτήτες σκαφών...

****

Απίστευτο!!!

****

Πώς αλλιώς θα προετοιμάσουν τον φτωχό τηλέπαθο να δεχτεί τα ακόμα πιο άγρια μέτρα τους, αν δε δώσουν την εντύπωση ότι κάτι κάνουν και ενάντια στους πλούσιους...

****

Την εντύπωση...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η πισίνα του θανάτου

Διαφορετικής χρονικής διάρκειας για κάθε άνθρωπο ο πλους του στον Αχέροντα. (Θερμά συλλυπητήρια στον Νίκο για το θάνατο του αγωνιστή πατέρα του που κηδεύει σήμερα.) Για τα δυο 9χρονα κοριτσάκια, που ο Χάροντας τα συνάντησε την ώρα του ανέμελου παιχνιδιού τους στα νερά της πισίνας, στην ιδιωτική παιδική κατασκήνωση της Λάρισας, το πέρασμα από τη μικρή τους ζωή στον ατέρμονο θάνατο κράτησε λίγα δευτερόλεπτα. Οσο κρατάει η διακοπή της ανάσας. Πώς να τον αντέξεις αυτόν το θάνατο; Με τι τρόπο να θρηνήσεις γι' αυτόν το χαμό; Θέλεις να ουρλιάξεις και φωνή δε σου βγαίνει. Να κλάψεις και δάκρυα δεν κυλούν. Κλείνεις τα μάτια και βλέπεις την εικόνα των άψυχων μικρών κορμιών να κείτονται στον πυθμένα της πισίνας. Κι ύστερα φαντάζεσαι: Τα ουρλιαχτά φόβου των άλλων παιδιών. Την έκφραση πανικού στα πρόσωπα των γονιών. Δεν είναι μόνο τραγικό να πεθαίνουν παιδιά. Είναι και άδικο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρόκειται και για έγκλημα.

Α, ρε Χάρε, πώς το 'κανες αυτό; Δυο μικρά λουλουδάκια ήταν. Πανέμορφα, ευωδιαστά. Αρπαξες το δρεπάνι και τα' κοψες. Που να σου κοβόταν το χέρι απ' τη ρίζα. Ποιος σ' έστειλε, μωρέ, εκεί; Ποιος Θεός είναι τόσο άδικος, τόσο άκαρδος και τόσο μοχθηρός, που κόβει τη ζωούλα μικρών παιδιών; Ποια υπόσχεση για τον επουράνιο παράδεισο μπορεί να δικαιολογήσει μια τόσο πρόωρη αναχώρηση, μια τόσο αναπάντεχη και οδυνηρή απώλεια; Ποιο προπατορικό αμάρτημα μπορεί να ισχύει ακόμα και να χρησιμοποιείται, εσαεί, ως πρόσχημα για τη δικαιολόγηση «θεϊκών αμαρτημάτων»; Για τούτο το «φευγιό» των μικρών κοριτσιών δε δικαιολογούνται ούτε οι Θεοί.

Κι αν οι Θεοί είναι αδιάφοροι για τον πόνο μας, δεν υπολογίζουν την οργή μας και στέκουν πολύ ψηλά για να τους φτάσει το χέρι της τιμωρίας, δίπλα μας είναι οι άνθρωποι που ευθύνονται για το θάνατο των κοριτσιών. Αυτοί που δεν πήραν μέτρα για να προλάβουν και να εμποδίσουν το κακό. Που, ελαφρά τη καρδία και ελλείψει τη συνειδήσει, έβαλαν τα μικρά παιδιά μέσα στην πισίνα του θανάτου, χωρίς την απαιτούμενη προσοχή, δίχως την αναγκαία προστασία. Που, προκειμένου να εξασφαλίσουν περισσότερα κέρδη, δεν είχαν το απαραίτητο και επαρκώς εκπαιδευμένο προσωπικό, ούτε τις κατάλληλες και ασφαλείς υποδομές. Αυτοί που εγκλημάτησαν και πρέπει να τιμωρηθούν. Σε τούτη και όχι στην άλλη ζωή.

Αλλά μεγάλη ευθύνη φέρουν κι εκείνοι που επιτρέπουν στους «κυνηγούς του χρήματος» να παίζουν με τη ζωή μικρών παιδιών. Για τη λειτουργία της κατασκήνωσης στη Λάρισα - και όπου αλλού - χωρίς να διαθέτει την αναγκαία υποδομή και την απαραίτητη στελέχωση, ευθύνονται αυτοί που της έδωσαν τη σχετική άδεια. Οι αρμόδιοι της Νομαρχίας και όποιος άλλος. Πρέπει κι αυτοί να απολογηθούν και να τιμωρηθούν. Για την παράδοση των παιδικών κατασκηνώσεων σε κερδοσκόπους επιχειρηματίες, ευθύνονται οι κυβερνήσεις, που, στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς» και της «επιχειρηματικότητας», εμπορευματοποιούν και το παιδικό δικαίωμα στις διακοπές, όπως κοστολογούν, σε χρήμα, κάθε κοινωνικό αγαθό. Και η δική τους τιμωρία δεν μπορεί να είναι άλλη από την αφαίρεση του «δικαιώματος» να κυβερνούν και να εγκληματούν σε βάρος της κοινωνίας...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ