«ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝΟΙΚΤΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, σε αρμονική σύνδεση με τη Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης. Το νέο σχολείο συνδέεται με τις τοπικές κοινωνίες. Είναι το σχολείο όπου θεσμικό και ουσιαστικό ρόλο έχουν όλοι: Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι ίδιοι οι μαθητές, η τοπική αυτοδιοίκηση. Η νέα διοικητική δομή της χώρας αποτελεί τη βάση για μια νέα σχέση παιδείας και τοπικής κοινωνίας, με μεταφορά νέων αρμοδιοτήτων στο πλαίσιο του Συντάγματος».

Το σύνθημα του υπουργείου «πρώτα ο μαθητής», είναι ψέμα. Σε αυτό το σχολείο πρώτα θα είναι οι επιχειρήσεις! Ολη η λογική και η φιλοσοφία του, τα εξειδικευμένα μέτρα του, αυτό εξυπηρετούν:

• Σπάει ο ενιαίος χαρακτήρας του αναλυτικού προγράμματος (απογευματινές ελεύθερες ζώνες, ολοήμερα, ΖΕΠ, κτλ.), γεγονός που χτυπάει καίρια τον ενιαίο χαρακτήρα του σχολείου.
• Δίνεται η δυνατότητα παρέμβασης της Τοπικής Διοίκησης, των κοινωνικών εταίρων, των επιχειρήσεων, ΜΚΟ (που θα εμφανίζονται με το μανδύα των δωρητών, των εθελοντών).
• Αποδομείται η βασική γνώση και ενισχύεται η στροφή στις δεξιότητες. Αποδυναμώνονται οι θετικές επιστήμες (με στόχο την αποδόμηση της σκέψης, των βάσεων της γνώσης), εισάγεται η ξένη γλώσσα από την Α' Δημοτικού τη στιγμή που τα παιδιά δε γνωρίζουν καλά καλά τη μητρική τους γλώσσα. Εισάγονται οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές από την Α' Δημοτικού με βασικό στόχο τη δημιουργία μιας «ψηφιακής πελατείας» και ενός εργατικού δυναμικού που θα παίρνει νωρίς νωρίς την αναγκαία ψηφιακή κατάρτιση. Παράλληλα, με την εισαγωγή των ηλεκτρονικών υπολογιστών το ίδιο το σχολικό βιβλίο τίθεται σταδιακά υπό αίρεση. Δεν είναι τυχαίο ότι στο κείμενο για το «νέο σχολείο» δε γίνεται πουθενά λόγος για σχολικά βιβλία αλλά για προγράμματα! Παράγοντας στην Κοζάνη (υπό την εποπτεία Κουκουλόπουλου) που υλοποιεί πρόγραμμα ηλεκτρονικής διασύνδεσης στην περιοχή προπαγανδίζει (εφημ. ΝΕΑ): «Καλύτερα να δίνεις στο παιδί ένα λαπ τοπ παρά ένα βιβλίο».
• Η επέκταση της μαθητείας στο Γυμνάσιο, που εισάγεται με το νόμο για το εργασιακό, είναι η επιβεβαίωση της ανάγκης του κεφαλαίου για στροφή στην εκμετάλλευση των δεξιοτήτων από πολύ νωρίς, στρατηγική της ΕΕ που παροτρύνει στη μείωση των θεωρητικών γνώσεων και στην εισαγωγή της μαθητείας σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις στις δομές της εκπαίδευσης.
• Ο τρόπος πρόσληψης των εκπαιδευτικών που φέρνει ο νέος νόμος σπάει κάθε σχέση πτυχίου - επαγγέλματος και εισάγει την πιστοποίηση των επαγγελματικών προσόντων. Σημαντικό είναι ότι ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ θα είναι ανοιχτός, δηλαδή δε θα προκηρύσσεται συγκεκριμένος αριθμός θέσεων. Ετσι, κάθε κυβέρνηση δε δεσμεύεται για συγκεκριμένο αριθμό «διοριστέων», που σημαίνει επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, ελλείψεις, κενά.
• Η λεγόμενη αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και της σχολικής μονάδας αποτελεί εργαλείο για την εφαρμογή του διαφοροποιημένου σχολείου της αγοράς, του σχολείου των δεξιοτήτων, της ημιμάθειας. Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού δένεται με τη μονιμοποίηση, είναι δρόμος εκφοβισμού, χειραγώγησης, για την πιο αποφασιστική υλοποίηση της αντιδραστικής εκπαιδευτικής πολιτικής.
• Στο νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα, στο ζήτημα της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας, μπαίνει ως εξής σε ένα από τα κριτήρια:

«Κατανομή εσόδων ανά κατηγορία πηγών και προβλεπόμενης δαπάνης». Κι αμέσως παρακάτω μπαίνουν τα ερωτήματα: «Ο δήμος υποστηρίζει οικονομικά το σχολείο; Ο Σύλλογος Γονέων ενισχύει οικονομικά το σχολείο;»

Η κυβέρνηση ξεκινάει τώρα τα 800 πιλοτικά ολοήμερα, που θα υλοποιήσουν τις παραπάνω κατευθύνσεις. Προηγούμενος νόμος με βάση τον οποίο λειτουργούσαν τα ολοήμερα (2525/97) προβλέπει τριμερή ευθύνη χρηματοδότησης (κράτους, Τοπικής Διοίκησης και γονιών). Στη βάση αυτή, είναι αναμενόμενο κενά - ελλείψεις υποδομών αλλά και εκπαιδευτικών να λύνονται από την Τοπική Διοίκηση και τους γονείς, άμεσα και μακροπρόθεσμα.

Το 15% των δήμων έχει ήδη προχωρήσει στην επιβολή τελών ως πρόσθετο έσοδο των σχολικών επιτροπών μέσω του νόμου 1992/90 και στη διεύρυνση του συντελεστή του φόρου των ηλεκτροδοτούμενων χώρων.

• Με το νόμο του «Καλλικράτη» και της Διά Βίου Μάθησης ανατίθενται στην Τοπική Διοίκηση ο έλεγχος και ο σχεδιασμός των προγραμμάτων διά βίου μάθησης, της μεταλυκειακής κατάρτισης, δημόσια ΙΕΚ, σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, προγράμματα κατάρτισης ενηλίκων κτλ. Στόχος, η επαγγελματική κατάρτιση «να δένεται με την τοπική κοινωνία και τις προτεραιότητες που τίθενται σε περιφερειακό επίπεδο», όπως δηλώνει η κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει ότι η Τοπική Διοίκηση θα λειτουργήσει ως μοχλός προσαρμογής του εργατικού δυναμικού (νέου και παλιού) στις ανάγκες των επιχειρήσεων που λυμαίνονται τις αναπτυξιακές δυνατότητες κάθε περιοχής με βάση τα κέρδη τους, αξιοποιώντας τα αντίστοιχα κονδύλια του ΕΣΠΑ, τις δημόσιες υποδομές.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η παρέμβαση των επιχειρήσεων στη δομή και στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης μέσω και της Τοπικής Διοίκησης οδηγεί σε χειρότερους όρους μόρφωσης, οι συνέπειες στην τσέπη της λαϊκής οικογένειας θα είναι πια και επίσημα άμεσες, δηλαδή, ο γονιός θα βιώνει την εμπορευματοποίηση μέσα στο σχολείο αφού θα αναγκάζεται να πληρώνει για πλευρές της λειτουργίας του.Τα 30άρια τμήματα, το κλείσιμο σχολικών μονάδων, η παράδοσή τους σε άλλες χρήσεις, η μείωση κατά 2/3 της χρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών, το πέρασμα της ευθύνης της καθαριότητας των σχολείων και των εργαζομένων σε αυτή είναι ήδη μία πραγματικότητα, που στο επόμενο διάστημα θα οξύνει τα λαϊκά αδιέξοδα.

Γ. Καμίνης: 1. «Υπάρχει η Ελλάδα που έρχεται. Η Ελλάδα που θα ανήκει σε πολίτες που θα είναι έτοιμοι να διεκδικήσουν μία θέση στην κοινωνία, άνθρωποι που θα εργάζονται σκληρά, που δε θα φοβούνται την υγιή άμιλλα και τον ανταγωνισμό». Αυτό είναι το όραμα του κ. Καμίνη (υποψήφιου δήμαρχου Αθήνας του ΠΑΣΟΚ) για τη νεολαία, όπως το εξέφρασε στην πρώτη δημόσια ομιλία του μπροστά στο κυβερνητικό και ΠΑΣΟΚικό ακροατήριο. Ανθρωποι, όχι που θα μπορούν να έχουν σίγουρη δουλειά, αλλά θα διεκδικούν θέση στην κοινωνία. Αυτή την κοινωνία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ανθρωποι που θα εργάζονται σκληρά, τέτοιους βεβαίως θέλει το κεφάλαιο για να κερδοφορεί. Που δε θα φοβούνται τον ανταγωνισμό, δηλαδή τη λογική «ο θάνατός σου η ζωή μου». Ανθρωπος των μεγαλοεπιχειρηματιών, πιστός στην πολιτική προαγωγής των συμφερόντων τους. Λαός και ιδιαίτερα η νεολαία να τον πληρώσουν, αυτόν και το ΠΑΣΟΚ που τον στηρίζει, με το νόμισμα που του πρέπει. Καταψηφίζοντάς τον και υπερψηφίζοντας «Λαϊκή Συσπείρωση» που στηρίζει το ΚΚΕ.

Γ. Καμίνης: 2. «Διεκδικούμε το δικαίωμα σε μια πόλη με σύγχρονες και επαρκείς κοινωνικές υπηρεσίες, αντίβαρο στο πρόβλημα της κρίσης και ασπίδα προστασίας για τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα». Αλήθεια από ποιον τη διεκδικεί ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ; Από την κυβέρνηση που τον στηρίζει και τη στηρίζει; Και τι θα κάνει γι' αυτά έστω τα πενιχρά για το λαό εν μέσω πολιτικής δραστικής συρρίκνωσης της κρατικής χρηματοδότησης στην περιφέρεια σύμφωνα με το επικαιροποιημένο μνημόνιο; Τι θα κάνει, με δεδομένο ότι θα διαχειρίζεται την κοινωνική πολιτική χωρίς πόρους; Θα πάει κόντρα στην κυβέρνηση; Αδύνατον, την υπερασπίζει, δικός της είναι. Θα φορολογήσει αδρά τους μεγαλοεπιχειρηματίες; Αποκλείεται, τα συμφέροντά τους υπηρετεί. Αρα; Υπηρεσίες πτωχοκομείου για εξαθλιωμένους μην τυχόν και πεθάνουν θα κάνει, σαν τα συσσίτια, σαν τις φιλανθρωπίες των μεγαλοεπιχειρηματιών που αφού ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους, αφού μειώνουν τους μισθούς, αφού αυξάνουν την ανεργία, κάνουν και τέτοιες «φιλεύσπλαχνες» δράσεις μαζί με τις τοπικές διοικήσεις, χτυπώντας τις πραγματικές ανάγκες σε υπηρεσίες πρόνοιας, για να εξαρτούν τους εξαθλιωμένους και να αμβλύνουν την ακραία φτώχεια. `Η θα παρέχει ανάλογες υπηρεσίες με πληρωμή. Για στήριξη στο λαϊκό κίνημα και διεκδικήσεις ικανοποίησης όλων αυτών των λαϊκών αναγκών, τις απεχθάνονται μετά βδελυγμίας, αφού είναι αντίθετες με την πολιτική τους.

Γ. Καμίνης: 3. «Διεκδικούμε το δικαίωμα σε μία πόλη όπου η φύση θα επιστρέφει εντός της, με δίκτυα πράσινων χώρων, με λιγότερα αυτοκίνητα, περισσότερους ποδηλάτες, με χώρους περιπάτου, άθλησης και αναψυχής. Το δικαίωμα σε μια πόλη που ενθαρρύνει την καινοτόμο επιχειρηματικότητα και στηρίζει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που επενδύουν στη νέα γνώση». Πράγματι, ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ θα ενισχύει τους μεγαλοεπιχειρηματίες, (πετάει και τους μικρομεσαίους έτσι για άλλοθι, δε θα χρειαστεί να κάνει τίποτα αφού τους ξεκληρίζει η κρίση, ο ανταγωνισμός των μονοπωλίων και η πολιτική της κυβέρνησης, υποψήφιος της οποίας είναι). Οσο για τους ποδηλατόδρομους τους χώρους αναψυχής, κ.λπ., οι εργάτες που πεινάνε, που δεν έχουν δουλειά, που δεν μπορούν να ζήσουν την οικογένεια, δεν έχουν ανάγκη από ποδηλατόδρομους, αλλά από την ικανοποίηση αυτών των αναγκών της δουλειάς, του ικανοποιητικού εισοδήματος, της σύνταξης, της μόρφωσης, της αποκλειστικά δημόσιας δωρεάν υγείας, κ.λπ. Το ίδιο και οι μικρομαγαζάτορες. Αυτοί όλοι να τον καταψηφίσουν, διεκδικώντας ό,τι τους ανήκει.

Γ. Καμίνης: 4.«Διεκδικούμε το δικαίωμα σε μια πόλη που αφομοιώνει τις πράσινες πρακτικές, βλέποντας σε αυτές μιαν απάντηση όχι μόνο στα προβλήματα του περιβάλλοντος, αλλά και σε εκείνο της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, καθώς αναπτύσσουν την τοπική οικονομία, αναπτύσσουν νέες δεξιότητες στους ανθρώπους και νέες θέσεις εργασίας δημιουργούν». Ο,τι λέει και η κυβέρνηση λέει και ο κ. Καμίνης. Ενίσχυση των καπιταλιστικών επενδύσεων και φτηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό για αύξηση της εκμετάλλευσης. Αντιμετώπιση της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου. Και η Περιφέρεια, όπως συγκροτήθηκε με τον «Καλλικράτη», έχει πρωταρχικά αυτή την αποστολή.

Προσβάλλουν βάναυσα τη νοημοσύνη του λαού τα ψευτοδιλήμματα που θέτει για τις εκλογές στις 7 Νοέμβρη ο Α. Σαμαράς και γι' αυτό και μόνο το λόγο πρέπει να τιμωρηθεί σκληρά η ΝΔ, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, στις κάλπες του Νοέμβρη.

Δύο είναι τα διλήμματα που έθεσε, με τη χτεσινή ομιλία του στην ΚΟ της ΝΔ, ο πρόεδρος της ΝΔ. Πρώτον: «Σε τοπικό επίπεδο, οι κοινωνίες θα βρεθούν μπροστά στο δίλημμα: θέλουν τοπικούς άρχοντες που θα είναι "εξαρτήματα" αυτής της κυβέρνησης ή εκλεγμένους εκπροσώπους που θα ξέρουν να διεκδικούν αποφασιστικά από την κυβέρνηση;».

Και δεύτερον: «Σε πολιτικό επίπεδο θα βρεθούν μπροστά στο δίλημμα: θέλουν να στείλουν μήνυμα δυσαρέσκειας προς την κυβέρνηση που τους ξεγέλασε, ή να την ενθαρρύνουν να συνεχίσει την ίδια πολιτική; Θέλουν να την "επιβραβεύσουν" που τους φώναζε "λεφτά υπάρχουν" κι ύστερα... έκοψε τις συντάξεις των 700 ευρώ;»

Είναι εξόφθαλμος ο στόχος του: Να εγκλωβίσει τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια στο πλαίσιο του δικομματισμού. Ομως η ψήφος στη ΝΔ δεν είναι μήνυμα δυσαρέσκειας προς την αντιλαϊκή πολιτική του μνημονίου, αλλά ψήφος επιδοκιμασίας και πράσινο φως για πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα. Η ΝΔ έχει δεσμευτεί ότι θα τηρήσει το μνημόνιο μέχρι κεραίας και ποτέ δεν έχει καταψηφίσει κανένα από τα βάρβαρα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνει. Ούτε καν το κόψιμο της σύνταξης των 700 ευρώ, για την οποία υποκριτικά κόπτεται.

Οσο για το πόσο «αντιμνημονιακή» είναι η ψήφος στη ΝΔ αρκεί το παρακάτω απόσπασμα από την ομιλία του προέδρου της ΝΔ: «Οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν έχουν μόνο αντι-μνημονιακό χαρακτήρα. Αλλά δεν παύει, το ίδιο το μνημόνιο, να ακυρώνει και τον "Καλλικράτη"...»(!). Τόσο αντιμνημονιακά. Το μνημόνιο ακυρώνει τον «Καλλικράτη»! Ελεος με την υποκρισία τους. Αλλά πώς να παραδεχτούν ότι ο «Καλλικράτης» υπηρετεί το μνημόνιο;