Παπαγεωργίου Βασίλης

****

Πώς τώρα πέσατε από τα σύννεφα;;;

****

Ηταν άλλη η γραμμή τότε;;;

****

Ο Προβόπουλος (Τράπεζα Ελλάδας) είχε λέει ειδοποιήσει τον Γιώργο (ΠΑΣΟΚ) και τον Κώστα (ΝΔ) για το μέγεθος του ελλείμματος...

****

Το ΠΑΣΟΚ λέει: Ναι μεν αλλά και ζήτω η εθνική Ελλάδας και τι ωραία που είμαστε στην εξοχή, και ωραίος που ήταν ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος και πράσινη ανάπτυξη, και αξιοκρατία και από την πόλη έρχομαι... Δηλαδή ΠΑΣΟΚ....

****

Η ουσία είναι πως είτε έτσι είτε αλλιώς όλοι βαράνε την ίδια βιόλα...

****

Δηλαδή, ο καημός του κεφαλαίου, των κομμάτων του (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), του Προβόπουλου, του Αλμούνια, του Τρισέ, των «Φαινάσιαλ Τάιμς» κλπ., είναι να περάσουν το συντομότερο οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και να πληρώσει για την κρίση που προκάλεσαν ο τηλέπαθος...

****

Φυσικά, αυτές οι ιστορίες δημιουργούν και πολλά σου 'πα - μου 'πες αλλά σημασία έχει ο κοινός σκοπός...

****

Το ταξικό συμφέρον και η σωτηρία του συστήματος...

****

Η κυβέρνηση του «όλα στο φως», γιατί δε δίνει στη δημοσιότητα την επιστολή Ερντογάν;;;

****

Η κυβέρνηση του «όλα στο φως» γιατί δεν ανοίγει δημόσια το στημένο διάλογο;;;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μα, στενοχωριέσαι εσύ με δοκτοράτο στη γαλλική φιλολογία, η φωνή μου είχε ένα τόνο επίπληξης. Και πού με οδήγησε αυτό; Εδώ, της απαντούσα ειρωνικά.

Η Μπάρμπαρα είχε σπουδάσει σ' ένα από τα πιο φημισμένα Πανεπιστήμια στη Βοστόνη.

Εργαζόμασταν στο περιοδικό Forbes, έτος ιδρύσεως 1917, που είχε ως μότο «The Capitalist Tool» - Το εργαλείο του κεφαλαιοκράτη - και τα ανταγωνιστικά του έντυπα ήταν το «Fortune» και το «Business Week».

Ούτε εκείνη, ούτε εγώ χρησιμοποιούσαμε τις γνώσεις μας.

Εγώ είχα μια ταπεινή δουλειά στο διαφημιστικό τμήμα.

Οι αντιλήψεις μας δεν συγγένευαν καθόλου με το περιεχόμενο και τις απόψεις του περιοδικού, σ' ένα όμορφο κτίριο της Πέμπτης Λεωφόρου, στη Νέα Υόρκη.

Παραιτηθήκαμε και οι δύο. Κυρίως γιατί διαφωνούσαμε με την πολιτική της εργοδοσίας, και όχι μόνο στο συγκεκριμένο περιοδικό, ότι καλός μάνατζερ μιας επιχείρησης, είναι εκείνος που ανακαλύπτει τα χαρίσματα του υποψήφιου υπάλληλου, αυτό συνέβαινε κατά την συνέντευξη, και αυτά εκμεταλλευόταν.

Η φωνή για τις τηλεφωνήτριες έπαιζε ένα σημαντικό ρόλο.

Σκοπός της ήταν να τους μιλήσει για την παραίτησή της από τη δουλειά και να ζητήσει την οικονομική τους συμπαράσταση μέχρι να βρει άλλη δουλειά. Κυρίως να της πλήρωναν το ενοίκιο του διαμερίσματός της.

Οι γονείς της, εβραϊκής καταγωγής, είχαν επίσης γεννηθεί στη Νέα Υόρκη και ήταν και εκείνοι διπλωματούχοι πανεπιστημίων. Ηταν πολύ συμπαθητικοί.

Ο καυγάς που άναψε λίγα λεπτά μετά την υποδοχή που μας έκαναν, η κόρη τους δεν τους επισκεπτόταν συχνά, είχε ως θέμα τις γάμπες της και το χαμόγελό της.

Η φιλοφρόνηση του μπαμπά της ότι αυτά τα είχε κληρονομήσει από τη μαμά της, και είχαν υπάρξει η αιτία που την είχε παντρευτεί, έκαναν την Μπάρμπαρα να εκραγεί.

Η μαμά της, εντελώς πρακτικά, πήγε στην κουζίνα να δει πώς ψηνόταν το κοτόπουλο.

Η Μπάρμπαρα άρπαξε την τσάντα της και, σχεδόν, με διέταξε να σηκωθώ από την καρέκλα μου και να την ακολουθήσω.

Φύγαμε από το σπίτι νηστικές και έτσι έφτασα νηστική στο διαμέρισμά μου.

Η λογική ήταν πως ή αυτός δεν ασκούσε καλά τη δουλειά του ή δεν είχε κάνει, εξ αρχής, καλές εκτιμήσεις, αλλά και τα δύο οδηγούσαν να του ζητηθεί υποβολή και της δικής του παραίτησης, αφού πρώτα εξεταζόταν ο χρόνος προηγούμενων παραιτήσεων ή απολύσεων.

Το σύστημα ήταν ελαττωματικό.