Πυκνώνουν οι κινήσεις στη «σκακιέρα» της αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού, με αξιομνημόνευτο μάλιστα συγχρονισμό από τις δυνάμεις των αστών.

-- Ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκης, με δήλωσή του στην εφημερίδα «Εθνος» ανέφερε: «Πρέπει όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου να βοηθήσουν την κυβέρνηση αυτή, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες που εμφανίζει, προκειμένου να βγούμε από την κρίση. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αντιπολίτευσης». Χρειάζεται, πρόσθεσε ο ίδιος, μια «συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων πάνω στη βάση μιας σωστής και αποτελεσματικής πολιτικής. Στο πλαίσιο αυτής ακριβώς της πολιτικής είναι αναγκαία η σύσταση αμέσως, τώρα, του υπουργείου Οικονομικών με επικεφαλής στελέχη, όπως είναι ο κ. Αλ. Παπαδόπουλος ή ο κ. Γ. Φλωρίδης».

-- Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Πεταλωτής, αξιοποιώντας τις δηλώσεις Μητσοτάκη χαρακτήρισε «μονόδρομο» την πολιτική της κυβέρνησης, τόνισε ότι «έχουμε προσκαλέσει όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις να δώσουν τη συναίνεσή τους» και ζήτησε «εθνική συστράτευση για να βγει η χώρα από την κρίση».

-- «Εθνική συνεννόηση ή πρόωρες εκλογές» ζήτησε από την πλευρά της και η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας, Ντόρα Μπακογιάννη, προσθέτοντας ταυτόχρονα ότι η «κυβέρνηση έχει χρέος να αναλάβει πρωτοβουλίες εθνικής συνεννόησης». Η χώρα, σημείωσε η ίδια, «βαδίζει ολοταχώς προς τη χρεοκοπία» και «αν αυτή την ώρα, το πολιτικό σύστημα είναι κατώτερο των περιστάσεων και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση πολιτεύονται όπως πριν από την κρίση, τότε ο λαός έχει το λόγο και θα επιβάλει τις απαραίτητες λύσεις και συμμαχίες», δηλαδή μια κυβέρνηση συνεργασίας.

-- Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μ. Ανδρουλάκης ανακάλυψε ότι «τα προβλήματα τα δημιουργούν οι άνθρωποι του Παπανδρέου στην κυβέρνηση. (...) που μέσα σε ένα βράδυ αναδείχθηκαν από τον Παπανδρέου από του μηδενός», και αφού σημειώνει ότι προεκλογικά προειδοποίησε τον Παπανδρέου «να κάνει μια κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης. Να βάλει δυο - τρία πρόσωπα ευρύτερης συναίνεσης», φτάνει στο ζουμί και σημειώνει: «Χρειαζόμαστε νέες φωνές στις παλιές "φωλιές", αλλά και νέες φωνές και σε καινούργιες "φωλιές". (...) Κατά τη γνώμη μου, αυτό που λέγεται ΠΑΣΟΚ, που είναι ο μεγάλος χώρος που αρχίζει από τις παρυφές της Δεξιάς και φθάνει ως τις παρυφές της κομμουνιστικής Αριστεράς, ένας ευρύτερος χώρος σοσιαλιστικός, της Κεντροαριστεράς, έχει φτάσει σε ένα οριακό σημείο που χρειάζεται μια ριζική αναμόρφωση. Οπως η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία το 1958 έκανε το "μπαμ" και μια τομή, έτσι χρειαζόμαστε και εμείς μια τομή. Αλλά στην κρίση, να το ξέρουμε, ότι δεν υπάρχει άλλος από το ΠΑΣΟΚ για να κάνει αυτή τη δουλειά».

-- Ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ, Γ. Καρατζαφέρης, διεκδίκησε την «πατρότητα» του καλέσματος σε «εθνική συνεννόηση», αναφέροντας ότι «εμείς την έχουμε ζητήσει εδώ και ενάμιση χρόνο». Ταυτόχρονα, σε μια προσπάθεια να θολώσει τα νερά και να ενεργοποιήσει όλα τα σενάρια που επεξεργάζεται η αστική τάξη, ζήτησε τη διενέργεια πρόωρων εκλογών.

Ο καταιγισμός των παρεμβάσεων μόνο τυχαίος δεν είναι. Παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις για το ποια μορφή θα πρέπει να πάρει η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, υπάρχει ταύτιση απόψεων και στρατηγικής. Με μια φωνή, καλούν σε συστράτευση το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης για να επιταχυνθούν οι ρυθμοί της αντιλαϊκής επέλασης. Επικαλούνται το «εθνικό συμφέρον» και προτείνουν τη στελέχωση της κυβέρνησης είτε με πρόσωπα κοινής αποδοχής, που θα εγγυηθούν την «εθνική συνεννόηση», δηλαδή το σύρσιμο του λαού στην ταξική συναίνεση, για να προωθούν την αέναη αντεργατική αντιλαϊκή βαρβαρότητα, είτε τη συγκρότηση κοινού αστικού πολιτικού μετώπου, ενάντια στο λαό και τις πολιτικές δυνάμεις όπως το ΚΚΕ, που αντιπαλεύουν την πολιτική τους με όρους στρατηγικής, για τον ίδιο σκοπό.

Οι συγκεκριμένες παρεμβάσεις εκφράζουν την ανησυχία της αστικής τάξης για την κλιμακούμενη απαξίωση του πολιτικού της προσωπικού στα μάτια των εργαζομένων και τη γενικευμένη λαϊκή αγανάκτηση που προκαλεί η εφαρμοζόμενη πολιτική. Φαίνονται σαν προοίμιο μιας κυοφορούμενης αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού, που απεργάζεται η αστική τάξη για να διασφαλίσει ότι θα προχωρήσουν οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που απαιτεί η κερδοφορία της. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να χειραγωγηθεί η λαϊκή αγανάκτηση, να μη βρει ριζοσπαστική διέξοδο. Αυτός είναι ο καημός τους.

Στην αντιμετώπιση αυτών των σχεδίων πρέπει να συμβάλει με την πείρα του ο λαός, ενισχύοντας το ΚΚΕ, πυκνώνοντας τις γραμμές της λαϊκής συμμαχίας για την ανατροπή τους.