Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος για κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας» διακήρυξαν από τη συνδιάσκεψή τους. Με αφορμή αυτή τη συνδιάσκεψη ξαναβλέπουν το φως της δημοσιότητας άρθρα που εγκαλούν το ΚΚΕ επειδή δε συμβάλλει στην «κοινωνική σωτηρία» που πασχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εν ολίγοις επειδή δε συνεργάζεται με το ΣΥΡΙΖΑ για την ανατροπή της συγκυβέρνησης και την ανάδειξη μιας κυβέρνησης με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η προπαγάνδα είναι συμβολή στη μορφοποίηση των δύο πόλων του αστικού πολιτικού συστήματος που καθένας πασχίζει να πείσει το λαό ότι το δικό του μείγμα πολιτικής είναι αυτό που θα τον ωφελήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με σύνθημα την «ανατροπή της κυβέρνησης» για να έρθει μια «κυβέρνηση της αριστεράς», προβάλλει την άποψη ότι θα βγάλει την καπιταλιστική οικονομία από την κρίση και ότι αυτό θα είναι ωφέλιμο για το λαό... Αλλά τι εννοεί «σωτηρία»; Την πολιτική ανάπτυξης που προτείνει, δηλαδή την ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών για να κάνουν επενδύσεις. Και καλεί το λαό να στηρίξει αυτή την πολιτική, πολιτική ενίσχυσης των καπιταλιστών. Σ' αυτό το ζήτημα με δεδομένες τις εκτιμήσεις και των αστών ότι η απόφαση του Γιούρογκρουπ για τη διαχείριση του κρατικού χρέους της Ελλάδας δεν το κάνει διαχειρίσιμο, ξαναφούντωσε η προπαγάνδα για «κυβέρνηση της αριστεράς».

Αυτή η προπαγάνδα υπονομεύει την αναγκαιότητα της αντιμονοπωλιακής, αντικαπιταλιστικής πάλης, της ρήξης με την εξουσία του κεφαλαίου, την αποδέσμευση από την ΕΕ. Ενισχύει τον ένα πόλο διαχείρισης του καπιταλισμού ενάντια στον άλλο, υποτάσσοντας το λαό και στους δύο. Ο,τι ακριβώς έκανε το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ. Είναι πολιτική χειραγώγησης του λαού και ουσιαστικά εγκαλούν το ΚΚΕ γιατί δε συμβάλλει στην ενίσχυσή της με μια συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στηρίζοντας μια πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα ενός τμήματος του κεφαλαίου στην Ελλάδα, επιλέγοντας και άλλους ιμπεριαλιστές συμμάχους, εκτός Ελλάδας.

Ενα τμήμα αυτής της προπαγάνδας μάλιστα προβάλλει στο λαό την άποψη ότι η συμμετοχή του ΚΚΕ σε μια τέτοια κυβέρνηση αποτελεί εγγύηση για την εφαρμογή μέτρων ανακούφισης του λαού. Αλλά υπάρχει ένα θεμελιακό δεδομένο. Ανάπτυξη των μεγαλοεπιχειρηματιών και φιλολαϊκή πολιτική είναι σαν το νερό με τη φωτιά. Είναι μια ουτοπία, αφού το κυνήγι του κέρδους (αυτή είναι η ανάπτυξη), θέλει εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα. Τυχόν συμμετοχή του ΚΚΕ σε τέτοια κυβέρνηση βάζει μπουρλότο στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος.

Ολοι όσοι καλούν την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα να αναδείξουν μια τέτοια κυβέρνηση, στο ερώτημα σε όφελος ποιας τάξης θα λειτουργεί και θα δρα αυτή η κυβέρνηση, απαντούν: Θα πάρει μέτρα ανακούφισης του λαού από τις συνέπειες της κρίσης. Αλλά εδώ προκύπτει επίσης το ερώτημα: Μπορεί μια κυβέρνηση στον καπιταλισμό να το διαχειρίζεται σε όφελος του λαού; Πολύ περισσότερο, σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, που καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, καταστρέφει δηλαδή και εργατική δύναμη, με την ανεργία, τη φτώχεια, την εξαθλίωση να απλώνονται με γεωμετρική πρόοδο, και ταυτόχρονα το κεφάλαιο να πασχίζει να σωθεί από την καταστροφική δύναμη της κρίσης μεταφέροντας τις συνέπειες στις πλάτες του λαού; Που σε συνθήκες μειωμένης κερδοφορίας παίρνουν μέτρα αντισταθμίσματος της χασούρας των κερδών τους με πάμφθηνη εργατική δύναμη, καταναλώνοντας δηλαδή ολοένα και μικρότερο μέρος του κεφαλαίου για πληρωμή των εργατών; Μια κυβέρνηση, με δεδομένη την ιδιοκτησία των καπιταλιστών, είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει πολιτική ενίσχυσης της κερδοφορίας τους αφού νόμος κίνησης της καπιταλιστικής κοινωνίας είναι ο νόμος του κέρδους. Πολιτική κόντρα σ' αυτό το νόμο σημαίνει καταστροφή του κεφαλαίου.

Η συμμετοχή του ΚΚΕ σε κυβέρνηση είναι στρατηγικό ζήτημα. Στην προκειμένη περίπτωση, συμμετοχή του ΚΚΕ σε κυβέρνηση και με το κράτος και την οικονομία στα χέρια των αστών σημαίνει ότι το ΚΚΕ αλλάζει στρατηγική και γίνεται κόμμα αστικής διαχείρισης, άρα απεμπολεί τον ταξικό πολιτικό αγώνα για να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία, και υποτάσσει την ίδια την εργατική τάξη στους καπιταλιστές, και το κίνημά της σε μέσο διαιώνισης του καπιταλισμού. Επίσης σε συνθήκες που το αστικό κράτος είναι κυρίαρχο, η συμμετοχή του ΚΚΕ στην κυβέρνηση σημαίνει συμμετοχή στη διαχείριση όλων των υποθέσεων του κεφαλαίου. Μια κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διαχειρίζεται όλες τις υποθέσεις των αστών και όχι μόνο τα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις και το χρέος, που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι υποχρεωμένη να διαχειρίζεται και την εξωτερική πολιτική στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δηλαδή των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, ιδιαίτερα στην εύφλεκτη περιοχή μας. Αλλά φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει και εδώ τις επιλογές του στα πλαίσια συμμετοχής της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, αφού προβάλλει ως μια επιδίωξη της πολιτικής του την εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας σε μια περιοχή έντονης μονοπωλιακής διαπάλης για την ενέργεια και τους δρόμους μεταφοράς της, ενώ επιλέγει συμμάχους, τον Ολαντ, τον Ραχόι,τον Μόντι, τον Ομπάμα κλπ.

Το ΚΚΕ δεν ετεροκαθορίζεται στη χάραξη της στρατηγικής του. Αντικειμενικά δεν κομματιάζεται η πολιτική στο σήμερα για μια, χωρίς την παραμικρή ελπίδα, ανακούφιση του λαού και στο αύριο της ρήξης.Γιατί μόνο με πολιτική ολοκληρωτικής εναντίωσης στο κεφάλαιο και την πολιτική του, μπορεί να έχει το κίνημα κάποιες κατακτήσεις.