Associated Press

Η καθημερινότητα των Αϊτινών με τους ελέγχους των κατοχικών του ΟΗΕ

Το χρονικό των συνεχόμενων αναβολών και του χάους που επικρατεί εμφανίζονται σαν ένα κουβάρι μπλεγμένο. Στο διεθνή Τύπο, γίνεται λόγος για «συμμορίες» που δρουν, απαγάγουν, σκοτώνουν, καταστρέφουν και ουσιαστικά εμποδίζουν τους κυανόκρανους του ΟΗΕ - MINUSTAH (την υποτιθέμενη δύναμη της τάξης)... Ομως, ως συνήθως, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Η δοτή κυβέρνηση του Ζεράρ Λατορτί -επιχειρηματικός σύμβουλος στη Φλόριντα των ΗΠΑ και πρώην στέλεχος του ΟΗΕ που ορίστηκε πρωθυπουργός από ένα «συμβούλιο σοφών» - και οι συν αυτώ υποτακτικοί των χωρών που εισέβαλαν - Καναδάς, ΗΠΑ και Γαλλία - στα τέλη Φλεβάρη του 2004 και «ανέτρεψαν» τον δημοκρατικά εκλεγμένο Πρόεδρο Ζαν Μπερτράντ Αριστίντ έχουν επιδοθεί σε ένα πραγματικό όργιο. Οργιο ανάλογου μεγέθους και φονικότητας με το όργιο στο οποίο είχαν επιδοθεί, ώστε να δημιουργήσουν τις συνθήκες της βίαιης ανατροπής.

Από τις πρώτες μέρες, το κυνήγι εναντίον των οπαδών και στελεχών του Κόμματος Φάμνι Λαβαλάς ήταν ανελέητο. Το Σιτ Σολέιγ, το γκέτο των φτωχών στην καρδιά της πρωτεύουσας Πορτ ο Πρενς και φυσικά οπαδών του Λαβαλάς και του ανατραπέντα προέδρου Αριστίντ, είναι ο πιο προφανής στόχος. Ουκ ολίγες φορές οι άντρες της MINUSTAH, προφανώς με εντολές, έχουν εισβάλει και έχουν σπείρει το θάνατο αδιακρίτως. Η σφαγή της 6ης Ιούνη του 2005, δεν κατόρθωσε να βρει χώρο στα διεθνή ΜΜΕ, ενώ μέχρι προσφάτως δεν αναγνωριζόταν ούτε από τον ΟΗΕ. Μόλις πριν από λίγο καιρό, ο ΟΗΕ επισήμως παραδέχτηκε ότι ενδεχομένως η MINUSTAH έχει προβεί σε «αναίτιους θανάτους κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων επιβολής της τάξης». Φυσικά, δεν τόλμησε να δηλώσει το αυτονόητο ότι η δράση των αντρών της MINUSTAH αποτελούν σαφέστατες παραβιάσεις της Συνθήκης της Γενεύης και ειδικά του άρθρου 48 για τον άμαχο πληθυσμό.

Το φονικό κρεσέντο των δυνάμεων της MINUSTAH έχει κορυφωθεί από τα τέλη Δεκέμβρη, όπου και ανακοινώθηκε και η δεύτερη αναβολή των εκλογών. Βέβαια, πολύ βολικά μεσολάβησε και η «αυτοκτονία» του Βραζιλιάνου επικεφαλής της MINUSTAH, στρατηγού Ουράνο Τεϊξέιρα ντα Μάτα Μπατσελάρ. Ο Βραζιλιάνος στρατηγός βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου διέμενε. Επισήμως ανακοινώθηκε αυτοκτονία, αλλά λίγο πριν προβεί στο απονενοημένο διάβημά του είχε συναντηθεί με τον Ρεζινάλντ Μπουλός, τον πρόεδρο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου. Ολως τυχαίως αντικαταστάθηκε από το Χιλιάνο στρατηγό, Εντουάρδο Αλδουνάτε Ερμάν, αξιωματικό της εποχής του δικτάτορα Αουγκούστο Πινοτσέτ και φερόμενο ως κατά συρροή καταπατητή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Οι σφαγές πήραν πια μια πολύ άγρια μορφή. Σχεδόν σε καθημερινή βάση οι άντρες της MINUSTAH, εισβάλλουν στο Σιτ Σολέιγ αλλά και άλλες φτωχές περιοχές προπύργια του Λαβαλάς και δολοφονούν αδιακρίτως. Η απεργία του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου - αν είναι δυνατόν! - αποτέλεσε τον τελευταίο και πιο εκβιαστικό μοχλό πίεσης εκ μέρους της εγχώριας ολιγαρχίας προς τις δυνάμεις της MINUSTAH, αλλά και τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων - όπως τις αποστολές της ΕΕ, των ΗΠΑ και των εταιριών που βρίσκονται εκεί να στήσουν τις υποδομές ή να παρέχουν ασφάλεια - ώστε να αποκλειστεί το Σιτ Σολέιγ και άλλες φτωχές περιοχές από την εκλογική διαδικασία. Περιοχές που αποτελούν το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού των 8 εκατομμυρίων! Ο αποκλεισμός αποκάλυψε και τον πραγματικό ταξικό πόλεμο, που έχει εξαπολυθεί εναντίον της φτωχής και εργαζόμενης πλειοψηφίας της Αϊτής, αφού φέρεται ως δεδομένο ότι η συμμετοχή τους θα σήμαινε και τη συντριπτική επικράτηση του Ρενέ Γκαρσία Πρεβάλ, υποψηφίου του Κόμματος Λαβαλάς. Ο Πρεβάλ πρώην πρόεδρος και πρωθυπουργός της κυβέρνησης Αριστίντ ακόμη και μετά τον αποκλεισμό προηγείται τουλάχιστον κατά 25% του «εκλεκτού» των δυνάμεων κατοχής, Τσαρλς Χένρι Μπέικερ.

Ο Μπέικερ, μέλος της πλούσιας ελίτ και ιδιοκτήτης βιοτεχνιών - κάτεργα εκμετάλλευσης εργατών - είναι επίσης συνιδρυτής του «Ομίλου 184». Μιας αποκαλούμενης «οργάνωσης των πολιτών» που βοήθησε τα μάλα στη βίαιη ανατροπή του Αριστίντ και χρηματοδοτήθηκε αδρά από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Γαλλία διά μέσου ενός ανίερου δικτύου μη-κυβερνητικών οργανώσεων.

Και τι δεν ακούστηκε στην πρόσφατη διεθνή διάσκεψη για το Αφγανιστάν στο Λονδίνο: Οι διεθνείς δωρητές θα δώσουν, λόγω της καλής τους της καρδιάς, 10,5 δισ. δολάρια. Ο αριθμός των εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο τη μέρα στο Αφγανιστάν θα μειώνεται κατά 3% κάθε χρόνο. Οι ένοπλες συμμορίες των πολεμάρχων θα καταργηθούν και όλα τα μέλη τους θα αφοπλιστούν έως το 2007. Η κάλυψη του δικτύου ηλεκτροδότησης θα φθάσει το 25% των κατοικιών στην ύπαιθρο και το 65% στις πόλεις σε μερικά χρόνια. Η παιδική και μητρική θνησιμότητα θα μειωθεί 20% και 15% αντίστοιχα έως το 2010. Περίσσεψαν, ακόμα, οι δηλώσεις περί των «επιτευγμάτων» της διεθνούς κοινότητας: Σύμφωνα με την Αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών, Κοντολίζα Ράις, το Αφγανιστάν σημείωσε «αξιοθαύμαστη» πρόοδο τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Εξέλεξε Πρόεδρο, εξέλεξε Βουλή, απέκτησε «δημοκρατία» και στρατό. Πάνω απ' όλα, εντάχθηκε στον «ελεύθερο κόσμο».

Ολα αυτά μπορεί να ακούγονται πολύ ωραία, μόνο που αφορούν σ' ένα εναλλακτικό σύμπαν, που υπάρχει μόνο στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας της προπαγάνδας της Ουάσιγκτον. Το Αφγανιστάν βρίσκεται πάντοτε μεταξύ σφύρας (της κατοχής) και άκμονος (των Ταλιμπάν)...

Οι κενολογίες των εκπροσώπων των δυνάμεων οι οποίες κατέχουν τη χώρα, που υποστηρίζουν ότι τη «βοηθούν», εξατμίζονται μπροστά στην εφιαλτική πραγματικότητα: Ο ανηλεής πόλεμος στη χώρα συνεχίζεται. Την Πέμπτη, ένας άνδρας που είχε μεταμφιεστεί σε γυναίκα φορώντας μια μπούργκα (αυτή από την οποία θα «απελευθέρωναν» τις γυναίκες του Αφγανιστάν οι δυνάμεις κατοχής του) πυροδότησε εκρηκτικά που είχε ζωστεί σκοτώνοντας 7 ανθρώπους. Την Παρασκευή, σκοτώθηκαν 23 άνθρωποι σε μάχες εκ του συστάδην στην Κανταχάρ. Οι επιθέσεις αυτοκτονίας στο Αφγανιστάν πολλαπλασιάζονται - έχουν γίνει τουλάχιστον 20 τους τελευταίους μήνες. Ο δεύτερος τη τάξει Καναδός διπλωμάτης στη χώρα σκοτώθηκε το Δεκέμβρη. Πάνω από 1.600 άνθρωποι, περιλαμβανομένων 91 Αμερικανών στρατιωτικών (επισήμως), δεκάδων ΝΑΤΟικών και εκατοντάδων αμάχων, σκοτώθηκαν το 2005. Στις περιλάλητες εκλογές μετείχε το 50%. Το εμπόριο ναρκωτικών συνέχισε να κάνει θραύση: Από αυτό προήλθε ένα ποσό ίσο με το 60% του ΑΕΠ της χώρας το 2005. Οι Ταλιμπάν συνέχισαν τον ανταρτοπόλεμο εναντίον των Αμερικανών, που έμμεσα τους δημιούργησαν, διά μέσου της υπηρεσίας πληροφοριών του Πακιστάν ISI, στα τέλη της δεκαετίας του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90. Από τη δυτική «βοήθεια», για την οποία έχουν χυθεί τόνοι μελάνης, τουλάχιστον το 40%, σύμφωνα με την ίδια την Παγκόσμια Τράπεζα, «κατασπαταλήθηκε». Ο ίδιος ο άνθρωπος των Αμερικανών, ο Πρόεδρος του Αφγανιστάν, Χάμιντ Καρζάι, δεν άντεξε να μη σημειώσει ότι το μεγαλύτερο μέρος της βοήθειας «δαπανάται σε υπέρογκες αμοιβές, πολυτελή αυτοκίνητα και σπίτια, και "προμήθειες" που διοχετεύονται στα επιτελεία των αποφάσεων».