Εδωσαν τα χέρια υπό το βλέμμα της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών. Λίγο νωρίτερα, δείπνησαν με τον Αμερικανό Πρόεδρο. Κάθησαν στο τραπέζι των συνομιλιών για κάποιες ώρες κεκλεισμένων των θυρών, για ν' ανακοινώσουν ότι συμφώνησαν να ξανασυναντηθούν στις 14 - 15 Σεπτεμβρίου και έκτοτε οι συναντήσεις θα επαναλαμβάνονται ανά 15ήμερο. Ο λόγος για τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου και τον Παλαιστίνιο Πρόεδρο Αμπάς, που παρευρέθηκαν στη «γιορτή» έναρξης «άμεσων διαπραγματεύσεων» που προσπάθησε πιεστικά να στήσει η αμερικανική διπλωματία, την περασμένη Πέμπτη στην Ουάσιγκτον. Και αποχώρησαν.

Οι αρνητικοί οιωνοί της διαδικασίας που δρομολόγησε η αμερικανική προεδρία ήταν προφανείς πολύ πριν οι Αμπάς και Νετανιάχου φτάσουν στο Λευκό Οίκο. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του ειδικού απεσταλμένου Μίτσελ, ο οποίος ήταν και ο μοναδικός εκ των συμμετεχόντων στην πρώτη συνάντηση, που ενημέρωσε, μετά το πέρας της, τους δημοσιογράφους. Υποστήριξε ότι «στόχος είναι μια συμφωνία πλαίσιο», για την οποία, όπως σχολίαζαν ειρωνικά αναλυτές, «δεν υπάρχει συναίνεση ως προς το περιεχόμενο αλλά ούτε ως προς το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής της».

Εξίσου χαρακτηριστικές είναι και οι σύντομες παρεμβάσεις των Νετανιάχου και Αμπάς πριν την έναρξη των συνομιλιών. Ο Νετανιάχου επέμεινε στην αναγκαιότητα αναγνώρισης «ενός κράτους των εβραίων», κάτι που απορρίπτουν οι Παλαιστίνιοι καθώς αυτομάτως εκπίπτει κάθε δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων. Ο Αμπάς επέμεινε στον τερματισμό του εποικισμού ως προϋπόθεση συνέχισης των συνομιλιών. Πέραν τούτου, τα ζητήματα που αποτελούν τον πυρήνα του Παλαιστινιακού ζητήματος (η Ιερουσαλήμ, τα σύνορα ενός παλαιστινιακού κράτους, οι εποικισμοί, οι πρόσφυγες) παραμένουν αγεφύρωτα και τίποτε δεν προοιωνίζεται ότι αυτό θ' αλλάξει.

Υπάρχουν, όμως, και ορισμένα σημεία που οι Νετανιάχου και Αμπάς φαίνεται ότι συμφωνούν. Συμφώνησαν ότι «πρόκειται για δύσκολη διαδικασία που απαιτεί εκατέρωθεν υποχωρήσεις». Και οι δύο, επίσης, έδωσαν την εντύπωση ότι προσπάθησαν να ξεκαθαρίσουν εξαρχής ποιος θα φέρει την ευθύνη της κατάρρευσης των συνομιλιών. Επιπλέον, και στους δύο ήταν εμφανής η απροθυμία τους να διεξαχθούν άμεσες συνομιλίες.

Ο Νετανιάχου δεν υπέκυψε στις αμερικανικές πιέσεις για «περαιτέρω πάγωμα» των εποικισμών, αρνείται να διευκρινίσει τι ακριβώς εννοεί ως «παλαιστινιακό κράτος» και έχει αρνηθεί να δεχτεί την οποιαδήποτε προϋπόθεση, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι προσέρχεται μόνο και μόνο για να μην προκαλέσει περαιτέρω επιπλοκές στις αμερικανο-ισραηλινές σχέσεις. Επιπλέον, υπονόησε ότι καμία συμφωνία δε θα έχει ισχύ εφόσον ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος δεν ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας.

Ο δε Αμπάς φρόντισε να διαρρεύσει ότι εκβιάστηκε από την αμερικανική διπλωματία να προσέλθει υπό την απειλή της περικοπής της ποικίλης χρηματοδότησης προς την Παλαιστινιακή Αρχή. Φέρεται επίσης, ν' απέρριψε πρόταση να συναινέσει σε μια συμφωνία που θα αφορά μόνο τη Δυτική Οχθη και θ' αφήνει στο έλεος του Ισραήλ την αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας. Σε όλα αυτά, θα πρέπει κανείς να προσθέσει την απόρριψη των διαπραγματεύσεων τόσο από τη «Χαμάς», και σειρά μικρότερων οργανώσεων που πρόσκεινται σε αυτήν, όσο και από σημαντική μερίδα των συγκυβερνόντων του Νετανιάχου που εκφράζουν τις πιο ακραίες εποικιστικές και φανατικά θρησκευόμενες δυνάμεις.

Τέλος, είναι επίσης προφανές ότι ουδείς, ούτε στην αμερικανική πρωτεύουσα, αναμένει λύση, ούτε φυσικά την επιδιώκει, αφού κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο και μόνο με την εφαρμογή, άνευ όρων, των σχετικών αποφάσεων του ΟΗΕ και τον τερματισμό, χωρίς προϋποθέσεις, της ισραηλινής κατοχής σε όλες τις εκφάνσεις της. Είναι, όμως, ηλίου φαεινότερο ότι η αμερικανική διπλωματία θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να διατηρήσει όσο το δυνατόν περισσότερο ένα «κλίμα διαλόγου και επίλυσης», προκειμένου να το αξιοποιήσει ως μοχλό άσκησης πίεσης στις υπόλοιπες αραβικές ηγεσίες, να το χρησιμοποιήσει ως εργαλείο κατευνασμού της αραβικής και μουσουλμανικής κοινής γνώμης, έτσι ώστε να διασφαλίσει και να προωθήσει τα συμφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην πολύτιμη, γεωστρατηγικά και ενεργειακά, περιοχή της ευρείας Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου.

Σε μια βδομάδα, στις 12 Σεπτέμβρη συμπληρώνονται 12 χρόνια από την ημέρα που το FBI συνέλαβε πέντε Κουβανούς στο Μαϊάμι επιρρίπτοντάς τους κατηγορίες για συνωμοσία, κατασκοπία και κατοχή πλαστών εγγράφων. Στην ουσία, το μόνο «έγκλημά» τους ήταν πως κατάφεραν να διεισδύσουν σε εγκληματικές ομάδες που λειτουργούν ανενόχλητα στο Μαϊάμι, να ανακαλύψουν τα επιθετικά σχέδια ενάντια στο Νησί της Επανάστασης και να ενημερώσουν τις κουβανικές αρχές.

Από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει ένα «Γολγοθά» με πολύμηνη απομόνωση, άρνηση βασικών δικαιωμάτων τους, όπως το να δοθεί άδεια να επισκεφθούν οι σύζυγοι των δύο εκ των πέντε, αλλά και μια στημένη δίκη με κατασκευασμένες «αποδείξεις» από την οποία καταδικάστηκαν σε ποινές κάθειρξης από 15 μήνες έως και δις ισόβια και 15 χρόνια.

Η υπόθεση των πέντε Κουβανών αγωνιστών, Χεράρντο Ερνάντες, Ραμόν Λαμπανίνο, Αντόνιο Γκερέρο, Φερνάντο Γκονζάλες και Ρενέ Γκονζάλες έχει βρεθεί στο επίκεντρο των αιτημάτων του φιλειρηνικού κινήματος, των φίλων της Κούβας, αλλά και μαζικών οργανώσεων σε πολλές χώρες όλων των ηπείρων. Βασικό αίτημα είναι η άμεση απελευθέρωσή τους και η επιστροφή στην Πατρίδα τους και στις οικογένειές τους. Πολλές προσωπικότητες της διανόησης και του χώρου των καλλιτεχνών έχουν ταχθεί στο πλευρό τους απαιτώντας από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να θέσει τέλος στην απαράδεκτη και άδικη φυλάκισή τους.

Σε πολλές χώρες του πλανήτη, όπως και στην Ελλάδα, έχουν πραγματοποιηθεί συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες, συζητήσεις, συγκέντρωση υπογραφών αλλά και πρωτότυπες πρωτοβουλίες ώστε να γίνει γνωστή η υπόθεσή τους σε ακόμα περισσότερους ανθρώπους.

Αυτές τις ημέρες, και ειδικότερα την Παρασκευή, άνοιξε στη Νέα Υόρκη έκθεση ζωγραφικής των έργων του Αντόνιο Γκερέρο, στην οποία παρουσιάζονται έργα του που δημιούργησε κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του. Επιπλέον, με αφορμή την επέτειο της σύλληψης των «5», εκδηλώνονται πολλές πρωτοβουλίες, τόσο σε πόλεις των ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη, στην Αφρική, στην Ασία και στην Κεντρική και Νότια Αμερική. Παρόμοιες πρωτοβουλίες θα παρθούν και στην Ελλάδα, ενώ στο 36o Φεστιβάλ ΚΝΕ - ΟΔΗΓΗΤΗ θα υπάρξει προβολή της υπόθεσης.

Μάλιστα, την Πέμπτη ανακοινώθηκε από το Κουβανικό Ινστιτούτο Φιλίας με τους Λαούς (ICAP) πως εκπρόσωποι από περισσότερες από 40 χώρες θα λάβουν μέρος στην 4η Διεθνή Διάσκεψη για την Απελευθέρωση των Πέντε Κουβανών που θα πραγματοποιηθεί στο Ολγκίν της Κούβας από τις 17 έως 21 Νοέμβρη.