«Ο βορράς και ο νότος συμφώνησαν να επιλύσουν ανεξάρτητα το ζήτημα της επανένωσης, υπό τη λογική πως αυτό θα γίνει "από το έθνος μας και μόνον", θέτοντας υπεράνω όλων την αξιοπρέπεια και τα συμφέροντα του έθνους μας και προσανατολίζοντας τα πάντα σ' αυτόν το στόχο... Ο βορράς και ο νότος συμφώνησαν να μετατρέψουν τις σχέσεις βορρά - νότου σε σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και εμπιστοσύνης, ανεξαρτήτως των διαφορετικών ιδεολογιών και συστημάτων... Δίχως να παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις της έτερης πλευράς, αλλά να επιλύσουν προβλήματα που αναφέρονται στις διμερείς σχέσεις υπέρ της προώθησης της συμφιλίωσης, της συνεργασίας, της επανένωσης...».

Αυτό το πνεύμα διατρέχει σχεδόν όλο το κείμενο της κοινής διακήρυξης, που υπέγραψαν την περασμένη Πέμπτη στην Πιονγκγιάνγκ οι ηγέτες ΛΔ Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ιλ, και Ν. Κορέας, Ρο Μου-Χιουν. Αυτό κατέστη δυνατό στη διάρκεια της δεύτερης, μέσα σε μία επταετία, Διακορεατικής Συνάντησης Κορυφής που χαρακτηρίστηκε από τα περισσότερα διεθνή ΜΜΕ «ιστορική». Ιδιαίτερα, εφ' όσον είχε προηγηθεί η ανακοίνωση του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών, που δημοσιοποιούσε ως αποτέλεσμα των πρόσφατων εξαμερών συνομιλιών για το βορειοκορεατικό πυρηνικό πρόγραμμα την απόφαση της ΛΔ Κορέας να διαλύσει, υπό την επίβλεψη ξένων επιθεωρητών με επικεφαλής τις ΗΠΑ, το μεγαλύτερο πυρηνικό σταθμό της στο Γιονγκμπιόν έως τις 31 Δεκέμβρη 2007...

Οι εξελίξεις αυτές, αλλά και η σημαντική διακήρυξη των δύο ηγετών της Κορεατικής Χερσονήσου πως θα προωθήσουν τις προσπάθειες για την αντικατάσταση της 54ετούς εκεχειρίας του Κορεατικού Πολέμου (1950-53) με συμφωνία ειρήνης δημιούργησαν αισιοδοξία για αποκλιμάκωση της κρίσης σ' αυτήν την κρίσιμη - γεωπολιτικά και οικονομικά - περιοχή της βορειοανατολικής Ασίας.

Ωστόσο, πολλά μέλλει να κριθούν στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον... Η διακήρυξη έθεσε, για παράδειγμα, το πλαίσιο για την προώθηση κοινών οικονομικών σχεδίων (με τη διείσδυση γνωστών επιχειρηματικών κολοσσών της Σεούλ), αλλά και την έναρξη διαδικασίας διευθέτησης των θαλάσσιων συνοριακών διαφορών στην Κίτρινη Θάλασσα, που ταλανίζουν επί δεκαετίες τους δύο γείτονες. Ανακοινώθηκε, για παράδειγμα, ακόμη και η δημιουργία μίας «κοινής ζώνης αλιείας» στην παραπάνω διαφιλονικούμενη θαλάσσια περιοχή. Εντούτοις, κρίσιμα στοιχεία για την εφαρμογή της διακήρυξης δε θα εξαρτηθούν από τις καλές προθέσεις του Νοτιοκορεάτη Προέδρου Ρο, αλλά από τον διάδοχό του. Ας μην ξεχνάμε πως το Δεκέμβρη διεξάγονται στη Ν. Κορέα κρίσιμες προεδρικές εκλογές και ότι έως τώρα προηγείται σε όλες τις σφυγμομετρήσεις ο υποψήφιος Λι Μγιουνγκ-Πακ του φιλοαμερικανικού συντηρητικού αντιπολιτευόμενου «Μείζονος Εθνικού Κόμματος». Είναι δε χαρακτηριστικό πως τα νοτιοκορεατικά ΜΜΕ υποδέχτηκαν διστακτικά τη συμφωνία των Προέδρων, Κιμ - Ρο. Αρκετά, μάλιστα, προτίμησαν να προβάλουν περισσότερο τις αντιρρήσεις του αντιπολιτευόμενου «Μείζονος Εθνικού Κόμματος», που επικρίνει τη διακήρυξη ως «οικονομικά επαχθή», αλλά και ως τέτοια που διακυβεύει «τα σύνορα» της Ν. Κορέας με την αναγγελία για τη δημιουργία ζώνης «κοινής αλιείας»...