Από τη συνάντηση της βουλευτή του ΚΚΕ Διαμάντως Μανωλάκου με τη διεύθυνση, τους εργαζόμενους θεραπευτές του «Νόστου» και γονείς

Μαζί της ήταν οι δημοτικοί σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Γρηγόρης Μόφορης και Αλέξανδρος Κοττέας.

Την Δ. Μανωλάκου υποδέχτηκαν ιδιαίτερα θερμά ο υπεύθυνος του «Νόστου», Ανδρέας Κρομμύδας, οι εργαζόμενοι του Κέντρου και αντιπροσωπεία του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων.

Αυτό που έγινε εξαρχής καθαρό στη διάρκεια της συζήτησης ήταν, όπως αναφέρθηκε από τον υπεύθυνο του Κέντρου, ότι η κυβέρνηση, εκεί που στοχεύει, με τις αλλαγές που προωθεί (ΠΝΠ και νομοσχέδιο), είναι «η συλλογική και οργανωμένη προσπάθεια και δράση που καλλιεργείται με τα "στεγνά" προγράμματα και αυτό είναι η μεγάλη, η προίκα ζωής που δίνεται με τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ». Γι' αυτό και προωθεί την πολιτική της ΕΕ για προγράμματα που αποσκοπούν στη συντήρηση της εξάρτησης και όχι στην απεξάρτηση.

Τόσο από τον Ανδ. Κρομμύδα και τους άλλους εργαζόμενους, όσο και την πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων, Αννα Δημητροπούλου, έγινε αναφορά στο έργο που επιτελείται στο ΚΕΘΕΑ και τα σημαντικά αποτελέσματα βγάζοντας στην κοινωνία «ανθρώπους έτοιμους να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν». Γι' αυτό και «δεν θα επιτρέψουμε τις αλλαγές που προωθούνται, θέλουμε τα παιδιά μας, τα νιάτα μας, να είναι ζωντανά και γερά», ανέφερε χαρακτηριστικά η Α. Δημητροπούλου.

Οπως επισημάνθηκε, η υπονόμευση των «στεγνών» προγραμμάτων δεν είναι κάτι καινούργιο. ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι παραδίδουν ο ένας τη σκυτάλη στον άλλο στη σταδιακή υποβάθμιση του ΚΕΘΕΑ με την έλλειψη προσωπικού, την υποχρηματοδότησή του και πάει λέγοντας. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της απαράδεκτης κατάστασης, ο Α. Κρομμύδας έφερε το γεγονός ότι πλέον «έκλεισε η μία και μοναδική δομή εφήβων του ΚΕΘΕΑ που υπήρχε στον Πειραιά»!

Ομως, και τα παιδιά του «Νόστου» έστειλαν ξεκάθαρο το μήνυμα. Ο Τάσος, 35 ετών, ανέφερε: «Με έμαθαν να μην έχω παραβατικές συμπεριφορές, όμως το πιο σημαντικό είναι ότι απέκτησα, μέσα από τη συλλογική προσπάθεια, τη δύναμη να μπορώ να αλλάξω και να στέκομαι όρθιος στην κοινωνία. Δεν ήξερα ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει. Εδώ κατάλαβα ότι βολεύει να υπάρχουν χρήστες στο δρόμο και αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε».

Ενώ ο Αλέξανδρος, 37 ετών, 10 μήνες στο πρόγραμμα, συμπλήρωσε: «Εχω προσπαθήσει να απεξαρτηθώ με άλλα προγράμματα, όχι "στεγνά", όμως δεν με βοήθησαν. Στο ΚΕΘΕΑ δεν ήξερα τι γινόταν και αυτό ακριβώς είναι που δεν θέλουν. Τους ενοχλεί όλη αυτή η συλλογική προσπάθεια που γίνεται εδώ από όλους μας, γιατί δεν είναι εργαλείο τους. Πρέπει να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους και εμείς έχουμε δει πια ότι όλα μπορούν να γίνουν».

Χαρακτηριστικά ήταν και όσα είπε ο Μωυσής, 44 ετών, 14 μήνες στο πρόγραμμα: «Αυτό που κάνουμε εδώ θέλει αγώνα μεγάλο. Ναι, έχουμε κάνει και πισωγυρίσματα. Ξαναπέφτεις, αλλά ξανασηκώνεσαι. Ομως, αυτό που μαθαίνεις είναι το "κανείς μόνος", το να βάζεις στόχους. Βγαίνεις ένας καινούργιος άνθρωπος με θέληση και ενδιαφέροντα».

Η Δ. Μανωλάκου, ακούγοντας όλα αυτά, σημείωσε ότι «μας δώσατε κουράγιο» όσον αφορά τα όσα ανέφεραν οι άνθρωποι αυτοί με τη μάχη που δίνουν συλλογικά, ενωμένα, οργανωμένα, με συγκεκριμένο στόχο, χωρίς να το βάζουν κάτω ακόμα και όταν «ξαναπέφτουν» ή έχουν «πισωγυρίσματα».

Ανέφερε ότι τα όσα βιώνουν οι ίδιοι, η πολιτική της ΕΕ, της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων για την απεξάρτηση, αλλά και συνολικά τα όσα εκτυλίσσονται με την πανδημία, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες, «αυτό που αναδεικνύουν είναι η βαρβαρότητα του συστήματος, στα πλαίσια του οποίου όλα είναι εμπόρευμα. Ολα πωλούνται και αγοράζονται, ακόμα και η Υγεία και η ίδια η ανθρώπινη ζωή», και αυτό είναι απόδειξη της σαπίλας του και «αυτή η σαπίλα πρέπει να ανατραπεί, πάει και τελείωσε».

Εξήγησε ότι η ΕΕ, η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου εχθρεύονται κάθε μορφή συλλογικής οργάνωσης και δράσης, θέλουν τους εργαζόμενους «να είναι εξαρτώμενοι και αδύναμοι, γιατί το σύστημα σε θέλει εργαλείο για την παραγωγή και την κερδοφορία, χωρίς να διεκδικείς και κυρίως να μη το αμφισβητείς». Γι' αυτό φέρνει και το νομοσχέδιο για τα Εργασιακά που παράλληλα με το 8ωρο χτυπάει και τα συνδικάτα, γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε και άλλα εμπόδια στην απεργία.

Αναφέρθηκε ακόμα στην εξέλιξη του «παγώματος» του νομοσχεδίου για δύο μήνες από την πλευρά της διορισμένης από την κυβέρνηση διοίκησης. «Και αυτό το χρονικό περιθώριο πρέπει να το αξιοποιήσουμε στο έπακρο για να γίνει η υπεράσπιση του χαρακτήρα του ΚΕΘΕΑ, η χρηματοδότηση και αναβάθμισή του υπόθεση όλων των εργαζομένων».

Eurokinissi

Ωστόσο, ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η τελική έκβαση αυτού του νέου «ανοίγματος» της υπόθεσης, υπάρχουν κάποια σημαντικά δεδομένα. Υπάρχουν όλα εκείνα τα στοιχεία από την πρώτη στιγμή της επίθεσης στη ΜΑΡΦΙΝ μέχρι και σήμερα, καθώς και όλα όσα ακούστηκαν στις δικαστικές αίθουσες όπου πήγε η υπόθεση, και τα οποία απλά επιβεβαιώνουν ότι επρόκειτο για μια καλοστημένη προβοκάτσια, κύκλων και μηχανισμών που έδρασαν οργανωμένα.

Στόχος τους; Να καταφέρουν ένα σημαντικό χτύπημα στο οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, που εκείνη την περίοδο βρισκόταν αντιμέτωπο με την πολιτική διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου, με την ψήφιση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, που φόρτωναν τα σπασμένα στις πλάτες του λαού και των εργαζομένων.

Σήμερα, 11 χρόνια μετά, η κυβέρνηση με καλοφτιαγμένα βίντεο και τους μηχανισμούς προπαγάνδας της επιχειρεί να εξωραΐσει αυτήν την πραγματικότητα. Να αξιοποιήσει το γεγονός για να στραφεί για ακόμα μια φορά ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, την ταξική πάλη, να κάνει εκκλήσεις περί ενότητας, δηλαδή υποταγής του λαού στους στόχους του κεφαλαίου.

Στον «Ριζοσπάστη» σήμερα φέρνουμε στη δημοσιότητα στοιχεία της υπόθεσης και καταγράφουμε τις σημαντικές λεπτομέρειες της οργανωμένης δολοφονικής επίθεσης.

Eurokinissi

Κοντά στις 2 το μεσημέρι, ομάδα κουκουλοφόρων με μια «καταδρομική επιχείρηση», όπως καταμαρτυρούν αυτόπτες μάρτυρες και θα δούμε αναλυτικά παρακάτω, σπάνε την πόρτα της τράπεζας, μπαίνουν μέσα και βάζουν φωτιά στο κτίριο.

Στο διατηρητέο κτίριο χάνουν τη ζωή τους 3 τραπεζοϋπάλληλοι. Οι: Επαμεινώνδας Τσακάλης, 36 ετών, Παρασκευή Ζούλια, 35 ετών, και Αγγελική Παπαθανασοπούλου, 32 ετών, τεσσάρων μηνών έγκυος. Από θαύμα σώζονται άλλοι 23.

Καταγγελίες που δημοσιεύονται στον «Ριζοσπάστη» τις επόμενες μέρες κάνουν λόγο για τα εξής:

- Από δύο κλούβες των ΜΑΤ που βρίσκονταν στην οδό Πανεπιστημίου, στο ύψος του βιβλιοπωλείου «Παπασωτηρίου», βγήκαν νεαροί με πολιτικά και με αμφίεση παρόμοια με εκείνη όσων προκαλούν συνήθως τα επεισόδια. Κινήθηκαν στην Πανεπιστημίου, στην Πεσμαζόγλου και στη Σταδίου και το «έπαιζαν» διαδηλωτές.

- Αλλη μια τέτοια ομάδα βγήκε από κλούβα των ΜΑΤ που βρισκόταν στη συμβολή των οδών Ακαδημίας και Θεμιστοκλέους, και κινήθηκαν μέσω Θεμιστοκλέους προς Πανεπιστημίου. Και αυτοί κινούνταν σαν διαδηλωτές σε διάφορα σημεία της πόλης, με άγριες διαθέσεις, και ήταν ανάμεσα σε αυτούς που πέταξαν μέσα στη ΜΑΡΦΙΝ ειδικές βόμβες μολότοφ και ένα υγρό που βοήθησε να επεκταθεί η φωτιά πολύ γρήγορα. Αυτά τα τελευταία τα περιέγραψαν στο δικαστήριο οι υπάλληλοι που τα είχαν δει με τα μάτια τους. Μάλιστα, αυτά τα «πολεμοφόδια» συζητήθηκε για πολύ καιρό μετά ότι τα διαθέτουν συγκεκριμένοι μηχανισμοί...

Τι έγινε όμως τη στιγμή της «καταδρομικής επιχείρησης» των προβοκατόρων; Πώς εξελίχθηκε η δράση τους και πώς πήρε τόσο μεγάλες διαστάσεις ο εμπρησμός;

- Η Πυροσβεστική σε σχετική έκθεσή της αναφέρει ότι αυτή η φωτιά δεν θα μπορούσε να επεκταθεί τόσο σύντομα αν το εύφλεκτο υλικό που χρησιμοποιήθηκε δεν ήταν «ειδικού τύπου». Γεγονός που, όπως θα δούμε παρακάτω, επιβεβαιώνεται και από τις μαρτυρίες των εργαζομένων που κινδύνευσε η ζωή τους. Πρόκειται για υλικό που δεν μπορεί να προμηθευτεί κάποιος ιδιώτης από την αγορά! Και άρα μόνο συγκεκριμένοι μηχανισμοί μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτό.

- Σε σχετική ανακοίνωση της τράπεζας διαβάζουμε ότι «πετάχτηκαν ειδικές, μη συνηθισμένες βόμβες μολότοφ και αδειάστηκε το περιεχόμενο ενός μπιτονιού, που περιείχε ένα ειδικό εύφλεκτο υλικό που προκαλεί άμεσα πυκνό καπνό και συνθήκες ασφυξίας. Οι διασωθέντες το παρομοιάζουν με "βόμβες napalm"».

- Αλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι τα θύματα - σύμφωνα με τις δηλώσεις του ιατροδικαστή και με την πραγματογνωμοσύνη - πέθαναν από ασφυξία και αναθυμιάσεις τοξικών ουσιών. Κανείς τους δεν έφερε εγκαύματα!

Αξίζει να σταχυολογήσουμε κάποιες χαρακτηριστικές μαρτυρίες - καταθέσεις που ακούστηκαν τότε και από τους εργαζόμενους της τράπεζας που κινδύνεψε η ζωή τους.

- Ο πατέρας της Αγ. Παπαθανασοπούλου, η οποία βρήκε τραγικό θάνατο, τόνισε ότι το κατάστημα έπρεπε να είχε θωρακιστεί, τα τζάμια είχαν σπάσει κατ' επανάληψη και παρ' όλα αυτά δεν είχαν βάλει τζάμια ασφαλείας, ενώ δεν υπήρχε καμία έξοδος κινδύνου. Αναρωτήθηκε, μάλιστα, γιατί δεν έκλεισε το κατάστημα. Ανέφερε ότι τις δύο προηγούμενες φορές που πάλι είχε μπει φωτιά την είχαν σβήσει από μόνοι τους οι εργαζόμενοι, με δικά τους μέσα. Η αδερφή του θύματος είπε ότι έξω από την τράπεζα υπήρξε εγκληματική ενέργεια που προκάλεσε την πυρκαγιά, από μόνη της όμως δεν μπορούσε να επιφέρει τα αποτελέσματα του θανάτου. Αν υπήρχε έξοδος κινδύνου, όλοι οι εργαζόμενοι θα είχαν χρόνο να βγουν σώοι από το φλεγόμενο υποκατάστημα, το οποίο χαρακτήρισε «ποντικοπαγίδα».

- Ως μία οργανωμένη ομάδα κρούσης, περίπου 11 ατόμων, με αρχηγό και δεύτερη υποστηρικτική ομάδα που τους προμήθευε με μαντήλια, πέτρες και άλλα αντικείμενα, περιέγραψε τους δράστες των εμπρησμών στην τράπεζα αλλά και στον «Ιανό» δημοσιογράφος, αυτόπτης των δύο επιθέσεων. «Ολοι φορούσαν μαύρα, ενώ ο αρχηγός φορούσε τζιν».

- Ο μάρτυρας που βρισκόταν στο πατάρι του βιβλιοπωλείου κατέθεσε ότι ξαφνικά στην πορεία εμφανίζεται μια ομάδα ντυμένοι όλοι με τα ίδια ρούχα και με μαντήλια. Αυτή η ομάδα χωρίστηκε στα δύο, και η μία πήγε στη ΜΑΡΦΙΝ και η άλλη στον «Ιανό». Επεσήμανε πως παρατηρώντας και αναλύοντας το υλικό που κατέγραψε, «δεν ήταν τα συνηθισμένα άτομα που πάνε στις πορείες». Σύμφωνα με τον ίδιο, πετάχτηκε «ένα καινούργιο, μάλλον, υλικό στην τράπεζα και παίρνει αμέσως φωτιά... Φόρεσαν μαντήλια τη στιγμή που ξεκίνησε η επιχείρηση... Είδα τρία άτομα. Τα είδα να βγάζουν από τα σακίδια γάντια και να τα φοράνε, μου έκανε εντύπωση».

- Οι δύο επιθέσεις, στη ΜΑΡΦΙΝ και στον «Ιανό», έγιναν με τρία λεπτά διαφορά. Αλλος μάρτυρας περιέγραψε πολυπληθή ομάδα που τα μέλη της είχαν «μοιρασμένες αρμοδιότητες».

Οι υπάλληλοι της ΜΑΡΦΙΝ που κινδύνεψε η ζωή τους περιέγραψαν τα όσα έζησαν στο φλεγόμενο υποκατάστημα. Κάποιοι κάνουν λόγο για μία ομάδα που παρεισέφρησε στην πορεία.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν ορισμένες καταθέσεις που αναφέρουν πως όλα ξεκίνησαν αμέσως μόλις αποχώρησε από το σημείο μία ομάδα αστυνομικών που ήταν έξω από την Τράπεζα και μετακινήθηκε «γιατί έγινε κάποια φασαρία πέρα».

- «Βλέπαμε να σπάνε τον "Ιανό". Δεν ήταν οι διαδηλωτές που ήρθαν να διαδηλώσουν για το μνημόνιο. Είχαν μπει μέσα στην πορεία. Είχαν καλύψει τα πρόσωπά τους...».

- Σύμφωνα με άλλη κατάθεση, «ένας από τους δράστες του εμπρησμού κρατούσε κάτι σαν μπουκάλα καταδύσεων, η οποία μπροστά είχε πράσινο λάστιχο ποτίσματος... είχα την αίσθηση που πετούσε κάτι στη φωτιά που φούντωνε. Ηταν γεροδεμένος».

- Αλλη υπάλληλος κατέθεσε: «Είχαμε άνωθεν εντολή ότι θα δουλέψουμε. Τους είπαμε ότι αναμένεται μια μεγάλη συγκέντρωση, μας είπαν μη σας νοιάζει. Ημουν στον ημιώροφο. Οταν έσπασε η τζαμαρία και πέταξαν τη μολότοφ, έβγαζε έναν καπνό που δεν έχω ξαναδεί, γιατί και άλλη φορά μας είχαν πετάξει μολότοφ».

- Αλλος εργαζόμενος έκανε λόγο για μία «ομάδα με οργάνωση, που είχε δομή και πήγαιναν συντεταγμένα, σαν στρατιωτικοί. Πήγαν επιτόπου να κάνουν αυτό το πράγμα».

Πολλή συζήτηση είχε γίνει για το γεγονός ότι κάποιοι κράτησαν κλειδωμένους και μάλιστα με απειλή απόλυσης εργαζόμενους σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους, χωρίς κανένα μέτρο πυροπροστασίας, με ψευδείς βεβαιώσεις πυρασφάλειας, χωρίς έξοδο κινδύνου, χωρίς σχέδιο εκκένωσης και ενώ απέξω διαδήλωναν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι.

Ας δούμε τι αναφέρει ανάμεσα σε άλλα το πόρισμα που συνέταξε ο επιθεωρητής: «Οι εργαζόμενοι αναφέρθηκαν στην έξοδο κινδύνου του ισογείου, η οποία δεν έπρεπε να κλειδώνεται, προκειμένου να ανοίγει εύκολα και άμεσα από κάθε πρόσωπο που θα χρειαστεί να τη χρησιμοποιήσει. Αυτή άνοιγε μόνο αν έσπρωχνε κάποιος την "μπάρα πανικού" της θύρας και συγχρόνως πατούσε το κουμπί φορητού τηλεχειριστηρίου, που ήταν μοναδικό σε όλο τον χώρο και βρισκόταν στο γραφείο της διευθύντριας στο ισόγειο. Τη στιγμή του συμβάντος, με την ύπαρξη του καπνού, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να βρεθεί το τηλεχειριστήριο και να χρησιμοποιηθεί συγχρόνως με το σπρώξιμο της πόρτας για να ανοίξει η έξοδος κινδύνου».

Οι εργαζόμενοι της ΜΑΡΦΙΝ, στη δίκη του διευθύνοντος συμβούλου, του υπεύθυνου ασφαλείας του διατηρητέου κτιρίου, της διευθύντριας και της υποδιευθύντριας, είχαν επισημάνει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι πήγαν «ως πρόβατα επί σφαγήν». Από τις καταθέσεις αποκαλύφθηκαν τεράστιες ελλείψεις σε μέσα προστασίας, όπως ανυπαρξία εξόδου κινδύνου και πυροσβεστικών μέσων, μη εκπαίδευση του προσωπικού για αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων.

Ειδικότερα, οι εργαζόμενοι κατέθεσαν μεταξύ άλλων ότι η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν είχε δώσει έγγραφη άδεια για το συγκεκριμένο κτίριο, που δεν διέθετε πυρασφάλεια και πυροπροστασία, ούτε μελέτη, ούτε εγκατάσταση. Δεν ήταν εκπαιδευμένο το προσωπικό στην αντιμετώπιση πυρκαγιών και το συγκεκριμένο κτίριο δεν είχε ειδική πρόβλεψη για φωτιά, παρόλο που ήταν γεμάτο με υλικά. Οι επικεφαλής της τράπεζας τους απαγόρευσαν κατηγορηματικά να φύγουν, ενώ τους επέβαλαν και να κλειδώσουν τις πόρτες.

Αξίζει μάλιστα να τονιστεί ότι στην πρώτη δίκη των τεσσάρων στελεχών της ΜΑΡΦΙΝ, όπου καταδικάστηκαν οι τρεις, η εισαγγελέας επεσήμανε πως οι κατηγορούμενοι «ακόμη και την ύστατη στιγμή δεν εκκένωσαν το κατάστημα, το οποίο ήταν γυμνό και απροστάτευτο. Επρεπε να εκκενωθεί, όπως εκκενώθηκαν άλλες τράπεζες στην περιοχή εκείνη την ημέρα».

«Δεν είχαμε το δικαίωμα να απεργήσουμε. Αν το είχαμε θα το ασκούσαμε. Υπήρχε τρομοκρατία», είχε αναφέρει υπάλληλος στη δίκη. Και πρόσθεσε: «Την ημέρα εκείνη ήταν όλα κλειστά, η Αθήνα έμοιαζε έρημη πόλη. Μόνο η τράπεζα ήταν ανοιχτή. Είχαμε αγωνία και ρωτούσαμε πότε θα φύγουμε. Οταν ξέσπασε η φωτιά παλεύαμε για τις ζωές μας. Δεν είχαμε εκπαιδευτεί ποτέ να κάνουμε οτιδήποτε...».

Υπάλληλος που για να σωθεί πήδηξε στο κενό επειδή υποχώρησε το σημείο, και έσπασε τα πλευρά του, είπε: «Δεν είχα επιλογή: 'Η θα έσκαγα ή θα πήδαγα. Θεώρησα ότι είχαν πεθάνει όλοι, γιατί δεν υπήρχε έξοδος κινδύνου για να βγουν. Ολοι κάναμε σπασμωδικές κινήσεις, γιατί δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Δεν ήμασταν εκπαιδευμένοι. Χάσαμε χρόνο, γιατί δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Είχα την τύχη να βγω από την ταράτσα, αφού ένας συνάδελφος έσπασε μια καταπακτή. Το κτίριο δεν είχε άλλη έξοδο».

11 χρόνια μετά, λοιπόν...

Και ενώ οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να έρθουν στο φως οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί, εμφανίζεται άλλη μία επετειακή ψευδαίσθηση δικαίωσης...

Αυτήν τη φορά με τη διαταγή από την Εισαγγελία για προκαταρκτική διερεύνηση αδικημάτων σχετικών με την υπόθεση της ΜΑΡΦΙΝ. Η διερεύνηση ανατέθηκε στην Υποδιεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής. Μάλιστα, η ΕΛ.ΑΣ. και ο υπουργός, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, σύμφωνα με διαρροές στα ΜΜΕ «υπόσχονται» σχετικές ανακοινώσεις, με νέα στοιχεία και συλλήψεις...

Οι ευθύνες αυτών των κυβερνήσεων είναι τεράστιες, γιατί άφησαν στο σκοτάδι τούς προβοκατόρικους και άλλους μηχανισμούς που έδρασαν γι' αυτό το έγκλημα. Αφησαν, επίσης, στο απυρόβλητο τις ευθύνες της τράπεζας, δηλαδή της εργοδοσίας, που δεν πήρε τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας για τους εργαζομένους της.

Οσο για το προφίλ των προβοκατόρικων μηχανισμών, είναι σε όλους γνωστό. Δήθεν «αντιεξουσιαστές», μέλη οπαδικών συνδέσμων, ποινικοί, μπράβοι, κοινοί θύλακες με φασιστοειδή που κατά καιρούς έχουν στελεχώσει τη Χρυσή Αυγή, και άλλα «μπουμπούκια». Μόνο που στην περίπτωση της ΜΑΡΦΙΝ όλα δείχνουν ότι τα «ψάρια» είναι ακόμα μεγαλύτερα...

Το μόνο δεδομένο είναι ότι δεν τους ακουμπάει κανείς... Αλλωστε η αποστολή τους, να δρουν οργανωμένα για να χτυπούν το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, είναι χρήσιμη για το αστικό κράτος...