Η κυοφορία της κοινής κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ δεν είναι ούτε αποτέλεσμα της πρότασης της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ για δημοψήφισμα, όπως λένε διάφοροι αναλυτές και ιδιαίτερα ο χώρος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που το παρουσιάζουν και ως τρικ που εξανάγκασε τη συμμετοχή της ΝΔ, ούτε συνέπεια των εξευτελισμών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από τους ευρωενωσιακούς εταίρους ή της ανικανότητάς τους. Η κοινή κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ έρχεται να υπηρετήσει και να επιβάλει τα γενικά συμφέροντα του κεφαλαίου σε συνθήκες κρίσης και ανταγωνισμού, δηλαδή να αντιμετωπίσει τους κινδύνους από μια ανεξέλεγκτη καταστροφή του, ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας. Οι πιέσεις από την ΕΕ για να προχωρήσει η συγκυβέρνηση εντάσσονται στη σωτηρία του κεφαλαίου και την εξόντωση του λαού. Η βαθιά και συγχρονισμένη οικονομική κρίση στην ΕΕ και την Ευρωζώνη δημιουργεί αφάνταστες δυσκολίες και αδιέξοδα στη διαχείρισή της σε όφελος του κεφαλαίου, συνολικά στην ΕΕ και σε κάθε κράτος μέλος χωριστά, με δεδομένη την υπερχρέωση της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, αλλά και της Γαλλίας - που έχει ένα επιπλέον πρόβλημα αφού οι τράπεζές της διαχειρίζονται μεγάλο χρέος των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης -, όπως και της κρίσης στη Γερμανία. Ανεξέλεγκτη χρεοκοπία σημαίνει καταστροφή για τράπεζες που διαχειρίζονται κρατικά χρέη. Κρίση έχουν και οι ΗΠΑ, που έχουν επίσης μεγάλο κρατικό χρέος...

Η οικονομική κρίση οξύνει στο έπακρο τους ανταγωνισμούς μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων (π.χ. ΗΠΑ - ΕΕ), μεταξύ κρατών της ΕΕ και της Ευρωζώνης, αλλά και μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου εντός των καπιταλιστικών κρατών. Οι αστοί είναι ενωμένοι ενάντια στους εργάτες αλλά ανταγωνίζονται για τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Είναι γνωστή η αντιπαράθεση του κεφαλαίου στους τομείς Ενέργειας και πολεμικής Βιομηχανίας των ΗΠΑ, με το τραπεζικό κεφάλαιο και αυτό των νέων τεχνολογιών, με επιλογές στήριξης των δύο διαφορετικών κομμάτων, Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών αντίστοιχα. Ενταση ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών υπάρχει και στο εσωτερικό της Γερμανίας, που έχει σχέση με τη θέση της Γερμανίας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, το ευρώ ως διεθνές χρήμα, τη μεγάλη ή μικρή Ευρωζώνη, τις εξαγωγές, τις στρατηγικές συμμαχίες - ιδιαίτερα στην Ενέργεια -, που διαπλέκονται και με τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς στη διεθνή αγορά, π.χ. μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας. Οι ΗΠΑ έχουν αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο με τη Γερμανία, γερμανικά κεφάλαια έχουν τεράστιες επενδύσεις στις ΗΠΑ. Στη Γερμανία κυριαρχούν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου. Τμήματά του θέλουν «μικρή ισχυρή Ευρωζώνη» με τις βόρειες χώρες (π.χ. Ολλανδία, Φινλανδία, Αυστρία και άλλες). Εκφράζονται επίσης με τη συνέχιση του ευρωατλαντικού προσανατολισμού κόντρα σε τμήματα που προσανατολίζονται στρατηγικά σε Ρωσία, Κίνα, την Ασία γενικότερα. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν την υπονόμευση της Ευρωζώνης και της Γερμανίας, ξέροντας πως η καταστροφή κεφαλαίου έχει σχέση με την ισχύ κάθε καπιταλιστικής οικονομίας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια των ανταγωνισμών ήταν ενταγμένο και το δημοψήφισμα, που εγκυμονούσε κινδύνους εξόδου από την Ευρωζώνη.

Φυσικά και στην Ελλάδα οξύνονται οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου. Την αστική τάξη μπορεί να την βλέπουμε ενιαία ενάντια στους εργάτες, όμως τα διαφορετικά τμήματά της έχουν ιδιαίτερα συμφέροντα, κάνουν ιδιαίτερες συμμαχίες με άλλα εκτός Ελλάδας τμήματα του κεφαλαίου άλλων κρατών. Για παράδειγμα, το τραπεζικό κεφάλαιο δεν ήθελε το «κούρεμα», η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε επίθεση. Οι βιομήχανοι αντιδρούσαν στην κρατική ενίσχυση των τραπεζών, ήθελαν μερίδιο. Τα μονοπώλια στον τομέα Ενέργειας - πετρελαίου - φυσικού αερίου, με δεδομένα τα κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο, για τα οποία ενδιαφέρονται και οι ΗΠΑ, έχουν συμφέρον από συμμαχίες με μονοπώλια των ΗΠΑ. Οι εφοπλιστές, που έχουν έδρα συνήθως το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, επίσης έχουν συμφέρον από την ενίσχυση της συμμαχίας με τις ΗΠΑ. Οι βιομήχανοι και οι εξαγωγείς, το κεφάλαιο στον τομέα του Τουρισμού, έχουν φιλοευρωενωσιακό προσανατολισμό. Βεβαίως, αυτές τις επιλογές δεν πρέπει να τις βλέπουμε απόλυτα. Επομένως τα διαφορετικά συμφέροντα διαπλέκονται με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Αυτοί οι ανταγωνισμοί εκφράζονται όχι μόνο με τα δύο διαφορετικά αστικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αλλά και εντός των κομμάτων. Κάτι που εκφράστηκε με τις διάφορες ομάδες στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ και τις διαφορετικές προσεγγίσεις για το αστικό πολιτικό σύστημα, δηλαδή δικομματισμός ή κοινές κυβερνήσεις των αστικών κομμάτων. Η κατάληξη σε κοινή κυβέρνηση αποκαλύπτει την αδυναμία του αστικού πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί κρίση και ανταγωνισμούς, αποκαλύπτει ρήγματα στο εσωτερικό του που δημιουργεί το ταξικό εργατικό, λαϊκό κίνημα, η δράση του ΚΚΕ. Ο λαός πρέπει να το εκμεταλλευτεί, να μεγαλώσει τα ρήγματα, με την ταξική πάλη να ωθήσει σε κρίση το αστικό πολιτικό σύστημα, να το σμπαραλιάσει για να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων. Και είναι τώρα ευκαιρία με τους αγώνες, τη λαϊκή συμμαχία, τη συμπόρευση με το ΚΚΕ να ανοίξει αυτό το δρόμο.