Βασικό στοιχείο στην όλη συζήτηση για τη «μηδενική ανοχή ενάντια στη βία» είναι η προσπάθεια των ιδεολογικών μηχανισμών της κυρίαρχης τάξης να χειραγωγήσουν, να υποτάξουν τη λαϊκή συνείδηση να μην αντιδρά στην εκμετάλλευση και τη βία που δέχεται, την ώρα που ο αυταρχισμός, η κρατική βία και καταστολή ενισχύεται και αυξάνεται, γιατί φοβούνται τις αγωνιστικές διαθέσεις και την ανάπτυξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Αυτό τόνισε ο Σπύρος Χαλβατζής, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, μιλώντας χτες σε ημερίδα που διοργάνωσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ) με θέμα «όχι στη βία απ' όπου κι αν προέρχεται».

«Ο τίτλος της ημερίδας στις σημερινές συνθήκες εξισώνει το θύτη και το θύμα, είναι αποσπασματική προσέγγιση και κυρίως δημιουργεί σύγχυση», είπε ο Σπ. Χαλβατζής. «Η "ομοψυχία" κατά "της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται" είναι υποκριτική. Η τοποθέτηση αυτή δίνει την εντύπωση ότι απορρίπτει τις παρακαταθήκες του Καραϊσκάκη και του Κολοκοτρώνη, το "φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους", την επανάσταση του '21, την Εθνική Αντίσταση κ.λπ. Ο Προμηθέας βία ασκεί, όταν κλέβει τη φωτιά από τους θεούς για να τη δώσει στους ανθρώπους. Κανείς δεν τον καταδικάζει. Ηταν μια βίαιη πράξη, η οποία αντιπαρατάχθηκε στη βία που ασκούσαν οι θεοί, όταν στερούσαν τη φωτιά από τους ανθρώπους, όταν κρατούσαν δηλαδή ένα από τα μέσα που θα μπορούσε να ανακουφίσει τους ανθρώπους και να βελτιώσει τη ζωή τους.

Ολες οι κοινωνικές επαναστάσεις, οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες περικλείουν μέσα τους τη βία. Απέναντι στη βία του καπιταλισμού ή των κατακτητών, οι καταπιεζόμενοι ή οι υποδουλωμένοι αντιτάσσουν βία. Δε γίνεται αλλιώς».

«Η συζήτηση για τη βία γίνεται σε μια χρονική στιγμή που ξεθεμελιώνονται όσα κατακτήσαμε οι εργαζόμενοι, όσα μας κληροδότησαν οι πατεράδες μας με τον ιδρώτα και το αίμα τους. Μειώθηκαν μισθοί, συντάξεις, μεροκάματα με βίαιο τρόπο.

Χτες ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι δε θα μειωθούν μισθοί και συντάξεις. Τίποτα από ψευδές. Διότι, εκτός των άλλων: 1) Η ΔΕΗ θα αυξήσει την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στα λαϊκά νοικοκυριά. 2) Αναπροσαρμόζονται οι μισθοί, οι αμοιβές στις πρώην ΔΕΚΟ, προς τα κάτω. 3) Ετοιμάζεται νέο μισθολόγιο για τους δημόσιους υπάλληλους, στα πλαίσια των περικοπών. 4) Με βίαιο τρόπο, στον ιδιωτικό τομέα, πολλοί επιχειρηματίες δεν πληρώνουν υπερωρίες και άλλοι μειώνουν μεροκάματα, μισθούς και υποχρεώνουν εκβιάζοντας τους εργάτες, άλλους εργαζόμενους να υπογράψουν ότι οικειοθελώς συμφωνούν.

Λοιπόν; Οταν αντιδρά, οργανώνεται, παλεύει και συγκρούεται ο εργάτης, ο εργαζόμενος με την αντιλαϊκή, αντεργατική πολιτική, ποιος μπορεί να μιλήσει για βία; Τελικά, ποιος βιάζει ποιον;

Σήμερα για άλλη μία φορά οι ανάγκες, τα δικαιώματά μας, θυσιάζονται κάτω από την μπότα του Γερμανού τραπεζίτη, της ΕΕ, του ΔΝΤ, των πολυεθνικών, ντόπιων και ξένων. Ταυτόχρονα, τα κυριαρχικά δικαιώματά μας στο Αιγαίο όπως και χτες παραδίδονται στο ΝΑΤΟ, που, καιρό τώρα, δεν αναγνωρίζει τα σύνορά μας παρά μόνο τις γκρίζες ζώνες. Γνωστά πράγματα σε όλους μας. Σήμερα (σ.σ. χθες) έχουμε εδώ επίσκεψη του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, του πρωταγωνιστή της βίας.

Είναι φυσικό μέσα σε τέτοιες συνθήκες, οι εργαζόμενοι, ο λαός μας και η νεολαία να αντιδρούν, να διεκδικούν για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους. Και όλοι νομίζω είμαστε υπερήφανοι γιατί μέσα στις πατριωτικές παραδόσεις του λαού μας ποτέ δεν ήταν να σκύβει το κεφάλι απέναντι στον ισχυρό δυνάστη.

Συνοψίζοντας, η ουσία είναι ότι: Οσο η φτώχεια και η εξαθλίωση θα επεκτείνεται, τόσο η οργή, η αγανάκτηση και οι λαϊκοί αγώνες θα δυναμώνουν για να καρπώνονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τον πλούτο που παράγουν. Τότε η υποκριτική συμπόνοια της εξουσίας για τα θύματα της πολιτικής τους θα υποχωρεί και απέναντί τους θα δυναμώνει ο αυταρχισμός της κρατικής καταστολής, πακέτο και με τις προβοκάτσιες των διαφόρων ντόπιων και ξένων μηχανισμών. Για να τρομοκρατηθεί ο λαός, για να χτυπηθούν αυτοί οι αγώνες του και η πρωτοπορία του.

Γνωστά πράγματα από την ιστορία του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας και όχι μόνο. Το κλίμα προετοιμάζεται μεθοδικά.

Το δήθεν "αντάρτικο" των πόλεων, η βία των γνωστών - αγνώστων, οι μπαχαλάκηδες, η προβοκάτσια, οι δολοφονίες - που καμιά σχέση δεν έχουν με τους λαϊκούς αγώνες - αξιοποιούνται από την εξουσία, όχι μόνο για την τρομοκράτηση του λαού, αλλά ταυτόχρονα για τη συναισθηματική φόρτιση των εργαζομένων στα Σώματα Ασφαλείας, για όσο γίνεται ενεργητική στήριξη της καταστολής σε βάρος του λαού.

Ηδη, διαμορφώνεται το κλίμα και συστηματικά καιρό τώρα καλλιεργείται η άποψη ότι η αστυνομία πρέπει να απελευθερωθεί από ενδοιασμούς και ευαισθησίες γύρω από αντιλήψεις περί Συνταγματικής Ελευθερίας και Δικαιωμάτων.

Αλλοι το λένε πιο απλά "ότι για την ευημερία μας πρέπει να περιορίσουμε τις ελευθερίες μας".

Εσείς τα του οίκου σας τα ξέρετε καλύτερα. Δική μας, όμως, πεποίθηση είναι ότι: Η προβοκάτσια, οι γνωστοί - άγνωστοι, το έγκλημα επιστρατεύονται και γίνονται το άλλοθι για το πολύμορφο χτύπημα κυρίως του λαϊκού κινήματος που είναι φυσικό να αντιδρά όταν του παίρνουν το ψωμί από το τραπέζι.

Η μηδενική ανοχή δεν αφορά αυτούς τους μηχανισμούς ούτε όσους κερδοσκοπούν - θησαυρίζουν σε βάρος των εργαζομένων. Το λαό σημαδεύει όταν σηκώνει κεφάλι, όταν αντιστέκεται απέναντι στη βία της ανεργίας, απέναντι στη βία της πείνας, στη βία του Ασφαλιστικού, όταν διεκδικεί να πάρει πίσω τον πλούτο που παράγει και που του κλέβουν. Τρομοκρατία και βία χειρίστου είδους είναι να βλέπεις να 'ρχονται τα γεράματα και να μην μπορείς να πας στο γιατρό, να πληρώσεις το νοίκι, να φας, να βλέπεις το παιδί σου να μαραζώνει σαν άνεργος ή απασχολήσιμος χωρίς δικαιώματα».

«Εμείς παίρνουμε καθαρή θέση. Πιστεύουμε και διεκδικούμε τη λαϊκή κυριαρχία ουσιαστικά. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του λαού να καθορίζει την τύχη του. Κανένας δεν είναι πάνω από τον κυρίαρχο λαό και αυτός έχει κάθε δικαίωμα να αλλάζει κάθε τι που μπαίνει εμπόδιο στην ευημερία του με την υπεροχή της δύναμής του, της πλειοψηφίας που διαθέτει και με τη δύναμη του αγώνα του.

Οι κυρίαρχοι "έχουν το πεπόνι, έχουν και το μαχαίρι". Είναι γεγονός ότι οι αγώνες των εργαζομένων, για το μεροκάματα, για τη ζωή τους, κηρύσσονται παράνομοι και καταχρηστικοί και καταστέλλονται με κάθε μέσο. Πρόκειται για βία κατά του εργατικού κινήματος. Επιχειρήματα εναντίον τους επιστρατεύονται άπειρα. Σκεφτείτε πόσο θα κρίνονται παράνομοι και θα δικαιολογούν κάθε βία σε βάρος τους όταν οι εργαζόμενοι βάλουν στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εξουσίας.

Η πάλη του λαού για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο θεωρείται από την κυρίαρχη τάξη ως το πιο φριχτό έγκλημα, που δικαιολογεί κάθε καταστολή.

Αυτή τη μαζική, δυναμική δράση του λαού για να κερδίσει τη ζωή του κανένας δεν έχει δικαίωμα να την συκοφαντεί και να την καταδικάσει, στο όνομα της "καταδίκης της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται".

Η βία, σαν σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο, έχει τη ρίζα του στο κοινωνικό σύστημα που σα σημαία του έχει την επιδίωξη του ατομικού κέρδους με κάθε μέσο, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Δεν εξαφανίζεται με την ένταση της καταστολής, ούτε εξορκίζεται με καταδίκες και ηθικόλογα κηρύγματα. Η έντιμη στάση του καθενός κρίνεται από τη συμβολή του στην ενίσχυση του αγώνα για την εξάλειψη της βίαιης κυριαρχίας και εκμετάλλευσης του ενός μέρους της κοινωνίας πάνω στο άλλο».