Σε νέα, σημαντική παρέμβαση προχωρά το ΚΚΕ, με αφορμή το αντιδραστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τον κινηματογράφο, καλώντας τους δημιουργούς να το απορρίψουν και να το αντιπαλέψουν.

Συγκεκριμένα, το Πολιτιστικό Τμήμα της ΚΕ και η Αχτίδα Καλλιτεχνών του ΚΚΕ προσκαλούν τους κινηματογραφιστές σε σύσκεψη - συζήτηση, με θέμα: «Οργάνωση μιας αποτελεσματικής αντιπαράθεσης στο νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο», την Τρίτη, 2 Νοέμβρη, 7 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ (Πανεπιστημίου και Θεμιστοκλέους, είσοδος από Θεμιστοκλέους 2).

Το κάλεσμα του ΚΚΕ γίνεται σε μια στιγμή που όλο και περισσότεροι δημιουργοί συνειδητοποιούν την επίθεση που δέχεται η τέχνη του κινηματογράφου από τις δυνάμεις της «αγοράς», οποιονδήποτε «μανδύα» και αν φέρουν. Επίθεση, την οποία η κυβέρνηση ουσιαστικά «θεσμοθετεί» με το νομοσχέδιο.

Παράλληλα, η Διασωματειακή των φορέων του οπτικοακουστικού χώρου, σε ανακοίνωσή της, καλεί «την κινηματογραφική κοινότητα, τις προσωπικότητες από το χώρο του πολιτισμού, τα πολιτικά κόμματα και τους βουλευτές να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε ένα νομοσχέδιο - τροχοπέδη (...)». Η Διασωματειακή εκτιμά, σε μια αναλυτική αναφορά της, ότι με το σ/ν η κυβέρνηση: «Παραλείπει τη συνταγματική επιταγή που υπάρχει στον παρόντα Νόμο: "Η Κινηματογραφική Τέχνη είναι ελεύθερη σύμφωνα με το Σύνταγμα". Δε διασφαλίζει τη σταθερή ροή πόρων (...) Καταστρατηγεί την κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα ελευθερία της Τέχνης (...) Δεν εγγυάται θεσμούς οικονομικού ελέγχου και λογοδοσίας (...) Ακυρώνει ή υποβαθμίζει δοκιμασμένους θεσμούς (π.χ. Κρατικά Βραβεία Ποιότητας του ΥΠΠΟ, περιφερειακά Φεστιβάλ, ταινία μικρού μήκους, Γνωμοδοτικό Συμβούλιο του ΥΠΠΟ, Ταινιοθήκη Ελλάδος, Μουσείο Κινηματογράφου, Κινηματογραφικές Λέσχες)».

Στο μεταξύ, το υπουργείο Πολιτισμού - Τουρισμού προχώρησε χτες σε απροσχημάτιστο εμπαιγμό της κινηματογραφικής κοινότητας, ανακοινώνοντας την έναρξη της «δημόσιας διαβούλευσης» για το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο, με ημερομηνία λήξης του... «διαλόγου» τις 4 του Νοέμβρη! Η Διασωματειακή χαρακτηρίζει αυτήν την κυβερνητική εκδοχή του «διαλόγου» ως «σαφή παρωδία».

«Τα νομοσχέδια εκφράζουν την τάση που κυριαρχεί, που έχει τη δύναμη με το μέρος της. Τώρα, όλα είναι ευνοϊκά για τις κοινωνίες και τον πολιτισμό των αγορών. Από την εποχή του Μάαστριχτ οι Αμερικανοί απαιτούσαν να εξαιρεθεί ο κινηματογράφος από τις ενισχύσεις ως πολιτιστικό προϊόν και να ενταχθεί στην ΓΚΑΤΤ. Να υπολογίζεται δηλαδή ως ένα εμπορικό προϊόν προς διακίνηση. Ολα καλά, λοιπόν. Η εξουσία έτσι τα βλέπει και αποφασίζει. Αλλά! Υπάρχει και ένα "αλλά": Τον πολιτισμό δεν τον δημιουργούν οι νόμοι. Πιστεύω στη δυναμική της νέας γενιάς που έχει μια σημαντική επιπλέον βοήθεια: Τη σύγχρονη τεχνολογία. Ποτέ ο πολιτισμός δεν ήταν επιδοτούμενος. Ο πολιτισμός ήταν αποτέλεσμα της σκέψης, της διάθεσης, των ανθρώπων που τον παράγουν. Ο νέος ελληνικός κινηματογράφος που δημιουργήθηκε, διακρίθηκε, αποτέλεσε "στάτους" στον ελληνικό πολιτισμό, δεν ήταν ποτέ επιδοτούμενος. Το νομοσχέδιο λέει ότι το κράτος στηρίζει την ανάπτυξη του κινηματογράφου. Ποιου κινηματογράφου όμως; Θα ήταν πιο συνεπείς να πούνε του κινηματογράφου ως εμπορικού προϊόντος. Αλλά είναι ουτοπία να πιστεύουμε ότι μία χώρα μικρή και μια γλώσσα αποκλεισμένη μπορεί να ανταγωνιστεί μία επιθετική βιομηχανία, όπως αυτή των ΗΠΑ. Αρα το νομοσχέδιο έπρεπε να εκφράζει τα συμφέροντα της χώρας. Οχι μια μερίδα συμφερόντων αυτής της χώρας».