Η θριαμβευτική είσοδος, η πρώτη φορά που το ιερόν τέρας με τη βελούδινη, τη χρυσή, τη μοναδική ελληνική φωνή, που δόνησε την Οπερα του Παρισιού στις 19 Δεκέμβρη του 1958 και μάγεψε, συνάρπασε, ενθουσίασε εκείνους που είχαν την τύχη να την ακούσουν, θα παρουσιαστεί μπροστά μας για να 'χουμε και εμείς τη μεγάλη ευκαιρία να απολαύσουμε ένα μοναδικό θέαμα. Ενα λυρικό, τραγικό, εξαιρετικό θαύμα. Το ελληνικό αηδόνι. Την Μαρία Κάλλας για την οποία ο Φεντερίκο Φελίνι είπε ότι πρόσφερε στην όπερα τόσα όσα ο Βέρντι. Από τις "Μεγάλες παραστάσεις" της ΕΤ - 1 στις 22.00 παρουσιάζεται ένα αφιέρωμα στη μεγαλύτερη ερμηνεύτρια όλων των εποχών... Το πρώτο μέρος της εξαιρετικής αυτής εκπομπής περιλαμβάνει: α) εισαγωγή από "Τη δύναμη του πεπρωμένου" του Τζιουζέπε Βέρντι, β) την άρια της "Κάστα Ντίβα" από τη "Νόρμα" του Βιντσέτσο Μπελίνι, γ) αποσπάσματα από την όπερα "Τροβατόρε" του Βέρντι και την εισαγωγή από τον "Κουρέα της Σεβίλης" του Τζιαοκίνο Ροσίνι. Το δεύτερο μέρος, σε μορφή παράστασης, περιλαμβάνει ολόκληρη τη δεύτερη πράξη της "Τόσκα" του Τζιάκομο Πουτσίνι. Πλάι στην Κάλλας οι: Τίτο Γκόμπι, ο Αλπερτ Λανς και ο Ζαν Πολ Ιριό"".

Πολλές φορές, μερικοί αναρωτήθηκαν τι ήταν αυτό που έκανε την Κάλλας μοναδική, τι ήταν αυτό που την έκανε να αλλάξει, στην κυριολεξία, τη μουσική πορεία και να γυρίσει σελίδα στην ιστορία του λυρικού τραγουδιού. Ηταν, άραγε, η μόνη υψίφωνος που διέθετε μια εξαιρετική φωνή; Οχι βέβαια, υπήρξαν και υπάρχουν και θα υπάρξουν πολλές. Ομως, η Μαρία Κάλλας, έγινε σύμβολο, έγινε θρύλος, έγινε μύθος και κατόρθωσε να αλλάξει, όπως είπαμε και παραπάνω, τη μουσική ιστορία, να γράψει τη δική της ιστορία και να καταφέρει με απλότητα, με επαγγελματισμό, με την τελειομανία και το σεβασμό, που τη διέκρινε για την τέχνη, αλλά και με την ασύγκριτη σκηνική παρουσία της να περάσει στην Ιστορία ως μοναδικό φαινόμενο. Ακόμη, η αλάνθαστη δυνατότητά της να μεταφέρει την εκφραστική αλήθεια του κάθε έργου που ερμήνευε με απλότητα, μέσω του φραζέ και της ορθοφωνίας έδινε ζωή, πνοή και κυρίως αίσθημα στη θυελλώδη, αλλά ευαίσθητη, "Τόσκα" και στη βασανισμένη "Νόρμα".

Η ζωή της λίγο - πολύ είναι γνωστή. Πολλά έχουν ειπωθεί για τη "θεια" - La Divina - Κάλλας για το δύσκολο χαρακτήρα της. Εφτασαν μάλιστα να μιλούν για το ιερό τέρας ότι ήταν τέρας. Οτι είχε δύσκολο και κακό χαρακτήρα. Γι' αυτό παραθέτουμε αυτολεξεί την απάντηση που έδωσε η ίδια στην τελευταία συνέντευξή της στον Πίτερ Ντράγκατζ, η οποία έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό "Οδός Πανός" τεύχος 32. Λέει η Μαρία Κάλλας:

"Σχετικά με το δύσκολο χαρακτήρα μου υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να γίνει κατανοητό. Θεωρώ την τέχνη της μουσικής κάτι το πραγματικά εξαιρετικό και δεν εννοώ να βλέπω να την κακομεταχειρίζονται. Οταν τη σέβονται και την υπηρετούν τότε χαίρομαι βαθύτατα, αλλά όταν την κακοποιούν δε θέλω να συμμετέχω στην κακοποίηση. Δε θέλω με κανέναν τρόπο, να συνδέω το όνομά μου με το κακό γούστο στη σκηνοθεσία, τη διεύθυνση της ορχήστρας ή το τραγούδι και ακόμη περισσότερο δε θέλω η ίδια να δώσω μια κακή παράσταση. Οταν έλεγα "όχι" ο κόσμος έλεγε ότι η Κάλλας είναι δύσκολη, αλλά δεν ήμουν ποτέ το "τέρας" που μερικοί ισχυρίζονται ότι είμαι. Γι' αυτούς που δεν ενδιαφέρονται και πολύ για την ποιότητα, όλα αυτά δεν παρά ένα καπρίτσιο. Αλλά ποτέ δε συνέβη να κλοτσήσω τενόρους, να τρελάνω διευθυντές ορχήστρας, να πετάξω καρέκλες σε βαρύτονους και σε άλλες σοπράνο, όπως λένε για μένα τα κουτσομπολιά". Η Κάλλας σεβάστηκε την αποστολή και η αποστολή της ήταν πολύ δύσκολη και πολύ επώδυνη. Ηταν μια αποστολή ειδική για γίγαντες

και εκείνη ήταν ένας "λυρικός", αλλά και επικός γίγαντας. Ας την απολαύσουμε, λοιπόν!

Το πρόσωπο και το προσωπείο, το σκηνικό και το κοστούμι, το αιώνιο και το εφήμερο, σκηνογραφία και ενδυματολογία, αυτά είναι τα θέματα που αγγίζει η μίνι σειρά ντοκιμαντέρ "Μάσκες και οράματα" της ΕΤ - 2 στις 18.15. Τη Δευτέρα θα προβληθεί το τρίτο επεισόδιο που θα μας ξεναγήσει σ' ένα εργαστήρι κατασκευής μάσκας. Εκεί ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος θα μας προσκαλέσει σ' ένα παιχνίδι. Σ' ένα παιχνίδι που θα είναι ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, στη ζωή και στο θέατρο. Ο ζωγράφος - σκηνογράφος Δημήτρης Μυταράς θα μας μιλήσει για τη σχέση του με θέατρο, ενώ στην ίδια εκπομπή θα παρακολουθήσουμε το σκηνογραφικό έργο των Διονύση Φωτόπουλου, Γιώργου Ζιάκα και Γιώργου Πάτσα. Η σκηνοθέτης Κλεώνη Φλέσσα έχει στο ενεργητικό της πολλά ντοκιμαντέρ και ταινίες που έχουν πουληθεί στη Σουηδία και στις Ηπα όπως οι: "Οι πρώτες δασκάλες", "Από τη Σαπφώ στην Κασσιανή", "Αρλέτα". Με τη σειρά "Μάσκες και οράματα" ασχολήθηκε, γιατί πιστεύει ότι η σκηνογραφία είναι τέχνη. Τη γοητεύει το γεγονός ότι ο δημιουργός σε καλεί να ταξιδέψεις μαζί του μέσω της τέταρτης διάστασης, αυτής της κίνησης, δηλαδή, μέσα στο χώρο. Και ακόμη, πιστεύει πωςτο κουστούμι και η σκηνογραφία λειτουργούν σημειολογικά στην απόδοση του δραματικού νοήματος του έργου. Δηλαδή, έχει ένα λόγο, μια μιλιά προς τους θεατές. Είναι το όνειρο που πραγματοποιείται για λίγο και σβήνει μέσα στο σκοτάδι. Μένει, όμως, πάντα η αίσθηση του ονείρου.

Στην εκπομπή γίνεται αναφορά σε βασικούς σταθμούς της ελληνικής σκηνογραφικής τέχνης, μνεία στον "εφευρέτη" της (σύμφωνα με τον Αριστοτέλη) στον Σοφοκλή και στις σκηνογραφικές συμβάσεις, στην τέχνη του κοστουμιού αλλά και στις ασθένειές της...