Μακρονήσι. Θα έλεγε κανείς πως η φύση «ξέρασε» αυτό το νησί από καθαρή ιδιοτροπία. Ούτε ένα δέντρο, μόνο κάτι θάμνοι σκεπάζουν τα χώματά του. Σε αυτό τον άνυδρο και ακατοίκητο τόπο, συντελέστηκε ένα αποτρόπαιο έγκλημα: Χιλιάδες κομμουνιστές, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, δημοκράτες φαντάροι φυλακίστηκαν και υπέστησαν φριχτά βασανιστήρια, αγωνιστές δολοφονήθηκαν «εν ψυχρώ» γιατί πίστευαν στην πατρίδα, στα κομμουνιστικά και σοσιαλιστικά, στα δημοκρατικά ιδανικά. Αυτούς το εμφυλιοπολεμικό - μεταβαρκιζιανό μοναρχοφασιστικό κράτος της αμερικανοκρατίας προσπάθησε να «αναμορφώσει» βασανίζοντας και δολοφονώντας τους. Πριν πενήντα χρόνια, το 1952, το κολαστήρι έκλεισε οριστικά τις πύλες του. Τα όσα, όμως, συνέβησαν εκεί, δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ...

Προχθές, πολλοί Μακρονησιώτες που επιβίωσαν, αψηφώντας τις άστατες καιρικές συνθήκες, έφθασαν με το πλοίο «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ» που ξεκίνησε από τον Πειραιά, συγκεντρώθηκαν στο κολαστήρι, ύστερα από κάλεσμα της Πανελλήνιας Ενωσης Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ) δίνοντας υπόσχεση να συνεχίσουν τον αγώνα. Το κεντρικό σύνθημα δίνει το στίγμα: «Παρόντες και οι Μακρονησιώτες αγωνιστές της αντίστασης. Οχι στη βία - στις ξένες επεμβάσεις και στον πόλεμο. Για την Ειρήνη στα Βαλκάνια και στον κόσμο».

Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στο χώρο όπου άλλοτε γινόταν το προσκλητήριο του Α' Ειδικού Τάγματος Οπλιτών και όχι στο θεατράκι του ίδιου Τάγματος. Και αυτό γιατί, ήταν τελείως βρώμικο - η Πολιτεία, έδειξε για άλλη μια φορά το έμπρακτο...«ενδιαφέρον» της.

Στο χώρο υψώθηκε η ελληνική σημαία, στήθηκε το πανό και όλα ήταν έτοιμα για τη λιτή και σεμνή τελετή. Εξαρχής σημειώθηκε πως η ΠΕΚΑΜ φιλοδοξεί το Μάη του 2003 να πραγματοποιήσει τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της Μακρονήσου. Ενα έργο αρκετά φιλόδοξο που θα μείνει στο πέρασμα του χρόνου θυμίζοντας στις νεότερες γενιές τα όσα έγιναν στο διαβολονήσι.

Η συγκέντρωση ξεκίνησε με την ομιλία του Νίκου Μανδράκου, προέδρου της Εξελεγκτικής Επιτροπής της ΠΕΚΑΜ. Μίλησε για τον τρόπο που φτάσαμε μέχρι το Μακρονήσι. Αναφέρθηκε, στα Ειδικά Τάγματα Οπλιτών, στη Στρατιωτική Φυλακή Αθηνών (ΣΦΑ). Θυμήθηκε τις φρικαλεότητες που έγιναν στο όνομα της...«αναμόρφωσης» και για το...«καλό της ανθρωπότητας», αλλά και την παγκόσμια συμπαράσταση: «Με την επιβολή των βασανιστηρίων», τόνισε, «στους κρατούμενους Μακρονησιώτες, η Μακρόνησος έγινε γνωστή όχι μόνο στο πανελλήνιο αλλά και στο παγκόσμιο κοινό. Ετσι προοδευτικοί Ευρωπαίοι, Αυστραλοί, Καναδοί, λαοί των πρώην σοσιαλιστικών κρατών, συμπαραστάθηκαν στους κρατούμενους, ποικιλοτρόπως».

Επισήμανε πως «θα ήταν ωφέλιμο, αν υπήρχε η δυνατότητα, να γίνει ένας απολογισμός, πόσο στοίχισε η Μακρόνησος στον ελληνικό λαό. Αυτό θα βοηθούσε τις σημερινές και τις κατοπινές γενιές να καθήσουν στο εδώλιο του κατηγορούμενου, όλους τους φωστήρες της δημιουργίας του και της, για μια δεκαετία, λειτουργίας του». Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο Μακρονήσι, το οποίο η πολιτεία, με ευθύνη των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, έχει παντελώς εγκαταλείψει.

Και κατέληξε: «Ας εντείνουμε ακόμα τις προσπάθειές μας, για την επικράτηση της Ειρήνης στην υφήλιο. Ας αναπτύξουμε δραστηριότητες αντίδρασης στον σχεδιαζόμενο πόλεμο, των μεγαλύτερων τρομοκρατών στην ιστορία του πλανήτη μας Αμερικανών, εναντίον του Ιράκ, γιατί από αυτόν ασφαλώς θα πληγεί και η χώρα μας. Ας βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί: Ποτέ άλλα Μακρονήσια στην Ελλάδα και τον κόσμο».

Στη συνέχεια, το λόγο πήρε ο Κώστας Μαραγκουδάκης, πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου του ΚΚΕ, εκ μέρους πολυμελούς αντιπροσωπείας του Κόμματος, ο οποίος στο σύντομο χαιρετισμό του σημείωσε: «Ο αγώνας του ΚΚΕ για την υλοποίηση στη ζωή των οραμάτων και ιδεών των ηρώων και μαρτύρων, των αγωνιστών της Μακρονήσου, θα συνεχιστεί σταθερά και με συνέπεια μέχρι να γίνουν αυτά τα ιδανικά ζωντανή πραγματικότητα στον τόπο μας».

Χαιρέτισαν επίσης ο Γ. Κυριαζής από το ΣΥΝ και ο Π. Τιμαγιάννης από το ΔΗΚΚΙ. Στη συνέχεια διαβάστηκε ποίημα του Μενέλαου Λουντέμη, το οποίο και περιέγραφε τον τρόπο που οι άντρες των Αλφα/Μιτών έκαναν δεκτές στο κολαστήρι τις γυναίκες. Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από εκπροσώπους κομμάτων, τα παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ που παραβρίσκονταν στην εκδήλωση, αλλά και απλούς αγωνιστές και Μακρονησιώτες που με ένα λουλούδι και ένα δάκρυ τίμησαν τους νεκρούς συναγωνιστές τους, ψάλλοντας το «Επέσατε θύματα» και τον Εθνικό Υμνο, ενώ η ιαχή «ΑΘΑΝΑΤΟΙ» αντιλάλησε απ' άκρη σ' άκρη του νησιού.