Από μαζική κινητοποίηση κατοίκων της Οκινάουα κατά των αμερικανικών βάσεων, με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού Χατογιάμα στο νησί τους

Ωστόσο, η «προσωπική του άποψη» δεν είναι καθόλου αρεστή για το 80% του πληθυσμού του νησιού που εδώ και πολλά χρόνια πολεμά τη μάστιγα των τεράστιων αμερικανικών βάσεων που «φιλοξενούν» περίπου 47.000 Αμερικανούς πεζοναύτες. Γιατί πολεμά; Μα γιατί έχουν μετατρέψει τη γη τους σε ένα τεράστιο δίκτυο στρατοπέδων, στρατιωτικών αεροδρομίων, κέντρων εκπαίδευσης και βολών με δραματικές συνέπειες για την ασφάλειά τους, το βιοτικό τους επίπεδο και το περιβάλλον.

Μπορεί οι κυβερνήσεις ΗΠΑ και Ιαπωνίας να έκρυβαν επίσημα επί χρόνια τα αμερικανικά πυρηνικά και τοξικά όπλα που μυστικά αποθηκεύονταν και σε βάσεις στην Οκινάουα, ωστόσο, αρκετοί γίνονταν οι κάτοικοι του νησιού που τα ένιωθαν στο πετσί τους αργοπεθαίνοντας από «μυστηριώδεις» ασθένειες. Στο πετσί τους νιώθουν επίσης επί δεκαετίες και την εγκληματική συμπεριφορά Αμερικανών πεζοναυτών που κατέστρεφαν, έδερναν, βίαζαν ή σκότωναν ατιμωρητί. Χαρακτηριστικά ήταν τα γεγονότα του 1992, οπότε δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι του νησιού ξεχύθηκαν στους δρόμους απαιτώντας δικαιοσύνη για τον ομαδικό βιασμό και φόνο μίας ανήλικης μαθήτριας από τρεις Αμερικανούς πεζοναύτες.

Γιατί όμως οι ΗΠΑ επιμένουν να διατηρούν τις βάσεις τους στην Οκινάουα, παρά τα κατά καιρούς σχέδια στρατηγικής αναδιάταξης των δυνάμεών τους και την τεχνολογική και πολεμική υπεροπλία που υποτίθεται πως υποβαθμίζει τη σημασία γεωπολιτικών ορμητηρίων ιμπεριαλιστικών σχεδίων και επιθέσεων;

Μολονότι η Οκινάουα συνιστά μόλις το 0,6% του ιαπωνικού εδάφους εντούτοις φέρει στο έδαφός της το 75% των αμερικανικών δυνάμεων στην Ιαπωνία. Το γεγονός οφείλεται στην καίρια γεωστρατηγική της θέση στη ΝΑ Ασία (κοντινή απόσταση από Κίνα, Ταϊβάν, Κορεατική Χερσόνησο, Ινδονησία, Φιλιππίνες κ.ά.), που δίνει αέρα και προοπτική στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή. Ιστορικά έχει καταγραφεί πως οι ΗΠΑ μεθόδευσαν και πέτυχαν την πάνω από 60 χρόνια παραμονή τους στην Ιαπωνία, και δη στην Οκινάουα, για να αποτρέψουν την εξάπλωση της δράσης κομμουνιστικών κομμάτων και δημοκρατικών κινημάτων σ' αυτές τις περιοχές, αλλά και για να εξασφαλίσουν τις εμπορικές διελεύσεις σημαντικών πρώτων υλών και ενεργειακών πόρων. Και αυτό το έκαναν από τον Απρίλη του 1945, οπότε πρωτοέφθασαν στο νησί καταλαμβάνοντας τότε ιαπωνικές στρατιωτικές βάσεις...

Μοιραία, λοιπόν, η διμερής στρατιωτική συμφωνία που επιτεύχθη το 2006 μεταξύ ΗΠΑ-Ιαπωνίας, προέβλεπε τη μερική και όχι την ολική απομάκρυνση των δεκάδων χιλιάδων πεζοναυτών από την Οκινάουα στη νήσο Γκουάμ του Ειρηνικού (που αποτελεί έδαφος των ΗΠΑ) προκειμένου να εκτονωθούν οι πολύ έντονες λαϊκές αντιδράσεις. Η διμερής συμφωνία του 2006 προέβλεπε επίσης, την μετεγκατάσταση και κατασκευή πιο σύγχρονων βάσεων σε άλλες (εξίσου γεωπολιτικά ευαίσθητες) περιοχές της Οκινάουα, που τάχα είναι λιγότερο πυκνοκατοικημένες... Λίγα χρόνια μετά, το Δημοκρατικό Κόμμα Ιαπωνίας υιοθέτησε τη λαϊκή απαίτηση για απομάκρυνση ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ από την Οκινάουα - ακόμη και από τη χώρα... - κάνοντάς το το καλοκαίρι του 2009 κεντρικό σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας. Ακόμη και το Σεπτέμβρη που ο αρχηγός του ΔΚΙ, Γιούκιο Χατογιάμα, ορκίστηκε πρωθυπουργός, υποσχόταν στον ιαπωνικό λαό την έξοδο των αμερικανικών βάσεων απ' την Οκινάουα. (Οπως έκανε χαρακτηριστικά κατά τη δεκαετία '70-'80 και ο πατέρας του νυν πρωθυπουργού της Ελλάδας...).

Οπως όμως συμβαίνει συχνά με σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, οι προεκλογικές υποσχέσεις που αφορούν μεγάλα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και επιδιώξεις, μετά τις κάλπες γρήγορα ξεχνιούνται. Και έτσι, ο Χατογιάμα, από εκεί που διατράνωνε την θέλησή του για απομάκρυνση των βάσεων απ' την Οκινάουα, έφθασε προχτές να χαρακτηρίζει «ρεαλιστική αδυναμία» την υλοποίηση της κεντρικής προεκλογικής του υπόσχεσης.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το τωρινό σχέδιο της κυβέρνησης Χατογιάμα για τις αμερικάνικες βάσεις προβλέπει μετεγκατάσταση μερικών χιλιάδων Αμερικανών πεζοναυτών και τη μεταφορά βάσης ελικοπτέρων από τη νήσο Οκινάουα στο νησάκι Τοκουνοσίμα, κάτι όμως που προκαλεί την αρνητική αντίδραση της Ουάσιγκτον λόγω της απόστασης των περίπου 200 χλμ. που χωρίζει τις δύο περιοχές... Η κυβέρνηση του προέδρου των ΗΠΑ, Μπ. Ομπάμα, απ' την άλλη είναι έτοιμη να συζητήσει την πρόταση του Τόκιο για τη δημιουργία μεγάλου στρατιωτικού αεροδρομίου σχήματος V έξω από το στρατόπεδο Σουάμπ, όχι στην παράκτια περιοχή Χενόκο (όπως προέβλεπε η συμφωνία του 2006) αλλά σε ειδικά κατασκευασμένη πλατφόρμα έξω από το Νάγκο της Οκινάουα...

Θα αντέξει άραγε ο τρικομματικός κυβερνητικός συνασπισμός ανάμεσα στο «Δημοκρατικό Κόμμα Ιαπωνίας», το «Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα» και το «Νέο Λαϊκό Κόμμα», αυτή τη διγλωσσία; Η επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού Κόμματος, Μιζούκο Φουκουσίμα, που είναι και υπουργός «Καταναλωτικών Υποθέσεων και Ισότητας των δύο Φύλων», είχε δηλώσει πριν πέντε μήνες πως το κόμμα της θα αποχωρήσει απ' την κυβέρνηση εάν αθετηθούν οι σχετικές προεκλογικές υποσχέσεις του «Δημοκρατικού Κόμματος Ιαπωνίας». Ως την περασμένη Πέμπτη δεν είχε διευκρινίσει ξεκάθαρα τη στάση της αν και ανώτερα στελέχη του κόμματός της υποστήριζαν πως η Φουκουσίμα θα διατηρήσει τις αντιρρήσεις της για μη απομάκρυνση των βάσεων απ' την Οκινάουα «εντός κυβέρνησης». Βέβαια, η Φουκουσίμα ξεχνά τους πολλές δεκάδες χιλιάδες κατοίκους της Οκινάουα που διαδηλώνουν τις τελευταίες βδομάδες μαζικά με το αίτημα που εκφράζουν χρόνια τώρα: Την άμεση απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων από το νησί τους!

Συνεπώς, ακόμη και εάν δεν κλυδωνιστεί ο κυβερνητικός συνασπισμός, η κυβέρνηση Χατογιάμα θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις του κόσμου στις κάλπες που θα στηθούν τον Ιούλη για την ανάδειξη των μελών της Κάτω Βουλής. Εκεί οι ψηφοφόροι θα κληθούν να ξεχωρίσουν την ήρα από το στάρι και να αποδείξουν εάν έχουν μνήμη και θέληση έναντι όλων όσοι τους κοροϊδεύουν...

Αθλιότητα 1η: Παρουσίασε αυτούς τους πράγματι εξανδραποδισμένους ανθρώπους σαν να ήλθαν από χώρες όπου εξακολουθούν να υπάρχουν οι σοσιαλιστικές οικονομικο-κοινωνικές βάσεις. Γι' αυτόν φαίνεται ότι οι αντιλαϊκές ανατροπές δεν υπήρξαν πριν από είκοσι χρόνια από ένα μηχανισμό προδοτών που αυτο-αναγορεύτηκαν ως η νέα αστική τάξη αρπάζοντας τη δημόσια περιουσία και καταδικάζοντας το λαό στην υλική και ηθική εξαθλίωση.

Αθλιότητα 2η: Γι' αυτόν φαίνεται να μην υπήρξε η υποδούλωση αυτή των χωρών στις απαιτήσεις του διεθνούς τοκογλυφικού κεφαλαίου για να ενισχυθούν οικονομικά και να στηριχθούν οι λωποδύτες αυτο-ανακηρυγμένοι νεο-αστοί.

Αθλιότητα 3η: Γι' αυτόν φαίνεται να μην υπήρξε η υποταγή αυτών των λαών στο μηχανισμό του ιμπεριαλιστικού μιλιταρισμού του ΝΑΤΟ με τη συνεργασία των προδοτών «προθύμων» στο «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη» των ΗΠΑ. Σα να μην οδηγήθηκαν αυτές οι χώρες με τη συνεργασία των γενίτσαρων προδοτών σε ad hoc ιμπεριαλιστικές αποστολές εις βάρος φτωχών καθυστερημένων λαών.

Αθλιότητα 4η: Ο πολυλογάς της κασέτας δείχνει να αγνοεί ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της δυτικής συμμαχίας που ζημιώθηκε από την ανατροπή και διάλυση του σοσιαλιστικού πόλου ισχύος. Ως κοινός αγνώμων ξεχνά ότι το κρίσιμο καλοκαίρι του 1974 η Ελλάδα στράφηκε στη Βουλγαρία και τη Σοβιετική Ενωση, στον Ζίβκοφ και τον Μπρέζνιεφ, για να ζητήσει συμπαράσταση απέναντι στις τουρκικές απειλές και τις αγγλο-αμερικάνικες μηχανορραφίες. Ξεχνά ότι στην ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα συνέβαλε η Σοβιετική Ενωση το 1946 υπό την ηγεσία του ηγέτη της Ι. Στάλιν.

Αθλιότητα 5η: Μέσα στην αγνωμοσύνη του προσπαθεί να δικαιολογήσει τα άθλια αντιλαϊκά κυβερνητικά μέτρα, παρουσιάζοντας την εξαθλίωση των λαών των πρώην Λαϊκών Δημοκρατιών ως έργο του σοσιαλισμού κι όχι της τελευταία εικοσαετίας της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Κάνει το χειρότερο. Προσπαθεί με τη συκοφαντία της φαιάς προπαγάνδας να εμποδίσει τους Ελληνες και κυρίως τους εργατοϋπάλληλους να στραφούν στο μοναδικό δρόμο της εθνικής λαϊκής σωτηρίας που είναι ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας. Πιστός υποστηρικτής της καπιταλιστικής αθλιότητας των τοκογλύφων του χρηματιστικού κεφαλαίου, δε διστάζει να ρίχνει τη βρωμιά του προς κάθε κατεύθυνση.