Μια έκθεση - αφιέρωμα σε έναν κορυφαίο δημιουργό της ελληνικής Τέχνης στον 20ό αιώνα, τον Γιάννη Μόραλη, θα παρουσιάζει, μέχρι τις 30/4, το Μουσείο Μπενάκη (Κουμπάρη 1), αναδείχνοντας μια από τις πολλές πτυχές του σπουδαίου έργου του. Η έκθεση τιτλοφορείται «Οι αρχιτεκτονικές συνθέσεις του Γιάννη Μόραλη ("Με οδηγό την αίσθηση")» και περιλαμβάνει 120 έργα, μακέτες και προσχέδια των αρχιτεκτονικών συνθέσεών του (αρκετές δεν πραγματοποιήθηκαν και άλλες καταστράφηκαν με το γκρέμισμα των κτιρίων) που φύλασσε στο εργαστήρι του και τα οποία ο ίδιος δώρισε στο Μουσείο Μπενάκη, το 2009, προπαραμονές του θανάτου του.

Ο Γιάννης Μόραλης, από το 1932, που για πρώτη φορά εξέθεσε έργα του ως μαθητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και μέχρι το τέλος του συνέβαλε στη συνεχή αισθητική ανανέωση της ελληνικής Τέχνης, αντλώντας διδάγματα από τα σύγχρονα αισθητικά κινήματα και δικαίως θεωρείται από τους πλέον ολοκληρωμένους εκφραστές του ελληνικού μοντερνισμού, εκείνου που και σέβεται την ελληνική παράδοση, αλλά και «συνδιαλέγεται» με την ευρωπαϊκή τέχνη και τη νεωτερικότητα.

Εξέχων δάσκαλος στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, επί 35 χρόνια, άνθρωπος με ήθος, ευγένεια και πνευματική καλλιέργεια στη ζωή και την τέχνη του, ο Μόραλης, πέραν του πολυάριθμου ζωγραφικού έργου του, ανέπτυξε ποικίλους προβληματισμούς της εικαστικής έκφρασης στη χαρακτική, στη σκηνογραφία - ενδυματολογία, στη μικρογλυπτική, σε άλλες εφαρμογές και την αρχιτεκτονική.

Η εικαστική παρέμβασή του στην αισθητική δημοσίων κτιρίων αρχίζει και καταξιώνεται το 1959, με το έργο του στο ξενοδοχείο «Χίλτον», επιδρώντας στην ανάπτυξη συνεργασίας μεταξύ αρχιτεκτόνων και καλλιτεχνών. Εκτοτε δημιούργησε προτάσεις για την αισθητική διαμόρφωση ξενοδοχείων, τραπεζών, διαφόρων δημόσιων κτιρίων, αλλά και κατοικιών. Οι αρχιτεκτονικές συνθέσεις του παραπέμπουν στη ζωγραφική του (τις επιφάνειες με τους άρτια οργανωμένους όγκους, το ρυθμό, τη σαφήνεια και την κομψότητα των γραμμών) και αντανακλούν τις εκφραστικές αναζητήσεις του.

Η έκθεση (επιστημονική επιμέλεια Φανής - Μαρίας Τσιγκάκου, καλλιτεχνική επιμέλεια Λίλης Πεζανού), εκτός από τα έργα της δωρεάς, περιλαμβάνει ακόμα σχέδια, ακουαρέλες, λάδια, μακέτες, φωτογραφικό υλικό, κεραμικά και δείγματα αρχιτεκτονικών στοιχείων, που εντοπίστηκαν σε ιδιωτικές, κυρίως, συλλογές και συνοδεύεται με κατάλογο, που αποτελεί την πρώτη πλήρη παρουσίαση των «αρχιτεκτονικών» έργων του Μόραλη.

Το νεανικό, πολυπρόσωπο έργο του Αντον Τσέχοφ «Πλατόνοφ», σε διασκευή του Αγγλου δραματουργού Ντέιβντ Χέαρ, ανεβάζει σήμερα το Εθνικό Θέατρο στη Νέα Σκηνή του. Ο νεαρός Πλατόνοφ, διευθυντής σχολείου της επαρχίας, παντρεμένος με την αθώα Σάσα, έχει κατασπαταλήσει την πατρική περιουσία. Οργισμένος με όλους, κουρασμένος από την αποπνικτική ατμόσφαιρα της επαρχιακής κοινωνίας, απογοητευμένος από τον εαυτό του, βυθίζεται σε τέλμα, παρότι τον πολιορκούν τρεις γυναίκες: η χήρα Αννα Πέτροβνα, η νιόπαντρη προγονή της Σοφία και η φοιτήτρια Μαρία Γκρέκοβα. Ο Πλατόνοφ «παίζει» και με τις τρεις, με αναπόφευκτες συνέπειες για όλους.

Στην παράσταση, η δράση εκτυλίσσεται σε ένα σύγχρονο χώρο που μοιάζει με αίθουσα άσκησης, όπου τα πρόσωπα συζητούν, λογομαχούν, χορεύουν. Μέσα από τη σωματική έκφραση αναδύονται οι σχέσεις, τα συναισθήματα, η ένταση των χαρακτήρων. Μετάφραση: Εφη Γιαννοπούλου, σκηνοθεσία: Γιώργος Λάνθιμος, σκηνικά: Αννα Γεωργιάδου, κοστούμια: Θάνος Παπαστεργίου- Βασιλεία Ροζάνα, φωτισμοί: Θύμιος Μπακατάκης, κίνηση Αμαλία Μπένετ, μουσική επιμέλεια Χρήστος Λαϊνάς. Παίζουν: Μάνος Βακούσης, Θανάσης Δήμου, Βασίλης Καραμπούλας, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Αριάν Λαμπέντ, Μαρία Πρωτόπαππα, Αγγελική Παπούλια, Αρης Σερβετάλης, Ελενα Τοπαλίδου. Παραστάσεις έως 27/3.

Για πρώτη φορά στην ιστορία του, το Εθνικό Θέατρο ανεβάζει (16/2-15/5) στην Κεντρική Σκηνή του τη σπουδαία, τολμηρότατη για την εποχή της αλλά και πολύ επίκαιρη, τρίπτυχη, καυστική κοινωνική κωμωδία του Κάρλο Γκολντόνι «Η τριλογία του παραθερισμού». Ο κορυφαίος της κομέντια ντελ άρτε στο συγκεκριμένο τριλογικό έργο - που το αποτελούν τα έργα «Η μανία του παραθερισμού», «Οι περιπέτειες του παραθερισμού» και «Το τέλος του παραθερισμού» - σαρκάζει με χιούμορ, αλλά και πικρή ειρωνεία, το αλόγιστο πάθος των αστών συμπατριωτών του για κοινωνική προβολή και άνοδο. Νεόπλουτοι αστοί, αλλά και ξεπεσμένοι αριστοκράτες αυτοαποκαλύπτονται «υφαίνοντας» ένα «γαϊτανάκι» της γελοίας ματαιοδοξίας, επιδειξιομανίας και συμφεροντολογικής σκοπιμότητάς τους. Ενα έργο που θυμίζει πολύ την εποχή μας, ωσάν τίποτα να μην έχει αλλάξει από τα μέσα του 18ου αιώνα, εποχή συγγραφής του.

Να σημειωθεί ότι το τρίπτυχο έργο είχε διασκευάσει και ανεβάσει στο «Πίκολο Τεάτρο» ο φημισμένος Τζόρτζιο Στέλερ και αυτή η διασκευή, μεταφρασμένη και ολίγον μετασκευασμένη από τον Νίκο Χουρμουζιάδη, πρωτοπαίχθηκε στην Ελλάδα από την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης». Στο Εθνικό Θέατρο θα παρουσιαστεί σε διασκευή, σκηνοθεσία και μουσική επιμέλεια του Νίκου Μαστοράκη, μετάφραση (από τα ιταλικά του πρωτοτύπου) Γιώργου Δεπάστα, σκηνικά Μανόλη Παντελιδάκη, φωτισμούς Σάκη, Μπιρμπίλη, χορογραφία Φωκά Ευαγγελινού, μουσική διδασκαλία Μελίνας Παιονίδου. Παίζουν: Εύη Σαουλίδου, Γιάννος Περλέγκας, Δημήτρης Πιατάς, Μάγια Λυμπεροπούλου, Εμιλυ Κολιανδρή, Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Νίκος Ψαρράς, Γεωργιάννα Νταλάρα, Γιωργής Τσουρής, Λένα Παπαληγούρα, Νίκος Χατζόπουλος, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη.