Οι ουσίες αυτές φαίνεται ότι προέρχονται από τον υπόγειο ωκεανό του δορυφόρου. Ισχυρές υδροθερμικές πηγές αναμειγνύουν υλικό από τον πορώδη και διαποτισμένο με νερό πυρήνα του Εγκέλαδου, το οποίο τελικά εκλύεται στο Διάστημα με τη μορφή υδρατμών και σωματιδίων πάγου. Το «Κασσίνι» είχε εντοπίσει και στο παρελθόν οργανικές ουσίες στον Εγκέλαδο, αλλά πολύ μικρότερου μοριακού βάρους (πιο απλές). Η παραπέρα μελέτη των δεδομένων από δύο επιστήμονες του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης στη Γερμανία, αποκάλυψε την ύπαρξη και μορίων αποτελούμενων από εκατοντάδες άτομα. Τέτοια μόρια είναι σπάνια έξω από τη Γη και μπορούν να σχηματιστούν από σύνθετες χημικές διεργασίες, μεταξύ των οποίων (αλλά όχι μόνο) είναι εκείνες που σχετίζονται με τη ζωή. Ορισμένες από τις ουσίες αυτές μπορεί να προέρχονται και από μετεωρίτες, πάνω στους οποίους σχηματίζονται στο πέρασμα δισεκατομμυρίων ετών υπό την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας και την καταλυτική λειτουργία του υλικού του μετεωρίτη ως υποστρώματος.
Στον Εγκέλαδο, οι φυσαλίδες αερίων που ανεβαίνουν μέσα από χιλιόμετρα ωκεάνιου νερού, μπορεί να παρασύρουν μαζί τους οργανικά υλικά από τα βάθη. Αυτές οι ουσίες είναι δυνατό να δημιουργούν ένα λεπτό στρώμα οργανικών υλικών στην επιφάνεια του υπόγειου ωκεανού. Φτάνοντας κάποιες φυσαλίδες σε αυτό το φιλμ, σε περιοχές όπου υπάρχουν ρηγματώσεις της κρούστας πάγου που καλύπτει τον Εγκέλαδο, σκάνε ή με άλλον τρόπο διασπείρουν τα οργανικά υλικά, τα οποία παρασύρονται με τα αέρια και τα σωματίδια πάγου που σχηματίζονται όταν οι υδρατμοί εκτεθούν στο ψύχος του Διαστήματος.
Οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι κοσμικές ακτίνες με ενέργειες μεγαλύτερες του ενός δισεκατομμυρίου ηλεκτρονιοβόλτ (eV) προέρχονται από πηγές εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Ομως, επειδή τα σωματίδια αυτών των ακτίνων (ηλεκτρόνια, πρωτόνια, πυρήνες ατόμων) φέρουν ηλεκτρικό φορτίο, αποκλίνουν όταν συναντούν μαγνητικά πεδία (όπως το γήινο), με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατό να εντοπιστεί η πηγή τους. Επιπλέον, όταν μια κοσμική ακτίνα μπει στη γήινη ατμόσφαιρα πραγματοποιεί ένα ζιγκ-ζαγκ λόγω της αλληλεπίδρασης με τα μόρια του αέρα.
Ο μεταβλητός αστέρας ήτα Τρόπιδος, βρίσκεται 7.500 έτη φωτός μακριά και είναι γνωστός στους αστρονόμους από τη σύντομη έκλαμψή του το 19ο αιώνα, που τον έκανε να γίνει προσωρινά ο δεύτερος πιο φωτεινός αστέρας στον ουρανό. Αυτό το περιστατικό, η αιτία του οποίου παραμένει ασαφής, είχε ως αποτέλεσμα να σκορπιστεί γύρω του αστρικό υλικό με τη μορφή νεφελώματος σχήματος κλεψύδρας. Ο ήτα Τρόπιδος είναι στην πραγματικότητα διπλός αστέρας, αποτελούμενος από δύο υπέρλαμπρα τεράστια άστρα (το ένα έχει 90 ηλιακές μάζες και το άλλο 30), που περιφέρονται το ένα γύρω από το άλλο. Η μικρότερη απόσταση που φτάνουν μεταξύ τους είναι περίπου όση η μέση απόσταση Ηλιου και Αρη, δηλαδή πολύ μικρή σε αστρονομική κλίμακα.
Για να βρουν απάντηση στο πρόβλημα, οι αστρονόμοι στράφηκαν στο NuSTAR. Το NuSTAR είναι διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ, που βρίσκεται σε τροχιά από το 2012 και μπορεί να ανιχνεύσει υψηλότερης ενέργειας ακτίνες Χ, κλείνοντας με έναν τρόπο το κενό στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα για τον ήτα Τρόπιδος. Οι μαλακές (χαμηλής ενέργειας) ακτίνες Χ μπορεί να προέρχονται από αέρια στη διεπαφή των συγκρουόμενων αστρικών ανέμων, όπου οι θερμοκρασίες φτάνουν τα 40 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Ομως το NuSTAR ανιχνεύει και ακτίνες των 30.000 eV (συγκριτικά οι ακτίνες ορατού φωτός είναι στα 2 έως 3 eV) προερχόμενες από τον ήτα Τρόπιδος και τέτοιας ενέργειας ακτίνες δεν μπορούν να παραχθούν στο όριο επαφής των δύο ανέμων.