ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 13 Ιούνη 2000
Σελ. /36
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Η φτώχεια δέρνει τα Ελληνόπουλα

Κάτω από το όριο φτώχειας ζουν 47 εκατομμύρια παιδιά στις ανεπτυγμένες χώρες, σύμφωνα με έκθεση της Γιούνισεφ για την παιδική φτώχεια στις χώρες - μέλη του ΟΟΣΑ

Κάτω από το όριο της φτώχειας ζει ένα στα έξι παιδιά του ανεπτυγμένου κόσμου, ενώ στη χώρα μας το ποσοστό σχετικής παιδικής φτώχειας φτάνει το 12,3%, αγγίζοντας το μέσο όρο των αντίστοιχων ποσοστών των χωρών - μελών του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ).

Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από έκθεση της Γιούνισεφ για την παιδική φτώχεια στα κράτη - μέλη του ΟΟΣΑ, που παράγουν τα 2/3 των αγαθών και υπηρεσιών του κόσμου και στα οποία η παιδική φτώχεια κυμαίνεται σε ποσοστά κάτω του 3% μέχρι πάνω του 25%.

Οπως επισημαίνεται στην έκθεση, παρά το διπλασιασμό και υπερδιπλασιασμό των εθνικών εισοδημάτων στις περισσότερες χώρες από το 1950 και μετά, ένα σημαντικό ποσοστό των παιδιών εξακολουθούν να ζουν σε οικογένειες τόσο φτωχές, ώστε να διακυβεύεται η υγεία και η ανάπτυξή τους. Υπενθυμίζεται ότι ένα παιδί ζει κάτω από το όριο της φτώχειας όταν η οικογένειά του έχει εισόδημα κάτω από το 50% του εθνικού μέσου όρου. Ακόμα μεγαλύτερο, σύμφωνα με την έκθεση, είναι το ποσοστό των παιδιών που ζουν σε σχετική φτώχεια, καθώς μπορεί οι ελάχιστες φυσικές ανάγκες τους να αντιμετωπίζονται, αλλά εξαιρούνται οδυνηρά από τις δραστηριότητες και τα πλεονεκτήματα που θεωρούνται αυτονόητα για τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας τους.

Η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα σχετίζεται άμεσα με την ανεργία. Η χώρα μας με ποσοστό ανεργίας 11,7% (στοιχεία 1999) εμφανίζει υπερδιπλάσια επίπεδα φτώχειας από τη Δανία (5,1% - στοιχεία 1992) και πενταπλάσια από τη Σουηδία (2,6% - στοιχεία 1995). Το ποσοστό των παιδιών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας διπλασιάζεται στη χώρα μας στις μονογονεϊκές οικογένειες φτάνοντας το 24,9% (με ποσοστό παιδιών σε μονογονεϊκές οικογένειες το 3,7%), ενώ τη χειρότερη «επίδοση» έχουν οι ΗΠΑ με το 55,4% των παιδιών μονογονεϊκών οικογενειών να ζουν στη φτώχεια. Το 47% των παιδιών στη χώρα μας δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα ούτε για μια βδομάδα διακοπές μακριά από το σπίτι τους.

Οι κοινωνικές δαπάνες των κρατών αποτελούν έναν από τους κύριους παράγοντες για τη διαμόρφωση της παιδικής φτώχειας. Οι χώρες με τα χαμηλότερα επίπεδα φτώχειας είναι αυτές που καταμερίζουν τα υψηλότερα ποσοστά του ΑΕΠ στις κοινωνικές δαπάνες (Σουηδία 2,6% παιδική φτώχεια με κοινωνικές δαπάνες 14,8% του ΑΕΠ, Νορβηγία 3,9% και 11,2%, Βέλγιο 4,4% και 9,7% αντίστοιχα).

Τα μεγαλύτερα ποσοστά σχετικής παιδικής φτώχειας έχουν η Αγγλία (19,8%), η Ιταλία (20,5%), οι ΗΠΑ (22,4%) και το Μεξικό (26,2%), ενώ συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία όσον αφορά την απόλυτη παιδική φτώχεια, η οποία φτάνει στην Ισπανία το 42,8%, στην Τσεχία το 83,1%, στην Ουγγαρία το 90,6% και την Πολωνία το 93,1%!


Απιαστος στόχος η εξάλειψη ασθενειών

Απιαστος έμεινε ο στόχος της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας για εξάλειψη του κοκίτη, της διφθερίτιδας και της πολιομυελίτιδας στα πλαίσια του συνθήματος «Υγεία για όλους το 2000», αναφέρθηκε χτες σε συνέντευξη Τύπου ενόψει του 38ου Πανελλήνιου Παιδιατρικού Συνεδρίου, που θα γίνει στην Κω (16-18 Ιούνη 2000).

Ακόμα ανακοίνωσαν ότι σήμερα η συχνότητα των κρουσμάτων μηνιγγίτιδας στη χώρα μας είναι δέκα φορές μεγαλύτερη σε σχέση με το 1993. Μάλιστα, οι θάνατοι το πρώτο τρίμηνο του 2000 παρουσίασαν αύξηση 13% σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα, αν και ο αριθμός των κρουσμάτων είναι σχεδόν ίδιος.

Οι ομιλητές εξέφρασαν, όμως, την αισιοδοξία τους για ένα νέο εμβόλιο κατά του μηνιγγιτιδόκοκκου C, που προκαλεί θανατηφόρο μηνιγγίτιδα και θα κυκλοφορήσει σύντομα και στη χώρα μας.


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Οι «αμαρτωλοί» των κοντέινερς

Μην αναζητάτε την κόλαση σε υπερφυσικούς τόπους. Μην την αναζητάτε στα μυθολογικά τάρταρα των προγόνων μας, ούτε στην επουράνια επικράτεια του σατανά, όπου την τοποθετεί η χριστιανική διδασκαλία. Επισκεφτείτε έναν οικισμό λυομένων, που στεγάζει σεισμοπαθείς και θ' αντικρίσετε την κόλαση αμέσως.

Σ' αυτούς τους οικισμούς με τα τσίγκινα σαρδελοκούτια των 20 τετραγωνικών μέτρων οι άνθρωποι υποφέρουν τα πάνδεινα. Λες και διέπραξαν κάποιο φοβερό αμάρτημα και οδηγήθηκαν για να τιμωρηθούν σε μια «γέεννα του πυρός». Χίλια δυο τα προβλήματα και τα βάσανα των άτυχων σεισμοπαθών, που κατέληξαν στα «κοντέινερς», αλλά εκείνο που δεν υποφέρεται με τίποτε είναι η τρομακτική ζέστη. Εδώ και ένα μήνα περίπου που η θερμοκρασία άρχισε να ανεβαίνει, οι λαμαρίνες των λυομένων άρχισαν να βγάζουν φωτιές και να κόβουν την ανάσα των ανθρώπων. Μάταια ανοίγουν οι πόρτες και τα παραθυράκια των 30 εκατοστών, για να δημιουργηθεί κάποιο ρεύμα. Η θερμοκρασία των 50 και πλέον βαθμών που αναπτύσσεται εκεί μέσα δεν αντιμετωπίζεται έτσι. Μάταια γυρίζουν και κάποιοι ανεμιστήρες στο φουλ. Το μόνο που κάνουν οι φτερωτές είναι να στροβιλίζουν τον καυτό αέρα και να φουντώνουν την οργή των ανθρώπων για τους κυβερνώντες, που τους έμπασαν στους οικίσκους - καμίνια και τους άφησαν να ψήνονται εκεί.

- Θα σκάσουμε σαν τα ποντίκια εδώ μέσα! Οιμώζουν οι άτυχοι σεισμοπαθείς. Και ο ιδρώτας τους από την αφόρητη ζέστη γίνεται ποτάμι σωστό, όταν σκέφτονται με αγωνία πως ούτε του χρόνου, ούτε του παραχρόνου θα έχουν φύγει από τα λυόμενα. Η κόλασή τους θα κρατήσει, δυστυχώς, πολύ καιρό...

* * *

Πλαντάζουν τα σώματα απ' τη ζέστη, πλαντάζει η ψυχή απ' την αγωνία. Δέκα μήνες πέρασαν ήδη από τους σεισμούς και οι κυβερνητικές υποσχέσεις, για καινούρια σπίτια, μοιάζουν πλέον όνειρο. Τότε, μπροστά στις κάμερες, οι υπουργοί έλεγαν ότι η αποκατάσταση θα είναι ταχύτατη. Λόγια του αέρα, λόγια ψεύτικα. Ποια αποκατάσταση; Εδώ δεν έχουν γκρεμιστεί ακόμη τα ετοιμόρροπα. Και για δάνεια ούτε κουβέντα. Αλλά κι αν αρχίσει κάποτε η δανειοδότηση, πού θα φτάσουν αυτά που θα σου δώσουν για να στήσεις σπίτι. Γιαπί θα μένει το νεοανεγειρόμενο και μόνιμη κατοικία θα είναι το τσίγκινο λυόμενο για πολλούς. Το ξέρει καλά αυτό ο βιοπαλαιστής με τα τρία ανήλικα, μα το κρύβει επιμελώς από τους μπόμπιρες, που όλο τον ρωτούν πότε θα ξαναχτίσουν το ραγισμένο σπίτι τους. «Υπομονή παιδιά, λέει. Του χρόνου θα 'μαστε στο καινούριο». Κι έπειτα τα διώχνει, να πάνε να παίξουν, για να μη δουν το βουρκωμένο βλέμμα του. Το ξέρει κι ο κυρ - Βασίλης ο συνταξιούχος πως σπίτι δε θα ξαναδεί. Ηταν να μην του χαλάσει ο σεισμός το παλιό προσφυγικό στη Νέα Ιωνία. Τώρα η παράγκα θα τον φάει. Με το ξεπάγιασμα το χειμώνα και το ιδροκόπημα το καλοκαίρι. «Αντε, κυρά - Μαρίνα, λέει στη γυναίκα του. Βάλε κάνα δυο γλάστρες με γεράνια εδώ στην πόρτα να θυμόμαστε την αυλίτσα που είχαμε...».

* * *

Μην αναζητάτε την κόλαση σε υπερφυσικούς τόπους. Αναζητήστε την εκεί στους οικισμούς των λυομένων, όπου σώματα και ψυχές διαλύονται απ' τη ζέστη και την απελπισία. Εκεί όπου οι «κολασμένοι» του συστήματος πληρώνουν για το αμάρτημά τους ότι δεν έχουν δικά τους χρήματα να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους. Γιατί, αν περιμένουν από το... τσίγκινο κράτος να τους βοηθήσει «ζήτω, που καήκανε»!


Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ