Μια γενική άποψη του νοσοκομείου στο Χαϊδάρι

Οπως έχει αποκαλύψει παλιότερα ο «Ρ», ο πρύτανης σε παλιότερα έγγραφά του είχε υποστηρίξει ότι έχει την έγκριση της κυβέρνησης για την εκχώρηση του νοσοκομείου Χαϊδαρίου για 100 χρόνια στο Πανεπιστήμιο. Η ηγεσία του υπουργείου Υγείας έχει διαβεβαιώσει διάφορους φορείς - μεταξύ των οποίων και το Σύλλογο Φοιτητών της Ιατρικής - ότι το νοσοκομείο στο Χαϊδάρι θα είναι στο ΕΣΥ και ότι σ' αυτό θα μεταφερθούν και οι πανεπιστημιακές κλινικές.

Εντούτοις όμως, σε μια απάντηση του υπουργού Υγείας, Λ. Παπαδήμα, προς τον βουλευτή της ΝΔ Θ. Γιαννόπουλο - με ημερομηνία 5.11.1999 - δεν υπάρχει η δέσμευση ότι το νοσοκομείο θα ανήκει στο ΕΣΥ. Σ' αυτήν την απάντηση αναφέρεται: «Από τα υπουργεία Υγείας και Παιδείας είχε γίνει η πρόταση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για εγκατάσταση πανεπιστημιακών κλινικών, που λειτουργούν διασκορπισμένες σε διάφορα νοσοκομεία του ΕΣΥ, ώστε να καλυφθούν οι εκπαιδευτικές, κλινικές και στεγαστικές ανάγκες της Ιατρικής Σχολής». Επίσης, ο Λ. Παπαδήμας πρόσθετε: «Δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη οι διαβουλεύσεις των υπουργείων με το Πανεπιστήμιο Αθηνών για την τελική συμφωνία και την υπογραφή της σχετικής σύμβασης».

Το έγγραφο που έστειλε ο πρύτανης έχει ημερομηνία 7.12.1999 και είναι άκρως αποκαλυπτικό. «Επειδή, αναφέρει, κυκλοφορούν διάφορες φήμες γύρω από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, θεωρούμε και πάλι σκόπιμο να διευκρινίσουμε ότι πρωταρχική και μοναδική προσπάθεια όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας πρέπει να είναι, αυτή τη στιγμή, η παραχώρηση εξ ολοκλήρου από το υπουργείο Υγείας του Νοσοκομείου Δυτικής Αττικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Γιατί οι διεκδικητές είναι πολλοί, μεταξύ των οποίων το ΕΣΥ αλλά και το Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Μετά την παραχώρηση του Νοσοκομείου Δυτικής Αττικής, το Πανεπιστήμιο Αθηνών θα κατασκευάσει ειδικούς χώρους για τις διδακτικές και ερευνητικές ανάγκες, προκειμένου το νοσοκομείο αυτό να είναι πανεπιστημιακού επιπέδου. Ετσι, θα ολοκληρωθεί ένα όνειρο ετών των πανεπιστημιακών δασκάλων της Ιατρικής, η ύπαρξη δηλαδή στην Αθήνα ενός σύγχρονου Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου.Οταν και εφόσον η πρώτη αυτή προϋπόθεση εκπληρωθεί τότε και μόνο μπορεί να συζητηθεί το πώς θα χρησιμοποιηθεί αυτό το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο (σ.σ. δική μας η υπογράμμιση). Η Σύγκλητος και το Πρυτανικό Συμβούλιο πιστεύουν ακράδαντα ότι η εγκατάσταση σ' αυτό το νοσοκομείο δεύτερου Ιατρικού Τμήματος, και κατά συνέπεια Ιατρικής Σχολής, θα αναβαθμίσει την ποιότητα των παρεχόμενων νοσηλευτικών υπηρεσιών, αλλά και της ιατρικής παιδείας. θα είναι δηλαδή ωφέλιμο για τον Ελληνα πολίτη, για τους φοιτητές, αλλά και τον πανεπιστημιακό δάσκαλο».

Το επόμενο σημείο του εγγράφου του πρύτανη δείχνει σαν να μην υπάρχει μέχρι τώρα Ιατρική Σχολή στην Αθήνα.«Σε περίπτωση, αναφέρει, που δημιουργηθεί Ιατρική Σχολή, που μέχρι τώρα δεν υπάρχει αυτή, ο τρόπος εισαγωγής των φοιτητών σ' αυτή, αλλά και ο τίτλος του χορηγούμενου πτυχίου θα ρυθμιστούν από τα συλλογικά όργανα του Πανεπιστημίου, χωρίς καμία παρέμβαση της πολιτείας, όπως το άρθρο 4 και 3 του Ν. 1674/86 το προβλέπει. Οι αρχές του Πανεπιστημίου, που με το νόμο αυτό είναι οι μόνες αρμόδιες για να προσδιορίσουν τον τίτλο του πτυχίου - και όχι, επαναλαμβάνουμε, η πολιτεία - δεσμεύονται ότι ο τύπος του χορηγούμενου πτυχίου και για τα δύο Τμήματα θα χορηγείται με την ίδια ονομασία και τον ίδιο τίτλο και φυσικά το ίδιο περιεχόμενο από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών».

Και το έγγραφο καταλήγει: «Οι διευκρινίσεις αυτές κρίθηκαν απαραίτητες γιατί πιστεύουμε ότι οι παρατεινόμενες, κατά τη γνώμη μας, άσκοπες συζητήσεις, αλλά και επιβλαβείς αντιπαραθέσεις στους χώρους της πανεπιστημιακής κοινότητας γι' αυτό το θέμα, είναι ενδεχόμενο να έχουν ως αποτέλεσμα να χαθεί η μοναδική ευκαιρία, που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον ορίζοντα - και για δεκαπέντε τουλάχιστον χρόνια - να αποκτήσει η Αττική ένα σύγχρονο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Γι' αυτό το ενδεχόμενο πρέπει όλοι μας να αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες και να αποφασίσουμε εάν θέλουμε να διαιωνιστεί το απαράδεκτο φαινόμενο καθημερινής μετακίνησης των φοιτητών από νοσοκομείο σε νοσοκομείο για την κλινική τους άσκηση ή η μετακίνηση των αρρώστων με "καροτσάκι" στις διάφορες πανεπιστημιακές κλινικές, που είναι διασκορπισμένες σε όλα τα σημεία της Αττικής, γιατί κανένα νοσοκομείο δεν έχει όλες τις ειδικότητες και όλον τον σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό».

«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα;»

Διότι η Ελλάδα νίκησε στο Ελσίνκι. Το λέει ο Κλίντον στο συγχαρητήριο τηλεγράφημά του προς τον Ελληνα πρωθυπουργό -ανάλογο έστειλε και στον Ετσεβίτ - το διαλαλούν στη διαπασών ο Σημίτης και ο Γιωργάκης, το παραδέχτηκε, στην αρχή, ο Κωστάκης και προσπαθεί εκ των υστέρων να διαφοροποιηθεί κάπως, το αναπαράγουν με αναλύσεις τους στην τηλεόραση και στις εφημερίδες τα γνωστά «τοπ - μόντελ» της δημοσιογραφίας. Ε, εφόσον το λένε όλοι αυτοί, δεν μπορεί, παρά να είναι αλήθεια, σκέφτονται πολλοί Ελληνες που «το 'χαψαν το παραμύθι».

Αυτούς βλέπει ο Ρέππας και δηλώνει ότι το ΠΑΣΟΚ δε σκέφτεται καν τις ερχόμενες εκλογές - τις οποίες «έχει στην τσέπη του» - αλλά τις επόμενες...

Την Τουρκία νίκησε - ισχυρίζονται οι πανηγυριώτες -αποδεχόμενη την υποψηφιότητα για ένταξή της στην ΕΕ. Κι επιδεικνύοντας το έγγραφο της σχετικής απόφασης της Συνόδου Κορυφής, αναφωνούν το «νενικήκαμεν».

Τι λέει αυτή η απόφαση και οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα νίκησε;

Πρώτον, ότι η χώρα μας αναγνωρίζει επισήμως και διά υπογραφής το «δικαίωμα» της Τουρκίας, όχι μόνο να αμφισβητεί και με στρατιωτικές απειλές περί casus belli τα ελληνικά σύνορα στο Αιγαίο, αλλά και να διεκδικεί, μέσω της δικαστικής οδού σε διεθνές επίπεδο, ελληνικά νησιά και βραχονησίδες.

Δεύτερον, ότι αποδέχεται την de facto κατοχή της Κύπρου απ' τον Αττίλα και συναινεί στην de jyre διχοτόμηση του νησιού, μέσω της ένταξης της μεγαλονήσου στην ΕΕ.

Τρίτον, ότι η Τουρκία μπορεί να χαρακτηρίζεται ως «ευρωπαϊκό δημοκρατικό κράτος», παρά το γεγονός ότι το στρατιωτικό καθεστώς της Αγκυρας παραβιάζει βιαίως και προκλητικώς τα δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα του τουρκικού λαού και γεννοκτονεί σε βάρος του κουρδικού λαού.

Ομως, υπάρχουν πολλοί, που παραμένουν ξυπνητοί και άγρυπνοι, δεν αποκοιμιούνται με το παραμύθι για τον Αϊ - Βασίλη, που έρχεται από το Ελσίνκι, δε ναρκώνονται από την «κόκα» της τηλεόρασης και δεν υπνοβατούν στη Σοφοκλέους.

Είναι οι μαθητές, που διαδηλώνουν στους δρόμους μ' ανοιχτά τα μάτια στο όνειρο. Οι αγρότες, που ξυπνούν χαράματα για να βγουν με τα τρακτέρ στον αγώνα. Οι άνεργοι, που δεν μπορούν να αποκοιμηθούν στους εφιάλτες τους. Οι συνταξιούχοι, που ξύπνιοι ονειρεύονται το καρβέλι της πείνας τους. Οι Ελληνες πατριώτες, που άγρυπνοι φυλάνε Θερμοπύλες στο Αιγαίο.

Κύριε Ρέππα, υπάρχει κίνδυνος το παραμύθι σας να κοιμίσει εσάς τους ίδιους και να σας έρθει η κάλπη κατακέφαλα. Οχι ότι θα σας συμπονέσουμε - «αμήν και πότε» - αλλά κρατήστε και μια «πισινή».

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ