ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 21 Νοέμβρη 1996
Σελ. /36
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΚΟΥΡΔΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΝΔΡΕΑ
"Χόρτασαν" μόνο από τις κυβερνητικές υποσχέσεις
  • Για μια βδομάδα ακόμα θα τους παρέχεται συσσίτιο, αφού η κυβέρνηση δεν τήρησε την υπόσχεσή της για κάλυψη των εξόδων
  • Τρομακτικό πρόβλημα δημιουργείται στον καταυλισμό

Καμιά υλική υποστήριξη μετά το τέλος της βδομάδας που διανύουμε δε θα μπορέσει να προσφέρει η Διαπαραταξιακή Επιτροπή του Δήμου της Αθήνας στους περίπου 1.700 Ιρακινούς Κούρδους που βρίσκονται στον καταυλισμό του Αγίου Ανδρέα. Οι υποσχέσεις της κυβέρνησης πως θα καλύψει τα έξοδα σίτισης και μεταφοράς των προσφύγων αποδείχτηκαν, για μια ακόμη φορά, "ψεύτικα λόγια και μεγάλα", με αποτέλεσμα η χώρα μας να απειλείται με διεθνή διασυρμό.

Τα παραπάνω τόνισαν, χτες σε συνέντευξη Τύπου, τα μέλη της Επιτροπής προειδοποιώντας τους αρμόδιους ότι μετά το τέλος της βδομάδας οι εκατοντάδες πρόσφυγες που ζουν στον καταυλισμό θα έχουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Συγκεκριμένα, τα μέλη της Διαπαραταξιακής επισήμαναν ότι οι χρηματικές δυνατότητές της έχουν εξαντληθεί από τις αρχές Οκτώβρη και η κάλυψη των οξυμένων αναγκών μέχρι σήμερα συνεχίστηκε μετά τις διαβεβαιώσεις κυβερνητικών παραγόντων ότι θα καλυφθούν όλα τα έξοδα. Μάλιστα, σε σύσκεψη που είχε γίνει γι' αυτό το θέμα στις 4 του Οκτώβρη υπό την προεδρία του γγ του υπουργείου Εξωτερικών, κ. Περάκη - με συμμετοχή των εμπλεκομένων υπουργείων και φορέων - είχε αναγνωριστεί το πρόβλημα και μάλιστα κανονίστηκε νέα σύσκεψη εντός πέντε ημερών. Μια σύσκεψη που, όπως τόνισαν τα μέλη της Διαπαραταξιακής, δεν έγινε ποτέ. Μετά από αυτό ήρθαν οι διαβεβαιώσεις του γγ του ΥΠΕΞ, κ. Ζώρα, και του συμβούλου του πρωθυπουργού Αντ. Αγγελίδη - που τελικά ανέλαβε και το θέμα - να συνεχιστεί η παροχή υπηρεσιών και τα έξοδα θα τα καλύψει η κυβέρνηση.

Δυστυχώς, όμως, οι διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης παρέμειναν απλώς... διαβεβαιώσεις. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν το χρέος στην εταιρία που εξασφαλίζει την καθημερινή σίτιση των προσφύγων να έχει φτάσει στα 60 εκατομμύρια δραχμές!

Αρμόδιοι αποδείχτηκαν οι φορείς και οι πολίτες

Σ' αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε ότι, σε καθημερινή βάση, για τη διατροφή και τη μεταφορά των προσφύγων - από και προς την κατασκήνωση με ιδιωτικά λεωφορεία που έχουν μισθωθεί - χρειάζεται περίπου 1,5 εκατομμύριο δραχμές. Η μόνη κίνηση που μέχρι σήμερα έγινε, ήταν η παροχή, από τα υπουργεία Δημόσιας Τάξης, Εξωτερικών και Εργασίας, εξάμηνων αδειών παραμονής και εργασίας στους περισσότερους πρόσφυγες του καταυλισμού. Πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι μέχρι σήμερα καταλυτική ήταν η προσφορά του Ερυθρού Σταυρού και πολλών ανώνυμων ανθρώπων, που πρόσφεραν τρόφιμα, ρούχα και φάρμακα στους πρόσφυγες.

Επίσης, στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου τα μέλη της Διαπαραταξιακής υπογράμμισαν ότι μέχρι τις 15 Γενάρη πρέπει να βρεθεί και ο κατάλληλος χώρος για την εγκατάσταση των προσφύγων, αφού πρέπει να εγκαταλείψουν την κατασκήνωση του Αγίου Ανδρέα. Πάντως, τα μέλη της Επιτροπής υπογράμμισαν ότι η διακοπή τροφοδοσίας και των μέσων μεταφοράς λόγω των συσσωρευμένων χρεών μπορεί να δημιουργήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις στον καταυλισμό, οι οποίες και θα εκθέσουν τη χώρα μας διεθνώς. Την ευθύνη, τόνισαν, θα φέρουν όλοι όσοι αδιαφόρησαν μπροστά στο πρόβλημα, ενώ μας ενθάρρυναν για την επίλυσή του. Μάλιστα, την αδιαφορία αυτή έφερε με ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Π. Καζάκος,μέλος της Διαπαραταξιακής, που τόνισε ότι "με εντολή υπευθύνου του υπουργείου Παιδείας δε δόθηκε άδεια για να ανοίξουν τα μαγειρεία της κατασκήνωσης. Ενα γεγονός που θα βοηθούσε στην καθημερινή σίτιση των προσφύγων".

Κάτω από αυτές τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, η παραμονή και πολύ περισσότερο η διαβίωση των περίπου 1.700 Ιρακινών Κούρδων, που βρίσκονται στις κατασκηνώσεις του υπουργείου Παιδείας στον Αγιο Ανδρέα, επαφίενται στην καλή θέληση των αρμόδιων κυβερνητικών υπηρεσιών... Στα εκατοντάδες όμως μικρά παιδιά που ζουν στον καταυλισμό, οι λέξεις "αρμόδιοι κυβερνητικοί φορείς" θα ακουστούν παράξενες, ειδικά από την ερχόμενη βδομάδα, που ίσως να μην υπάρχει ουρά για συσσίτιο...

Μεταξύ πίτσας και μπίρας...

Η πρώτη του κίνηση μόλις έκλεισε την πόρτα του δωματίου των "συνεδριάσεων" ήταν να τραβήξει με μια απότομη, νευρική κίνηση τα ακουστικά από το λαιμό του και να τα ακουμπήσει στο ράφι. Ενδεικτικό του ότι μια ακόμα κουραστική, εκνευριστική και γεμάτη ένταση μέρα είχε τελειώσει. Τρόπος του λέγειν δηλαδή, διότι οι επείγουσες καταστάσεις συνέχιζαν να υφίστανται και μέσα γινόταν χαμός. Απλά είχε λήξει η δική του βάρδια, δυο - τρεις ώρες αργότερα από το κανονικό, κατά τα ειωθότα. Είχε και σήμερα επιτελέσει "το καθήκον του απέναντι στο κοινωνικό σύνολο", όπως αυτοσαρκαστικά συνήθιζε εδώ και χρόνια να λέει... Οι υπόλοιποι της βάρδιας είχαν μαζευτεί πριν ένα μισάωρο κι είχαν αρχίσει τη "συνεδρίαση". Ετσι αποκαλούσαν ειρωνικά τη συνάθροισή τους αμέσως μετά τη δουλιά. Μια ώρα χαλάρωσης και χαβαλέ πριν πάνε σπίτι για να πέσουν "τάβλα" για ύπνο οι περισσότεροι ή, όσοι είχαν τα κότσια, να συνεχίσουν με νυχτερινές περιπλανήσεις. Τα κουτάκια της μπίρας συνωστίζονταν στο μικρό τραπεζάκι, ενώ είχαν "πέσει" και τα σχετικά τηλέφωνα στην πλησιέστερη πιτσαρία...

Παλιότερα - όταν ήταν σχετικά φρέσκος στο χώρο - τούτη εδώ η οχλαγωγία, τα μικροκουτσομπολιά, οι ιστορίες κι οι "φάσεις" της δουλιάς, ακόμα κι οι έντονες αντιπαραθέσεις του άρεσαν. Αλλωστε κι ο ίδιος συμμετείχε παθιασμένα. Τα τελευταία χρόνια όμως συνήθιζε να αποτραβιέται στη γωνία και να ακούει χωρίς να σχολιάζει. Οι περισσότεροι ήταν καινούριοι στη δουλιά, μερικοί έκαναν την πρακτική τους για τη σχολή και κάθε βράδυ διηγούνταν τα περιστατικά της μέρας σαν τους "άθλους του Ηρακλή". Τους άκουγε μισοχαμογελώντας και κάπου κάπου έκανε κάποιο σχόλιο, συνήθως ενθαρρυντικό.

Τα συμπαθούσε όλα τα παιδιά, κι ας είχαν ακόμα μερικοί τις αυταπάτες τους και τις "μεγάλες ιδέες" για το "λειτούργημα". Θα καταλάβαιναν με τον καιρό. Ολους, πλην από αυτόν που 'χε έρθει πριν ένα περίπου μήνα. Τούτο το παιδί είχε ένα αλαζονικό ύφος, που τον εκνεύριζε αφάνταστα, και κυρίως μια κυνική, ωμή άποψη για όλα ως "επαγγελματίας". Να, τον άκουγε τώρα να διηγείται την ιστορία με το ατύχημα που έγινε τα ξημερώματα στο 143ο της Αθηνών - Λαμίας. Να περιγράφει με έμφαση, με σχεδόν ανατριχιαστικές λεπτομέρειες - σκληρές ακόμα και για τη δική τους δουλιά, που έβλεπαν τέτοια κάθε μέρα - το πώς έφτασε εκεί, μαζί σχεδόν με το ασθενοφόρο, σε τι κατάσταση ήταν η 26χρονη γυναίκα που βγήκε από το στραπατσαρισμένο "Φίατ", τους μορφασμούς της, τα εγκαύματα, τον ακρωτηριασμό, τη μεταφορά στην "άμεση επέμβαση" και τη διαπίστωση του θανάτου 15 λεπτά αργότερα...

Ε, δεν κρατήθηκε τούτη τη φορά. Σηκώθηκε τσαντισμένος κι απάντησε λέγοντας διάφορα, μ' ένα ύφος που δε σήκωνε αντιρρήσεις. Για το ότι "υπάρχουν κι άνθρωποι", για "αποκτήνωση", για τη δουλιά που "δεν είναι μόνο πεντοχίλιαρο, κονόμα και επίδειξη" κι άλλα πολλά. Ο νεότερος συνάδελφός του δε μίλησε, αν κι ήταν εμφανέστατα εκνευρισμένος. Τινάχτηκε και βγήκε έξω, χτυπώντας πίσω του δυνατά την πόρτα... Δαγκώθηκε. "Ισως το παράκανα", σκέφθηκε. Με μετανιωμένο ύφος γύρισε στην ομήγυρη που παρακολουθούσε τη σκηνή. "Δύσκολοι καιροί για να 'σαι "καμέραμαν" σήμερα, μάγκες" είπε, καθώς κλείδωνε στο συρτάρι τα (πανάκριβα για να τα βουτήξει κανένας άσχετος) ακουστικά του μοντάζ...

Γεράσιμος ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ

Τουλάχιστον, ας μεριμνήσουν οι αρμόδιοι κυβερνητικοί φορείς, για να μπορούν να χαμογελούν τα εκατοντάδες παιδιά, που ζουν στον καταυλισμό...

Αριστερά: Οι ουρές των προσφύγων για το καθημερινό φαγητό μπορεί να πάψουν να γίνονται την ερχόμενη βδομάδα



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ