ΠΑΡΙΣΙ (ανταπόκριση).-

Eδώ και 20 μήνες η ελληνική κοινότητα δέχεται μετωπική επίθεση από ομάδα μελών της Νέας Δημοκρατίας στο Παρίσι και από μέλη των εκκλησιαστικών οργανώσεων της Μητρόπολης Παρισιού. Σκοπός, ανοιχτά διακηρυγμένος, η διάλυση της κοινότητας.

Μετά από έντεκα δίκες κατά της κοινότητας,για υποθέσεις που ξεκινούν από πολύ παλιά υπάρχει πλέον αντικειμενικά ζήτημα ύπαρξής της. Από το Φλεβάρη του 96 δημιουργήθηκε Επιτροπή Υπεράσπισης της κοινότητας. Καλύπτει όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων. Ενημερώνει τον κόσμο. Μετέχουν σ' αυτή και πολλές προσωπικότητες, που τιμούν την Ελλάδα στο γαλλικό χώρο. Στις 12 Γενάρη 1997 έγινε συγκέντρωση με συμμετοχή 300 μελών. Μαζεύτηκαν πάνω από 500 υπογραφές μελών που ζητούν από το δικαστικό επόπτη περάτωση της εκλογικής διαδικασίας. Το αποτέλεσμα της τελευταίας Γενικής Συνέλευσης, όπως και η νέα πλειοψηφία του ΔΣ είναι δεδομένα. Είναι δύο ζητήματα που έχουν φέρει τους μηνυτές σε απόγνωση και τους έχουν κάνει άκρως επιθετικούς.

Η Μητρόπολη Παρισιού αρνείται να καταγγείλει δημόσια τους μηνυτές,αφού το σύνολο των μηνυτών ανήκουν στο στενό περιβάλλον της: Πρόεδρος ενορίας, ιεροψάλτης της εκκλησίας, μέλη του ΔΣ του φιλοπτώχου της Μητρόπολης, πρώην οδηγός της Αρχιεπισκοπής, άπαντες μηνυτές. Κατάσταση ταυτόσημη και στη Νέα Δημοκρατία: Καμιά καταγγελία των μηνύσεων, οι λόγοι προφανείς...

Ομως το γενικό προξενείο μεταφέροντας μήνυμα του ΥΠΕΞ δήλωσε, ότι για την Ελλάδα, την κοινότητα εκπροσωπεί το εκλεγμένο ΔΣ. Ομως τα γεγονότα έδειξαν ότι το προξενείο και η πρεσβεία εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση που δημιούργησαν οι δίκες και έκαναν επίθεση εναντίον της κοινότητας. Δεν μπορούμε ν' αναφέρουμε όλες τις λεπτομέρειες εκτός από δύο: το προξενείο και η πρεσβεία προσπάθησαν να αφαιρέσουν τα δύο κοινοτικά σχολεία από την κοινότητα.Για πέντε μήνες, μάλιστα, το είχαν καταφέρει. Τα σχολεία επιστράφηκαν (η διαχείρισή τους). Στη συνέχεια προφασιζόμενοι τα έργα ανακαίνισής τους αφαίρεσαν τα κλειδιά του κτιρίου από την κοινότητα κλπ.

Γενικά μια μικροπρεπής και μίζερη συμπεριφορά απέναντι σ' ένα σύλλογο, τον μεγαλύτερο της Γαλλίας, που μάχεται για τη δημοκρατία, την αξιοπρεπή παρουσία του ελληνικού λαού στο Παρίσι, με αξιόλογη πολιτιστική δράση, με 350 μαθητές στα σχολεία, με χορευτικά τμήματα, με διαλέξεις, με CINE - CLUB κλπ.

Ομως ο ελληνισμός του Παρισιού έχει αντιληφθεί αυτή τη συμπεριφορά του χαμαιλέοντα και ετοιμάζει αντίστοιχη απάντηση στις διπλωματικές Υπηρεσίες. Σημειωτέον, ότι μια από τις μηνύσεις αφορούσε την "παράνομη"(!) χρησιμοποίηση της ελληνικής γλώσσας στο ΔΣ της κοινότητας! Καμιά καταδίκη των μηνύσεων από τους εκπροσώπους της Ελλάδας.

Σε έκτακτη επίσκεψη ο κ. Νιότης στο Παρίσι ζήτησε να δει "όλες τις πλευρές", όπως είπε σαν πρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής για τον Απόδημο Ελληνισμό. Οι συναντήσεις γίνονται στο προξενείο με την παρουσία της γενικής προξένου. Στην ουσία μας ζητά να αποδεχτούμε τις προτάσεις των μηνυτών, δηλαδή τη διάλυση στην πράξη, με τις ατέρμονες διαδικασίες. "Σε δύο μήνες θα έχει λυθεί το θέμα" μας λέει. Αν προχωρήσετε στη δημιουργία Συλλόγου Υπεράσπισης της Κοινότητας, η Διακομματική θα σας καταγγείλει. Ηξερε φυσικά ότι το κτίριο είχε αφαιρεθεί από την κοινότητα με απόφαση του Θ. Πάγκαλου στις 6-8-96. Η απόφαση κρατήθηκε κρυφή. Η κυβέρνηση βαυκαλίζει το τοπικό ΠΑΣΟΚ με τη (δήθεν) υπεράσπιση της κοινότητας.

Η απόφαση του Θ. Πάγκαλου θεωρεί ότι το κτίριο στο εξής προωθεί τις ανάγκες και δραστηριότητες της ελληνικής πρεσβείας. Δανείζουν έναν όροφο (για 13 Ελληνογαλλικούς Συλλόγους). Για κάθε δραστηριότητα στη μεγάλη αίθουσα, χρειάζεται στο εξής έγκριση της πρεσβείας. Η πρεσβεία παρουσιάζεται στο εξής σαν προστάτης και εγγυητής των "καλών εκδηλώσεων".

Αναρωτιέται κανείς, σε ποιον αιώνα ζούμε, σε ποιο πολιτικό καθεστώς. Χωρίς να αναφερθούμε στο βαρύγδουπο "διάλογο" του Κ. Σημίτη με τον πολίτη!

Εδώ και λίγες μέρες η Επιτροπή Υπεράσπισης και η πλειοψηφία του απερχόμενου ΔΣ ετοιμάζουν κείμενο με εκατοντάδες υπογραφές, με το οποίο ζητούν την άμεση ανάκληση της αυταρχικής απόφασης.

Η ίδια κατάσταση είχε δημιουργηθεί και το 1991. Είκοσι οκτώ ελληνογαλλικοί σύλλογοι είχαν απαιτήσει να παραμείνει το κτίριο υπό τη διαχείριση της κοινότητας. Τότε, βέβαια, την άρση της παραχώρησης είχαν ζητήσει 7 (στους 21) σύμβουλοι προσκείμενοι στη Ν. Δημοκρατία και την Εκκλησία . Εγιναν επερωτήσεις στη Βουλή από ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ, που τότε ήταν αντιπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ ζητούσε (Ροκόφυλλος, Παπαθεμελής, Καλούδης) την άμεση παραχώρηση του κτιρίου στην κοινότητα. Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, περαστικοί από το Παρίσι, είχαν χαρακτηρίσει την ενέργεια της Δεξιάς αντεθνική. Ο Κ. Παπούλιας, ΥΠΕΞ το 1994, παραχώρησε το κτίριο για 6 χρόνια στην κοινότητα. Μόλις ένα μήνα πριν τις κοινοτικές εκλογές (Δεκέμβρης 1994). Δύο χρόνια μετά ο Θ. Πάγκαλος ακυρώνει την απόφαση του Κ. Παπούλια. Λέτε οι ενέργειες να είναι αντεθνικές μόνο όταν είναι χρώματος μπλε; Ενώ οι πράσινες είναι από τη φύση τους πατριωτικές;

Και αν λέγαμε ότι το υπουργείο προσπαθεί να ποδηγετήσει μια κοινότητα, που δεν έχει δείξει τάσεις υποταγής;