ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 1 Απρίλη 2001
Σελ. /40
ΔΙΕΘΝΗ
ΝΑΤΟικά σχέδια αλλά και ελπίδες...

Οι μέχρι τώρα επιτυχείς εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του κατ' ουσία εκκολαπτόμενου στρατού της FYROM κατά των αλβανικών συμμοριών αποτέλεσαν ανάσα οξυγόνου στα Βαλκάνια. Μετά από δυο χρόνια ασυδοσίας του UCK, ελέω ΝΑΤΟ, διαφαίνεται για πρώτη φορά μια αμυδρή, έστω, τάση, αλλαγής των ισορροπιών. Δεν πρέπει όμως να ξεχνιέται ότι αυτή η τάση βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο των ευρω-ατλαντικών δυνάμεων. Γεννήτοράς της είναι ο ίδιος, δηλ. το ΝΑΤΟ, που εξέθρεψε κάθε προηγούμενη κι εκτρέφει κάθε επόμενη. Εχει σημασία, επομένως, να ζυγιστεί το βάρος των ευρω-ατλαντικών ενεργειών κι οι επιπτώσεις τους στα επιμέρους τμήματα του βαλκανικού θεάτρου, καθώς κι οι τυχόν αντιδράσεις.

Οταν προ δεκαετίας οι ευρω-ατλαντιστές επέλεγαν ο κάθε ένας ξεχωριστά ή και ομαδόν τον τρόπο που θα πλασαριστούν στα Βαλκάνια με επίκεντρο τη Σερβία, εγνώριζαν την εγγενή τους αδυναμία. Κατέληγαν συνήθως σε ένα σκοπό χωρίς να έχουν ετοιμάσει τον ακριβή τρόπο που θα τον πετύχουν. Το χειρότερο είναι ότι δεν μπορούν ούτε και στη συνέχεια να τον συλλάβουν εντελώς. Ενεργούν απελπιστικά εμπειρικά. Είναι γνωστό ότι στα συρτάρια τους έχουν περισσότερα από ένα σενάρια εφαρμογής κατά το δοκούν. Αυτό δημιουργεί συνήθως εκρηκτικές εσωτερικές καταστάσεις που ξεσπούν πάνω στους «μικρούς της παρέας» που πάντα αποβλέπουν σε μια όσο το δυνατόν υψηλότερη θέση στον ήλιο... Αυτό ακριβώς το παλιό παιχνίδι συνιστά την εισαγωγή του νέου διαφαινόμενου κύκλου στη γιουγκοσλαβική κρίση. Η διαφαινόμενη τάση δείχνει το αλβανικό στοιχείο να υπόκειται σ' ένα αυστηρότερο έλεγχο από τους ευρω-ατλαντιστές. Αυτό γίνεται τόσο στο πολιτικό όσο και στο στρατιωτικό επίπεδο. Η στρατιωτική ενίσχυση της FYROM, έστω και με πολύ θολό και πλάγιο τρόπο, συμπληρώνεται από την παραχώρηση στο γιουγκοσλαβικό στρατό μικρού τμήματος των συνόρων Σερβίας - Κοσσυφοπεδίου προς απώθηση των αλβανικών συμμοριών. Στο πολιτικό επίπεδο ανακοινώνονται σειρά αποφάσεων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που αποθαρρύνουν τις αποσχιστικές ενέργειες. Ταυτόχρονα, όμως, πιέζουν την FYROM να περιορίσει έως και σταματήσει τις στρατιωτικές της ενέργειες κατά των αλβανικών συμμοριών και να καθήσει στο τραπέζι των πολιτικών διαπραγματεύσεων με την αλβανική πλευρά. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι δε διευκρινίζουν εάν εννοούν μόνο τα δυο αλβανικά νόμιμα κόμματα της FYROM ή περιλαμβάνουν και τις ένοπλες συμμορίες.

Η συμμετοχή του λεγόμενου «Απελευθερωτικού Στρατού» θα αδυνάτιζε τον πολιτικό χαρακτήρα των συζητήσεων, θα υποβάθμιζε το κύρος όχι μόνο της κυβέρνησης της FYROM αλλά και των νόμιμων αλβανικών κομμάτων και θα ενίσχυε το ρόλο επί διαιτησίας του ευρω-ατλαντικού μαγειρείου. Ολο το σκηνικό δείχνει ότι ο ΝΑΤΟικός παράγοντας δε θέλει να μηδενίσει τους Αλβανούς συμμορίτες. Αντίθετα θέλει να τους διατηρήσει εν ζωή για να τους χρησιμοποιεί ως αποσταθεροποιητική δύναμη στα Βαλκάνια.

Ετσι εξακολουθεί να ζεσταίνει έως και να υποδαυλίζει κατά περίπτωση τις μεγαλο-ιδεατικές αλβανικές αυταπάτες κι από την άλλη να υπόσχεται ανοιχτά προς την FYROM κι αλλού την υπεράσπιση της διεθνούς νομιμότητας. Πρόκειται δηλαδή για την πολιτική του τεντωμένου σχοινιού που, ακόμη και από τυχαίο γεγονός, μπορεί να σπάσει οδηγώντας τις αντίπαλες πλευρές σε άδουλες καταστάσεις. Οταν ομιλώ για πιθανή ανάφλεξη ενός διαβαλκανικού πολέμου εννοώ κι αυτή την εγκληματικά ανεύθυνη στάση της ΝΑΤΟικής συμμαχίας. Τελευταία έγινε γνωστό ότι σύμβουλοι, διπλωμάτες και παρατρεχάμενοι του υπουργείου Εξωτερικών υποβάλλουν υπομνήματα για... ριζοσπαστικές λύσεις προς τον υπουργό Γ. Παπανδρέου. Μεταξύ των προτάσεων περιλαμβάνουν και μία εκούσια αλλαγή συνόρων των βαλκανικών κρατών. Αυτό, ενώ θα περιπλέξει περισσότερο την κατάσταση, θα οδηγήσει στον πιο τυφλό πόλεμο της βαλκανικής ιστορίας.

Πρώτη του συνέπεια θα είναι ένας ουσιαστικός διαμελισμός της FYROM με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τους τρεις τουλάχιστον υποψήφιους αγοραίους γιατρούς κληρονόμους... Η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι νέα σύνορα χαράσσονται μόνο με πόλεμο και τα «βελούδινα» διαζύγια ισχύουν μόνο σε ηλίθια αμερικανικά σίριαλ.

Η βαλκανική ρευστότητα μεγαλώνει. Η κινούμενη ρευστή μάζα των Βαλκανίων απειλεί να οδηγήσει την πολύπαθη χερσόνησο στο ιστορικό της τέλος. Ταυτόχρονα, όμως, νέες ελπίδες γεννιούνται για τη σωτηρία της. Συναντήσεις προωθημένων στελεχών οργανώσεων, κινήσεων και κομμάτων όλων των βαλκανικών κρατών πραγματοποιούνται στο ελληνικό κι όχι μόνο έδαφος και μετασχηματίζονται σε μια νέα ανατρεπτική δύναμη. Λέγεται ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Οταν, μάλιστα, αυτή μετουσιώνεται σε υλική δύναμη, τότε, τα πάντα είναι δυνατά.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ