Μεγάλη οικολογική καταστροφή, με ανυπολόγιστες ζημιές στο οικοσύστημα της περιοχής Ακράτας και την υγεία των κατοίκων της, θα προκαλέσει η εγκατάσταση της μονάδας βιολογικού καθαρισμού λυμάτων στην κοίτη του ποταμού Κράθη. Η απόφαση για την εγκατάσταση της μονάδας στον ποταμό αποτελεί σκάνδαλο στο οποίο διαπλέκονται συμφέροντα τοπικών παραγόντων και τεχνικών εταιριών με πολιτικές, μάλιστα, προεκτάσεις. Κι αυτό γιατί η τοποθέτηση της μονάδας στον ποταμό αποτελεί τη χειρότερη από τις προτεινόμενες λύσεις,η οποία όμως πεισματικά προωθείται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και την ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ, παρά τις περί του αντιθέτου γνωματεύσεις υπηρεσιών του υπουργείου.

Το 1992 ο Δήμος Ακράτας καλεί Ισπανούς φοιτητές να κάνουν βιολογική προμελέτη καθαρισμού κι αυτοί προτείνουν ως θέση τον ποταμό Κράθη. Ο Δήμος καταθέτει την πρόταση στο ΥΠΕΧΩΔΕ.

Στις 13/10/93 ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος "ο Κράθης" κάνει προσφυγή ζητώντας επανεξέταση της τοποθεσίας. Προτείνει, μάλιστα, 3 εναλλακτικές λύσεις: τον σκουπιδότοπο της Αιγίρας, τον Θολοπόταμο και τη θέση "Πηγάδια" ή "Κολόνες".

Στις 4/11/93 το ΥΠΕΧΩΔΕ, με έγγραφο του, καλεί το δήμο να συνεκτιμήσει τις προτάσεις του Συλλόγου, σημειώνοντας πως η πρόταση για τον Κράθη "δεν είναι κατ' αρχήν αποδεκτή ,τόσο για λόγους επιχωμάτωσης του ποταμού, όσο και για λόγους άμεσης γειτνίασης του χώρου με την έντονα αναπτυσσόμενη περιοχή παραθεριστικής κατοικίας και την εκβολή του αγωγού διάθεσης επεξεργασμένων λυμάτων σε περιοχή κολύμβησης".Παράλληλα το ΥΠΕΧΩΔΕ αναθέτει στο γραφείο του Θύμιου Παπαγιάννη τη σύνταξη μελέτης χωροθέτησης για τη βόρεια Πελοπόννησο. Η μελέτη δείχνει πως το ποτάμι "είναι ζώνη παρόχθιας βλάστησης" και, κατά συνέπεια, απαγορεύεται να γίνει εκεί η μονάδα βιολογικού καθαρισμού.Από τις τρεις θέσεις, που προτείνει ο Σύλλογος, επιλέγεται ως συμφερότερη η θέση "Πηγάδια" ή "Κολόνες", ενώ ο δήμος εμμένει στον Κράθη.

Στις 14/7/94 το ΥΠΕΧΩΔΕ δέχεται ως επικρατέστερες τις δύο λύσεις και σημειώνει πως η τελική επιλογή θα γίνει "κατόπιν συγκριτικής τεχνικοοικονομικής μελέτης των εναλλακτικών προτάσεων, με βασικό στόχο την εξεύρεση λύσης που να συγκεντρώνει τη μέγιστη κοινή αποδοχή". Η συγκριτική μελέτη δεν έγινε ποτέ.

Στο μεταξύ, ο Σύλλογος εκφράζει τις ανησυχίες του για τη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα από την εγκατάσταση της μονάδας στον Κράθη, επισημαίνοντας δύο τεράστια προβλήματα:

1. Η εγκατάσταση της μονάδας θα μολύνει τις γεωτρήσεις στην περιοχή, από τις οποίες υδρεύονται η Κοινότητα Αιγίρας και οι γύρω κοινότητες της Παραλίας Πλατάνου και της Καλαμιάς.

2. Η μονάδα προβλέπεται να εγκατασταθεί στην μπαζωμένη κοίτη του ποταμού.Ετσι σε περίπτωση πλημμύρας και καταστροφής της μονάδας θα μολυνθεί άμεσα η χερσαία και η θαλάσσια περιοχή.

Στις 12/12/94 η Νομαρχιακή Επιτροπή Περιβάλλοντος σε συνεδρίαση της αποφαίνεται ότι και οι δύο θέσεις προσφέρονται για την εγκατάσταση της μονάδας. Κλείνει όμως υπέρ της θέσης "Πηγάδια", κρίνοντας πως αυτή η θέση "από τη φύση της περιέχει μεγαλύτερη προστασία στους υπάρχοντες υδροφόρους ορίζοντες και ασφάλεια των εγκαταστάσεων του έργου".

Λίγες μέρες μετά, το Νομαρχιακό Συμβούλιο Αχαϊας δε λαμβάνει υπόψη την πρόταση της ΝΕΠ και αποφαίνεται για τη θέση "Κράθης". Είναι τόση η σπουδή κάποιων να τελειώνουν με το θέμα, ώστε πραγματοποιούν τη συνεδρίαση με ελλιπή σύνθεση του ΝΣ.Είναι παρόντα τα 7 από τα 17 μέλη και η απόφαση παίρνεται με 3 υπέρ και 3 κατά, επειδή υπολογίζεται διπλή η ψήφος του τότε διορισμένου νομάρχη Στ. Κατηχωρίτη,μια που ο δήμαρχος Πάτρας Α. Καράβολας δεν ψήφισε γιατί, όπως δήλωσε, δεν είχε καλή ενημέρωση για το θέμα.

Τον Μάρτη του 1995 το ΠΕΡΠΑ τεκμηριώνει σχέδιο απόφασης και, εκτιμώντας πως η θέση "Κράθης" δεν ενδείκνυται λόγω της ακαταλληλότητάς της αλλά και των πρόσθετων έργων οδοποιίας που θα απαιτούσε εκεί το έργο, προκρίνει τη θέση "Πηγάδια".

Στις 6/8/96 το ΠΕΡΠΑ με άλλον εισηγητή συντάσσει δεύτερο σχέδιο απόφασης όπου δε λαμβάνονται υπόψη οι βασικές προϋποθέσεις χωροθέτησης και, με σοβαρές ανακρίβειες, εγκρίνει τη θέση "Κράθης". Στο σχέδιο θεωρείται "δεδομένη η προστασία του υπογείου υδροφόρου ορίζοντα".

Στις 6/11/96 ο νομάρχης Αχαϊας, Στάθης Αθανασόπουλος - Σερέτης, με επιστολή του στο ΥΠΕΧΩΔΕ εκφράζει την αντίθεσή του για την επιλογή της θέσης "Κράθης", η οποία δημιουργεί "τεράστιο θέμα" και ρωτά το υπουργείο τι μεσολάβησε ώστε να αλλάξει η αρχική του απόφαση. Φαίνεται όμως πως "κάτι μεσολάβησε" για να αλλάξει θέση και ο ίδιος ο νομάρχης, ο οποίος με νέα επιστολή του στο ΥΠΕΧΩΔΕ στις 27/11/96 δηλώνει πως διατηρούνται οι "έντονες αντιρρήσεις μας ως προς τις διαδικασίες που ακολουθούνται", αλλά και οι "ενδοιασμοί μας", ωστόσο... συμφωνεί με την απόφαση.

Μετά από όλα αυτά ο Σύλλογος κάνει προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωση της απόφασης και την επανεξέταση της υπόθεσης, ενώ μελετά και προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Μεγάλη οικολογική καταστροφή, με ανυπολόγιστες ζημιές στο οικοσύστημα της περιοχής Ακράτας και την υγεία των κατοίκων της, θα προκαλέσει η εγκατάσταση της μονάδας βιολογικού καθαρισμού λυμάτων στην κοίτη του ποταμού Κράθη. Η απόφαση για την εγκατάσταση της μονάδας στον ποταμό αποτελεί σκάνδαλο στο οποίο διαπλέκονται συμφέροντα τοπικών παραγόντων και τεχνικών εταιριών με πολιτικές, μάλιστα, προεκτάσεις. Κι αυτό γιατί η τοποθέτηση της μονάδας στον ποταμό αποτελεί τη χειρότερη από τις προτεινόμενες λύσεις,η οποία όμως πεισματικά προωθείται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και την ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ, παρά τις περί του αντιθέτου γνωματεύσεις υπηρεσιών του υπουργείου.

Το 1992 ο Δήμος Ακράτας καλεί Ισπανούς φοιτητές να κάνουν βιολογική προμελέτη καθαρισμού κι αυτοί προτείνουν ως θέση τον ποταμό Κράθη. Ο Δήμος καταθέτει την πρόταση στο ΥΠΕΧΩΔΕ.

Στις 13/10/93 ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος "ο Κράθης" κάνει προσφυγή ζητώντας επανεξέταση της τοποθεσίας. Προτείνει, μάλιστα, 3 εναλλακτικές λύσεις: τον σκουπιδότοπο της Αιγίρας, τον Θολοπόταμο και τη θέση "Πηγάδια" ή "Κολόνες".

Στις 4/11/93 το ΥΠΕΧΩΔΕ, με έγγραφο του, καλεί το δήμο να συνεκτιμήσει τις προτάσεις του Συλλόγου, σημειώνοντας πως η πρόταση για τον Κράθη "δεν είναι κατ' αρχήν αποδεκτή ,τόσο για λόγους επιχωμάτωσης του ποταμού, όσο και για λόγους άμεσης γειτνίασης του χώρου με την έντονα αναπτυσσόμενη περιοχή παραθεριστικής κατοικίας και την εκβολή του αγωγού διάθεσης επεξεργασμένων λυμάτων σε περιοχή κολύμβησης".Παράλληλα το ΥΠΕΧΩΔΕ αναθέτει στο γραφείο του Θύμιου Παπαγιάννη τη σύνταξη μελέτης χωροθέτησης για τη βόρεια Πελοπόννησο. Η μελέτη δείχνει πως το ποτάμι "είναι ζώνη παρόχθιας βλάστησης" και, κατά συνέπεια, απαγορεύεται να γίνει εκεί η μονάδα βιολογικού καθαρισμού.Από τις τρεις θέσεις, που προτείνει ο Σύλλογος, επιλέγεται ως συμφερότερη η θέση "Πηγάδια" ή "Κολόνες", ενώ ο δήμος εμμένει στον Κράθη.

Στις 14/7/94 το ΥΠΕΧΩΔΕ δέχεται ως επικρατέστερες τις δύο λύσεις και σημειώνει πως η τελική επιλογή θα γίνει "κατόπιν συγκριτικής τεχνικοοικονομικής μελέτης των εναλλακτικών προτάσεων, με βασικό στόχο την εξεύρεση λύσης που να συγκεντρώνει τη μέγιστη κοινή αποδοχή". Η συγκριτική μελέτη δεν έγινε ποτέ.

Στο μεταξύ, ο Σύλλογος εκφράζει τις ανησυχίες του για τη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα από την εγκατάσταση της μονάδας στον Κράθη, επισημαίνοντας δύο τεράστια προβλήματα:

1. Η εγκατάσταση της μονάδας θα μολύνει τις γεωτρήσεις στην περιοχή, από τις οποίες υδρεύονται η Κοινότητα Αιγίρας και οι γύρω κοινότητες της Παραλίας Πλατάνου και της Καλαμιάς.

2. Η μονάδα προβλέπεται να εγκατασταθεί στην μπαζωμένη κοίτη του ποταμού.Ετσι σε περίπτωση πλημμύρας και καταστροφής της μονάδας θα μολυνθεί άμεσα η χερσαία και η θαλάσσια περιοχή.

Στις 12/12/94 η Νομαρχιακή Επιτροπή Περιβάλλοντος σε συνεδρίαση της αποφαίνεται ότι και οι δύο θέσεις προσφέρονται για την εγκατάσταση της μονάδας. Κλείνει όμως υπέρ της θέσης "Πηγάδια", κρίνοντας πως αυτή η θέση "από τη φύση της περιέχει μεγαλύτερη προστασία στους υπάρχοντες υδροφόρους ορίζοντες και ασφάλεια των εγκαταστάσεων του έργου".

Λίγες μέρες μετά, το Νομαρχιακό Συμβούλιο Αχαϊας δε λαμβάνει υπόψη την πρόταση της ΝΕΠ και αποφαίνεται για τη θέση "Κράθης". Είναι τόση η σπουδή κάποιων να τελειώνουν με το θέμα, ώστε πραγματοποιούν τη συνεδρίαση με ελλιπή σύνθεση του ΝΣ.Είναι παρόντα τα 7 από τα 17 μέλη και η απόφαση παίρνεται με 3 υπέρ και 3 κατά, επειδή υπολογίζεται διπλή η ψήφος του τότε διορισμένου νομάρχη Στ. Κατηχωρίτη,μια που ο δήμαρχος Πάτρας Α. Καράβολας δεν ψήφισε γιατί, όπως δήλωσε, δεν είχε καλή ενημέρωση για το θέμα.

Τον Μάρτη του 1995 το ΠΕΡΠΑ τεκμηριώνει σχέδιο απόφασης και, εκτιμώντας πως η θέση "Κράθης" δεν ενδείκνυται λόγω της ακαταλληλότητάς της αλλά και των πρόσθετων έργων οδοποιίας που θα απαιτούσε εκεί το έργο, προκρίνει τη θέση "Πηγάδια".

Στις 6/8/96 το ΠΕΡΠΑ με άλλον εισηγητή συντάσσει δεύτερο σχέδιο απόφασης όπου δε λαμβάνονται υπόψη οι βασικές προϋποθέσεις χωροθέτησης και, με σοβαρές ανακρίβειες, εγκρίνει τη θέση "Κράθης". Στο σχέδιο θεωρείται "δεδομένη η προστασία του υπογείου υδροφόρου ορίζοντα".

Στις 6/11/96 ο νομάρχης Αχαϊας, Στάθης Αθανασόπουλος - Σερέτης, με επιστολή του στο ΥΠΕΧΩΔΕ εκφράζει την αντίθεσή του για την επιλογή της θέσης "Κράθης", η οποία δημιουργεί "τεράστιο θέμα" και ρωτά το υπουργείο τι μεσολάβησε ώστε να αλλάξει η αρχική του απόφαση. Φαίνεται όμως πως "κάτι μεσολάβησε" για να αλλάξει θέση και ο ίδιος ο νομάρχης, ο οποίος με νέα επιστολή του στο ΥΠΕΧΩΔΕ στις 27/11/96 δηλώνει πως διατηρούνται οι "έντονες αντιρρήσεις μας ως προς τις διαδικασίες που ακολουθούνται", αλλά και οι "ενδοιασμοί μας", ωστόσο... συμφωνεί με την απόφαση.

Μετά από όλα αυτά ο Σύλλογος κάνει προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωση της απόφασης και την επανεξέταση της υπόθεσης, ενώ μελετά και προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.