«Θα» ο Καραμανλής, «θα» ο Παπανδρέου, «θα» και ο Κωνσταντόπουλος. Και οι τρεις, ελλείψει άλλων επιχειρημάτων για να εξηγήσουν το «Ναι» τους, κατέφυγαν, με πάνω - κάτω πανομοιότυπες διατυπώσεις, στην ακόλουθη μεταφυσική πολιτική εκτίμηση: «Ακόμα κι αν το σχέδιο Ανάν δεν είναι καλό, τα θετικά θα γίνουν υπέρτερα των αρνητικών του σημείων, στο πλαίσιο της ευρωενωσιακής προοπτικής», λόγω ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ.

Και μόνο αυτή η τοποθέτησή τους αποτελεί ομολογία ότι αυτό, το σημερινό, το συγκεκριμένο σχέδιο Ανάν (και όχι κάποιο άλλο που «θα» τύχει εφηρμοσμένου «λίφτινγκ» από την ΕΕ) πρέπει να καταδικαστεί. Αλλά μπροστά στην αδυναμία τους να έρθουν σε κόντρα με τους Αμερικανοβρετανούς που το συνέταξαν και θέλουν να το επιβάλουν, καταφεύγουν σε ένα «θα». Στο «θα» της ΕΕ. Της ΕΕ που όλα, από μη βιώσιμα... «θα» τα κάνει «βιώσιμα» και από μη λειτουργικά... «θα» τα κάνει «λειτουργικά»...

Ομως οι Κύπριοι δεν ψηφίζουν για το «θα». Ψηφίζουν γι' αυτό που τους έφεραν σαν «λύση» σε μια προσπάθεια να τους τυλίξουν σε 9.500 σελίδες. Και όταν πρόκειται για τέτοιας ύψιστης σημασίας ζητήματα, τα «θα» είναι στην καλύτερη περίπτωση πολιτικός κομπογιαννιτισμός.

***

Ομως υπάρχει κάτι επιπλέον: Το «θα» τους είναι - συνειδητά - κάλπικο. Και ιδού η απόδειξη:

«Οι εταίροι μας στην ΕΕ δε θέλουν να ασχολούνται με το Κυπριακό» (!) έγραψε ο κ. Σημίτης στις 7/4/2004 («Ελευθεροτυπία»). Επομένως; Αυτοί είναι, λοιπόν, οι «εταίροι» μας, που... «θα» φτιάξουν το σχέδιο Ανάν;

«Η ένταξη είναι σοβαρότατη εξέλιξη... Από το σημείο όμως αυτό μέχρι του σημείου να πιστεύουμε ότι η ένταξη λύνει από μόνη της προβλήματα όπως το Κυπριακό, η απόσταση είναι μεγάλη. Αλλιώς η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ εδώ και 23 χρόνια θα έπρεπε να έχει εξαφανίσει τα υφιστάμενα προβλήματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις», έγραφε ο Ε. Βενιζέλος στις 13/4/2004 («Νέα»). Επομένως; Αυτή η ΕΕ είναι που... «θα» διορθώσει το σχέδιο Ανάν;

«Δε χωρούν ωραιοποιήσεις σ' ένα σχέδιο το οποίο εμφανίζεται μάλιστα μέσα από ουσιαστικά εκβιαστικές διαδικασίες... το σχέδιο δε βασίζεται ούτε και στις αποφάσεις και στα ψηφίσματα του ΟΗΕ», έλεγε ο κ. Γιάννης Βαληνάκης, νυν υφυπουργός Εξωτερικών, στις 12/11/2002, ως γραμματέας Διεθνών Σχέσεων της ΝΔ, για το «σχέδιο Ανάν». Επομένως; Αυτό το σχέδιο είναι η ΕΕ που... «θα» το «καλυτερέψει»;

Η απάντηση είναι μία και μόνη και στο σχέδιο και στους ευρω-δημαγωγούς: «ΟΧΙ»!

Μια προσεκτική ανάγνωση του χτεσινού «Ναι» του Κ. Καραμανλή παρέχει όλες τις αποδείξεις γιατί ο λαός της Κύπρου πρέπει να ψηφίσει... «Οχι»!

Τι είπε ο πρωθυπουργός; Οτι:

α) Πήγαμε στη Λουκέρνη, αλλά ούτε λειτουργικός συμβιβασμός επετεύχθη ούτε συμφωνημένη συνολική λύση επήλθε και ως εκ τούτου το «σχέδιο Ανάν» αποτελεί - στην καλύτερη περίπτωση - μια αποτυχημένη «απόπειρα συγκερασμού διαφορετικών θέσεων».

β) «Μέσα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής προοπτικής, τα θετικά σημεία μπορούν να αποδειχθούν υπέρτερα των αρνητικών». Αρα, σήμερα, και ανεξάρτητα τι ...«θα» γίνει ίσως κάπου κάποτε, το συγκεκριμένο (και όχι κάποιο φαντασιακό) σχέδιο έχει περισσότερα αρνητικά, παρά «θετικά»...

γ) «Η άσκηση πιέσεων με στόχο τον επηρεασμό της κρίσης» του κυπριακού λαού είναι ατελέσφορη. Αρα τέτοιες πιέσεις υπήρξαν. Προς τι να πιέζεις, όμως, κάποιον για κάτι που είναι... «καλό»;

δ) «Πρέπει να αποφευχθούν οι κινδυνολογίες» σε περίπτωση που υπερισχύσει το «Οχι». Αρα δε θα επέλθει ούτε το τέλος της ιστορίας, ούτε το τέλος της διπλωματίας, αν αυτό το έκτρωμα καταψηφιστεί.

Αυτό ήταν το «Ναι» του Κ. Καραμανλή. Τόσο «στέρεο» και τόσο «πειστικό» που προσέφερε μια ακόμα υπηρεσία στο... «Οχι»!

Οι φήμες που κυκλοφόρησαν χτες, ότι η πολύωρη καθυστέρηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου να προβεί σε δηλώσεις μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών οφείλετο στο γεγονός ότι αργούσε το ...τηλεφώνημα από τον Πάουελ, όχι μόνον ελέγχονται ως ανακριβείς και αβάσιμες, αλλά και τις καταγγέλλουμε ως υποβολιμαίες και κακεντρεχείς, τις απορρίπτουμε, δε, μετά βδελυγμίας, ως απολύτως αρνητικές για το κλίμα «εθνικής» ομοψυχίας, καθότι - εκτός των άλλων - είναι τοις πάσι γνωστή η γενναιότητα που επιδεικνύει ο Γιώργος σε ό,τι αφορά όλα τα θέματα του τόπου και ειδικά εκείνα που τυγχάνουν ιδιαίτερου (αμερικανικού) ενδιαφέροντος...

Ο μεν Καραμανλής υπερασπίστηκε στο διάγγελμά του ότι ορθά επέλεξε το χρόνο και ότι καλώς έκανε και τοποθετήθηκε μόλις χτες υπέρ του «σχεδίου Ανάν».

Ο δε Παπανδρέου ισχυρίστηκε ότι αυτός έχει δίκιο, επειδή τοποθετήθηκε νωρίτερα από όλους τους άλλους και πως, αν είχε ακολουθηθεί το παράδειγμά του, τότε θα υπήρχε χρόνος να «μανιπουλαριστούν» τα πράγματα.

Με δύο λόγια: Από δω και πέρα θα τσακώνονται, όχι για το αν είναι υποτελείς, αλλά για το ποιος από τους δύο επιλέγει το καταλληλότερο ...«τάιμινγκ» για να δηλώσει την υποτέλειά του! Είναι κι αυτή μια «διαφορά» μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ...

«Θεωρούμε το σχέδιο Ανάν πάρα πολύ καλό. Δεν έχω να πω τίποτα άλλο», δήλωσε ο πρέσβης Μίλερ, μετά την προχτεσινή συνάντησή του με τον πρωθυπουργό. Και όντως, δε χρειαζόταν να πει τίποτα άλλο. Για εμάς, τουλάχιστον, όσα είπε είναι υπεραρκετά. Και μόνον ότι ο Μπους, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο εδώ «ανθύπατος», το θεωρούν «καλό» το «σχέδιο Ανάν», τα λέει όλα...