Δεν πρόκειται για το δικαίωμα των εργαζομένων να έχουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής. Δεν πρόκειται για το δράμα των ξωμάχων της δουλιάς να εξασφαλίσουν τα φάρμακά τους κι ένα επίπεδο ζωής που να μην κατέρχεται κάτω από το ελάχιστο όριο φτώχειας που τους ωθεί στην επαιτεία. Δεν πρόκειται για τον αγώνα του αγρότη να απολαμβάνει τους καρπούς της σοδειάς που του αμφισβητούν οι κάθε λογής μεσάζοντες και το κράτος των τραπεζιτών. Δεν πρόκειται για το αίσθημα ανασφάλειας που κατέχει τη νεολαία από τα μαθητικά της χρόνια. Δεν πρόκειται για το φρικαλέο έγκλημα που συντελείται σε βάρος της των Ελλήνων παιδείας. Δεν πρόκειται για το εμπόριο Υγείας που ακρωτηριάζει το σώμα της Ελλάδας και το κάνει ραιβό και σε μόνιμη καχεξία. Δεν πρόκειται για το κορυφαίο δικαίωμα του ανθρώπου στην εργασία που του το στερεί μια αντικοινωνική τάξη, η τάξη του κεφαλαίου, με τη δημιουργία ενός εφεδρικού εργατικού στρατού ανέργων. Δεν πρόκειται για την αγωνία της μητέρας και του πατέρα να σώσουν τα παιδιά τους από την απειλή της πορνείας και των ναρκωτικών. Δεν πρόκειται για μύρια τόσα άλλα που πνίγουν κάθε αγαθή κοινωνική πρωτοβουλία στο βούρκο.

Ερχεται στο νου η κοινή δήλωση μεταξύ των Αλμπερτ Αϊνστάιν και Μπέντραντ Ράσελ για την καθολική καταστροφή που προκαλεί η πυρηνική ενέργεια. Αυτό άλλωστε οδήγησε τον φιλόσοφο Μπ. Ράσελ να δημιουργήσει το διεθνές «κίνημα για τον πυρηνικό αφοπλισμό». Στη Χιροσίμα, πέντε γενιές μετά τον ατομικό βομβαρδισμό της το 1945 από τις ΗΠΑ, εξακολουθούν γίνονται τερατογενέσεις. Το ίδιο συμβαίνει με το γνωστό «Σύνδρομο του Κόλπου». Το ίδιο άρχισε να διαφαίνεται με το νέο «Σύνδρομο των Βαλκανίων». Εφιαλτικό δίλημμα μπαίνει μπροστά στην ανθρωπότητα: Θα οδηγηθεί, άραγε, σε ένα νέο τύπο κοινωνίας που οι μισοί άνθρωποι θα είναι προϊόν τερατογενέσεων κι οι άλλοι μισοί θα αργοπεθαίνουν από διαφόρους τύπους καρκίνου; Κι όμως! Το ζήτημα είναι απλό. Μια συμμορία εγκληματιών πολέμου και ειρήνης, το ΝΑΤΟ, συγκρότησαν μια αλητεία μισθοφόρων. Αυτοί οι επαγγελματίες δολοφόνοι άρχισαν να ρίχνουν αδιακρίτως βόμβες για λογαριασμό των εντολέων τους, έναντι παχυλής αμοιβής και από το ασφαλές ύψος των δειλών. Οι βόμβες σκόρπισαν ραδιενεργό θάνατο. Ετσι, οι σύγχρονοι Νέρωνες του υπερεθνικού κεφαλαίου απέκτησαν πολλαπλό κέρδος: 1) Ξεφορτώθηκαν το μεγάλο οικονομικό κόστος της διαφύλαξης των πυρηνικών αποβλήτων που δημιουργούν οι πυρηνικοί αντιδραστές. 2) Δοκίμασαν νέα οπλικά συστήματα για τη διεθνή αγορά όπλων. 3) Κίνησαν τη μιλιταριστική οικονομία μέσα στο σύνολο της παραγωγής. 4) Κατέστησαν άβατο ένα γεωστρατηγικό χώρο στα Βαλκάνια που δημιουργεί κλοιό γύρω από τη Ρωσία κι οδηγεί στα πετρέλαια της Κασπίας. Δυο χώροι, Μέση Ανατολή και Βαλκάνια, θυσιάστηκαν για το ίδιο προϊόν, το πετρέλαιο, μέσα στην ίδια δεκαετία. Ενα σύνθημα αναβλύζει ξανά από τις ειρηνοπηγές του ειρηνιστικού κινήματος: «Οχι άλλο αίμα για το πετρέλαιο»!

Στρατιώτες των ίδιων των χωρών του ΝΑΤΟ που τους έστειλαν, πεθαίνουν από τη ραδιενέργεια. Ενα σύνθημα βρίσκεται σε διαρκή επικαιρότητα: «Κανείς στρατιώτης έξω από τα σύνορα της πατρίδας του». Είπα ότι το ζήτημα είναι απλό, γιατί μια ανάγκη που 'ρχεται από μακριά δείχνει το δρόμο: «Συγκρότηση Ενιαίου Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου όλων των Ελλήνων σε διεθνική βάση αλληλεγγύης όλων των λαών». Είναι καιρός όλοι οι σκεπτόμενοι Ελληνες να συνευρεθούν, να ομολογήσουν την αλήθεια και να συμπράξουν εναντίον των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Είναι καιρός η «ρεβεράντζα» της κοινοβουλευτικής ελευθεριότητας της ολιγαρχίας να νιώσει στο σβέρκο της την καυτή ανάσα του λαού των Ελλήνων.