Δεν αντέχει σε καμία σοβαρή κριτική η άποψη που διατυμπανίζεται ότι - τάχα - η υπόθεση της «17Ν» είναι μια «ποινική» υπόθεση. Ποινικές ήταν οι υποθέσεις Νάσιουτζικ, Κράμπη, των «σατανιστών» και τόσες άλλες, για τις οποίες ουδέποτε τοποθετήθηκαν πρωθυπουργοί, ουδέποτε ασχολήθηκαν τα πολιτικά κόμματα, ουδέποτε ασχολήθηκε η Βουλή, ουδέποτε ασχολήθηκε η ...αμερικανική πρεσβεία!

Προς τι, λοιπόν, ο καθαρά πολιτικός χαρακτήρας της δράσης της «17Ν» (δράση προβοκατόρικη, δολοφονική και αντιδραστική, γεγονός που καθιστά τα εγκλήματά της ακόμα πιο ειδεχθή, ακόμα πιο αποτρόπαια, ακόμα πιο καταδικαστέα, ιστορικά και ηθικά) να περιοριστεί στα πλαίσια της ποινικής της προσέγγισης; Ποιοι έχουν όφελος από κάτι τέτοιο; Και γιατί;

***

Κατ' αρχάς, για να απαντήσουμε ποιοι ωφελούνται πρέπει να δούμε ποιοι άρχισαν να διακονούν τη θεωρία περί «ποινικής» υπόθεσης, πολύ πριν το ερώτημα «πολιτικό ή ποινικό έγκλημα» γίνει αντικείμενο νομικίστικων προσεγγίσεων, δικολαβισμών και ακατάσχετης παραθυρολογίας.

Ούτε δυο βδομάδες, λοιπόν, από την έκρηξη στα χέρια του Ξηρού και ενώ οι πάντες (πρωτίστως η κυβέρνηση) ισχυρίζονταν ότι άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι αυτής της πολιτικής υπόθεσης, έρχεται το Υπουργικό Συμβούλιο και κάνει στροφή 180 μοιρών! Ηταν στη συνεδρίαση της 11/7/2002, όταν ο υπουργός Δημόσιας Τάξης μίλησε για υπόθεση του «κοινού ποινικού δικαίου», θέση την οποία επαναλαμβάνει έκτοτε η κυβέρνηση διά του εκπροσώπου της...

Ομως, εκτός από την κυβέρνηση (αλλά και τη ΝΔ) υπάρχει και άλλη μια ...εξέχουσα προσωπικότητα, που φάνηκε από πολύ νωρίς να πασχίζει να μας πείσει ότι πρόκειται για «ποινική υπόθεση». Δεν είναι άλλος από τον Αμερικανό πρέσβη, τον κ. Μίλερ, ο οποίος, μιλώντας στην «Ελευθεροτυπία» (8/8/2002), ισχυρίστηκε ότι τα μέλη της «17Ν» είναι «απλοί ληστές και εγκληματίες»...

***

Οσοι θέλουν τον περιορισμό της υπόθεσης σε ποινικά πλαίσια, επιζητούν, ουσιαστικά (και ταυτόχρονα με τη «νομιμοποίηση» στη ζωή του «τρομονόμου») την «αποπολιτικοποίηση» της 27χρονης αυτής δράσης. Ομως, πολιτική διερεύνηση της υπόθεσης σημαίνει απάντηση σε ερωτήματα, όπως, ποιοι ήταν οι πολιτικοί εγκέφαλοι, υπήρχαν διασυνδέσεις και ποιες με διάφορα κέντρα και υπηρεσίες, πώς γινόταν η πολιτική επιλογή στόχων, πώς εξηγείται πολιτικά η κατοχή υψίστης ασφαλείας πληροφοριών.

Αλήθεια, τι φοβούνται, τόσο το εγχώριο αστικό πολιτικό προσωπικό όσο και οι Αμερικανοί, ώστε να θέλουν να μείνουν αναπάντητα αυτά τα ερωτήματα;...

Την ερχόμενη Δευτέρα ο ΓΓ του ΟΗΕ αναμένει στη Χάγη τον Πρόεδρο της Κύπρου, Τ. Παπαδόπουλο, τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων, Ρ. Ντενκτάς, και εκπροσώπους των εγγυητριών δυνάμεων, της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας. Ο Κ. Ανάν ελπίζει ότι η συνάντηση δε θα είναι άκαρπη, αλλά ότι, αντίθετα, θα αποτελέσει την αφετηρία για την πραγματοποίηση των δημοψηφισμάτων, με τα οποία Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι θα υιοθετήσουν ή θα απορρίψουν το σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι υπογραφές που ζητά ο ΓΓ του ΟΗΕ έχουν ιδιαίτερο βάρος. Από τη στιγμή που θα μπουν στο έγγραφο του ΓΓ του ΟΗΕ, θα παραμείνουν ανεξίτηλες στην ιστορία και θα συνοδεύσουν τους υπογράφοντες για όλη τους τη ζωή και το όνομά τους για πάντα. Οπως, για παράδειγμα, οι υπογραφές που κάποιοι έβαλαν στις Συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης.

Επειδή, λοιπόν, το βάρος αυτών των υπογραφών που αναμένει ο ΓΓ του ΟΗΕ είναι δυσβάσταχτο, αρχίζουν να κυκλοφορούν διάφορες πληροφορίες: Οπως, για παράδειγμα, ότι ο Ρ. Ντενκτάς αν δε μεταβεί ο ίδιος για να πει «όχι», θα στείλει εκπρόσωπο, ή ότι ο Τ. Παπαδόπουλος με επιστολή του στον ΓΓ του ΟΗΕ ζητά συνέχιση της διαπραγμάτευσης για το εδαφικό, το προσφυγικό και τους έποικους.

Ο μόνος, που «ανυποψίαστος» ετοιμάζει τις βαλίτσες του για τη Χάγη για να υπογράψει χωρίς πολλές πολλές κουβέντες το έγγραφο Ανάν, είναι, απ' ό,τι φαίνεται, ο «ατρόμητος» Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου.

Ερωτηθείς ο κ. Πρωτόπαππας για την προχτεσινή συνάντηση του κ. Σημίτη με τον προσφάτως αποπεμφθέντα (από τον κ. Σημίτη) κ. Πανταγιά, απάντησε ότι «ο πρωθυπουργός συναντάται με όποιον επιθυμεί»...

Ουδεμία διαφωνία, βεβαίως, υπάρχει περί τούτου. Εμείς, απλώς, υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Σημίτης επιθυμεί να συναντάται με τον άνθρωπο, που στην επιστολή παραίτησής του ισχυριζόταν ότι στο ΠΑΣΟΚ - που επί χρόνια προεδρεύει ο κ. Σημίτης - υπάρχουν «κοκότες» και «επιβήτορες» της εξουσίας, «ρετάλια της πολιτικής» και «πολιτικά απολιθώματα»...

«Ας αφήσουμε το δικαστήριο να κάνει τη δουλιά του» και «ας ασχοληθούμε με την Ελλάδα, η οποία προσφέρει κάτι καινούριο και μεγάλο»...

Η παραπάνω ήταν η προτροπή προς τους Ελληνες, στην οποία προέβη χτες ο πρωθυπουργός. Σε ό,τι μας αφορά, δεν έχουμε καμία αντίρρηση να ακολουθήσουμε τη συμβουλή του κ. Σημίτη. Μόνον που το τελευταίο «καινούριο» και «μεγάλο» που συνέβη στην Ελλάδα - και μάλιστα συνέβη ταυτόχρονα με τη δήλωση του κ. Σημίτη - ήταν οι (νέες) χτεσινές πλημμύρες.

Αλήθεια, ήταν τόσο «μεγάλες» οι πλημμύρες ώστε να ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές του πρωθυπουργού για να ασχοληθούμε μαζί τους, ή να περιμένουμε τις επόμενες που θα είναι «μεγαλύτερες»;...