ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013
Σελ. /24
Μεροκάματα πείνας για τους νέους στις παραλίες

Eurokinissi

Ενα μπάνιο για μια λαϊκή οικογένεια σε μία από τις λεγόμενες οργανωμένες πλαζ της Αττικής είναι γνωστό πως κοστίζει χρυσάφι. Χρειάζεται ένα και δύο μεροκάματα πλέον για να μπορέσει μια 4μελής οικογένεια να πάει στη θάλασσα κυρίως τέτοιες μέρες αφόρητου καύσωνα. Και τα ταμεία των επιχειρηματιών που εκμεταλλεύονται τις παραλίες γεμίζουν. Υπάρχει και μια άλλη πλευρά πολύ σημαντική. Σε αυτές τις επιχειρήσεις - που διαφημίζονται δεόντως από δελτία ειδήσεων καναλιών και ιστοσελίδες στο διαδίκτυο για τις... υψηλές παρουσίες που φιλοξενούν - δουλεύουν νέοι και νέες με μισθούς κυριολεκτικά πείνας. Με 40 βαθμούς Κελσίου, 18άρηδες που παλεύουν για το μεροκάματο χτυπάνε ακόμα και 10ωρα κάνοντας πότε το σερβιτόρο, πότε το παιδί για τις ξαπλώστρες, πότε τον καθαριστή της παραλίας, δουλειές ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης. Και πληρώνονται 20 και 25 ευρώ μεροκάματο χωρίς ασφάλιση και όχι ωράριο σπαστό, δηλαδή μερικές ώρες το πρωί μερικές το απόγευμα. Κι επειδή πολλή κουβέντα γίνεται τελευταία για τις φορολογικές παραβάσεις επιχειρηματιών σε τουριστικές περιοχές που δήθεν θα κυνηγήσει η κυβέρνηση και το υπουργείο Οικονομικών, αξίζει να πούμε ότι τέτοιες εργασιακές σχέσεις, όπως του παραδείγματος που αναφέραμε, είναι γενικευμένες και θεσμοθετημένες...

Και υπεύθυνη και χρήσιμη, αλλά όχι για το λαό

Στη δύσκολη θέση να πρέπει να διαχωρίσει το κόμμα του απ' αυτά με τα οποία ως χτες συγκυβερνούσε και από την πολιτική που φορτώνει βάρη στο λαό αλλά με την οποία δε διαφωνεί η ΔΗΜΑΡ, αφού την αναγνωρίζει ως αναγκαία για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, βρίσκεται ο Φ. Κουβέλης όπως δείχνουν και τα σχόλια που ανάρτησε χτες στο «Twitter».

Κατάφερε βεβαίως να αποδείξει για μια ακόμα φορά πως τα όρια της αστικής διαχείρισης είναι τόσο στενά που μοιραία πρώην, νυν και επίδοξοι φορείς της σκουντουφλάνε ο ένας πάνω στον άλλο. Ετσι αρκέστηκε στα τετριμμένα: «Η χώρα έχει ανάγκη την πολιτική σταθερότητα», «η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση ήταν απόδειξη της υπευθυνότητάς μας. Με την ίδια ευθύνη συνεχίζουμε και σήμερα», «διεκδικούμε έναν άλλο τρόπο, έναν άλλο δρόμο, των εξυγιαντικών δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων (...) της αναπτυξιακής λογικής με προοπτικές για όλους, του εκσυγχρονισμού και όχι της απορρύθμισης (...) δημοκρατία - κοινωνική συνοχή - ανάπτυξη με ωφέλειες για όλους», «συμμαχία που δεν θα παγιδεύεται στον λαϊκισμό, στη δημαγωγία και στην άρνηση των αλλαγών (...) δεν είναι λύση οι μονομερείς ενέργειες καταγγελίας του Μνημονίου και αποκήρυξης του χρέους (...) δεν μας ενδιαφέρει ένα κάλεσμα που (...) θα ρίξει τη χώρα σε δρόμους διακινδύνευσης της παραμονής της στο ευρώ και την ΕΕ»...

Απ' όλη αυτή την ακατάσχετη φλυαρία το διά ταύτα είναι νομίζουμε σαφές. Επίσπευση και υλοποίηση όσων αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων θα απαιτηθούν ακόμα για να επιτευχθεί η πολυπόθητη καπιταλιστική ανάπτυξη. Και από καιρό σε καιρό να εξετάζεται η δυνατότητα να πετάνε ένα ψίχουλο στη φτωχολογιά για να εξαγοράζουν την ανοχή της και να της καλλιεργούν φρούδες ελπίδες ότι μπορεί κάτι να αλλάξει προς το καλύτερο. Η κυβερνώσα και... υπεύθυνη αριστερά ανεξαρτήτως πόστου παραμένει πιστή στην αποστολή της. Για να επιβεβαιώνει ξανά και ξανά πόσο χρήσιμη είναι. Οχι βεβαίως για το λαό.

Οι αβανταδόροι και οι γαλαντόμοι

«Προσφορά για το μήνα Αύγουστο», η οποία περιλαμβάνει τη «διενέργεια check up ανδρών και γυναικών (Γενική Εξέταση Αίματος, Σάκχαρο, Ουρία, Χοληστερίνη ορού, Τριγλυκερίδια, LDL, HDL) στην προνομιακή τιμή των 20 ευρώ», κάνει μεγάλος επιχειρηματικός όμιλος που δρα στο χώρο της Υγείας.

Αν δηλαδή δεν ήταν προσφορά, πόσο θα στοίχιζαν; Πάντως, με βάση το δημόσιο τιμολόγιο που παρουσίασε στις αρχές του 2012 η Ομοσπονδία των Υγειονομικών Υπαλλήλων του ΙΚΑ, «ένα πακέτο» σαν το παραπάνω στοίχιζε στον ιδιωτικό τομέα 34,25 ευρώ, ενώ στα τότε εργαστήρια του ΙΚΑ - και νυν του ΕΟΠΥΥ - κοστίζει μόλις 4,481 ευρώ (απ' το Νοέμβρη του 2012 απ' τα 34,25 ευρώ ο ασθενής πληρώνει από την τσέπη του 5,1 ευρώ).

Ομως, τα εργαστήρια του ΕΟΠΥΥ εκτελούν μόνο το 4% των εξετάσεων, γιατί υποβαθμίστηκαν, τους λείπει προσωπικό και πάνω απ' όλα γιατί δεν έχουν αντιδραστήρια καθώς οι σχετικοί διαγωνισμοί εκκρεμούν απ' το 2006 - 2007. Με τέτοιους αβανταδόρους πολιτικούς ταγούς πώς να μη φανούν γαλαντόμοι οι επιχειρηματίες με προσφορές που εξωραΐζουν την άγρια αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, που καταφεύγουν σε αυτούς - παρά τα δυσβάσταχτα χαράτσια - στην ώρα της ανάγκης;

Ανησυχούν και ελίσσονται

Ο υπουργός Οικονομικών ρωτήθηκε την Τρίτη από το «Reuters» για το ποιους κινδύνους βλέπει στη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα και απάντησε: «Δεν βλέπω κανέναν οικονομικό κίνδυνο. Ο κίνδυνος είναι πολιτικός και συνδέεται με την κόπωση των βουλευτών. Πρέπει να πιστέψουν ότι υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ. Αν το πιστέψουν, θα συνεχίσουν να ψηφίζουν τα λίγα απαραίτητα μέτρα που απομένουν. Αν δεν το πιστέψουν, δεν πρόκειται να ψηφίσουν τα μέτρα. Και αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος». Λίγες μέρες πριν, αξιωματούχος της Ευρωζώνης εκτιμούσε ότι υπάρχουν πάντα «πολιτικοί κίνδυνοι» για την πλήρη εφαρμογή του προγράμματος στην Ελλάδα και ότι η σημερινή δικομματική κυβέρνηση είναι πιο «συνεκτική» από την προηγούμενη τρικομματική.

Σχεδόν παράλληλα, μεγάλα σε αναγνωσιμότητα αστικά ΜΜΕ αρθρογράφησαν για την «ανάγκη» να κρατήσει η κυβέρνηση σταθερό το τιμόνι στην εφαρμογή των συμφωνημένων μέτρων, σαν αναγκαία προϋπόθεση για να βγει η οικονομία από την κρίση. Σαν «ορόσημο» παρουσιάζουν τώρα τα επιπλέον μέτρα που θα έρθουν στη Βουλή τον ερχόμενο Σεπτέμβρη - Οκτώβρη. Τι είναι αυτό που τους κάνει να στριφογυρίζουν διαρκώς στο θέμα της «κυβερνητικής συνοχής» και της «πολιτικής σταθερότητας»; Η αγωνία τους για το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης, που είναι μεγάλο και το γεγονός ότι δεν έχει πάτο το βαρέλι των αντιλαϊκών μέτρων που απαιτεί η διαχείρισή της προς όφελος του κεφαλαίου.

Βλέπουν δηλαδή ότι δυσκολεύονται να ανακτήσουν ρυθμούς ανάκαμψης σε Ελλάδα και Ευρωζώνη, ενώ ταυτόχρονα μεγαλώνουν οι ανταγωνισμοί παγκόσμια και στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας για τη διαχείριση της κρίσης. Ξέρουν επίσης καλά ότι και ανάπτυξη να έρθει, τα αντιλαϊκά μέτρα δεν πρόκειται να σταματήσουν. Η λαϊκή δυσαρέσκεια που μεγαλώνει σ' αυτό το έδαφος, δυσκολεύει την αστική τάξη και τους ελιγμούς της απέναντι στο λαό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προσπαθούν να αναμορφώσουν το πολιτικό σκηνικό και να δημιουργήσουν εφεδρείες, με στόχο να ενσωματώσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να τη στρέψουν σε ακίνδυνα για το σύστημα κανάλια και να προχωρήσουν οι αντιδραστικές ανατροπές που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.

Σ' αυτή τη διαδικασία, το σύστημα ξέρει πως κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή με απώλειες στο πολιτικό του προσωπικό. Γι' αυτό προσπαθεί να το εμψυχώσει ή να προετοιμάσει διάδοχες καταστάσεις, προκειμένου ο όποιος κλονισμός να μην το ταράξει συθέμελα. Οι συγκυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, οι παραιτήσεις - ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών, η κινητικότητα, τα κάλπικα διλήμματα που προσπαθούν να καλλιεργήσουν (μνημόνιο - αντιμνημόνιο, λιτότητα - δημοκρατία), δείχνουν την προσπάθεια του αστικού συστήματος να προσαρμοστεί στα δεδομένα της κρίσης και να θωρακιστεί απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια που μεγαλώνει, χωρίς ακόμα να έχει ριζοσπαστικοποιηθεί. Στο χέρι του λαού είναι να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τους ελιγμούς τους, βάζοντας στο στόχαστρο το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και όχι τη μια ή την άλλη κυβέρνηση και διαχείριση. Οταν ο λαός καταφέρει με τη συμμαχία του να μεγαλώσει τις ρωγμές που ανοίγει στο αστικό σύστημα, τότε μόνο θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για έξοδο από την κρίση προς όφελός του.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ