Να θυμίσουμε, για την ιστορία, ότι τόσο στη Μολδαβία όσο και στην Ουκρανία, οι αρχές έχουν κάνει επανειλημμένες προσπάθειες δικαίωσης όσων συνεργάστηκαν με τους ναζί, στο πλαίσιο της αντικομμουνιστικής εκστρατείας που διεξάγεται σε μια σειρά χώρες της ΕΕ και της Ευρώπης γενικότερα. Ομως, κόντρα στους ναζί και στους άλλους υπηρέτες των καπιταλιστών, που θέλουν να σβήσουν τη μνήμη για να χτυπήσουν τους λαούς σήμερα, για να μπλοκάρουν τη ριζοσπαστικοποίηση του λαϊκού κινήματος και να συκοφαντήσουν το σοσιαλισμό, οι λαοί δεν ξεχνούν. Δεν ξεχνούν τα εγκλήματα του φασισμού και του ναζισμού. Την καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ και των κομμουνιστών στο τσάκισμα του φασισμού. Δεν ξεχνούν ότι οι λαοί με την πάλη τους και με τους κομμουνιστές μπροστάρηδες έστειλαν τους φασίστες στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Γεγονότα που δεν ξεχνούν ούτε οι πολιτικοί απόγονοι των ναζί και των ντόπιων συνεργατών τους, δηλαδή η Χρυσή Αυγή. Που σκούζει γιατί την τσούζει. Γιατί ξέρει ποιοι τσάκισαν το φασισμό τότε, ξέρει ποιοι θα τον τελειώσουν και σήμερα.
Κροκοδείλια δάκρυα για τα δικαιώματα των εργαζομένων χύνει η ΔΗΜΑΡ, καταθέτοντας όμως και ειλικρινή ανησυχία μπροστά στο ενδεχόμενο όξυνσης της ταξικής πάλης. Σε ανακοίνωσή της για τη λήξη της μετενέργειας της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης αναφέρει: «Η δυσμενής, πρωταρχικά για τους μισθωτούς, συγκυρία δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελέσει ευκαιρία για παράκαμψη και απεμπόληση όσων οι ίδιοι οι κοινωνικοί εταίροι έχουν συμφωνήσει. Σε κάθε περίπτωση η υπογραφή νέας σύμβασης με τη διατήρηση των θεσμικών ρυθμίσεων των προηγούμενων συμβάσεων, καθώς και του επιδόματος γάμου (10%) αποτελούν τη στοιχειώδη συνεισφορά των εργοδοτικών οργανώσεων στην κοινωνική συνοχή».
Σαν να μην είναι η ίδια μέλος μιας κυβέρνησης που διέλυσε το πλέγμα των εργασιακών δικαιωμάτων, επιτρέποντας στη μεγαλοεργοδοσία να ξεσαλώσει. Σε ποιες συμφωνίες, ποιων κοινωνικών εταίρων αναφέρεται; Οι συμφωνίες των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών με τους βιομηχάνους ήταν πάντα λεόντειες σε βάρος της εργατικής τάξης, στην πράξη πριν ακόμα την κρίση καταστρατηγούνταν πολλά απ' τα δικαιώματα που είχαν τυπικά ισχύ, σήμερα τίποτα απ' αυτά δεν ισχύει, μισθοί πείνας και έξω απ' την πόρτα. Και δεν είναι συγκυριακό. Ο εφιάλτης ήρθε για να μείνει στην εργατική - λαϊκή οικογένεια έως ότου η ίδια η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της οργανώσουν τη συμμαχία και την πάλη τους για να τον αποτινάξουν μαζί και το σύστημα που τον γεννάει. Οσο για τις εκκλήσεις της στους μεγαλοεργοδότες να συμβάλουν στη διατήρηση της «κοινωνικής συνοχής», να πετάξουν δηλαδή ένα ψίχουλο στους εργαζόμενους για να εξασφαλίσουν τη σιωπή και την αδράνειά τους, θα 'πρεπε να γνωρίζει η ΔΗΜΑΡ ότι οι καπιταλιστές είναι ικανοί να πουλήσουν και το σκοινί που θα τους κρεμάσουν. Οχι μόνο δεν πρόκειται να εισακουστούν τέτοιες εκκλήσεις αλλά η επίθεσή τους θα βαθαίνει ολοένα και περισσότερο.
«Επιπλέον, με το πρόγραμμα θα υπάρξει ουσιαστικά υποκατάσταση μαθητευόμενων από εξωτερικό με νέους από την Ελλάδα. Εκτιμούμε ότι και αυτό είναι ένα από τα θετικά σημεία του προγράμματος». Πρόκειται για ένα ακόμα επιχείρημα που χρησιμοποίησε ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του προγράμματος για την παράδοση ουσιαστικά 10.000 νέων εργατών στους επιχειρηματίες του τουρισμού με μισθούς - ψίχουλα, ανασφάλιστους και χωρίς δικαιώματα.
Ολα αυτά τα χρόνια αποτελεί πάγια τακτική των ξενοδόχων να φέρνουν στη χώρα «καραβιές» μαθητών από το εξωτερικό, δήθεν για πρακτική άσκηση, που δουλεύουν σκληρά στα ξενοδοχεία τους με μισθούς που δεν ξεπερνούν τα 300 ευρώ. Ολα αυτά τα χρόνια η κυβέρνηση, το υπουργείο και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του, έκαναν τα «στραβά μάτια» και η εκμετάλλευση των παιδιών καλά κρατούσε για να κερδίζουν οι ξενοδόχοι. Οχι τυχαία βέβαια, γιατί όπως ο υπουργός ομολόγησε, τώρα οι ξενοδόχοι δε θα χρειαστεί να φέρνουν μαθητές από το εξωτερικό, αφού τους προσφέρονται τζάμπα νέοι Ελληνες εργάτες, ανασφάλιστοι και με μισθούς των 400 ευρώ.
Η άλλη, η πιο σοβαρή είναι η εξής: Οσοι έχουν ταξιδέψει στους συγκεκριμένους δρόμους, εύκολα διαπιστώνουν ότι τα ατυχήματα που συμβαίνουν σε αυτούς τους νομούς, οφείλονται, κυρίως, στην κακή ποιότητα του οδοστρώματος των δρόμων (λακκούβες κι εξογκώματα ξεφυτρώνουν καταμεσής σαν μανιτάρια), στην ολισθηρότητά του (σε αρκετές περιπτώσεις οι πίστες πατινάζ ωχριούν...) και γενικά στις αμέτρητες κακοτεχνίες των εργολάβων, ενώ οι προστατευτικές νησίδες απουσιάζουν παντελώς, αν εξαιρέσει κανείς την Περιμετρική της Πάτρας (15 χιλιόμετρα) και λίγα χιλιόμετρα στην Εθνική οδό Κορίνθου - Πατρών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο συγκεκριμένος δρόμος κατά μήκος του είναι σπαρμένος με αμέτρητα προσκυνητήρια.
Το αθώο αίμα στην άσφαλτο δεν είναι τίποτα άλλο από το τραγικό αποτέλεσμα μιας πολιτικής που επί δεκαετίες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των κυβερνητικών εταίρων τους κατά καιρούς, στερούν από το λαό σύγχρονες και δωρεάν υποδομές για να τις παραδώσουν στους μεγαλοεργολάβους και στην κερδοσκοπία.