ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περί χειραγώγησης των μαζών

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Η αντιπαράθεση συμβόλων και ηγετών έχει χάσει την αποτελεσματικότητά της ως μέσο χειραγώγησης των μαζών. Ο λαϊκισμός βρίσκεται σε έξαρση. Ο λαϊκισμός σήμερα είναι το μέσο άμυνας ενός κομματικού συστήματος που δεν ανταποκρίνεται πια στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και το ξεπερνούν οι εξελίξεις».

Η φράση είναι - βεβαίως, βεβαίως - του Κ. Σημίτη, από ομιλία του στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στις 9 του Φλεβάρη 1989, όταν έκανε αντιπολίτευση στον Α. Παπανδρέου. Τα όσα άλλαξαν από τότε είναι γνωστά, όπως πασίγνωστα είναι και τα διάφορα... «εκσυγχρονιστικά» που προωθεί τα τελευταία χρόνια για να φέρει σε πέρας την αντιλαϊκή πολιτική που του έχει αναθέσει η άρχουσα τάξη. Εκείνο, πάντως, που πασιφανώς δεν άλλαξε είναι ότι παρά τις τότε εκτιμήσεις του, ο φτηνός (ο πάμφθηνος και προκλητικός) λαϊκισμός εξακολουθεί να επιστρατεύεται ακόμα, και μάλιστα από κοινού, με την ανούσια και βαθιά υποκριτική «αντιπαράθεση συμβόλων και ηγετών», «ως μέσο χειραγώγησης των μαζών».

Μακριά από τη νεολαία

Μια πολυέξοδη φιέστα, πολλών δεκάδων εκατομμυρίων, αλλά από ουσία... μηδέν, ήταν το πολυδιαφημισμένο «ανοιχτό συνέδριο νεολαίας», της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ενα «συνέδριο» που κατά τη χτεσινή πρώτη μέρα έδωσε βήμα στον πρωθυπουργό για να απευθυνθεί στους νέους που βρίσκονται ακόμη στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ και, κυρίως, για να συνεχίσει τη διγλωσσία και υποκρισία της ανούσιας αντιδεξιάς ρητορείας, πίσω από την οποία επιχειρεί να κρύψει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του. Αυτής της πολιτικής που δημιουργεί χίλια μύρια αδιέξοδα και προβλήματα στο λαό και στη νέα γενιά.

Μια πολυέξοδη φιέστα, λοιπόν, η όλη ιστορία, μακριά από την πραγματικότητα που ζουν καθημερινά οι νέοι στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλιάς, όπως κι η ίδια η Νεολαία ΠΑΣΟΚ άλλωστε, που απέχει ουσιαστικά από το κίνημα της νεολαίας. Αλήθεια, στο Πανσπουδαστικό Συνέδριο που πραγματοποιείται από προχτές στην Αθήνα, ακόμα να πατήσουν το πόδι τους οι αντιπρόσωποι της ΠΑΣΠ...

Το λόγο έχει ο λαός

Η εικόνα του ΠΑΣΟΚ: Ο Σημίτης φωνάζει για το 1960 κι ακόμη πιο πίσω! Ο Πάγκαλος, μαζί με τους άλλους, χειροκροτούσε όρθιος τον Σημίτη! Ο Κουλούρης πανευτυχής για τις αναφορές στον Αντρέα! Κάποιοι τρέξανε στη συνέχεια στα μπουζούκια για να πιουν κάνα ποτηράκι και να το γλεντήσουν, όπως ο κ. Γιαννόπουλος. Και ο Πολυζωγόπουλος βρήκε τη βάση για το διάλογο!

Και ο λαός; Ας βγάλει συμπεράσματα! Στους δρόμους όμως...

Τέλειος συντονισμός

Αντίστοιχη η εικόνα και στα προχτεσινά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, αλλά και στα χτεσινά. Τέλεια η προσαρμογή στο δικομματικό σκηνικό. Σύγκρουση (!) Σημίτη - Καραμανλή στη Βουλή!!! Ενα μικρό προβληματάκι είχαν μόνο. Μερικοί δεν μπορούσαν να ανακηρύξουν το νικητή... Βλέπετε, τους μπέρδεψε η ...αλλαγή ρόλων. Μέχρι προχτές, είχαν συνηθίσει τον Κ. Σημίτη, να μιλά και ουσιαστικά να απευθύνεται στα «μεγάλα αφεντικά», δίνοντας διαβεβαιώσεις για την προώθηση των συμφερόντων τους, ενώ ο Κ. Καραμανλής το «'παιζε» περισσότερο «λαϊκός». Προχτές, οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Τέλεια συντονισμένοι οι αρχηγοί του δικομματισμού. Ούτε ...γυμνασμένα κοκόρια, να ήταν...

Παγκόσμια Μέρα της νοσηλεύτριας

Αντιγραφές...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΠΟΡΕΙ ο Σημίτης να υποδύεται τον Ανδρέα Παπανδρέου - όπως λέγεται - στις τελευταίες εμφανίσεις, μόνο που αποφάσισε να το κάνει με καθυστέρηση 20 χρόνων. Γιατί, βλέπετε, ο ελληνικός λαός γνώρισε και την αυθεντική εκδοχή του πράγματος και ξέρει να αποφεύγει τις κακοτοπιές! Πολύ περισσότερο, όταν πρόκειται για... αντίγραφα.

Ακόμα και ζιβάγκο να φορέσει (εκτός της... μπέμπελης που θα βγάλει) δε βλέπουμε να μπορεί να κοροϊδέψει κανέναν. Διότι είτε με ζιβάγκο είτε με γραβάτα είτε με... Ρόλινγκ Στόουνς, όπως στο συνέδριο της Ν. ΠΑΣΟΚ, το Ασφαλιστικό παραμένει Ασφαλιστικό!

Ιδίως αν απευθύνεται στις λίγο μεγαλύτερες ηλικίες των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και προσπαθεί να βγάλει στην επιφάνεια τα πάλαι ποτέ αντανακλαστικά του «πρασινοφρουρού». Τον βεβαιώνουμε ότι δε θα επιτύχει και τίποτε!

Αλλωστε, ο μέσος Ελληνας πολίτης γνωρίζει πολύ καλά ποιες ήταν οι πρακτικές τα τελευταία 30 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας, τις περιόδους που ήταν στην εξουσία, τις οποίες επικαλείται ο πρωθυπουργός. Αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει, όμως, είναι πώς αυτό νομιμοποιεί το σημερινό ΠΑΣΟΚ να μειώνει τις συντάξεις και να αυξάνει τα όρια ηλικίας. Λίγο άσχετο δεν είναι;

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, για να βλέπουμε ποιοι ευημερούν και ποιοι όχι σε αυτή τη χώρα, τρεις τράπεζες (Αλφα, Αττικής και Εργασίας) ανακοίνωσαν χτες αύξηση των κερδών τους μέσα στο 2001 κατά 23% με ποσά κερδών της τάξης των 40 δισεκατομμυρίων δραχμών!

Μάλλον θα τρίβουν τα χέρια τους τώρα οι μεγαλομέτοχοι των εν λόγω ευαγών ιδρυμάτων, αφού, ως γνωστόν, όλες έχουν λίγο-πολύ σχέσεις με ασφαλιστικούς οργανισμούς, οι οποίοι ετοιμάζονται για δυναμικές εισόδους στην ασφαλιστική αγορά!

Οπως καταλαβαίνετε, και αυτοί τις... μεταρρυθμιστικές αλλαγές της κυβέρνησης περιμένουν, μόνο που έχουν πολύ διαφορετικές διαθέσεις από εμάς για το όλο θέμα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο εφιάλτης πίσω από το θέατρο

Εντυπωσιακή αντεπίθεση από Σημίτη - Απογοήτευση στη Ρηγίλλης από Καραμανλή». «Γκάφα της ΝΔ, σανίδα για Σημίτη - Αντιστροφή κλίματος στην πολύωρη μάχη της Βουλής». «Ξαφνικά "το ΠΑΣΟΚ ενωμένο, δυνατό" - Η on line αποκάλυψη για τη ΝΔ ανέστρεψε το πολιτικό σκηνικό». Αν πιστέψουμε τους παραπάνω χτεσινούς πρωτοσέλιδους τίτλους ορισμένων φιλοκυβερνητικών εφημερίδων, τότε «ξαφνικά» ανατράπηκε το πολιτικό σκηνικό, προς όφελος του Κ. Σημίτη και σε βάρος του Κ. Καραμανλή. Στο εύλογο ερώτημα «πού οφείλεται αυτό, τι συνέβη, ποιο σημαντικό γεγονός μεσολάβησε ώστε να υπάρξει αυτή η εξέλιξη», η απάντηση είναι τίποτα απολύτως. Απλούστατα, για χιλιοστή φορά, η «κοινή γνώμη» βρίσκεται μπροστά στη δημιουργία μιας «εικονικής πραγματικότητας» που χρησιμοποιείται ακριβώς για να διαμορφώσουν την, εφιαλτική για τους πολλούς, πραγματικότητα που θέλουν.

Οσο η κυβέρνηση Σημίτη προχωρά σε ούλτρα δεξιά και άκρως νεοφιλελεύθερη πολιτική, τόσο περισσότερο θα ανεβάζει τις αντιδεξιές κορόνες, θα καταφεύγει στη στείρα παρελθοντολογία, θα επιστρατεύει ψευτοδιλήμματα, θα επιστρατεύει την άκρατη κινδυνολογία. Η φραστική επίθεση κατά της «επάρατης δεξιάς» έχει στόχο να εξαγνίσει στα μάτια κυρίως των ψηφοφόρων της, την απάνθρωπη πολιτική που εφαρμόζει, να της προσδώσει ένα δήθεν προοδευτικό προφίλ, να διαιρέσει τους εργαζόμενους με τεχνητές και ανύπαρκτες διαχωριστικές γραμμές. Φυσικά ποτέ δε χάνει από το στόχαστρο τον πραγματικό εχθρό, το λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι το επόμενο διάστημα η επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ θα ενταθεί στη βάση των γνωστών γκαιμπελίστικων στερεότυπων (αναχρονιστικό, στα όρια της νομιμότητας, συνεργασία με τη Δεξιά κ.ο.κ.).

Είναι αντιληπτό από όλους ότι η κυβέρνηση Σημίτη το τελευταίο διάστημα βρέθηκε σε δύσκολη θέση και «στριμώχτηκε» άσχημα στην προσπάθειά της να επιβάλει τις άγριες νεοφιλελεύθερες συνταγές για το ασφαλιστικό. Φυσικά δε στριμώχτηκε από το «παλαιό ΠΑΣΟΚ» ή από τη ΝΔ, αλλά από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εργαζομένων που δεν άφησαν κανένα περιθώριο αμφιβολιών για την αγωνιστική αποφασιστικότητά τους στην περίπτωση που τα αντιασφαλιστικά μέτρα προχωρούσαν. Η κυβέρνηση αναδιπλώθηκε αλλά φυσικά δεν παραιτήθηκε ποτέ από την εφαρμογή της πολιτικής της. Ποτέ ο Κ. Σημίτης δεν πήρε πίσω τίποτα ουσιαστικά από τα αντιασφαλιστικά μέτρα. Ούτε προχτές στη Βουλή ούτε χτες στην ομιλία του στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε φάση ανασύνταξης των δυνάμεών της και δημιουργίας προϋποθέσεων αντεπίθεσης σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων. Τα μεγάλα αφεντικά και οι βαρόνοι των ΜΜΕ προσφέρουν άλλη μια φορά απλόχερη υποστήριξη, προκειμένου να φέρει σε πέρας την αποστολή της. Η ηγεσία της ΝΔ, ο άλλος παίκτης του δικομματικού εμπαιγμού, είναι καταδικασμένη να στηρίζει τις κυβερνητικές επιλογές, αφού είναι «δική της» πολιτική, να προσφέρει την αναγκαία συναίνεση, να εκλιπαρεί την κυβέρνηση να «αξιοποιήσει» την «αντιπολιτευτική» τακτική της. Είναι τέτοια η ταξική της στοχοπροσήλωση, που θυσιάζει αγόγγυστα το κομματικό στο ταξικό συμφέρον, προς μεγάλη ικανοποίηση, βέβαια, των κυβερνώντων.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν την πολυτέλεια να χάνουν το χρόνο τους με το στημένο και κακόγουστο δικομματικό θέατρο. Αλλωστε το έχουν υποστεί άπειρες φορές. Η προσοχή τους και οι προσπάθειές τους πρέπει να συγκεντρωθούν, να δυναμώσουν τα δικά τους όπλα στο σκληρό και παρατεταμένο αγώνα που έχουν μπροστά τους. Η επιτυχία της απεργίας της 17 Μάη είναι η καλύτερη απάντηση στην κοροϊδία τους. Μόνο οι μεγάλοι κοινωνικοί, ταξικοί αγώνες αλλάζουν πραγματικά το σκηνικό. Τότε οι λαϊκές μάζες μπαίνουν δυναμικά στο προσκήνιο και βάζουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ