ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι επιστολές του ΣΕΒ

Μπορεί ο επιχειρηματικός ανταγωνισμός να προκαλεί το αθρόο κλείσιμο εργοστασίων και άλλων οικονομικών μονάδων, μπορεί οι συγκρούσεις ανάμεσα στις διάφορες ομάδες του κεφαλαίου να αποκτούν, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, όλο και μεγαλύτερη ένταση, ωστόσο οι κεφαλαιοκράτες μπορούν να ξεχωρίζουν, με ζηλευτή ακρίβεια, το κύριο από το δευτερεύον.

Την προηγούμενη βδομάδα ο ΣΕΒ με επιστολή του στην κυβέρνηση κλαιγόταν ότι ενώ άλλα τμήματα του κεφαλαίου απολαμβάνουν την οικονομική στήριξη του κράτους, οι βιομήχανοι στερούνται αυτής της θαλπωρής, με αποτέλεσμα να διαταράσσονται οι ισορροπίες ανάμεσα στους διάφορους τομείς της οικονομίας. Μαζί με αυτές τις αιτιάσεις, φάνηκε να γκρινιάζουν για τις κατευθυντήριες επιλογές του μνημονίου, ή να θέτουν ερωτηματικά για πλευρές της πολιτικής της ΕΕ, ζητήματα που είναι φανερό ότι πηγάζουν από τον παρατεταμένο χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης και τις αντιφάσεις που υπάρχουν κατά τη διαχείρισή της.

Οσοι αποπειράθηκαν να εκτιμήσουν ότι ο ΣΕΒ τάσσεται κατά των μνημονίων, ή να υποστηρίξουν την άποψη ότι η οικονομική κρίση μπορεί να προκαλέσει ρήγματα στον κορμό της άρχουσας τάξης, δεν κατάλαβαν απολύτως τίποτα. Γιατί, ο ΣΕΒ πράγματι θέλει να ευνοηθούν καλύτερα οι βιομήχανοι - μέλη του από τη μοιρασιά των κλεμμένων που συγκεντρώνει το κράτος της πλουτοκρατίας λεηλατώντας το λαό, ωστόσο εκείνο που θέλει ακόμα περισσότερο, είναι η σταθερότητα του συστήματος, βασική προϋπόθεση για να διαιωνιστεί το καθεστώς εκμετάλλευσης των εργαζομένων, απαρέγκλιτος όρος για την κερδοφορία του κεφαλαίου συνολικά. Και εδώ που τα λέμε, ο ΣΕΒ δεν άφησε όλα αυτά να ...εννοηθούν.

Με δεύτερη επιστολή του, προς την κυβέρνηση και πάλι, διατυπώνει μια σειρά αξιώσεις για να μπορέσουν οι βιομήχανοι να μετατρέψουν ακόμα και την κρίση σε ευκαιρία αύξησης της κερδοφορίας τους αλλά, όπως τονίζουν με έμφαση, εκείνο που προέχει και στρατηγικά τίθεται ως πρώτος στόχος είναι να αποτραπεί οποιοσδήποτε κίνδυνος για «ανατροπή των πολιτικών που τώρα εφαρμόζονται», να εξασφαλιστεί «οριστική άρση του κινδύνου εξόδου από το ευρώ» και οπωσδήποτε να υπάρξει «ρητή και ξεκάθαρη αναγνώριση ότι τόσο η επιβίωση της χώρας σήμερα, όσο και η προσδοκία για ανάκτηση των θέσεων εργασίας και βελτίωση των εισοδημάτων αύριο βασίζεται στον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα της οικονομίας».

Ετσι είναι οι βιομήχανοι, έτσι είναι η οικονομική ολιγαρχία. Ετσι κάνει κάθε τάξη που βρέθηκε στην εξουσία και θέλει να τη διατηρήσει. Η μέχρι στιγμής εξουθένωση των λαϊκών στρωμάτων, οι μισθοί και οι συντάξεις που κατρακύλησαν σε ανείπωτα επίπεδα, τα ποσοστά της ανεργίας, το κομμάτι των ανθρώπων που δεν μπορεί να καλύψει τα στοιχειώδη, για τους βιομηχάνους και το ΣΕΒ, δε σημαίνουν απολύτως τίποτα. Για το μόνο που ενδιαφέρονται αυτοί, όπως και τα άλλα τμήματα της οικονομικής ολιγαρχίας, είναι τα κέρδη, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεών τους, η μεγαλύτερη πρόσβαση στις κρατικές δαπάνες και ενισχύσεις. Και μιλάμε για μια φάρα που γνωρίζει πολύ καλά ότι για να υλοποιηθούν οι δικές της αξιώσεις, πρέπει να ενταθεί ακόμα περισσότερο η αντιλαϊκή επίθεση και τα αντιδραστικά μέτρα, να συνθλιβούν παραπέρα τα λαϊκά νοικοκυριά. Αυτό θέλουν και το απαιτούν χωρίς το παραμικρό σκόντο. Χωρίς εκπτώσεις και ταλαντεύσεις οφείλουν και οι εργαζόμενοι να προωθήσουν και να διεκδικήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Πρώτα και κύρια οικοδομώντας τη Λαϊκή Συμμαχία και συμπορευόμενοι με το ΚΚΕ.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Υποκρισία, αυταπάτες και αναζήτηση άλλοθι

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που διά στόματος αρμόδιων στελεχών του απαιτούσε απ' τη «διεθνή κοινότητα» να επέμβει στη Συρία, νομιμοποιώντας ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τα προσχήματα στο όνομα των οποίων αυτές εξαπολύονται. Προχτές, εξέδωσε ανακοίνωση για τις τελευταίες εξελίξεις στη Συρία, όπου υπερασπίζεται την ανάγκη για «επαναφορά της χώρας στη δημοκρατική ομαλότητα», την ανάγκη «να τεθεί υπό διεθνή έλεγχο το χημικό οπλοστάσιο της Συρίας» και «να δοθεί περισσότερος χρόνος για την απόλυτη τεκμηρίωση της επιτροπής εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ», αναμασά δηλαδή όσα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που κάνουν «παιχνίδι» τις μέρες αυτές. Αλλωστε, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που από το 2011 καλούσε τη διεθνή κοινότητα να επέμβει ενάντια στον «αιμοσταγή», όπως έλεγε, δικτάτορα Ασαντ. Καλούσε, δηλαδή, τους ιμπεριαλιστές, που οργάνωσαν, χρηματοδοτούν και εξοπλίζουν τους αντικαθεστωτικούς, να επέμβουν, κρύβοντας ότι ήδη έχουν επέμβει. Λέει επίσης στην ανακοίνωσή του: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατηγορηματικά αντίθετος σε κάθε ενέργεια που παραβιάζει τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ ενώ ταυτόχρονα στηρίζει κάθε πρωτοβουλία αποτροπής του πολέμου, που θα στηρίζεται στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου». Του Δικαίου, δηλαδή, που καθορίζεται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Φαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει δικαιολογίες που ίσως μελλοντικά του χρειαστούν.

Το πρόβλημα...

Μ' αφορμή κινητοποίηση που έγινε στο νοσοκομείο του Βόλου για ένα γιατρό που τέθηκε σε αργία με την κατηγορία της κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος, η Γραμματεία Μαγνησίας του ΠΑΜΕ με παρέμβασή της περιέγραψε το ουσιαστικό πρόβλημα: την επιχειρηματική δραστηριότητα στην Υγεία. Οπως σημειώνει, η λειτουργία των νοσοκομείων με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, η συνύπαρξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, δηλαδή η εισβολή των εταιρειών μέσα στα δημόσια νοσοκομεία που επιβλήθηκε από τα κόμματα που δέχονται την ΕΕ και την ανταγωνιστικότητα, δυστυχώς με την ανοχή ή και συμφωνία των ίδιων των γιατρών, αυτή είναι η αιτία που γεννά όλα τα άλλα: τη λογική που θέλει το γιατρό μάνατζερ, να διαχειρίζεται προμήθειες, να ασχολείται με ζητήματα που τον αποσπούν από την κύρια και βασική του απασχόληση που πρέπει να είναι η περίθαλψη των ασθενών, η λαϊκή ευημερία. Το γιατρό να απομακρύνεται από το βασικό του έργο, να μετατρέπεται σε διαμεσολαβητή ανάμεσα στο νοσοκομείο και τα μονοπώλια του φαρμάκου και του ιατρικού εξοπλισμού. Να ασχολείται ουσιαστικά με αγοραπωλησίες, δηλαδή να μετατρέπεται από γιατρός σε επιχειρηματία.

... και η λύση

Οσο για τις περίφημες ρήτρες και τους διάφορους κανονισμούς αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος, όπως υποκριτικά λέγεται και στην περίπτωση των συγκεκριμένων γιατρών. Είναι ρήτρες και κανονισμοί που διασφαλίζουν τον «υγιή ανταγωνισμό», δηλαδή τα γενικότερα συμφέροντα των εταιρειών, καθορίζουν γενικούς κανόνες για τα κέρδη τους ώστε να γίνονται σωστές και όχι «πειρατικές» μπίζνες. Για το λαό αυτό δεν αλλάζει κάτι. Σημαίνει ακριβότερα υλικά, εισβολή των εταιρειών, γιατροί μάνατζερ και υγεία εμπόρευμα, με το φερετζέ των κανόνων. Αυτή η πλευρά κρύβεται από τις δυνάμεις που δε διαφωνούν με την επιχειρηματική λειτουργία στην Υγεία, και γι' αυτό μιλάνε για κανόνες υγιούς ανταγωνισμού και πιο αποτελεσματικά μέτρα ελέγχου άρα και καταστολής με πρόσχημα τους επίορκους, ενώ ο δρόμος για τη λύση είναι προφανής: απαγόρευση κάθε επιχειρηματικής δράσης στο χώρο της Υγείας.

Η «γεωπολιτική ισχύς» της Κύπρου

Ανευ προηγουμένου είναι αυτές τις μέρες ο συνωστισμός στην ΑΟΖ της Κύπρου. Σύμφωνα με το Κέντρο Συντονισμού Ερευνας και Διάσωσης, υπάρχουν έξι περιοχές από τις οποίες δεν μπορεί να περάσει ούτε κουνούπι. Εκτός από τις περιοχές που αφορούν σε έρευνες της Κύπρου για υδρογονάνθρακες και τη ζώνη ασφαλείας γύρω από το «οικόπεδο 12», έχουν δεσμευτεί ακόμα μια ζώνη ασκήσεων με αίτημα των βρετανικών βάσεων, μια περιοχή για λογαριασμό των ΗΠΑ, για ναυτικές ασκήσεις, μια περιοχή για τον Λίβανο, που ζήτησε ο ΟΗΕ, και μια για αεροπορικές ασκήσεις του Ισραήλ. Ολη σχεδόν η νοτιοανατολική πλευρά της κυπριακής ΑΟΖ έχει μετατραπεί σε πεδίο βολής και χώρο υπερσυγκέντρωσης στρατιωτικών δυνάμεων. Προφανώς για να εμπεδώνεται στην πράξη η αναβάθμιση της «γεωπολιτικής της ισχύος», όπως επιδιώκει και για την Ελλάδα η κυβέρνηση...