Τόνοι μελάνης χύνονται τις τελευταίες μέρες από "έγκυρες" εφημερίδες και αρθρογράφους, για το "παράδειγμα" που δίνουν οι αγωνιζόμενοι εκπαιδευτικοί "στα παιδιά και την κοινωνία". Μπορεί να έχουν δίκιο, αναγνωρίζουν γενναιόψυχα, αλλά "δεν είναι εικόνα αυτή με τα επεισόδια και τις συγκρούσεις με τα ΜΑΤ", αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι εκπαιδευτικοί είναι εκείνοι που επιτίθενται!

Τι είναι αυτό που κατά βάθος τούς ενοχλεί; Μα ακριβώς το παράδειγμα του ηρωικού αγώνα που κάνουν οι εκπαιδευτικοί. Ενα παράδειγμα φωτεινό, που προσφέρεται για μίμηση, όχι μόνο από τους μαθητές και τους γονείς, αλλά, γενικότερα, από την κοινωνία. Ενα παράδειγμα - χαστούκι στον ατομικισμό, στη μοιρολατρία και την υποταγή. Ενα παράδειγμα συλλογικού και μαχητικού αγώνα μέχρι τη νίκη. Ενα παράδειγμα αγώνα για την αξιοπρέπεια!

Ενα παράδειγμα αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, άρνησης συμμόρφωσης σε επιλογές, που θέλουν τον εκπαιδευτικό "ψυχρό τεχνοκράτη" και θετικό αγωγό μεταβίβασης της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Τέτοια παραδείγματα χρειάζεται, ιδιαίτερα σήμερα, όλο και περισσότερα ο ελληνικός λαός και οι λαϊκές μάζες. Γι' αυτό, όχι μόνο πρέπει να αισθάνεται περήφανος για τον αγώνα τους, αλλά και να τον στηρίξει με κάθε μέσο.

Τα δολοφονικά χτυπήματα ΜΑΤατζήδων εναντίον διαδηλωτών που βρίσκονται ξαπλωμένοι στο έδαφος, ανήμποροι και ανυπεράσπιστοι, καθώς και η άγρια κακοποίηση συλληφθέντων - όπως των δυο αδελφών στο Αστυνομικό Τμήμα Παλαιού Φαλήρου - δεν μπορούν να δικαιολογηθούν με την επίκληση του συνήθους "επιχειρήματος", πως οφείλονται στον εκνευρισμό και στον"υπερβάλλοντα ζήλο" κάποιων "καλόπαιδων" της Αστυνομίας.

Δείχνουν το αποκρουστικό πρόσωπο των Ειδικών Δυνάμεων Καταστολής, που εκπαιδεύονται ακριβώς για να δέρνουν αλύπητα και "άνανδρα" όποιον βρίσκουν μπροστά τους και, ταυτόχρονα, πού μπορεί να οδηγήσει η κυβερνητική επιχείρηση να "περάσει" την πολιτική της "διά πυρός και σιδήρου", μετατρέποντας τον λαό σε εχθρό.

Πόσο γελοίος φαίνεται σήμερα ο ισχυρισμός, πριν λίγες μέρες, του θλιβερού υπουργού Δημόσιας Τάξης, πως τα ΜΑΤ αμύνονται απλώς στις επιθέσεις των διαδηλωτών...

Η κυβέρνηση καταγγέλλει ότι στις συγκεντρώσεις των εκπαιδευτικών συμμετέχουν κι "άλλοι". Μάλιστα θεωρεί όλους, σχεδόν, τους "άλλους" κομμουνιστές και δε χάνει την ευκαιρία να προχωρήσει σ' ένα εμετικό παραλήρημα περί "κομμουνιστικού δακτύλου", συμβουλεύοντας, ταυτόχρονα, τους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς να "καθαρίσουν" τις γραμμές τους από τους "παρείσακτους τραμπούκους".

Ομως, η Παιδεία δεν είναι υπόθεση μόνο των εκπαιδευτικών, αλλά και των μαθητών, των σπουδαστών, των φοιτητών, των γονιών, των εργαζομένων, όλου του ελληνικού λαού. Γι' αυτό στον αγώνα των εκπαιδευτικών συμμετέχουν και οι "άλλοι". Διότι τους ενδιαφέρει άμεσα να μπορούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους κι όχι μόνο μια "ελίτ" που έχει τις οικονομικές δυνατότητες, όπως επιχειρεί με τη "μεταρρύθμισή" του ο Γ. Αρσένης, θέτοντας ταξικά τείχη στην εκπαίδευση για τα παιδιά της φτωχολογιάς.

Οσον αφορά στη συμμετοχή των κομμουνιστών στις κινητοποιήσεις, εκτός του γεγονότος ότι κι αυτοί αποτελούν κομμάτι των εκπαιδευτικών, της νεολαίας, των εργαζομένων, του ελληνικού λαού, ποτέ δεν έκρυψαν ότι και ως κομμουνιστές θα πρωτοστατούν στους λαϊκούς αγώνες.

Αλυχτούν οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους ότι είναι αντιδημοκρατική η συμπεριφορά των εκπαιδευτικών, που εμποδίζουν - λένε - τους διαγωνιζόμενους να προσέλθουν και να πάρουν μέρος στον επαίσχυντο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Κατ' αρχήν δε δικαιούνται να μιλούν για δημοκρατία εκείνοι που, προκειμένου να ξεπουλήσουν την Ελλάδα στις πολυεθνικές, τη μετατρέπουν σε χώρα των ΜΑΤ και της δικαστικής ρομφαίας, "νεκρανασταίνουν" την "Καρφίτσα" και το "Ιδιώνυμο".

Αλλά, ας μας απαντήσουν οι "δημοκράτες" σε τρία ερωτήματα:

Πρώτον, όσοι αδιόριστοι και αναπληρωτές συμμετέχουν στο διαγωνισμό της ντροπής αποδέχονται όλοι ως σωστό το μέτρο ή μπροστά στο αδυσώπητο, απειλητικό και εκβιαστικό δίλημμα ή συμμετέχετε ή μένετε άνεργοι, χάνοντας τα χρόνια των σπουδών σας, της αναμονής σας στην επετηρίδα και της διδασκαλίας σας σε σχολεία, δέχονται να υποβληθούν στον εξευτελισμό με την ελπίδα να εργαστούν;

Δεύτερον, όσοι δεν αποδέχονται τον εξευτελισμό και διαφωνούν γενικότερα με την αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης, έχουν ή όχι το δημοκρατικό δικαίωμα να διαδηλώνουν αυτή την αντίθεσή τους και να προσπασθούν να πείσουν τους συμβιβασμένους συναδέλφους τους να μη νομιμοποιήσουν την ντροπή του διαγωνισμού;

Τρίτον, όταν τα σχολεία που λειτουργούν ως εξεταστικά κέντρα μετατρέπονται σε "αστυνομικά φρούρια" και οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας ΜΑΤώνουν, έχουν ή όχι το δικαίωμα οι εκπαιδευτικοί ν' αντιστέκονται στον κρατικό αυταρχισμό;

Και να θες ν' αγιάσεις, δε σ' αφήνουν, λέει μια λαϊκή παροιμία και ταιριάζει γάντι στην περίπτωσή μας. Αναφερόμαστε στο γεγονός πως έχουμε βαρεθεί να σημειώνουμε, να αποκαλύπτουμε, να απαντάμε και να καταγγέλλουμε τη συστηματική και συνειδητή προβολή από ορισμένους δημοσιογράφους και ορισμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης των δήθεν διαφωνιών στην ηγεσία του ΚΚΕ.

Προχτές, είδε το φως της δημοσιότητας άλλο ένα τέτοιο σενάριο παραπληροφόρησης. Και τούτη τη φορά, ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ ήταν και πάλι το θύμα της απαράδεκτης διαστρέβλωσης των όσων είπε σε μια ομιλία του, ώστε να βγουν τα επιθυμητά για τους "σεναριογράφους" συμπεράσματα. Δε γράψαμε τίποτε, γιατί το ξαναλέμε, βαρεθήκαμε και πιστεύουμε πως έχουν βαρεθεί και οι αναγνώστες μας. Χτες, πήραν τη σκυτάλη και ορισμένες ακόμη εφημερίδες, αναπαράγοντας το "σενάριο".

Νισάφι, ρε παιδιά. Εσείς, ακόμη δε βαρεθήκατε..;