ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εκβιάζει το λαό

Διαλέξτε: ή ΣΥΡΙΖΑ ή καταστροφή»! Απερίφραστος ο εκβιασμός που αποτόλμησε ο Αλ. Τσίπρας απ' το βήμα του συνεδρίου του κόμματός του την περασμένη Τετάρτη. Αναλόγως δε του ακροατηρίου στο οποίο απευθυνόταν, ο εκβιασμός προσαρμοζόταν κατάλληλα. Γι' αυτό και το πλήθος των σχετικών διλημμάτων: «Μνημόνιο ή δημοκρατία», «Μνημόνιο ή εθνική ανεξαρτησία», «Δημοκρατική αναγέννηση ή δημοκρατική συρρίκνωση», «Κοινωνική δικαιοσύνη ή διαπλοκή», «Περηφάνια ή εθελοδουλεία»...

Στοχευμένος ο εκβιασμός που απηύθυνε στο ΚΚΕ: 'Η ενσωματώνεται και βάζει πλάτη για την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στον κυβερνητικό θώκο ή εξαφανίζεται! Εδώ, βέβαια, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει πριν καν παίξει το χαρτί των κάλπικων διλημμάτων. Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή της να καταφεύγει ολοένα και συχνότερα σε τέτοιες μεθόδους χειραγώγησης εργατικών - λαϊκών συνειδήσεων, δεν είναι τυχαία.

Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς ένα κόμμα που ζει κι αναπνέει για την ώρα που θα αναλάβει την αστική διαχείριση, υποσχόμενο ένα άλλο μείγμα της, τάχα ικανό να ανακουφίσει το λαό απ' τα βάσανά του, στην πραγματικότητα εξίσου σκληρό με το σημερινό, όπως επιβεβαιώνεται όπου κι αν εφαρμόστηκε. Ενα κόμμα που δεν έχει εναλλακτική πρόταση για έξοδο απ' την κρίση προς όφελος του λαού, αλλά πρόταση εναλλακτικής διαχείρισης της κρίσης για έξοδο απ' αυτή προς όφελος της αστικής εξουσίας. Της εξουσίας που είναι και η αιτία για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει σήμερα η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Γεγονός που ο ΣΥΡΙΖΑ κρύβει επιμελώς απ' το λαό. Οπως κρύβει ότι καμία μορφή διαχείρισης, καμιάς κυβέρνησης, δεν μπορεί να αγνοήσει τις ανάγκες και τα συμφέροντα της τάξης που εξουσιάζει, κρατώντας τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια της. Ανάγκες που απαιτούν για την ικανοποίησή τους μέτρα όπως αυτά που προωθούνται, κι άλλα ακόμα σκληρότερα που ετοιμάζονται. Αυτή την εξουσία κι αυτήν την οικονομία θέλει να εκπροσωπήσει στο πολιτικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ. Την έγνοια της ενίσχυσής της έχει, αναζητώντας «μοχλούς» που θα τη θέσουν σε τροχιά ανάπτυξης. Για λογαριασμό της ζητά «κούρεμα» του χρέους και αναστολή πληρωμών, για πάρτη της αναζητά «συμμάχους» ο Αλ. Τσίπρας στα υπερατλαντικά του ταξίδια. Χρήμα και γερές πλάτες, για να πάρει μπρος η καπιταλιστική κερδοφορία, ψάχνει. Και ταυτόχρονα συμμάχους για την άσκηση της αστικής διαχείρισης, φλερτάροντας κάθε πρόθυμο, «της πατριωτικής δεξιάς», της «αριστερής σοσιαλδημοκρατίας» κ.λπ.

Κι έχει το θράσος να αξιώνει απ' το λαό να μπει σε μια νέα περιπέτεια απογοήτευσης, υποσχόμενος σ' άλλους αναβίωση της «Αλλαγής» και σ' άλλους «τις κατακτήσεις της αστικής δημοκρατίας». Κοροϊδεύοντάς τους όλους, αφού κρύβει ότι η αστική δημοκρατία είναι αυτό που σήμερα βιώνουν και η πραγματική αλλαγή προϋποθέτει τη συντριβή της, από μια λαϊκή συμμαχία αποφασισμένη να χτίσει τη λαϊκή εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ σπρώχνει το λαό να συνθηκολογήσει άνευ όρων στον πόλεμο που του έχουν κηρύξει κι ακόμα παραπέρα να στοιχηθεί κάτω από τις σημαίες του εχθρού του. Τον σπρώχνει να υπογράψει το χαμό του, την ίδια ώρα που του εμφανίζεται σαν σωτήρας. Ο λαός μπορεί και πρέπει να του χαλάσει τα σχέδια.

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Το «διαίρει και βασίλευε» συμφέρει τους εκμεταλλευτές

Γρηγοριάδης Κώστας

Πολύ αχό σηκώνουν αστοί γραφιάδες ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι, «που θίγονται από το πολυνομοσχέδιο οδοστρωτήρα που ετοιμάζεται να ψηφιστεί στη Βουλή, πρέπει να αναλογιστούν πόσα δεινά έχουν υποστεί και υφίστανται οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα». Βέβαια, όλους αυτούς τους κονδυλοφόρους στα ΜΜΕ «μαγαζιά» των αφεντικών τους δεν τους πήρε ο πόνος για τους εργάτες των εργοστασίων που κλείνουν, για τους μισθούς που κουτσουρεύονται, για τα δικαιώματα που χτυπιούνται στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Παιδεία.

Απλά αυτό που κάνουν είναι να χρησιμοποιούν την πάγια τακτική του «διαίρει και βασίλευε» ώστε οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι εργαζόμενοι με διαφορετικές συμβάσεις εργασίας ή και με καθόλου συμβάσεις, να τα βάζουν ο ένας με τον άλλον. Αντί να βλέπουν ποια είναι η αιτία που υποφέρουν στο σύνολό τους τα λαϊκά στρώματα, να ρίχνουν οι εργάτες του ιδιωτικού τομέα τις ευθύνες στο «διεφθαρμένο Δημόσιο» και να μη νοιάζονται για την επίθεση ενάντιά τους από κυβέρνηση - ΕΕ - κεφάλαιο. Αυτό είναι μια χαρά βολικό για να βγαίνει λάδι ο κύριος υπεύθυνος για τα δεινά τους, δηλαδή η καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Θα πει κανείς, μα δεν πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα στο δημόσιο τομέα; Φυσικά και πρέπει να αλλάξουν, αλλά ό,τι και αν αλλάξει, αυτός ο δημόσιος τομέας και σήμερα και πριν, πάντα, λειτουργεί για τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Το ΚΚΕ είναι υπέρ ενός δημόσιου τομέα, που κουμάντο θα κάνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, θα είναι το δικό τους κράτος και όχι των καπιταλιστών, θα ελέγχεται από τους ίδιους. Αλλά το γεγονός ότι οι διορισμοί, η κατανομή των υπαλλήλων χρησιμοποιήθηκαν από τα αστικά κόμματα ως μηχανισμός και δεξαμενή ψηφοφόρων, το ότι η αστική τάξη έχτισε τις συμμαχίες της εξαγοράζοντας πολλούς υπαλλήλους, σε τίποτα δεν σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να μείνουν εγκλωβισμένοι σε αυτή τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, ούτε βεβαίως να πληρώσουν τη νύφη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων χάνοντας τη δουλειά τους. Ολοι οι εργάτες, οι υπάλληλοι πρέπει να ενωθούν στην κοινή απαίτηση να έχουν τη ζωή που τους αξίζει σήμερα, με την τεράστια πρόοδο και τεχνολογική ανάπτυξη της ανθρωπότητας. Δεν πρέπει να υποκύψουν στις Σειρήνες που τους καλούν να βολευτούν στο λίγο. Δεν πρέπει να πιστέψουν στους επίδοξους σωτήρες που δήθεν θα τους σώσουν με ...νέα καπιταλιστική «υγιή» ανάπτυξη. Στο να πιστέψουν στη δύναμη του ταξικού αγώνα είναι η λύση, με τη συμμετοχή τους στην ταξική πάλη μαζί με τις πρωτοπόρες δυνάμεις που «δεν τα διπλώνουν» στους καπιταλιστές.

Ανάπτυξη για ποιον;

Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ - με ή χωρίς συνιστώσες - μετεξελίσσεται σε ένα γνήσιο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, σε ένα νέο ΠΑΣΟΚ, πιο συντηρητικό, γίνεται φανερό και από το συνέδριό του. Τι λέει, π.χ., για την ανάπτυξη; Η πολιτική του δεν διαφέρει σε τίποτα από την πολυπόθητη ανάπτυξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησής τους. Η αφετηρία είναι κοινή, είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις ιδιοκτησίας, τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κι αν η διαδρομή είναι διαφορετική για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, ο προορισμός είναι ο ίδιος. Είναι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, της ανάπτυξης προς όφελος των μονοπωλίων, των γιγαντιαίων επιχειρήσεων στον καπιταλισμό. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της ΣΥΡΙΖΑίικης ανάπτυξης, αλλά και της κριτικής που κάνει στην κυβέρνηση.

Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ότι ο «τουρισμός του all inclusive δεν αφήνει τίποτα στην τοπική οικονομία», αλλά ότι αυτή η οικονομία είναι καπιταλιστική οικονομία και με ή χωρίς all inclusive, οι μεγάλες επιχειρήσεις στον τουρισμό θα κερδίζουν και οι εργαζόμενοι στον τουρισμό θα φυτοζωούν. Την ίδια στιγμή, η εργατική - λαϊκή οικογένεια όχι διακοπές «all inclusive» δεν μπορεί να κάνει, ούτε μέχρι το χωριό της δεν μπορεί να πάει.

Υπερασπίζεται τις «δημόσιες τράπεζες που θα βοηθούν τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα», μιλάει δηλαδή για τη χρηματοδότηση των μεγάλων επιχειρήσεων που θα αναλαμβάνουν τα μεγάλα έργα, αυτά που είναι αναγκαία στην ανάπτυξη του καπιταλισμού.

Η ανάπτυξη προς όφελος του λαού δεν περνάει μέσα από το δρόμο της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας. Η ανάπτυξη προς όφελος των λαϊκών αναγκών προϋποθέτει κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων, εργατικό - λαϊκό έλεγχο, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό που θα δώσει τη δυνατότητα να αναπτυχθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας.

Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής στις συγκεντρωμένες τουριστικές - επισιτιστικές υποδομές μπορεί να ικανοποιήσει το δικαίωμα στον τουρισμό και την αναψυχή της λαϊκής οικογένειας, μπορεί να δώσει δουλειά με δικαιώματα στους εργαζόμενους του κλάδου. Αναπτυξιακά έργα προς όφελος του λαού μπορούν να αναλάβουν οι κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις σε όλους τους κλάδους, που θα αξιοποιήσουν και το έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας και τις πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές και τον ορυκτό της πλούτο.

Στηρίζει την κυβερνητική πολιτική

Αποτέλεσμα του σαθρού θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης είναι η απόφαση της δημοτικής αρχής του Δήμου Κεφαλλονιάς (ΝΔ - ΑΝΕΛ) να μη συμμετάσχει οικονομικά στο Κέντρο Πρόληψης «Απόπλου», επικαλούμενη επιχειρήματα νομικού τύπου. Στην ουσία, πρόκειται για μια πολιτική απόφαση που στηρίζει την πρόθεση της κυβέρνησης να αναπτυχθούν νέα πεδία κερδοφορίας από τη μια, αφού έχουν ανοίξει ήδη το δρόμο για την παράδοση της απεξάρτησης σε ιδιώτες και ΜΚΟ που σημαίνει ουσιαστικά συντήρηση και αναπαραγωγή της ναρκω-εξάρτησης μέσω υποκατάστατων, άρα και συντήρηση της υποταγής της νεολαίας μέσω των ναρκωτικών. Σε μια περίοδο που το έργο και η παρουσία των Κέντρων Πρόληψης είναι περισσότερο επιβεβλημένα από ποτέ, ο Δήμος Κεφαλλονιάς δε συμβάλλει σ' αυτό, άρα δε συμβάλλει στην αντιμετώπιση ενός προβλήματος που τσακίζει ιδιαίτερα νέους ανθρώπους.

Για άλλη μια φορά, αναδεικνύεται η ανάγκη δημιουργία δημόσιου ενιαίου φορέα πρόληψης - θεραπείας - επανένταξης, ο οποίος θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το κράτος, χωρίς καμία επιχειρηματική δραστηριότητα.