Και δεν πρόκειται, φυσικά, για το "ρεύμα", που, με κοντόφθαλμο κομματικό σοβινισμό, ο κ. Τσοβόλας "βλέπει" μόνο μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για ένα πλατύ λαϊκό ρεύμα, για το οποίο πρώτο έχει κάνει λόγο το ΚΚΕ από τα τέλη του 1994.

Το καινούριο λαϊκό ρεύμα που γεννιέται υπάρχει παντού. Και μέσα στα κόμματα και έξω απ' αυτά. Και στον αντιπολιτευόμενο χώρο και στο συμπολιτευόμενο. Αλλά και στον κόσμο των ανέντακτων, τον αυτοπαροπλισμένο πολιτικά.

Είναι ένα ρεύμα λαϊκό με πολλαπλά στοιχεία και με πολλαπλό χαρακτήρα, δηλαδή, και ταξικό και δημοκρατικό και ηθικό και διεκδικητικό και πατριωτικό, αφού το τροφοδοτούν πλείστες όσες κοινωνικές και πολιτικές "πηγές":

Η ανεργία, η υποαπασχόληση, η ακρίβεια, η μονόπλευρη λιτότητα, η εκποίηση του εθνικού πλούτου, η περιφρόνηση των κανόνων, ο ηθικός εκτραχηλισμός, η διγλωσσία, ο κομματικός ιμπεριαλισμός, η κοινωνική αναλγησία, η πληγωμένη εθνική ευαισθησία, η γενική ασφυξία...

Χείμαρροι του ίδιου λαϊκού ρεύματος δημιουργούνται καθημερινά στις λαϊκές συνοικίες, στις φτωχογειτονιές και στις μικροαστικές περιοχές όχι μόνο του Λεκανοπεδίου, αλλά όλων σχεδόν των αστικών κέντρων της χώρας.

Οι βιοτέχνες, τα μικρομάγαζα, οι επαγγελματικές στέγες, οι φοιτητικές και σπουδαστικές εστίες, τα σπίτια των συνταξιούχων - και όσα ακόμη εξακολουθούν να λειτουργούν εργοστάσια και εργοτάξια - ρίχνουν τα νερά της οργής τους στο ίδιο λαϊκό ρεύμα καθημερινά.

Καπνοπαραγωγοί, βαμβακοπαραγωγοί, ελαιοπαραγωγοί, οινοπαραγωγοί, παραγωγοί δημητριακών και εσπεριδοειδών, πλημμυροπαθείς και κτηνοτρόφοι κινητοποιούνται, κλείνουν τις μεγάλες δημοσιές και αξιώνουν τιμές που να τους καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να τους επιτρέπουν να ζήσουν.

Τα αγαθά της γης και του μόχθου τους - τα καπνά, το βαμβάκι, το λάδι, το κρασί, το στάρι, το καλαμπόκι και τα γαλακτοκομικά - ουσιαστικά βρίσκονται σε διωγμό και άλλο δρόμο, από το δρόμο του αγώνα, δεν έχουν.

Η αμφισβήτηση στο ΠΑΣΟΚ γενικεύεται. Οι κεντρόφυγες τάσεις στη ΝΔ διογκώνονται. Οι τριγμοί στην κομματική βάση της Πολιτική Ανοιξη πληθύνονται. Και ο "ΣΥΝ", αμήχανος μπροστά στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται, αδυνατεί να αρθρώσει πρόταση - αξιόπιστη πρόταση - εξόδου από την κρίση.

Και επειδή, ακριβώς, το σύστημα γνωρίζει το επερχόμενο τέλος του, γι' αυτό και είναι επικίνδυνο για τη δημοκρατία και για τον τόπο. Διότι, θα επιδιώξει την... "αυτοανανέωσή" του, με οποιοδήποτε τίμημα.

Ενώ μόνο μια ιστορική υπηρεσία μπορεί να προσφέρει: Να αποχωρήσει αξιοπρεπώς (όπως και ο ιδρυτής του, ο Κ. Καραμανλής), αφήνοντας το λαό να αποφασίσει με τι θα αντικαταστήσει τον μεταπολιτευτικό κόσμο, που γέρασε!