Και παρακάτω ενδεικτικά αναφέρθηκε σε δύο ακόμα προτάσεις του κόμματός του: «Πρότεινα επίσης την κατάργηση για μια 5ετία του πόθεν έσχες για την αναζωογόνηση της οικοδομικής δραστηριότητας. Εκχώρηση του μάνατζμεντ και της διαχείρισης των νοσοκομείων, κατόπιν διαγωνισμού, σε οργανισμούς οι οποίοι διαθέτουν την απαραίτητη τεχνογνωσία και εμπειρία».
Ολα στο κεφάλαιο, όλα στο σφυρί! Γη, λιμάνια, αεροδρόμια, νησιά, «φιλέτα» και μη, δικαιώματα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων... Εχει όμως ο καιρός γυρίσματα. Ο ΛΑ.Ο.Σ. ανήκει σε εκείνες τις δυνάμεις που θα πληρώσουν το λογαριασμό για αυτή την πρωτοφανή λεηλασία σε βάρος του λαού.
«...οδηγηθήκαμε... στην παραζάλη της υπερκατανάλωσης για να καταλήξουμε στα εορτοδάνεια κι από εκεί "ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη... ενώ ερχόταν, εδώ και χρόνια, καταπάνω μας το τσουνάμι, εμείς δεν το βλέπαμε ή κάναμε ότι δεν το βλέπουμε, αφημένοι στα κελεύσματα της καλοζωίας... την κύρια ευθύνη για το οικονομικό και ηθικό μας χάλι την έχουν οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, που ανύψωσαν τον εύκολο πλουτισμό, την ευτέλεια και την ασυδοσία σε ύψιστα ιδανικά...». Αυτά λέει σε συνέντευξή της στην «Αυγή»(13/3/2011) η συγγραφέας Μάρω Δούκα, αναπαράγοντας τη σάπια αστική προπαγάνδα, που δικαιολογεί τη βάρβαρη πολιτική των αντιλαϊκών μέτρων και του μνημονίου με επιχειρήματα που αναποδογυρίζουν την πραγματικότητα της ζωής των λαϊκών στρωμάτων, επιδιώκοντας να καλλιεργήσουν ψυχολογία έκπτωσης από την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών της λαϊκής οικογένειας. Η «υπερκατανάλωση» μπορεί να είναι προσόν και προνόμιο της κυρίαρχης τάξης και όσων την στηρίζουν, αλλά οι εργαζόμενοι, ο λαός παίρνουν ένα ελάχιστο από τον πλούτο που παράγουν και τον καρπώνονται οι αστοί. Αλλωστε, η ανεργία, η φτώχεια, η ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία των λαϊκών οικογενειών να τα βγάλουν πέρα, ήταν και είναι καθημερινό φαινόμενο των λαϊκών ανθρώπων, αλλά πρέπει να τους ζεις, να είσαι δικός τους άνθρωπος, για να το καταλάβεις. Φαίνεται πως η ίδια δεν είναι. Τα δάνεια για τους ανθρώπους του μόχθου ακριβώς αυτό δείχνουν. Τη δυσκολία να ζήσουν, να μορφώσουν τα παιδιά τους μόνο με το μεροκάματο. Οσο για την καλοζωία, δεν ξέρουμε αν εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια, αλλά οι μεροκαματιάρηδες μόνο καλοζωισμένοι δεν είναι. Ισα ίσα, το αντίθετο. Τέλος, για τον εύκολο πλουτισμό, την ευτέλεια και την ασυδοσία που αναφέρει ως αξίες, αυτές είναι αξίες των αστών και των παρατρεχάμενών τους. Η γενίκευσή τους από τη «συγγραφέα», όπως και όλη η παραπάνω αντίληψή της περί των αιτιών της βάρβαρης πολιτικής, μόνο καλές υπηρεσίες σε κυβέρνηση και αστούς προσφέρει, ενοχοποιώντας το λαό.
Οτι «το κυριότερο έλλειμμα» της χώρας είναι εκείνο «της πολιτικής ηγεσίας» αποφαίνεται από το πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η «Καθημερινή της Κυριακής», για να καταλήξει: «Χρειαζόμαστε επειγόντως πολιτικούς που θα αγνοούν το πολιτικό κόστος και δεν θα ασχολούνται συνεχώς με την επικοινωνιακή τους προβολή. Πολιτικούς αποφασιστικούς, οι οποίοι θα καταλαβαίνουν τι θα πει ισορροπία εσόδων - εξόδων, θα λειτουργούν τεχνοκρατικά και με επαγγελματισμό και θα είναι ήδη καταξιωμένοι στην κοινωνία και την αγορά. Δυστυχώς τα κόμματα διαθέτουν ελάχιστους τέτοιους ανθρώπους και γι' αυτό χρειαζόμαστε να εισέλθει νέο αίμα στην πολιτική».
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που ο αστικός Τύπος θέτει ζήτημα αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, προκειμένου να γίνει πιο αποτελεσματικό το πολιτικό σύστημα στην εφαρμογή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων με τη χειραγώγηση του λαού στη βάρβαρη πολιτική, είτε αμβλύνοντας τη δυσαρέσκεια είτε εντείνοντας την καταστολή. Αλλωστε, η συζήτηση περί προσαρμογών σ' αυτές τις συνθήκες του αστικού πολιτικού συστήματος είχε φουντώσει και πριν από λίγο καιρό, με αφορμή τη δυσωδία που αναδίδουν τα σκάνδαλα και η διαπλοκή των πολιτικών των αστικών κομμάτων με τα μονοπώλια.
Οι όποιες πιθανολογούμενες αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα δεν έχουν, βέβαια, στόχο να αλλάξουν την ουσία του, δηλαδή το γεγονός ότι τα αστικά πολιτικά κόμματα υπηρετούν και θα υπηρετούν τα μονοπώλια και την πλουτοκρατία, κόντρα στα λαϊκά συμφέροντα. Εκείνο που θέλουν να πετύχουν είναι μια αναμόρφωση της βιτρίνας του πολιτικού συστήματος, για να αποπροσανατολίσουν τα εργατικά και λαϊκά στρώματα, να κερδίσουν χρόνο καθυστερώντας τις λαϊκές αγωνιστικές αντιστάσεις, να εφαρμόσουν πιο αποτελεσματικά τις αντιλαϊκές επιλογές που επιβάλλουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Ο λαός πρέπει να έχει τα μάτια ορθάνοιχτα και να μην πέσει στην παγίδα της αναμόρφωσης της βιτρίνας του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος.
Να μας παρουσιάζουν την απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής ως ...«επιβράβευση των θυσιών του ελληνικού λαού» ξεπερνάει κάθε φαντασία.
Δηλαδή (με βάση τη λογική τους πάντα), υποστήκαμε 4 απανωτά μνημόνια - το ένα χειρότερο από το άλλο - και μας «επιβραβεύουν» με νέα μνημόνια (αγνώστου αριθμού) για τα επόμενα 20 χρόνια;
Κι έχουμε και τον πρωθυπουργό να λέει πως είμαστε «ασφαλείς» απέναντι στις αγορές! Τι σόι ασφάλεια είναι αυτή, δηλαδή;
Εκτός αν θεωρούν πως ένας εργαζόμενος που μπορεί να χάσει τη δουλειά του (και χωρίς αποζημίωση), που του μειώνεται ο μισθός όσο ευαρεστεί τον εργοδότη, που βλέπει τα πάντα να ακριβαίνουν, που βλέπει τη σύνταξή του να απομακρύνεται και να μειώνεται νιώθει ...ασφαλής!
Αλλωστε, το ...ποιοι χάρηκαν από τις εξελίξεις φάνηκε! Μόνον οι θαμώνες στο χρηματιστήριο «κάνουν πάρτι» και όλοι ξέρουμε για ποιους πρόκειται.
Πάντως, βγήκε και ο Τρισέ και μας είπε πως, αν είμαστε καλοί και υπάκουοι, μας περιμένουν ευνοϊκοί όροι - έκπληξη στο μέλλον! Αρκεί να ακολουθούμε τις συμβουλές τους, και, μάλιστα, πρόθυμα.
Αυτό χαροποίησε τους κυβερνώντες - τους αρέσει, άλλωστε, να τους αναγνωρίζουν τις αντιλαϊκές τους προσπάθειες - όμως, σε περίπτωση που δεν το κατάλαβαν, για τον ελληνικό λαό είναι προσβλητικό.
Τους βεβαιώνουμε, λοιπόν, πως ούτε «καλοί» θα είμαστε, ούτε «υπάκουοι» και σύντομα θα το διαπιστώσουν.Για το δικό τους καλό, ας μη συνεχίσουν να ζουν στα ...σύννεφα και να πιστεύουν ότι ο κόσμος τους ανέχεται, ή, ακόμη χειρότερα, τους κατανοεί. Τίποτε από τα δύο δε συμβαίνει. Κι όσο περνά ο καιρός, τόσο περισσότερο αποκαλύπτονται.