Eurokinissi

Μετά το τέλος των αγώνων και αφού σβήσουν οι προβολείς της «ολυμπιακής γκλαμουριάς», τότε θα έρθει η σειρά του ελληνικού λαού να πληρώσει το «μάρμαρο»...

Το βασικό μοτίβο των επιχειρημάτων τους χρόνια τώρα ήταν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα φέρουν μεγάλη και πολύπλευρα θετική ανάπτυξη για το λαό και τον τόπο.

Πρόκειται για μεγάλο παραμύθι ο ισχυρισμός τους αυτός. Φυσικά, κάποια ανάπτυξη και μάλιστα σημαντική σε ορισμένους τομείς έγινε και θα γίνει κι άλλη παραπέρα. Η καπιταλιστική ανάπτυξη που συντελείται, με όλα τα σκαμπανεβάσματά της και τις αντιθέσεις της είναι δεδομένη, έχει συγκεκριμένα «κοινωνικά» όρια. Συγκεκριμένα, ευνοεί, υπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο. Το κύριο ερώτημα που πρέπει να τριβελίζει συνεχώς όλους τους εργαζόμενους είναι τι είδους ανάπτυξη είναι αυτή. Ανάπτυξη για ποιον; Ποιος ωφελείται και ποιος χάνει; Γιατί, να ωφελούνται όλοι και να μη χάνει κανένας, δε γίνεται.

Πρώτο παράδειγμα: Εχουν γίνει διάφορα έργα. Οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις είναι πανέμορφες. Στάδια αρκετά σύγχρονα, αρκετά λειτουργικά, λένε. Ολα αυτά έπρεπε να είναι λαϊκή περιουσία, να ανήκουν στο λαό. Να τα χαίρεται ο κόσμος, χωρίς να πληρώνει. Αντί γι' αυτό όμως, αμέσως μετά την Ολυμπιάδα, είναι έτοιμο το σχέδιο της εκποίησής τους στο μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Το σχεδίασε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και θα το υλοποιήσει η κυβέρνηση της ΝΔ! Ολα αυτά, λοιπόν, τα έργα που άρχισε ήδη να πληρώνει ο ελληνικός λαός, χωρίς ακόμα να έχει έρθει όλος ο λογαριασμός και που θα πληρώνουν ακόμα πολλές γενιές, από τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και τα δισέγγονά μας, θα τα ιδιοποιούνται μια χούφτα μονοπώλια για να θησαυρίζουν. Η ανάπτυξή τους αυτή, λοιπόν, ήταν μέχρι τα τώρα, μεγάλα κέρδη για τους κατασκευαστές και τις πολυεθνικές - χορηγούς, ενώ ακολουθεί το ξεπούλημά τους στους ίδιους ή άλλους ανταγωνιστές τους, τις περισσότερες φορές μάλιστα μισοτιμής κι από πάνω, για να είναι πιο μεγάλο το κέρδος των καπιταλιστών. Ετσι πάλι χωρίς γυμναστήρια, άλλους χώρους άθλησης, στάδια, θα μείνουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία. Κι όπου θα μπορούν να μπαίνουν σ' αυτά θα ακριβοπληρώνουν τα εισιτήρια και τη συμμετοχή τους, για πράγματα που έπρεπε να είναι κοινωνικά αγαθά, δημόσια και δωρεάν, όπως ο Αθλητισμός και ο Πολιτισμός.

Δεύτερο παράδειγμα: Η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, δηλαδή το ξεπούλημα της ΔΕΗ στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Μας έλεγαν ότι, εάν περάσει στους ιδιώτες, θα βελτιωθεί η κατάσταση του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας και άλλα. Τους απαντούσαμε ότι όχι μόνο θα ακριβύνει το ρεύμα, όχι μόνο θα χάσουν δικαιώματα οι εργαζόμενοι στον τομέα της ενέργειας, αλλά με βάση και τη διεθνή εμπειρία θα περάσουμε σε εκτεταμένα μπλακ - άουτ, όπως γίνεται στις ΗΠΑ, στην Αγγλία και άλλες καπιταλιστικές χώρες όπου το ρεύμα το κατέχουν οι ιδιώτες! Από μια άποψη είναι αποκαλυπτικό για την πρόβλεψη του ΚΚΕ αυτό που έγινε πριν μερικές βδομάδες, όταν ολόκληρη η Κεντρική και Νότια Ελλάδα βυθίστηκε στο σκοτάδι για ώρες. Και είμαστε ακόμα στην αρχή. Τον καπιταλιστή ιδιώτη δεν τον νοιάζει το κοινωνικό συμφέρον! Τον νοιάζουν μόνο τα υπερκέρδη του και η εκμετάλλευση. Οι ευθύνες των κομμάτων που συνηγορούν και στηρίζουν αυτή την πολιτική είναι μεγάλες, είναι πολιτικές μπλακ - άουτ για το λαό και τον τόπο.

Τρίτο παράδειγμα: Χρηματοδότησαν τόσα χρόνια επιχειρηματίες, τους έδωσαν προνόμια, πέρασαν νόμους και ειδικές τροπολογίες, για να μπορούν να φεύγουν από την Ελλάδα τα κεφάλαιά τους, με μόνιμο επιχείρημα αυτό της χαμηλής ανταγωνιστικότητας, του υψηλού «εργατικού κόστους», όπως έλεγαν, αλλά και για να προωθείται στην πράξη η υλοποίηση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της διείσδυσης στα Βαλκάνια, παλιός στόχος και όνειρο της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα, που οι κοσμοπολίτες στιλ Παπανδρέου, Ανδριανόπουλου, Δαμανάκη και άλλων, το προωθούσαν μάλιστα και ως νέο μεγάλο όραμα του έθνους! Ποιο ήταν το αποτέλεσμα από αυτή την πολιτική ανάπτυξης; Νέα κέρδη και προνόμια για τους λίγους, απολύσεις, συρρίκνωση, ανεργία, ένταση της εκμετάλλευσης για τους πολλούς. Τώρα ξαναχρηματοδοτούν τους ίδιους επιχειρηματίες, με νόμο που πέρασαν στη Βουλή, για να «επαναπατριστούν» και πάλι κεφάλαια μέσα στη χώρα, με χορήγηση νέων προνομίων, για «ξέπλυμα» και του βρώμικου - μαύρου ονομαζόμενου - χρήματος. Κανένα απολύτως συμφέρον δεν έχουν οι εργαζόμενοι από τις πολιτικές τους αυτές. Κι όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο προσπαθούν μόνο να κοροϊδέψουν τον κόσμο.

Τέταρτο παράδειγμα: Το τι ανάπτυξη είχαμε φαίνεται και από τα στοιχεία που δίνουν οι ίδιες οι επίσημες υπηρεσίες τους και οι στατιστικές τους. Είχαν μεγάλη ανάπτυξη τα κέρδη των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών. Πάνω από 1.000% σε ορισμένες περιπτώσεις! Την ίδια στιγμή έχουμε καθήλωση μισθών, υποαπασχόληση, ανεργία, ακρίβεια για τους πολλούς, για τα λαϊκά νοικοκυριά. Οπου και όποτε οι εργαζόμενοι άκουγαν τα περί «ανταγωνιστικότητας» και «σύγκλισης», το ΚΚΕ τους προειδοποιούσε να κουμπώνονται, γιατί «κάποιο λάκκο έχει η φάβα»! Ανταγωνιστικότητα και σύγκλιση για την ολιγαρχία, αναγνώριση του διεθνή ρόλου της Ελλάδας, σημαίνουν ένταση εκμετάλλευσης, συρρίκνωση των λαϊκών δικαιωμάτων, πάρσιμο κεκτημένων, κατάργηση κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων, άλλων κατακτήσεων χρόνων κλπ.

Πέμπτο παράδειγμα: Ας πάρουμε τον τομέα της δημοκρατίας. Συστατικό στοιχείο της όποιας ανάπτυξης είναι κι αυτό και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες με πολύ πιο άμεση σύνδεση με αυτό που λέμε οικονομία.

Εχουμε κατακόρυφη αύξηση στις πωλήσεις των μονοπωλιακών μεγαθηρίων σε οπλικά συστήματα, σε μοντέρνα τεχνολογία παρακολούθησης των πολιτών, σε «κάμερες - χαφιέδες» και άλλο εξοπλισμό, για τον οποίο ο «Ριζοσπάστης» έχει αφιερώσει σελίδες επί σελίδων. Ξεπουλάνε την εγκληματική πραμάτεια τους οι βιομηχανίες των επιτελών της αμερικανικής κυβέρνησης, των άλλων γερακιών των ΗΠΑ και της ΕΕ, του ΝΑΤΟ. Κερδίζουν πολλαπλά από την επιχείρηση - τρομοκρατία κατά των λαών. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας 2004 ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, που όχι μόνο δεν την άφησαν να πάει χαμένη, αλλά έφτασαν στο σημείο, Ελληνες και ξένοι παράγοντες, να μιλάνε και για Ολυμπιάδα που θα μείνει στην ιστορία, από την άποψη του μεγάλου κόστους και του όγκου των συστημάτων «ασφάλειας»!

Ταυτόχρονα, βέβαια, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι και στην Ελλάδα, όπως και αλλού, εμπιστεύονται τις εκτιμήσεις των κομμουνιστών, δεν πιστεύουν πια τους απολογητές και υπερασπιστές του ιμπεριαλισμού. Γιατί ξέρουν ότι την επιχείρηση αυτή της τρομοκρατίας, την τρομο-λαγνεία και την τρομοϋστερία, αυτοί οι ίδιοι τη δημιούργησαν, αυτοί τη συντηρούν, ακριβώς για να κρατάνε ομήρους τους λαούς του κόσμου, να εντείνουν την εκμετάλλευση, την καταπίεση και την ανέχεια, να εμποδίζουν και με αυτόν τον τρόπο, τους λαούς να διεκδικούν γενικότερες κοινωνικές αλλαγές, έχοντας πάντα το φόβο στα μάτια.

Εκτο παράδειγμα από τον τομέα της εξωτερικής πολιτικής: Προωθούν οι κυβερνήσεις, και η ελληνική, το δρόμο που άνοιξε το ΠΑΣΟΚ για αποστολή Ελλήνων στρατιωτών στο Ιράκ, κατ' απαίτηση των «συμμάχων»! Δεν πρέπει να τους το επιτρέψει ο ελληνικός λαός, ούτε με το πρόσχημα που εφηύραν τώρα, της εκπαίδευσης - λέει - του ιρακινού στρατού! Γιατί; Ζήτησε μήπως ο ιρακινός λαός να τον εκπαιδεύσει στρατιωτικά κανένας; Τις δυνάμεις κατοχής θέλουν να ενισχύσουν! Ολος ο κόσμος ξέρει ότι ο ιρακινός λαός αντιστέκεται, δε θέλει κατακτητές και κάθε μέρα τους εξοντώνει με επιθέσεις απελπισίας.

Και δεν είναι φυσικά μόνον αυτά. Η «ανάπτυξή» τους συστατικό στοιχείο έχει τη δημιουργία του «ευρωστρατού», την εκχώρηση των θαλασσών και του αέρα στα χέρια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ενώ τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, και γενικότερα, έχουν γίνει όλα ΝΑΤΟικά και προπαντός αμερικάνικα.

Αλλα παραδείγματα; Πολλά. Η ίδια λογική φυσικά διέπει - με μεγαλύτερη ένταση εδώ για ευνόητους λόγους - και μια σειρά τομείς κοινωνικούς, όπως είναι η Παιδεία, η Υγεία, η ανάγκη ανάπαυσης, ο Αθλητισμός και ο Πολιτισμός! Ολα έχουν γίνει βορά του αδηφάγου κεφαλαίου, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζονται συνολικά και η γνώση και η μόρφωση και οι αξίες, τα ιδανικά, η ποιότητα της ζωής, της υγείας, της περίθαλψης! Ο αθλητισμός έγινε συνώνυμο του πρωταθλητισμού! Που σημαίνει ντοπάρισμα, αναβολικά, επικίνδυνες ουσίες, υπόσκαψη της υγείας του αθλητή, υπόσκαψη της συνείδησης των ανθρώπων, που γίνονται άβουλα όντα στις ορέξεις των εταιριών, χορεύοντας στο ρυθμό που στήνουν τα κέρδη των χορηγών και των «αθανάτων» της ΔΟΕ, μέχρι τη στιγμή που όλοι αυτοί, μέσα στον ανελέητο ανταγωνισμό τους θα αποφασίσουν να τους «ξεφωνίσουν» και να τους πετάξουν σαν στυμμένες λεμονόκουπες! Παραδείγματα; Από τους Λιούις και Τζόνσον, μέχρι την προχτεσινή ιστορία του Κεντέρη και της Θάνου...

Βέβαια, απέναντι σε όλα αυτά, οι λαοί έχουν και άλλη επιλογή. Ολα αυτά δεν είναι μονόδρομος. Δουλεύουμε για να αυξήσουμε τη δυνατότητά μας, την ικανότητά μας σαν κόμμα στη διαμόρφωση μιας συμμαχίας βιώσιμης και αγωνιστικής με προοπτική την εξουσία για το λαό μας.

Αντιπαλεύουμε όχι μόνο την πρακτική, αλλά και την ιδεολογία του ιμπεριαλισμού από σταθερές διεθνιστικές θέσεις. Προσπαθούμε να υψωθεί τείχος στη διάβρωση και εξαγορά συνειδήσεων, στην αλλοτρίωση, στην ιδεολογία και υποκουλτούρα. Αυτά αποτελούν και κριτήριο της υπεύθυνης και ώριμης στάσης του ΚΚΕ απέναντι και σε όσα συμβαίνουν γύρω μας αυτές τις μέρες με αφορμή την Ολυμπιάδα. Τα λαμπερά φώτα, οι προβολείς, δεν κατάφεραν ούτε θα καταφέρουν να μας τυφλώσουν! Οσο περνάει από το χέρι μας, δε θα επιτρέψουμε να τυφλωθεί το αγωνιστικό φρόνημα και να σβηστεί η λάμψη από τα μάτια των παιδιών μας για ένα ευτυχισμένο αύριο.

Πολιτική προϋπόθεση σήμερα είναι η καταδίκη της πολιτικής τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, που πρέπει να εκφράζεται καθημερινά στους μικρούς και μεγάλους αγώνες, και αναδρομικά για την πολιτική τους στα «υπερεθνικά» όργανα (ΕΕ - ΝΑΤΟ) και στην Ελλάδα, αλλά και προληπτικά γι' αυτό που έρχεται σε βάρος του λαού μας και άλλων λαών.

Αμέσως μετά το τέλος των Αγώνων πρέπει να αναπτύξουμε ένα πολύπλευρο κίνημα αντίστασης, διεκδίκησης, ανυπακοής που να περιλαμβάνει ως άξονες στόχους:

• Καμιά ιδιωτικοποίηση, ξεπούλημα των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Αυτές να δοθούν στους εργαζόμενους και τους φορείς τους.
• Να αποσυρθούν όλες οι κάμερες - χαφιέδες, όλα τα Ζέπελιν και μηχανισμοί παρακολούθησης.
• Να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο, οι τρομονόμοι, να μπουν υπό αίρεση οι συμφωνίες που έχουν υπογραφεί.
• Να ξεκουμπιστούν ΝΑΤΟ, δυνάμεις καταστολής άλλων χωρών, τα Ζέπελιν, τα ΑΒΑΚΣ και το κακό συναπάντημα.
• Να κλείσουν βάσεις, όπως της Σούδας.
• Να μην πάει κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν κ.α. με οποιοδήποτε προκάλυμμα δήθεν ανθρωπιστικής βοήθειας χρησιμοποιείται. Να γυρίσουν όσοι είναι εκτός συνόρων.
• Να συνδυαστούν όλα αυτά με αιτήματα και στόχους πάλης, τους οποίους προβάλλει ήδη το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, για μισθούς και μεροκάματα, συντάξεις, Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Πολιτισμό και μαζικό λαϊκό αθλητισμό, κ.ά.

Μόνο από τη σκοπιά μιας ριζικά εναλλακτικής λύσης μπορεί ο λαός μας να αντιμετωπίσει την επίθεση, να αποσπάσει κατακτήσεις, να διατυπώσει στόχους πάλης που συμφέρουν το λαό.

Ριζική εναλλακτική λύση για το ΚΚΕ είναι η συγκρότηση του Μετώπου, η πάλη για μια λαϊκή εξουσία, οικονομία, είναι η αντίσταση, η ανυπακοή, η απειθαρχία στις επιλογές της ΕΕ, είναι η συμβολή μας στον αγώνα για την Ευρώπη των λαϊκών δικαιωμάτων και της ειρήνης.

Ούτε οι ίδιοι οι αρμόδιοι δεν κατάφεραν να... το κρύψουν. Ποιο; Μα το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων, που ξέφυγε από κάθε όριο, είναι υπέρογκο και φυσικά θα κληθεί να το πληρώσει ο ελληνικός λαός.

Στην ενημέρωση της Οργανωτικής Επιτροπής «Αθήνα 2004», την περασμένη Τετάρτη, η πρόεδρός της, Γιάννα Αγγελοπούλου, μίλησε για υπέρβαση, προσθέτοντας ότι, σε τέτοιου είδους διοργανώσεις, η χώρα που αναλαμβάνει τους αγώνες «βάζει το χέρι στην τσέπη». Μόνο που δεν το βάζουν όλοι, αφού οι επιχειρηματίες κερδίζουν και οι λαοί πληρώνουν. «Ολα τα έργα έπρεπε να γίνουν μέσα σε τρία χρόνια. Γι' αυτό κόστισαν παραπάνω», είπε η πρόεδρος του «Αθήνα 2004», προσθέτοντας ότι «για πρώτη φορά στην ιστορία των Αγώνων καταβλήθηκε τέτοιο κόστος για την ασφάλεια των Αγώνων, κάτι που αποτελεί ρεκόρ».

Βεβαίως κανείς από τους αρμόδιους δεν είναι σίγουρος για το ακριβές οικονομικό κόστος αυτών των Αγώνων. Ολοι όμως είναι σίγουροι, αρμόδιοι και απλός κόσμος, ότι αυτό το κόστος είναι μεγάλο, δυσβάσταχτο για τους εργαζόμενους, εξαιρετικά προσοδοφόρο για τους ντόπιους και ξένους επιχειρηματίες που αναμείχθηκαν και «ιδανικό» ως πρόσχημα για την εφαρμογή μιας ακόμη σκληρότερης πολιτικής λιτότητας. Οι μέχρι τώρα υπολογισμοί μιλούν για περισσότερα από 3,5 τρισ. δραχμές, ενώ μόνο το κόστος της «ασφάλειας» αναμένεται να ξεπεράσει το 1 δισ. ευρώ!

Ωστόσο το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων είναι πολύπλευρο, ξεφεύγει από τα οικονομικά δεδομένα, από τις τεράστιες δαπάνες για την ασφάλεια των Αγώνων στη βάση ξένων απαιτήσεων και σχεδιασμών, καθώς και από τις απροσδιόριστες δαπάνες για τα παντός είδους έργα. Γιατί παράλληλα το «κόστος» των Αγώνων πρέπει να προσμετρηθεί σε περιβαλλοντικές ανεπανόρθωτες απώλειες, στη συρρίκνωση ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αλλά και σε ανθρώπινες ζωές, αυτές των εργατών που θυσιάστηκαν για να βγουν τα πλάνα, για να συντελεστεί το «ελληνικό θαύμα», για να είμαστε έτοιμοι και «εθνικά υπερήφανοι» γι' αυτό που «καταφέραμε».

«Τίποτα δεν έγινε στην τύχη», διαβεβαιώνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, που σε άρθρο του στο περιοδικό «Διπλωματία» επιδιώκει να υποβαθμίσει τον παράγοντα «κόστος», (άλλωστε ο ίδιος και το κόμμα του μέσα από το οικονομικό κόστος γνωρίζουν και στηρίζουν ότι ενισχύεται το κεφάλαιο), και δηλώνει ότι οι σχετικές δαπάνες αντιστοιχούν μόλις στο 8% του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων 1998 - 2004. Γι' αυτό και τόνισε: «Είμαστε όμως και περήφανοι για το έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ». Είναι δεδομένο ότι οι δαπάνες είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που υποστηρίζει ο Γ. Παπανδρέου και ότι πολλά από τα έργα που έγιναν ακόμη και σε επίπεδο μη αθλητικών υποδομών καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Από όσα είδαν ως τώρα το φως της δημοσιότητας, υπάρχει μια σταδιακή αύξηση του προβλεπόμενου κόστους των Ολυμπιακών Αγώνων κατά 600%, που μεταφράζεται σε επταπλάσια υπέρβαση του αρχικού κόστους των 500 δισ. δραχμών που αναφερόταν στο Φάκελο Διεκδίκησης των Αγώνων, το 1996. Ενα μόλις χρόνο μετά, το 1997, γίνεται και η πρώτη αναπροσαρμογή στα 850 δισ. δραχμές. Δύο χρόνια αργότερα, το 1999, το επίσημο προϋπολογιζόμενο κόστος φτάνει το 1 τρισ. δραχμές. Το 2000 ο προϋπολογισμός διαμορφώνεται στα 1,35 τρισ. δρχ. και μόλις ένα χρόνο μετά, τον Ιούνη του 2001, ανακοινώνεται μετά από συνεδρίαση της αρμόδιας διυπουργικής επιτροπής, ότι το κόστος θα φτάσει τα 1,5 τρισ. δραχμές. Λίγους μήνες μετά, τον Οκτώβρη του 2001, το κόστος διαμορφώνεται στα 2,3 τρισ. δραχμές.Τα ποσά αυτά δεν είναι όμως τα μόνα, καθώς δεν υπολογίζονται σε αυτόν τον προϋπολογισμό:

• Τα 670 δισ. δρχ. του προϋπολογισμού της «Αθήνα 2004», που τουλάχιστον σε ποσοστό 14% καλύπτονται από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Τα 130 δισ. δρχ. που κόστισε στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας το Ολυμπιακό Χωριό.
• Τα 100 δισ. δρχ. του Ιππικού Κέντρου και του Ιπποδρόμου στο Μαρκόπουλο, που βαρύνουν τον Οργανισμό Διεξαγωγής Ιπποδρομιών.