Οι αναλογιστικές μελέτες που εκπονήθηκαν στο παρελθόν αξιοποιήθηκαν από τις κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, για να νομιμοποιήσουν τις άγριες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις σε βάρος των ασφαλισμένων. Οι ασφαλισμένοι, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν και δεν πρέπει να εγκλωβίζονται σε διλήμματα περί «βιωσιμότητας» ή μη των Ταμείων, περί «εύρωστων Ταμείων» ή μη, γιατί κάθε φορά που αυτό συμβαίνει επωμίζονται νέο βάρος στις πλάτες τους. Για παράδειγμα, όπως ειπώθηκε και στη συνέντευξη Τύπου, για τον Τομέα Πρόνοιας του Μετάλλου, έχει διαπιστωθεί ότι στον κλάδο υπάρχουν 136.000 επιχειρήσεις που είτε είναι μεταλλουργικές είτε απασχολούν προσωπικό που ασφαλίζεται στον Τομέα. Από αυτές είναι απογεγραμμένες και ασφαλίζονται 25.000. Από αυτές μόνο οι 8.500 πληρώνουν εισφορές. Αν δηλαδή, γίνουν μελέτες που θα διαπιστώσουν (αναμενόμενα) ελλείμματα, σημαίνει ότι φταίνε οι εργαζόμενοι γι' αυτό; Οτι πρέπει να ανεχτούν ή να συναινέσουν σε περικοπές; Σε καμία περίπτωση. Τα Ταμεία έχουν πληγεί από την πολιτική που οδήγησε στην εισφοροδιαφυγή, το τζογάρισμα των αποθεματικών, το «κούρεμα», την υποχρηματοδότηση, την ανεργία. Οι εργαζόμενοι πρέπει να στραφούν ενάντια σ' αυτήν την πολιτική, να μη δεχτούν να φορτωθούν εκείνοι τα ελλείμματα. Να μη νομιμοποιήσουν καμιά ανατροπή και να μην πέσουν σε «αναλογιστικές»... παγίδες.
Ανακοίνωση με τίτλο «Απάντηση σε σχόλιο» εξέδωσε χτες ο ΙΣΑ, προσπαθώντας να κρύψει το αντιλαϊκό περιεχόμενο των προτάσεων που καταλήχθηκαν στο «Πανελλαδικό Μέτωπο για την Υγεία» (συγκροτήθηκε μετά από σύσκεψη με πρωτοβουλία του ΙΣΑ). Στην ανακοίνωση αναφέρει ότι ο «ΙΣΑ τάσσεται ενάντια όχι μόνο στις οριζόντιες περικοπές στην Υγεία, αλλά και στις οριζόντιες χρεώσεις». Υποστηρίζει την «ελεύθερη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας για όλους αλλά χρέωση με βάση τις οικονομικές δυνατότητες». Το δικαίωμα στην Υγεία -παρότι τυπικά κατοχυρωμένο και συνταγματικά για όλους ανεξαρτήτως της εργασιακής και οικονομικής κατάστασης - έχει υποταχθεί στις απαιτήσεις της αγοράς καθώς πρόκειται για έναν απ' τους πιο προσοδοφόρους τομείς για την επιχειρηματική δραστηριότητα. Και στη λογική αυτή μπαίνει και η πλειοψηφία του ΔΣ του ΙΣΑ. Δηλαδή, αφού το κράτος δεν πληρώνει και δεν φτάνουν οι εισφορές των Ταμείων, ας μπει χαράτσι σε εκείνους που έχουν να πληρώσουν και για εκείνους που δεν έχουν να πληρώσουν θα υπάρχουν μόνο τα κοινωνικά ιατρεία των δήμων ή της Εκκλησίας. Σ' αυτό το σημείο πρέπει να σημειώσουμε ότι ο ΙΣΑ έχει πρωτοστατήσει στη δημιουργία τέτοιων «κοινωνικών ιατρείων». Ετσι ενώ από τη μία μεριά εμφανίζεται να αναλαμβάνει δράση για την περίθαλψη ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, από την άλλη καταθέτει προτάσεις για το πώς θα αποκλείονται τα λαϊκά στρώματα από (όποιες έχουν απομείνει) τις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας.
«Η πρόταση, συνεχίζει η ανακοίνωση του ΙΣΑ, που επανειλημμένα διατυπώσαμε για συμμετοχή των ασφαλισμένων στη φαρμακευτική δαπάνη, καθώς και στη δαπάνη για εργαστηριακές εξετάσεις, με βάση εισοδηματικά κριτήρια (κι όχι οριζόντια, όπως γίνεται σήμερα με συμμετοχή όλων των ασφαλισμένων κατά 25% στη φαρμακευτική δαπάνη και 15% στις εξετάσεις, ανεξάρτητα από το εισόδημά τους) ένα στόχο υπηρετεί: Να διασφαλίσει ότι όλοι οι πολίτες θα έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και στο φάρμακο, αλλά και ότι ο καθένας θα συμμετέχει στις δαπάνες αυτές με δίκαιο τρόπο, με βάση τις οικονομικές του δυνατότητες. Είναι μια πρόταση που ανταποκρίνεται στη σημερινή δύσκολη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας και στη διαρκή μείωση των πόρων που διατίθενται από πλευράς κράτους για την Υγεία. Πρόταση που διασφαλίζει την οικονομική βιωσιμότητα του δημόσιου συστήματος Υγείας και την ελεύθερη πρόσβαση σε όλους τους πολίτες στις υπηρεσίες τους».
Αυτό κι αν είναι δικαιοσύνη, που την υποστηρίζουν κιόλας λειτουργοί της Υγείας: Ο εργαζόμενος, που έχει συμβάλει με 60% έμμεσους φόρους στα έσοδα του κράτους, που πληρώνει εισφορές Υγείας στα ταμεία του και συμμετοχή μέχρι και 25% στα φάρμακα, που πληρώνει εισιτήριο 5 ευρώ και μέχρι και 90 ευρώ στα απογευματινά ιδιωτικά ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων, να υποχρεωθεί τώρα και σε νέα διατίμηση των υπηρεσιών Υγείας με νέα χαράτσια. Είναι φανερό ότι με τα «εισοδηματικά κριτήρια» ο ΙΣΑ δεν εννοεί τους αστούς και τα μεσαία προς τα πάνω στρώματα, αυτοί έτσι κι αλλιώς πληρώνουν στα καλύτερα ιδιωτικά νοσοκομεία και ιατρεία. Αρα την υποχρέωση να υπάρχει περίθαλψη και φάρμακο στους ανέργους και χαμηλοσυνταξιούχους θα την πληρώνει η υπόλοιπη εργατική τάξη, που την έχει τσακίσει η αντιλαϊκή πολιτική. Γιατί δε βάζει ζήτημα η πλειοψηφία του ΙΣΑ να φορολογηθεί το κεφάλαιο και να δίνονται δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες Υγείας και φάρμακα σε όλους; Μήπως γιατί στηρίζει και την επιχειρηματική δράση; Βεβαίως ο ΙΣΑ έχει δηλώσει ότι ενδιαφέρεται να συμβάλει στον «εξορθολογισμό των δαπανών για την Υγεία», δηλαδή αυτό που επιδιώκει η κυβέρνηση σε βάρος του λαού.
Προχτές, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε ρύθμιση για τη χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων. Συνοψίζοντας την ουσία της ρύθμισης, ο επικεφαλής της ομάδας των σοσιαλιστών του ευρωκοινοβουλίου Χ. Σβόμποντα δεν έκρυψε τη χαρά του, δηλώνοντας ότι ο ρόλος των κομμάτων αυτών είναι «ζωτικής σημασίας» και πως η εν λόγω ρύθμιση «ενισχύει το ρόλο τους», αλλά «το πιο σημαντικό, αυτοί οι νέοι κανόνες θα επιτρέψουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να ελέγχει διεξοδικά την εσωτερική δημοκρατία και το σεβασμό των αξιών της ΕΕ από τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα, καθώς και από τα εθνικά μέλη τους». Είναι προφανές ότι θέλουν οι ευρωενωσιακοί μηχανισμοί πλήρη έλεγχο όλων των πολιτικών κομμάτων. Δεν έχουν, βεβαίως, καμιά αμφιβολία ότι τα αστικά κόμματα και τα λεγόμενα «αριστερά» του ευρωμονόδρομου επεξεργάζονται, προβάλλουν και εφαρμόζουν την πολιτική των μονοπωλίων και της ΕΕ. Αλλά προχωράνε ένα βήμα παραπέρα στην επιδίωξη απόλυτης ταύτισης με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου χωρίς καμιά παρέκκλιση. Στόχος τους είναι να φιμώσουν κάθε πολιτική δύναμη που αντιπαλεύει την ΕΕ και το κεφάλαιο σε όφελος των λαών όπως τα Κομμουνιστικά Κόμματα. Είναι, επίσης, βέβαιο ότι με κάτι τέτοιες αποφάσεις ανοίγουν επικίνδυνοι δρόμοι. Αυτό που σήμερα φαίνεται να αφορά μόνο στα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα και τα μέλη τους, είναι πολύ πιθανό αύριο να γενικευτεί για όλα τα κόμματα που υπάρχουν στο έδαφος των κρατών - μελών της ΕΕ. Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι η αντιλαϊκή πολιτική πάει χέρι χέρι με την αντίδραση, τον αυταρχισμό, την προσπάθεια να καταπνιγεί κάθε τι που την απειλεί. Οι λαοί έχουν το λόγο, να εναντιωθούν και σε τέτοιες επικίνδυνες εξελίξεις.