Γρηγοριάδης Κώστας

Με δεδομένο ότι τα επιτόκια των δανείων στην πλειοψηφία τους είναι πάνω από 10% και το επιτόκιο καταθέσεων ταμιευτηρίου ήταν μόλις 4%, αν η Εθνική ήθελε να τηρήσει τα προσχήματα και τα ισχύοντα επίπεδα τραπεζικής τοκογλυφίας, θα έπρεπε να μειώσει τουλάχιστον 1,5 μονάδα τα επιτόκια των δανείων, για να «δικαιούται» να μειώσει κατά 0,5 μονάδα το επιτόκιο καταθέσεων ταμιευτηρίου.

Ομως, ελεύθερη αγορά έχουμε. Και, ελέω ελεύθερης αγοράς, οι τραπεζίτες, όπως και γενικά οι μεγαλοεπιχειρηματίες - είτε είναι φίλοι του πρωθυπουργού και «σοσιαλιστές», είτε γαλαζοαίματοι συντηρητικοί και νεοδημοκράτες - κάνουν ό,τι θέλουν για να αυξήσουν παραπέρα τα παχυλά υπερκέρδη. Και, φυσικά, άμα έχεις τέτοιους σοσιαλιστές, τι να τους κάνεις τους συντηρητικούς;

Εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές έχουν πληρώσει μέχρι σήμερα οι Ελληνες εργαζόμενοι στους λεγόμενους συμβούλους - δηλαδή μεγάλες και συνήθως ξένες εταιρίες - που προσλαμβάνει η κυβέρνηση για την επίβλεψη των δημοσίων έργων. Αυτό το διάστημα «τρέχουν» δύο τέτοιοι διαγωνισμοί. Ενας για το τραμ και ένας για το Ολυμπιακό Χωριό. Η χαμηλότερη «ταρίφα» για τους συμβούλους αυτούς είναι τρία με τέσσερα δισ. δρχ. Κι αν θέλετε ακόμη ένα παράδειγμα, υπάρχει και η αντίστοιχη ιστορία του Μετρό της Αθήνας, έργο για το οποίο η εταιρία «Μπέχτελ» έβαλε στα ταμεία της περισσότερα από 40 δισ. δρχ.! Παρόμοιοι σύμβουλοι θα προσληφθούν για όλα τα αθλητικά και τα συγκοινωνιακά έργα ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Και, βέβαια, η τακτική αυτή δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ακόμη πλευρά της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων. Πολιτικής, που αποδείχνεται πολύμορφα ζημιογόνα. Οχι μόνο είναι ιδιαίτερα δυσβάσταχτο το κόστος της, για τη χώρα και τους εργαζομένους, αλλά και οδηγεί τους Ελληνες μηχανικούς και τη δημόσια διοίκηση στο περιθώριο.

Ασφαλώς και δεν πρόκειται να μείνει η ΝΔ με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι στο κόμμα Αβραμόπουλου. Υπάρχει όμως μια μικρή «λεπτομέρεια». Οι φιλικά προσκείμενες στη ΝΔ εφημερίδες -στην πλειοψηφία τους- την επομένη της αναγγελίας της απόφασης του δημάρχου κράτησαν, στην καλύτερη περίπτωση, «ίσες αποστάσεις», απέναντι στη ΝΔ και το κόμμα Αβραμόπουλου, πράγμα που ευνοεί βέβαια το δεύτερο. Ιδού οι χτεσινοί πρωτοσέλιδοι τίτλοι: «Ελεύθερος Τύπος»: «Αβραμόπουλος: Ο κύβος ερρίφθη - Μ. Εβερτ: Να διδαχθούμε από τα λάθη μας». «Απογευματινή»: «Πώς πήρε τη μεγάλη απόφαση - οι στόχοι, τα σχέδια και οι επιδιώξεις του Δ. Αβραμόπουλου». «Αδέσμευτος» (Ρίζου): «Το νέο κόμμα σε θερμοκοιτίδα! Πανικός στο πολιτικό κατεστημένο». «Αδέσμευτος» (Μήτση): «Τι φέρνει το κόμμα Αβραμόπουλου! Μόνο τρεις τάχθηκαν σαφώς ενάντια στο νέο κόμμα». Η «Καθημερινή»: «Εγώ ειμί το φως... Από τον άμβωνα του σωτήρος επαγγέλθηκε το νέο κόμμα». Η «Χώρα»: «Πού βρήκε τα λεφτά ο Αβραμόπουλος». Η «Βραδυνή»: «Ενότητα - Η βάση της ΝΔ ζητεί συσπείρωση».

Ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους ο φιλο-νεοδημοκρατικός Τύπος κρατάει αυτή τη στάση - δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η «εμφύλια διαμάχη» για το ποιος εκπροσωπεί το κόμμα - το αποτέλεσμα δεν είναι διόλου ενθαρρυντικό για τη Ρηγίλλης. Φυσικά, η τελευταία θα αντιδράσει, αλλά τα πράγματα δεν είναι διόλου εύκολα. Καλά ξεμπερδέματα!

Μπορεί να είχε την πλειοψηφία στο εκλογικό σώμα ο Αλ Γκορ, αλλά αυτό δεν αποτέλεσε εμπόδιο, χάρη στο «δημοκρατικό» εκλογικό σύστημα, να χάσει την κυβέρνηση και να παραδώσει, μέσω των «ανεξάρτητων» δικαστηρίων, την εξουσία. Δεν έφτανε όμως αυτό στο σύστημα. Επρεπε ο «χαμένος» να βοηθήσει για την «επούλωση των πληγών» και την «αποκατάσταση της εικόνας» της «υπερδύναμης» σε ολόκληρο τον πλανήτη. Γι' αυτό ο Αλ Γκορ στην πρώτη ομιλία του δήλωσε ότι αποδέχεται την ήττα, «για το καλό της ενότητάς μας ως λαού και την ισχύ της δημοκρατίας μας». Και πρόσθεσε: «Αυτή είναι η Αμερική, και βάζουμε τη χώρα πάνω από το κόμμα και στεκόμαστε πίσω από το νέο μας Πρόεδρο». Τέλος, προειδοποίησε τη διεθνή κοινότητα να μην ερμηνεύσει τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες 35 ημέρες στις ΗΠΑ ως αδυναμία, αλλά αντίθετα ως ένδειξη ισχύος της αμερικανικής δημοκρατίας. Με άλλα λόγια, ό,τι έγινε έγινε, τώρα ο κόσμος πρέπει να τρέμει και πάλι τον αρχιτρομοκράτη των λαών. Ελα όμως, που όλο και περισσότεροι λαοί αμφισβητούν και αντιπαλεύουν την «αυτοκρατορία» και περιφρονούν επιδεικτικά την «παντοδυναμία» της.