Κινητοποίησαν 15.000 περίπου αστυνομικούς, πυροσβέστες, λιμενικούς και άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων, μαζί με τον αντίστοιχο αριθμό μέσων, κλπ., κλπ. «Εκοψαν» την πρωτεύουσα στα δυο, θέτοντας ένα μεγάλο μέρος του κέντρου της Αθήνας, όπως και μεγάλες οδικές αρτηρίες, σε καθεστώς ολοκληρωτικής απαγόρευσης. Ακόμη και ο ηλεκτρικός δε θα κάνει σήμερα κανονικά τα δρομολόγιά του, αλλά θα σταματά στο Θησείο, ερχόμενος από Πειραιά και στην Ομόνοια, ερχόμενος από Κηφισιά. Προφανώς, επειδή η κυβέρνηση θέλει ...να διευκολύνει τους διαδηλωτές...

Κι έχουν το θράσος από πάνω, να μιλάνε για ευρωπαϊκά ιδεώδη, αξίες, δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα. Λες και δεν καταλαβαίνουν οι πάντες ποιος είναι ο κύριος στόχος της προαναφερόμενης, τεράστιας επιχείρησης αστυνομο-τρομοκρατίας.

ΥΓ: Αργά το βράδυ και μετά από σχετικές διαμαρτυρίες και παραστάσεις, η διοίκηση του ΗΛΠΑΠ άλλαξε την απόφασή της. Τούτο, όμως, δεν αλλάζει την ουσία του σχολίου.

«Παρ' όλα αυτά, η αυριανή ημέρα είναι ελληνική και ταυτόχρονα ευρωπαϊκή. Η υπογραφή της διεύρυνσης ενισχύει την Ευρώπη, ενισχύει την Ελλάδα, διασφαλίζει την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας και αποτελεί βασική προϋπόθεση για την επανένωσή της. Τουλάχιστον, αυτές είναι οι σκέψεις και οι προσδοκίες της μέγιστης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Μόνο μια μικρή μειοψηφία βλέπει διαφορετικά τις εξελίξεις αυτές, με σεβαστές απόψεις και αξιόλογο προβληματισμό. Ομως, δεν έχει την ευθύνη των αποφάσεων». Το απόσπασμα είναι από το χτεσινό άρθρο του Αντ. Καρκαγιάννη στην «Καθημερινή».

Χρειάζεται, άραγε, να προβλέψουμε ότι οι προαναφερόμενες και καλλιεργούμενες από τις κυρίαρχες δυνάμεις του τόπου προσδοκίες, θα παραμείνουν απλώς και μόνον προσδοκίες;

Μια και ασχολείται, όμως, με προσδοκίες ο κ. Καρκαγιάννης, θα του προτείναμε να επιχειρήσει έναν απολογισμό των προσδοκιών, που είχαν καλλιεργήσει οι ίδιες δυνάμεις στο λαό μας το 1981, με την εισδοχή της Ελλάδας ως πλήρους μέλους της τότε ΕΟΚ και νυν ΕΕ. Ποια από τις προσδοκίες εκείνες έγινε πραγματικότητα, μετά από 22 ολόκληρα χρόνια; Μήπως η διασφάλιση της εθνικής ανεξαρτησίας; Παρούσα είναι η εξ ανατολών απειλή από τη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ και υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ Τουρκία. Μήπως η μεγάλη κοινοτική αγορά των 350 εκατομμυρίων, όπου θα πωλούνταν τα ελληνικά προϊόντα και, ιδιαίτερα, τα αγροτικά; Μάλλον, το αντίθετο έγινε. Μήπως η σύγκλιση μισθών, μεροκαμάτων και βιοτικού επιπέδου της λαϊκής οικογένειας, γενικότερα; Οι ανισότητες στους μισθούς παραμένουν - αν δε διευρύνονται... - ενώ συγκλίνουν οι τιμές των προϊόντων και ο βαθμός εκμετάλλευσης. Για να μη μιλήσουμε για τα χρυσά κουτάλια και πιρούνια...

Μία και μόνη προσδοκία υλοποιήθηκε τις δυο αυτές δεκαετίες. Μόνον που αυτή δεν αφορούσε τους εργαζόμενους και το λαό μας. Αφορούσε την ντόπια ολιγαρχία και τα κέρδη της, που σημείωσαν πανευρωπαϊκό ρεκόρ αύξησης...