ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ενας αποπροσανατολιστικός...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αρχισαν, δυστυχώς, οι πρώτες «αψιμαχίες» του θερινού «θεσσαλικού πολέμου» για το νερό. Εκπρόσωποι του ΤΟΕΒ Πηνειού απαιτούν την εξασφάλιση διοχέτευσης νερού προς τον κάμπο της Λάρισας, από τη λίμνη Πλαστήρα που βρίσκεται στην Καρδίτσα, προειδοποιώντας ότι, αν δεν εισακουστούν, οι αγρότες της θεσσαλικής πρωτεύουσας θα αντιδράσουν δυναμικά. Αρμόδιοι παράγοντες της Καρδίτσας απαντούν «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», εκτιμώντας ότι τα νερά της λίμνης δεν επαρκούν ούτε για την κάλυψη των υδρευτικών και αρδευτικών αναγκών του δικού τους νομού. Οι Λαρισαίοι κατηγορούν τους Τρικαλινούς ότι κατασκευάζουν παράνομα φράγματα στον Πηνειό, συγκρατώντας τα νερά που πάνε για τη Λάρισα κι απειλούν να τα γκρεμίσουν. Οι Τρικαλινοί ανταπαντούν «πρώτα ικανοποιείς τη δική σου δίψα και μετά του γείτονά σου». Οσο οι ζέστες αυξάνονται, τόσο οι φωνές αντιπαράθεσης αγριεύουν. Κι ενώ οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι, επί της ουσίας, αναζητούν ένα νέο «θαύμα της Κανά» - οι Θεσσαλοί αγρότες καλούνται να «μοιράσουν την ανέχεια», αφού το νερό που υπάρχει είναι ελάχιστο και δε φτάνει για όλους - εντούτοις δύσκολα συγκρατούνται τα νεύρα, ώστε να υπάρξουν πιο λογικές σκέψεις και νηφάλιες αποφάσεις για από κοινού αντιμετώπιση του προβλήματος...

... και ζημιογόνος «πόλεμος»

Απ' αυτόν τον «πόλεμο για το νερό», κανένας νομός και ουδείς αγρότης στη Θεσσαλία θα βγει, τελικά, κερδισμένος. Η μόνη που θα ωφεληθεί είναι η κυβέρνηση, η οποία, άλλωστε, και οξύνει τις επικίνδυνες τοπικιστικές αντιθέσεις και τις αδιέξοδες ενδοαγροτικές αντιπαραθέσεις, εφαρμόζοντας, με μαστοριά, την τακτική του «διαίρει και βασίλευε». Ετσι, «μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»: Και τον αγροτικό κόσμο αποπροσανατολίζει από την αιτία του προβλήματος, με αποτέλεσμα να μη βάλλεται η πολιτική της, που ευθύνεται για τη δημιουργία και την όξυνση του προβλήματος της λειψυδρίας στην περιοχή, και, ταυτόχρονα, προχωράει στον απώτερο στόχο της, που είναι το μαζικό ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, στην επίτευξη του οποίου συμβάλλει και η λειψυδρία, αφού μειώνει δραστικά την αγροτική παραγωγή και, ως εκ τούτου, το αγροτικό εισόδημα. Ο εχθρός των αγροτών της Λάρισας, λοιπόν, βρίσκεται στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες και δεν είναι οι συνάδελφοί τους στην Καρδίτσα και στα Τρίκαλα, που αντιμετωπίζουν την ίδια ακριβώς απειλή. Να γιατί ο «θεσσαλικός πόλεμος» πρέπει να σταματήσει αμέσως κι όλοι μαζί οι Θεσσαλοί αγρότες να στραφούν εναντίον των πραγματικών εχθρών τους...

Εκτιμήσεις και διδάγματα

«Μόνον κακοπροαίρετοι ανεγκέφαλοι - πέρα από τους πράκτορες και εισπράκτορες που κάνουν τη δουλιά τους με επαγγελματική ευσυνειδησία - αρνούνται να δουν ότι δύο χρόνια μετά την τυχοδιωκτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο, τα Βαλκάνια απειλούνται με ολοκληρωτική βύθιση στο απόλυτο χάος». Αυτά γράφει στο χτεσινό «Βήμα» ο Αγγ. Στάγκος. Και τα σημειώνουμε για τους εξής λόγους: Πρώτον, για να συμφωνήσουμε με την εκτίμησή του. Δεύτερον, για να συμπληρώσουμε ότι όλα όσα συμβαίνουν σήμερα αποτελούν τις συνέπειες όχι μόνο της εγκληματικής ΝΑΤΟικής επέμβασης στο Κοσσυφοπέδιο, αλλά της γενικότερης επιχείρησης διαμελισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας, που ξεκίνησε από τα τέλη ακόμη της δεκαετίας του 1980. Και τρίτον, για να υπογραμμίσουμε ότι όσο οι λαοί των Βαλκανίων δε σηκώνουν το ανάστημά τους και δε βάζουν φραγμό στις πολιτικές του «διαίρει και βασίλευε» των πέρα και δώθε του Ατλαντικού «προστατών», ο Γολγοθάς θα συνεχίζεται και τα δεινά θα συσσωρεύονται.

Τονίζουμε, ιδιαίτερα, το τελευταίο, μια και ο αρθρογράφος του «Βήματος» μπορεί να ξεκινά το άρθρο του με την προαναφερόμενη εκτίμηση, αλλά αδυνατεί να βγάλει και τα απαραίτητα διδάγματα και αναζητεί «διεξόδους» ουσιαστικά σε νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Δε θα σας κάνουμε τη χάρη

Με τις κινητοποιήσεις των φοιτητών αποφάσισε να ασχοληθεί προχτές το «Sportime» και συγκεκριμένα ο συντάκτης του Ν. Ασημακόπουλος. Η ενασχόληση, βέβαια, μιας αθλητικής εφημερίδας με θέματα που αφορούν τη νέα γενιά είναι κατ' αρχή θετική. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, τα ελατήριά της δεν είναι και τόσο αγαθά.

Κι αυτό γιατί ο εν λόγω συντάκτης ανέλαβε να μας πείσει ότι οι φοιτητές δεν κάνουν καθόλου καλά που αγωνίζονται. Θα 'πρεπε να κοιτάνε την «πάρτη» τους, να βολευτούν με την «εξατομίκευση» και την «υπέροχη» καπιταλιστική αγορά, να ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με το διάβασμα κι, αν θέλουν να εκτονωθούν, ας πάνε σε κανένα γήπεδο... Προσπαθεί, δηλαδή, να μας πείσει ότι ο κόσμος προχωράει «μπροστά», ο καπιταλισμός είναι αιώνιος κι αυτό μας συμφέρει όλους! Συμφέρει δηλαδή, τους φοιτητές να παίρνουν ένα πτυχίο, που δεν έχει κανένα αντίκρισμα, να κερδίζουν μια θέση στην ανεργία και τη «διαρκή κατάρτιση», να είναι έρμαια του κάθε εργοδότη και δεν πρέπει να σηκώνουν κεφάλι... Ο,τι, δηλαδή -όλως τυχαίως... - θέλει να επιβάλει και η εκσυγχρονιστική κυβέρνηση Σημίτη.

Ε, όχι! Η ζωντανή νεολαία που έχει μάτια και μυαλό δε θα σας κάνει τη χάρη!

Η σκυτάλη στο Γκέτεμποργκ

Σιάτλ, Πράγα, Νίκαια, Γκέτεμποργκ... Κάθε Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και συνάντηση των ηγετών των «ισχυρών κρατών» έχει, ταυτόχρονα, αναδειχτεί σε ένα σταθμό αντίστασης και αγώνα του μεγάλου και πολύχρωμου κινήματος ενάντια στην «παγκοσμιοποίηση» και τη δικτατορία των πολυεθνικών και του κεφαλαίου. Κάθε φορά, ολοένα πιο πολλοί οι «απέξω», κάθε φορά, ολοένα πιο απομονωμένοι οι «εντός των τειχών». Ολο και πιο δύσκολο γίνεται για τους «ισχυρούς του πλανήτη» να «νομιμοποιούν» τις βάρβαρες και απάνθρωπες αποφάσεις τους.

Το Γκέτεμποργκ κράτησε άξια τη σκυτάλη των μεγάλων διαδηλώσεων και έστειλε παντού το ελπιδοφόρο μήνυμα της ασυμβίβαστης και δυναμικής δράσης ενάντια στις επιλογές και τις αποφάσεις, που εξωθούν ολοένα και περισσότερα τμήματα των εργαζομένων στη φτώχεια και την ανεργία, ενάντια στις αποφάσεις που οδηγούν στον πόλεμο. Οι δυνάμεις καταστολής δεν μπόρεσαν, παρά τις πρωτοφανείς σε βιαιότητα και βαρβαρότητα επεμβάσεις τους - έφτασαν στο σημείο να εισβάλουν σε σχολείο, όπου είχαν καταλύσει οι διαδηλωτές για να περάσουν τη νύχτα τους(!) - να συγκρατήσουν τα αλλεπάλληλα «κύματα της οργής». Κανένα ρόλο δεν έπαιξαν οι αστείες απόπειρες «νουθεσίας» και ενσωμάτωσης, που κατέβαλαν οι διοργανωτές, όπως αυτή του προεδρεύοντος της ΕΕ και πρωθυπουργού της Σουηδίας Γκόραν Πέρσον, ο οποίος προσπάθησε να πείσει τους διαδηλωτές να μη διαταράξουν τη Σύνοδο του Γκέτεμποργκ, με το γελοίο επιχείρημα ότι «η ΕΕ είναι από τους λίγους θεσμούς που μπορούμε να αναπτύξουμε ως αντίβαρο στην παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ»(!). Το σύστημα πάντα θα παίρνει τα μέτρα του, αλλά, μετά από κάθε «έκρηξη» λαϊκής οργής, θα διαπιστώνει απλά πόσο ήταν αναποτελεσματικά.

Οι ογκώδεις και μαχητικές διαδηλώσεις σε κάθε «Συνάντηση Κορυφής» δεν έχουν βέβαια «επετειακό» χαρακτήρα, ούτε οδηγούν σε εκφυλισμό το κίνημα ενάντια στην «παγκοσμιοποίηση», παρά τις λυσσαλέες και συντονισμένες προσπάθειες, που καταβάλλονται γι' αυτό από τα αφεντικά της «νέας τάξης». Απλούστατα, γιατί στο κίνημα αυτό δεν ανήκουν, βέβαια, μόνο όσοι διαδηλώνουν και πολιορκούν τους χώρους όπου συνεδριάζουν οι ηγέτες των ισχυρών κρατών. Στο κίνημα αυτό, δίνει δυναμικό «παρών» και ώθηση το «όχι» του ιρλανδικού λαού ενάντια στη Συνθήκη της Νίκαιας. Στο κίνημα αυτό, «μετράνε» οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, που έγιναν στην Ελλάδα ενάντια στην αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης. Στο κίνημα αυτό, «συμμετέχει» και η θέληση των ανθρώπων όλου του κόσμου ενάντια στον «πόλεμο των άστρων», που μοναδικό στόχο έχει την εδραίωση της ηγεμονίας του ιμπεριαλισμού. Στο κίνημα αυτό, έχει τη «δική του» θέση ο αγώνας για να διασωθεί ο πλανήτης από τη μόλυνση της ακόρεστης δίψας των πολυεθνικών για υπερκέρδη - «αειφόρο ανάπτυξη» το λένε ειρωνικά οι πολιτικοί τους υπάλληλοι - με ό,τι αυτό συνεπάγεται και στην υγεία των ανθρώπων και στην υγεία του περιβάλλοντος.

Με άλλα λόγια, το κίνημα ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση είναι ένα κίνημα που αγκαλιάζει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, που, από διάφορους «λόγους» και «αφορμές», διακρίνουν πού βρίσκεται η «ρίζα του κακού» και συνειδητοποιούν την ανάγκη να βρεθούν στους δρόμους του αγώνα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι διαρκώς θα εξαπλώνεται και θα δυναμώνει, αντιμετωπίζοντας νικηφόρα, τόσο την ανοιχτή τρομοκρατία και επίθεση, όσο και την καλυμμένη ιδεολογική προσπάθεια χειραγώγησής του από δυνάμεις που έχουν στόχο την ανώδυνη ενσωμάτωσή του στα όρια και τις επιδιώξεις του συστήματος. Οι κομμουνιστές, πάντα μέσα και μπροστάρηδες σ' αυτό το κίνημα, θα κάνουν το καθήκον τους σ' αυτήν την κατεύθυνση.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Ε, ρε Ελλάδα ... υπερδύναμη

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΛΕΣ ΚΑΙ είχαμε την παραμικρή αμφιβολία δηλαδή, μας το ξεκαθάρισε χτες ο πρωθυπουργός, ότι η Ελλάδα, λέει, θα συμμετέχει σε περίπτωση «ανάπτυξης πολυεθνικής δύναμης» στα Σκόπια. Ε, βέβαια, είναι δυνατόν να λείπει η ...υπερδύναμη;

Προφανώς (και) αυτή τη φορά θα συμμετέχουμε, προκειμένου να ...στηρίξουμε τα ελληνικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, όπως τα στηρίξαμε, για παράδειγμα, και στο Κόσσοβο. Από τότε που πήγε εκεί η «Κέι Φορ», όλα πάνε καλά, βλέπετε...

Αυτό πάντως που έχει αρχίσει να γίνεται εκνευριστικό, είναι αυτή η ΝΑΤΟική υποκρισία. Κάνουν και τους δύσκολους τώρα, σχετικά με την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων, λες και δεν κατανοεί πλήρως ακόμα και ο πλέον αδιάφορος ότι αυτοί βρίσκονται πίσω από το παιγνίδι που παίζεται σε βάρος των Σκοπίων.

ΚΟΙΤΑ που μιλάνε κιόλας οι υπεύθυνοι του υπουργείου Ανάπτυξης, για το θέμα της ηλεκτροδότησης των καταυλισμών των σεισμοπλήκτων! Περηφανεύονται δε ότι ασκούν τόσο καλή κοινωνική πολιτική, που δεν έκοψαν σε κανέναν το ρεύμα, όπως είπε χαρακτηριστικά χτες ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Αλ. Καλαφάτης.

Μήπως πρέπει να κάνουν και δημόσια δήλωση ευχαριστίας οι σεισμόπληκτοι, που τους παρέχουν ύδρευση, θέρμανση και καταλύματα, έτσι για να ξέρουμε δηλαδή; Μέχρι και τα αυτονόητα, σαν απόδειξη των καλών τους προθέσεων θα μας παρουσιάζουν τώρα;

ΜΗΠΩΣ, τέλος πάντων, είναι καιρός να σταματήσει αυτός ο θόρυβος με την υπόθεση Λυμπέρη και η παράλογη δημοσιότητα που έχει πάρει το θέμα; Δε λέμε, έχει καλούς «σταρ» το σίριαλ, και Ρουβά και Ψινάκη και Λαζόπουλο, όμως πάσχει από σενάριο, βρε παιδιά, και από μόνα τους τα ονόματα τι να σου κάνουν;

Οσο για τις φήμες περί του ποιος και γιατί ξεκίνησε την όλη ιστορία και ποιον θέλει να πλήξει, δε λέμε, είναι αρκετά περίπλοκες, πλην όμως ενδιαφέρουν πολύ κλειστούς κύκλους και δεν είναι κομψό να το κάνουμε κοινωνικό πρόβλημα.

Γρηγοριάδης Κώστας