«ΚΑΛΟΥΜΕ από αυτό το βήμα τους εργαζόμενους που είναι δυσαρεστημένοι και αγανακτούν, εκείνους που έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα, και είναι πολλοί περισσότεροι από χτες, ότι ανάμεσα στα δύο κόμματα (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές,

ΕΚΕΙΝΟΥΣ που μπορεί να διατηρούν κάποιες ελπίδες, αλλά θέλουν να δώσουν ένα προειδοποιητικό μήνυμα,

ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ αποφασιστικά τα ψηφοδέλτια συνεργασίας που σχημάτισαν το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση και η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών, που εμπλουτίζονται τοπικά και με άλλες αγωνιστικές δυνάμεις»... Αυτά τόνισε μεταξύ άλλων η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στη διάρκεια της ομιλίας της στο 32ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», που κορυφώθηκε χτες στην Αθήνα. Ολόκληρη η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έχει ως εξής:

«Για άλλη μια χρονιά αυτό το πολιτιστικό πολιτικό αντάμωμα που οργανώνει η ΚΝΕ και ο "Οδηγητής", με την πολύτιμη συνεργασία των εργατών, των καλλιτεχνών, των ερασιτεχνικών συγκροτημάτων, μας γεμίζει χαρά και ελπίδα. Το κάλεσμα της Κομμουνιστικής Νεολαίας για ανυπότακτη επιλογή απευθύνεται στη μεγάλη πλειοψηφία των νέων, που είναι παιδιά της εργατικής οικογένειας, της λαϊκής οικογένειας, παιδιά της πόλης και της υπαίθρου.

Μας αφορά όλους, ανεξάρτητα ηλικίας.

Κάθε μέρα όλοι και όλες μας συνεχώς βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού. Μας υποχρεώνουν να διαλέγουμε αν θα προσαρμοστούμε και θα υποκύψουμε ή θα γίνουμε ανυπάκουοι μαχητές, ανυπότακτοι διεκδικητές.

Οι εργαζόμενοι εκβιάζονται να παραιτηθούν από τις δίκαιες απαιτήσεις τους, να ζήσουν καλύτερα. Να δουλεύουν λιγότερο, αφού η παραγωγικότητα της εργασίας έχει αυξηθεί. Να αμείβονται με ανθρώπινους μισθούς και συντάξεις γιατί αυτοί παράγουν τον πλούτο. Τους ζητούν να αυτοπεριορίζονται, την ίδια ώρα που η πλουτοκρατία συγκεντρώνει απεριόριστα κέρδη.

Οι νέοι και οι νέες καλούνται να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι θα ζήσουν με λιγότερα δικαιώματα από αυτά που κατάκτησαν οι γονείς και οι παππούδες τους.

Οι γυναίκες πιέζονται να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι όσο περισσότερα καρπούζια σηκώνουν σε μια μασχάλη, τόσο ισότιμες, τάχα, θα γίνουν.

Οι μικρομεσαίοι να ζουν με τα ψίχουλα αφού στην αγορά έχουν ακόμα βαθύτερα διεισδύσει τα μονοπωλιακά συγκροτήματα, ενώ οι μικροϊδιοκτήτες αγρότες να δεχτούν αγόγγυστα, να βγουν από τη μέση, γιατί το μεγάλο κεφάλαιο συγκεντρώνει τη γη και την παραγωγή στα δικά του χέρια.

Είμαστε περήφανοι, ως Κόμμα, ως ΚΝΕ, γιατί δεν κατάφεραν να μας γονατίσουν οι νέες δυσκολίες, διεθνείς και εσωτερικές. Γιατί δεν υποκύψαμε στην πίεση να αλλάξουμε. Γιατί επιμείναμε να αποκαλύπτουμε πού πάνε τα πράγματα και οι εξελίξεις, κόντρα στο ρεύμα της αντίδρασης, κόντρα στους δήθεν ρεαλιστές που μας συμβούλευαν ότι πρέπει να προσαρμοστούμε, αλλιώς θα μείνουμε έξω από το παιχνίδι.

Ας προβληματιστούν οι εργαζόμενοι. Ας πληροφορηθούν οι νέοι που τότε ήταν νήπια. Ποια από τις προειδοποιήσεις μας από το 1991 και μετά, ως σήμερα, έρχεται σε αντίθεση με αυτό που ζούμε όλοι, με αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας; Ούτε μια.

Ολες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, η κάθε μια με τα δικά της συνθήματα και επιχειρήματα, έσπερναν ελπίδες και αυταπάτες ότι τώρα, που το σοσιαλιστικό σύστημα δεν υπάρχει στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη διαβαίνουμε το κατώφλι μιας νέας εποχής. Τι δεν είπαν, ότι ήρθε το τέλος του ψυχρού πολέμου, ότι ελευθερωθήκαμε από το διπολισμό, δηλαδή από την πίεση που ασκούσε το σοσιαλιστικό σύστημα στο διεθνή ιμπεριαλισμό.

Ποιο από τα σημερινά κόμματα, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ παραδέχτηκε ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο ωμής βαρβαρότητας;

Ναι, εμείς προειδοποιήσαμε, ότι αρχίζει ένα νέο μεγάλο δράμα για τους λαούς. Δεξιά - αριστερά έσπερναν ελπίδες ότι τώρα πια θα δημιουργηθεί ένας πολυπολικός κόσμος, που θα φέρει την ισορροπία, την ειρήνη και τη δημοκρατία. Το θέμα δεν είναι πόσοι πόλοι υπάρχουν, αλλά ποιο σύστημα, ποια πολιτική υπηρετούν.

Οι παλιοί και νέοι πόλοι ανταγωνίζονται μεταξύ τους με όλα τα μέσα για το ποιος θα κρατήσει την κυριαρχία, ποιος θα γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Και όλοι μαζί ομονοούν όταν πρόκειται για φθηνά μεροκάματα, για συντάξεις μέχρι τα 71, για ελαστικές προσωρινές μορφές απασχόλησης, ακόμα για τη βία σε βάρος των λαών, τον πόλεμο, κάθε μορφής πίεση - οικονομική, εμπορική.

Ολες οι πολιτικές δυνάμεις, η κάθε μια με τα δικά της επιχειρήματα, έκανε ό,τι μπορούσε για να υπερισχύσει η αντίληψη ότι η ΕΕ είναι ο μονόδρομος, όποιος την επικρίνει και την αντιπαλεύει είναι εθνικιστής, υπέρ της απομόνωσης...

Τι λέγαμε εμείς; Οτι η ΕΕ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η διακρατική συμμαχία ανάμεσα στις αστικές τάξεις των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών χωρών, των παλαιών και στη συνέχεια των νέων. Οτι η συνθήκη του Μάαστριχτ δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα βήμα εμπρός για να εξαπολυθεί μια πρωτοφανέρωτη επίθεση στην εργατική τάξη, στους λαούς γενικότερα. Εμείς το λέμε πολύ απλά: η ΕΕ είναι εχθρός της ευρωπαϊκής συνεργασίας υπέρ των λαών. Αλλο ΕΕ, άλλο ενωμένη Ευρώπη από τους λαούς και για τους λαούς.

Μας έλεγαν ακόμα ότι υπάρχουν δύο δρόμοι για την πρόοδο της ΕΕ, ο φιλελεύθερος ή νεοφιλελεύθερος, που αρέσκονται μερικοί να χρησιμοποιούν καταχρηστικά, και ο σοσιαλδημοκρατικός ή κεντροαριστερός.

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός, δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχάσουμε ότι η αρπαγή των λαϊκών κατακτήσεων έγινε με τον ίδιο τρόπο, με τις ίδιες επιλογές και όταν πλειοψηφούσαν στην ΕΕ τα φιλελεύθερα κόμματα και όταν πλειοψηφούσαν οι σοσιαλδημοκράτες. Δεν πέρασε καιρός για να ξεχάσουμε τι έκανε ο Ζοσπέν, ο Ντ' Αλέμα που επέστρεψε τώρα ως υπουργός της κεντροαριστεροδεξιάς κυβέρνησης Πρόντι, τι έκανε ο Σρέντερ που το κόμμα του τώρα κυβερνά μαζί με τους χριστιανοδημοκράτες.

Είμαστε υπερβολικοί όταν κατευθύναμε την κριτική και πολεμική μας και στα δύο αυτά υποστηρίγματα του συστήματος;

Τι μας έλεγαν οι αριστεροί ψάλτες του μονόδρομου που ντύθηκαν με το κουστούμι της ανανέωσης; Οτι έπρεπε να βάλουμε νερό στο κρασί μας, να απεμπολήσουμε αρχές, να δώσουμε βάρος στο διάλογο, τη συναίνεση, την αποκλειστική δράση στους θεσμούς. Να μη ζητάμε για το λαό λύσεις που το σύστημα δεν αποδέχεται.

Μας συμβούλευαν ότι πρέπει να μετατρέψουμε το σοσιαλισμό σε ένα θολό όραμα, ένα εικόνισμα να ανάβουμε που και που κανένα κερί, και να περιοριστούμε σε φτιασιδώματα στα πλαίσια του καπιταλισμού.

Δε συμμορφωθήκαμε με τις υποδείξεις να υποκύψουμε στο σημερινό αρνητικό συσχετισμό δύναμης, για κάποιο υπαρκτό ή ανύπαρκτο δέλεαρ των πρόσκαιρων κερδών. Αλλο πράγμα να υπολογίζεις το συσχετισμό δύναμης, να προσαρμόζεις την πολιτική σου στις συγκεκριμένες συνθήκες και άλλο πράγμα να υποκύπτεις και να συμμορφώνεσαι με τον αντίπαλο του λαού.

Είμαστε εμείς ντεμοντέ και παρωχημένοι όταν ζητάμε κατώτατο μισθό 1.300 ευρώ το μήνα; Οταν ζητάμε δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία, χωρίς φροντιστήρια και επιχειρηματικά παραμάγαζα. Οταν λέμε ότι ο νέος και η νέα πρέπει να παίρνει υποχρεωτική γενική μόρφωση ως τα 18, δωρεάν, και μετά να επιλέγει την επαγγελματική ή επιστημονική ειδίκευση επίσης δωρεάν;

Οτι δεν έχουν θέση στην Παιδεία και την Υγεία τα επιχειρηματικά συγκροτήματα.

Είμαστε έξω από τις ανάγκες των καιρών, όταν υποστηρίζουμε ότι πρέπει οι παροχές πρόληψης, πρόνοιας και υγείας να είναι εντελώς δωρεάν;

Οταν υποστηρίζουμε ότι η παραγωγικότητα της εργασίας σήμερα επιτρέπει να δουλεύουμε 35 ώρες την εβδομάδα και για 5 μέρες, δηλαδή 7ωρο, και ότι το όριο συνταξιοδότησης πρέπει να είναι 60 για τους άνδρες και 55 για τις γυναίκες.

Λένε ψέματα όσοι υποστηρίζουν ότι το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης θα χρεοκοπήσει αν μειωθούν τα όρια συνταξιοδότησης. Και πριν και σήμερα και αύριο, το σύστημα αυτό χρηματοδοτείται από τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Ας σκεφθούν οι οπαδοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ορισμένοι αριστεροί που έχουν αντίρρηση μαζί μας:

Ποιος είχε δίκιο, όλοι αυτοί ή εμείς, που προειδοποιούσαμε τους εργαζόμενους ότι η λεγόμενη απελευθέρωση της αγοράς και οι ιδιωτικοποιήσεις δεν ήταν επιλογές για να μειωθούν τα ελλείμματα και τα χρέη, ούτε βεβαίως για να επικρατήσει ο υγιής ανταγωνισμός που δεν υφίσταται ως τέτοιος. Η συζήτηση περί μεγάλου ή μικρού κράτους ήταν σκόπιμη, για να δικαιολογηθεί η πώληση στους Ελληνες και ξένους καπιταλιστές, των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και κοινωνικών υπηρεσιών.

Χρόνια τώρα και όχι μόνο σήμερα βγαίνουν στην επιφάνεια κάποια σοβαρά, σκαστά σκάνδαλα. Εμείς δεν κουραζόμαστε να αποκαλύπτουμε: Οτι τα μονοπώλια σε κάθε κλάδο, ακόμα και τα διακλαδικά έρχονται σε συμφωνία μεταξύ τους για να αυξήσουν τις τιμές και όχι για να τις μειώσουν. Και όταν κάνουν κάποιες προσωρινές μειώσεις ή προσφορές, τις κάνουν μόνο και μόνο για να μειώσουν τον τζίρο των μικρομάγαζων. Οτι τα μονοπώλια και το κράτος με το πολιτικό του προσωπικό, την κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, διασυνδέονται μεταξύ τους έτσι και αλλιώς. Αυτή είναι η πολιτική εξουσία του κεφαλαίου.

Λοιδορήσαμε και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όταν έλεγαν, ότι ως κυβέρνηση θα κάνουν "συμφωνίες κυρίων" με τους βιομηχάνους και τους άλλους επιχειρηματίες, ακόμα και τους εφοπλιστές, για φθηνά προϊόντα και εισιτήρια.

Τα μονοπώλια δεν τηρούν, ούτε, μεταξύ τους τις συμφωνίες. Σε κάποια στιγμή ένα μονοπώλιο θα ρίξει τη συμφωνία, για να κερδίσει νέα μερίδια στην αγορά. Τότε αρχίζει ο πόλεμος μεταξύ τους και οι αποκαλύψεις με σκάνδαλα, συνωμοσίες, εκδηλώνονται μέχρι και προβοκάτσιες.

Μονοπώλια δεν υπάρχουν μόνο στο γάλα, υπάρχουν παντού, στο ψωμί, στα καύσιμα, στα σούπερ μάρκετ, στο στάρι, στις τηλεπικοινωνίες. Ο,τι αποκαλύπτεται, ό,τι γίνεται στη γαλακτοβιομηχανία γίνεται σε όλους τους κλάδους.

Ας βγάλουν συμπεράσματα και οι κτηνοτρόφοι και όλοι οι μικροπαραγωγοί, που πίστεψαν ότι αν συνάψουν δάνεια με τις τράπεζες, αν προσαρμοστούν στις εκσυγχρονιστικές οδηγίες της ΚΑΠ θα επιβιώσουν.

Ολοι οι άλλοι φωνάζουν για πάταξη της διαφθοράς, για μηδενική ανοχή και κάτι τέτοια. Συγκεντρώνουν την προσοχή τους στα πρόσωπα και στις διασυνδέσεις τους, υπαρκτό ζήτημα, που όμως και πάλι δεν απαντά στη λύση του προβλήματος. Το σάπιο και ανήθικο εκμεταλλευτικό σύστημα παράγει και αναπαράγει και την ατομική διαφθορά. Ενα κεφάλι θα πέφτει, δέκα καινούρια θα εμφανίζονται.

Αλλοι μιλάνε για διαφάνεια, για θεσμικά πλαίσια, λες και δεν ξέρουν ότι ο νόμος είναι ανίσχυρος τελικά μπροστά στους σιδερένιους νόμους του καπιταλισμού.

Θα μας πουν, βέβαια, ότι εμείς παραιτούμαστε από την προσπάθεια για κάποια μέτρα και τα παραπέμπουμε όλα στο σοσιαλισμό.

Λένε συνειδητά ψέματα. Δε συμφιλιωνόμαστε με κανένα σκάνδαλο, δεν αδιαφορούμε, πολύ περισσότερο που η αδιαφορία είναι επικίνδυνη γιατί εξοικειώνει και μολύνει και τη λαϊκή συνείδηση.

Δεν είμαστε μοιρολάτρες, όμως την πάλη κατά της διαφθοράς την εντάσσουμε στην πάλη κατά των πολιτικών επιλογών που τρέφουν τα κεφάλαια και τα κέρδη, κατά της ταξικής εκμετάλλευσης. Κατά των κομμάτων του μονόδρομου, πριν απ' όλα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Την εντάσσουμε στην πάλη για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού και των συνθηκών δουλιάς του. Στην πάλη για το δικαίωμα στην απεργία, στη συγκέντρωση, στις διαδηλώσεις, για δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Την εντάσσουμε στην πάλη κατά της λογικής του μονόδρομου και των δήθεν ρεαλιστικών συμβουλών να συμμορφωθούμε, να μην πηγαίνουμε κόντρα στο ρεύμα. Την εντάσσουμε στην πάλη κατά της συνδικαλιστικής και εργατικής αριστοκρατίας που είναι προφυλακτήρας του συστήματος. Την εντάσσουμε στην πάλη εναντίον του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της ιμπεριαλιστικής ειρήνης, εναντίον της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στο όνομα της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης.

Κανένας θεσμός και κανένας νόμος δε θα βρει εφαρμογή όσο το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το λαϊκό κίνημα, δεν οργανώνεται, δε δυναμώνει ανάλογα με τις σημερινές απαιτήσεις. Οσο δεν υιοθετεί η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, τουλάχιστον των πολιτικοποιημένων και αυτών που θέλουν ριζική αλλαγή, την προοπτική της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Βεβαίως, θα γίνει και αυτό. Το ζήτημα είναι να μη χάνεται πολύτιμος χρόνος.

Η αρχή μπορεί να γίνει με την αποδυνάμωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, των κομμάτων- στυλοβατών του συστήματος.

Οι εργατοϋπάλληλοι, τα άλλα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, η νεολαία, οι γυναίκες που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα, η προοδευτική διανόηση, όλοι μας πρέπει να αποκτήσουμε υψηλό επίπεδο αντοχής, συλλογικότητας και αλληλεγγύης στην προσπάθεια που γίνεται να αλλοιωθούν μαζικά συνειδήσεις, να διαφθαρούν μαζικά συνειδήσεις.

Στις 15 Οκτώβρη έχουμε όλοι και όλες μια μεγάλη ευκαιρία, να κάνουμε ένα αποφασιστικό βήμα προς τα εμπρός. Στην κάλπη για τις τοπικές αρχές, τις δημοτικές και τις νομαρχιακές.

Στην κάλπη κρίνεται η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και όλων των κομμάτων, στα μεγάλα προβλήματα, της δουλιάς και της μόρφωσης, της λαϊκής στέγης, της Παιδείας και της Υγείας, των υποδομών για τη ζωή μας, η πολιτική για το περιβάλλον, τον πολιτισμό και τα ναρκωτικά. Κρίνεται η πολιτική εφ' όλης της ύλης, και η εξωτερική πολιτική, αφού όλοι δεχόμαστε σήμερα ότι η ζωή μας δεν καθορίζεται μόνο από αυτό που συμβαίνει μέσα στα σύνορά μας.

Μην ξεχνάτε ότι Ελληνες φαντάροι συμμετέχουν σε στρατούς κατοχής, σε βάρος γειτονικών λαών. Μην ξεχνάτε ότι υπάρχουν προβλήματα γύρω μας που μας αφορούν γιατί όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν παίξει ενεργό ρόλο στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στις πιέσεις σε βάρος λαών και κυβερνήσεων. Υπάρχει και το Κυπριακό, διεθνές πρόβλημα που οι ελληνικές κυβερνήσεις επίσης παίζουν ρόλο. Υπάρχει το πρόβλημα του Αιγαίου και τα σχέδια να πάνε υπαρκτές και μη υπαρκτές διαφορές στο Δικαστήριο της Χάγης.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν είναι καθόλου άσχετη και έξω από το σύνολο των προβλημάτων που αφορούν το λαό. Από το 1994 και μετά με νόμο του ΠΑΣΟΚ, όπως και το 1998 και πρόσφατα με νόμο της ΝΔ, πήρε σημαντικές αρμοδιότητες που αφορούν τα καθημερινά μας προβλήματα, τα προβλήματα δουλιάς και κατοικίας. Δεν υπάρχει πρόβλημα που η Τοπική Αυτοδιοίκηση άμεσα ή έμμεσα δεν παίζει ρόλο. Το θέμα δεν είναι να έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση πόρους αλλά και για ποιο σκοπό θα διατίθενται αυτοί.

Ολα τα κόμματα στηρίζουμε συνδυασμούς, άρα δεν υπάρχουν συνδυασμοί αδέσμευτοι από κόμματα. Ακόμα και οι λεγόμενοι ανεξάρτητοι και αδέσμευτοι υποψήφιοι έχουν σημείο αναφοράς το πρόγραμμα της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα αν έχουν ή όχι το χρίσμα.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι υποψήφιοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αλλά και του ΣΥΝ στις εκλογές δεν κάνουν κουβέντα για το ποιο είναι το θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δεν ενημερώνουν ότι αύριο θα υπάρξει νέα συνένωση δήμων, θα φθάσουν τους 400, ενώ θα διαμορφωθούν μεγάλες περιφέρειες. Κλίνουν σε όλες τις πτώσεις την αποκέντρωση, όμως φροντίζουν να φέρουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση όλο και πιο κοντά στην κεντρική εξουσία. Το θεσμικό πλαίσιο που ισχύει, στο οποίο συναινούν όλα τα άλλα κόμματα, έχει μετατρέψει τη δημοτική και νομαρχιακή αυτοδιοίκηση σε μεσιτικό γραφείο ανάθεσης έργων στους επιχειρηματίες, σε τοπική εφορία που εισπράττει πολλά για να κάνει λίγα.

Το ζήτημα σε τελευταία ανάλυση δεν είναι ο αριθμός των δήμων, των νομαρχιών και των περιφερειών, αν και η συγκεντροποίηση περιέχει αντιλαϊκές κατευθύνσεις. Το θέμα είναι ότι ο θεσμός αυτός έχει μετατραπεί σε γερό στήριγμα των ιδιωτικοποιήσεων, της ανατροπής των λαϊκών κατακτήσεων, της επιβολής άμεσων τοπικών φόρων.

Οι συνδυασμοί που στηρίζουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κάνουν συστηματική παραπλανητική προπαγάνδα, γιατί δε θέλουν να ανοίξουν τα χαρτιά τους.

Κάνουν έναν τεχνητό διαχωρισμό και αναδεικνύουν αποσπασματικά ορισμένα προβλήματα, για τα οποία μάλιστα προτείνουν λύσεις που είναι μπαλώματα, και κυρίως λύσεις που έχουν κόστος για το λαϊκό βαλάντιο.

Φωνάζουν για το κυκλοφοριακό και κάνουν προτάσεις να χρησιμοποιούμε ποδήλατα. Υπόσχονται πάρκινγκ που θα κοστίζουν πανάκριβα. Φωνάζουν για το περιβάλλον και υπόσχονται μερικές τούφες πράσινου και περισσότερα λουλούδια. Μιλάνε για πολιτισμό και υπόσχονται καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στις γειτονιές, ξεχνώντας ότι ο πολιτισμός δεν περιορίζεται στις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και στα πανηγύρια.

Ολοι τους μαζί και οι υποψήφιοι του ΣΥΝ υπόσχονται ότι θα μετατρέψουν τη μια ή την άλλη πόλη, την Αθήνα, τον Πειραιά και τους γύρω δήμους σε πόλεις χαμογελαστών ανθρώπων, ότι θα αναβιώσουν τη γειτονιά και την παρέα, τη συναναστροφή.

Παίζουν κυριολεκτικά με το πόνο μας.

Πώς μπορεί να ανθίσει το χαμόγελο, η παρέα, πώς θα ζωντανέψει η γειτονιά όταν ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων, και των μεταναστών, αντιμετωπίζουν ανεργία ή ανασφάλεια στη δουλιά, φθηνά μεροκάματα, όταν οι θάνατοι και οι αναπηρίες από τα εργατικά ατυχήματα αυξάνουν;

Πολλοί δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Οι μαθητές και οι μαθήτριες ασφυκτιούν, χωρίς ελεύθερο χρόνο, χωρίς τη χαρά της παιδικής και εφηβικής ζωής, με το άγχος του βαθμού, με το πήγαινε έλα στο σχολείο και στο φροντιστήριο. Τα παιδιά των μεταναστών δεν έχουν ιδιαίτερη βοήθεια, δυσκολεύονται με τη γλώσσα. Χιλιάδες νέοι μένουν έξω από τα πανεπιστήμια και τα ΑΕΙ, γίνονται βορά των ιδιωτικών σχολών και κολεγίων.

Πώς μπορεί να ανθίσει το χαμόγελο με τους μισθούς των 600, 700 και 800 ευρώ, με τα αβάσταχτα σε κόστος δάνεια, είτε στεγαστικά, είτε για επισκευές, είτε εορτοδάνεια και φοιτητοδάνεια;

Πώς μπορεί να ανθίσει το χαμόγελο όταν η μεγάλη πλειοψηφία των σπιτιών δεν εκπληρώνει τους κανόνες και τους όρους της αντισεισμικής θωράκισης;

Με μερικές τούφες πράσινου θα λύσουμε το πρόβλημα της έλλειψης καθαρού αέρα, οξυγόνου;

Δε λένε τίποτε για τις ακτές, τα δάση και τους μεγάλους ελεύθερους χώρους που καταβροχθίζουν οι επιχειρηματίες.

Δε λένε τίποτε για τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις των νέων και των γυναικών.

Δε λένε τίποτε για τις συντάξεις πείνας, για την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης που έρχεται όπου να είναι. Στα πέντε χρόνια που πρόσθεσε το ΠΑΣΟΚ σε ένα μέρος των εργαζομένων, θα προσθέσει η ΝΔ άλλα πέντε και σε όλους.

Δε λένε τίποτε για την υγιεινή και ασφάλεια στους τόπους δουλιάς, για την απροστάτευτη μητρότητα. Για τους παιδικούς σταθμούς που δε φθάνουν και κάθε χρόνο οι δήμοι βάζουν νέα τροφεία.

Δε λένε τίποτε για την τρίτη ηλικία, για τους μοναχικούς ηλικιωμένους. Νομίζουν ότι λύνονται τα προβλήματα με ένα ΚΑΠΗ, με ένα "πρόγραμμα για το σπίτι" που κρέμεται από τις προσωρινές κοινοτικές επιχορηγήσεις και καλύπτει ένα δείγμα σε σχέση με αυτούς που το έχουν ανάγκη.

Δε λένε τίποτε για τα νέα βιβλία στα σχολεία που βρίθουν από αντιεπιστημονικές και ανορθολογικές απόψεις και ιδέες.

Δε λένε τίποτε για την πρόληψη που έχει περάσει στα χέρια των ιδιωτών, για την Υγεία που κοστίζει αβάσταχτα και τι οι ίδιοι θα κάνουν.

Είναι δήμαρχοι και νομάρχες των λουλουδιών και του χαμόγελου.

Σήμερα όμως, πολύ περισσότερο από χτες, οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από δημάρχους και νομάρχες που δε θα δηλώνουν ανεύθυνοι για το σύνολο των προβλημάτων. Που θα αρνούνται να αυξάνουν τα δημοτικά τέλη και τα ανταποδοτικά, θα διεκδικούν, θα οργανώνουν κινητοποιήσεις ώστε να αποσπούν κονδύλια για τα λαϊκά στρώματα.

Δημάρχους και νομάρχες, γυναίκες και άνδρες, που θα ενημερώνουν αμέσως τους κατοίκους και θα οργανώνουν αντίδραση όταν επιχειρηματίες αγοράζουν ή εκμεταλλεύονται ελεύθερους χώρους, ή άλλους ωφέλιμους χώρους. Που θα στηρίξουν την πάλη για την κατάργηση των διοδίων και του εισιτηρίου στις ακτές.

Στο παρελθόν κομμουνιστές δήμαρχοι, αγωνιστές δήμαρχοι μαζί με τους δημότες προχώρησαν σε καταλήψεις χώρων, έκαναν έργα σε ελεύθερους χώρους και κατάφεραν τελικά και με το νόμο να γίνουν δημόσιοι χώροι. Σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των δημάρχων και νομαρχών που ανήκουν ή συνεργάζονται με το δίδυμο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όχι μόνο αδρανούν, αλλά και κρύβουν, συναινούν, βοηθούν. Είναι νομοταγείς στην αντιλαϊκή πολιτική.

Η καταδίκη των συνδυασμών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ανοιχτών και κρυφών, πρέπει να σηματοδοτήσει το καινούριο και το ελπιδοφόρο γι' αυτή τη χρονιά. Και για λόγους τοπικούς και για λόγους γενικούς.

Το ΚΚΕ δεν έκρυψε λόγια για τις ευθύνες του ΣΥΝ γενικά και στην προκειμένη περίπτωση στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Ο ΣΥΝ αναδείχτηκε σε τρίτη δύναμη στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θέση που απέσπασε και χάρη στη συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ το 2002. Τρίτη δύναμη ήταν, δύναμη αντιπολίτευσης και αντίστασης δεν ήταν.

Στα κρίσιμα ζητήματα που αφορούσαν αντιλαϊκές αλλαγές στο θεσμό συντάχθηκε με το ΠΑΣΟΚ και με τη ΝΔ.

Σ' αυτήν την εκλογική μάχη διακήρυξε αρχικά ότι πρέπει η μάχη των τοπικών εκλογών να συνδεθεί με την πάλη κατά του δικομματισμού. Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις το ξέχασε. Κατά τη γνώμη μας συνυπάρχουν δύο λόγοι. Ο ένας έχει να κάνει με το γεγονός ότι για δύο 4ετίες συμμορφώθηκε με τις αποφάσεις του δικομματισμού και τις επιλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ο άλλος ότι δεν μπορεί να απαλλαγεί από το σύνδρομο της συνδιαχείρισης με το ΠΑΣΟΚ, λόγω προγραμματικής θέσης.

Είναι θεμιτό, ισχύει και για τις συνεργαζόμενες δυνάμεις, όλους εμάς να θέλουμε να κερδίσουμε όσο γίνεται περισσότερες θέσεις ευθύνης ώστε να γίνουν θέσεις αγώνα. Αυτός ο θεμιτός σκοπός όμως πρέπει να συμβαδίζει με συνεργασίες προς όφελος του λαού και όχι με συνεργασίες που ενισχύουν το δικομματισμό και τη λογική του μικρότερου κακού.

Καλούμε από αυτό το βήμα τους εργαζόμενους που είναι δυσαρεστημένοι και αγανακτούν, εκείνους που έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα, και είναι πολλοί περισσότεροι από χτες, ότι ανάμεσα στα δύο κόμματα δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές,

Εκείνους που μπορεί να διατηρούν κάποιες ελπίδες αλλά θέλουν να δώσουν ένα προειδοποιητικό μήνυμα,

Να στηρίξουν αποφασιστικά τα ψηφοδέλτια συνεργασίας που σχημάτισαν το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση και η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών, που εμπλουτίζονται τοπικά και με άλλες αγωνιστικές δυνάμεις.

Στα ψηφοδέλτια αυτά υπάρχει η εγγύηση των προσώπων, αφού πήραν μέρος σε αγώνες, αντιστάθηκαν, βρέθηκαν μαζί με τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Εγγύηση είναι ότι τα πρόσωπα αυτά, εκλεγμένα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στηρίζονται σε συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις οριοθετημένες ουσιαστικά από την πολιτική του δικομματισμού.

Εμείς δεν είμαστε ούτε αντιΝΔ ούτε αντιΠΑΣΟΚ, δεν έχουμε ψύχωση με κάποια κόμματα επειδή παίρνουν τη μερίδα του λέοντος στους ψήφους. Είμαστε αντίθετοι με την πολιτική τους, με τις προγραμματικές τους κατευθύνσεις και την πρακτική τους.

Δεν πάει άλλο. Η λαϊκή δυσαρέσκεια σπαταλιέται όταν εκφράζεται με ένα πήγαινε έλα ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η εναλλαγή των δύο κομμάτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στην κυβέρνηση δε φοβίζει το σύστημα, δε φοβίζει τους επιχειρηματίες. Ο δικομματικός καυγάς δεν απειλεί τα κέρδη και τα κεφάλαια, αντίθετα είναι μαξιλάρι γι' αυτούς.

Οι εργαζόμενοι πρέπει κυρίως να σκεφθούν ότι οι αντιλαϊκές πολιτικές και των δύο είχαν ένα ιδιαίτερο στόχο, τις νέες ηλικίες. Ολες οι ανατροπές των εργασιακών σχέσεων και στην Παιδεία τους αφορούν άμεσα.

Τα παιδιά μας θα έχουν περισσότερα βάσανα και δυσκολίες από εμάς, η ποιότητα ζωής τους θα είναι πολύ πιο κάτω από τις σύγχρονες ανάγκες.

Δεν πάει άλλο.

Δεν πρέπει κανείς δυσαρεστημένος και αγανακτισμένος να επιτρέψει να χρησιμοποιήσει την ψήφο του ο δήμαρχος και ο νομάρχης τάζοντας ρουσφέτια και παροχές. Δεν πρέπει πάνω απ' όλα να χρησιμοποιηθεί η ψήφος για επιβεβαίωση της πολιτικής του δικομματισμού και του δικομματικού καυγά.

Δυνατά, αποφασιστικά, με αυτοπεποίθηση δίνουμε τη μάχη για τη νίκη των ψηφοδελτίων συνεργασίας, μια μάχη ενιαία στο δήμο και στη νομαρχία.

Για τη νεολαία, για την εργατική τάξη, για τους αυτοαπασχολούμενους που υποφέρουν, για τη φτωχή αγροτιά.

Για τη νεολαία και τα παιδιά πάνω απ' όλα.

Δουλεύουμε με το ψηφοδέλτιο και τις προτάσεις των συνδυασμών συνεργασίας για την αντεπίθεση. Συνδυάζουμε την εκλογική μάχη με τις κινητοποιήσεις για τα προβλήματα της Παιδείας, τα προβλήματα των εργαζομένων. Δεν ξεχνάμε την αλληλεγγύη με τους λαούς του Λιβάνου και της Παλαιστίνης, με την Κούβα. Κινητοποιούμαστε για την απελευθέρωση των πέντε Κουβανών πατριωτών, είμαστε στο πλευρό των λαών που τους έχουν στο στόχαστρο οι ΗΠΑ και ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στην Ασία, στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική.

Καλή δουλιά, με πίστη, πάθος και αυτοπεποίθηση.

Δυνατά μέχρι να κλείσουν οι κάλπες».