Ηταν πραγματικά μια δύσκολη ημέρα για την... αγία ευρωπαϊκή οικογένεια. Οι... αγνώμονες Ιρλανδοί - η μοναδική χώρα στην οποία τόλμησαν να κάνουν δημοψήφισμα - ψήφισαν μαζικά ΟΧΙ στην αποκαλούμενη μεταρρυθμιστική συνθήκη. Ως τεθλιμμένοι συγγενείς, η μια μετά την άλλη οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις - από τις βαλτικές χώρες ως την ιβηρική χερσόνησο - εξέφραζαν τον... αποτροπιασμό τους για την επιλογή του ιρλανδικού λαού.
Στα καθ' ημάς τώρα, τη στήριξή του στο άθλιο ευρωενωσιακό εποικοδόμημα - στη δύσκολη αυτή συγκυρία - έσπευσε να δώσει με δηλώσεις του ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα: «Η απόρριψη της μεταρρυθμιστικής συνθήκης από τον ιρλανδικό λαό δείχνει ότι το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης ή θα είναι δημοκρατικό και κοινωνικό ή δε θα υπάρχει». Τη στιγμή της μεγάλης δοκιμασίας για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, ο κ. Τσίπρας επέλεξε να ανασύρει τα ιδεολογήματα που επεξεργάστηκε η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία από τη δεκαετία του '70, περί «δημοκρατικής» και «κοινωνικής» Ευρώπης. Ιδεολογήματα τα οποία δικαιολογούν την αναγκαιότητα ύπαρξης του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος, ενώ παράλληλα δημιουργούν προσχώματα και εμπόδια στην προοπτική της δημιουργίας κινήματος, το οποίο θα αμφισβητεί συνολικά τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό. Αλλα στην ανάγκη φαίνονται οι φίλοι. Και ο πρόεδρος του ΣΥΝ απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι αυτός και το κόμμα του παραμένουν πιστοί φίλοι του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Ο οποίος... κάποια στιγμή μπορεί να αλλάξει και να γίνει... δημοκρατικός και... κοινωνικά ευαίσθητος.
Μπορεί οι μεγάλες δασικές πυρκαγιές να μην έκαναν ακόμη φέτος το καλοκαίρι την εμφάνισή τους - είναι άλλωστε νωρίς ακόμη - ωστόσο η κυβέρνηση φροντίζει να βάλει πρώτη αυτή το μπουρλότο, εξαγγέλλοντας νομοθετικές ρυθμίσεις και προγράμματα, είτε για τον ευρύ αποχαρακτηρισμό των δασών, είτε για «πράσινες» μπίζνες σ' αυτά.
Πρόσφατα έγινε σύσκεψη παραγόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με την προτροπή και συνευθύνη της κυβέρνησης για την «πράσινη» επιχειρηματική άλωση του ορεινού όγκου της Πίνδου, του μεγαλύτερου πνεύμονα πρασίνου της χώρας, μέρος του οποίου έγινε παρανάλωμα του πυρός πέρσι το καλοκαίρι.
Τη σκυτάλη πήρε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, ο οποίος προανήγγειλε τη σύνταξη του Δασολογίου, όχι με βάση τις αεροφωτογραφίες του 1945, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, αλλά με βάση αυτές της δεκαετίας του '60. Με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε ένα Δασολόγιο που θα πυρπολεί και θα αποχαρακτηρίζει νομότυπα πάνω από 12 εκατ. στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων.
Και βέβαια αναρωτιέται κανείς: Τι θα πει η κυβέρνηση αν και φέτος ζήσουμε μια πύρινη τραγωδία, όπως η περσινή, όταν η ίδια «οπλίζει» το χέρι των κάθε λογής καταπατητών, εμπρηστών και οικοπεδοφάγων;
Το πιο ωραίο είναι ότι τις εξαγγελίες Σουφλιά καταγγέλλει το ΠΑΣΟΚ, επισημαίνοντας - και σωστά - ότι αν δε χρησιμοποιηθούν οι αεροφωτογραφίες του 1945 θα γίνουν μαζικές απεντάξεις δασών. Ωστόσο το ΠΑΣΟΚ:
Επιτέλους, ας σταματήσει αυτή η δικομματική υποκρισία. Και οι δυο την ίδια πολιτική επαγγέλλονται και εφαρμόζουν: Της εμπορευματοποίησης των δασών σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου...
Ο ιρλανδικός λαός ήταν σαφής ότι δε θέλει την Ευρωσυνθήκη. Οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί ξεκάθαροι στα δημοψηφίσματά τους για το «ευρωσύνταγμα».
Οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης ουδέποτε ρωτήθηκαν για όλα αυτά και άπαντες εκτιμούν ότι σχεδόν όπου κι αν γινόταν δημοψήφισμα το πιθανότερο αποτέλεσμα θα ήταν «Οχι».
Κι όμως, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών μαζί με τις κυβερνήσεις (συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας) επιμένουν πως «η Ευρώπη πρέπει να πάει μπροστά».
Εν ολίγοις, όσοι κατοικούμε σε αυτήν την ήπειρο είμαστε στην καλύτερη των περιπτώσεων ...ηλίθιοι!
Δεν ξέρουμε το συμφέρον μας, σε αντίθεση με αυτούς που γνωρίζουν τα πάντα, άρα έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για μας και να αγνοούν παντελώς τη γνώμη μας.
Εντάξει, γνωρίζουμε ότι δεν εκπροσωπούν τα συμφέροντα των λαών αλλά των πολυεθνικών. Δεν πρέπει όμως να τηρούν έστω και λίγο τα προσχήματα;
Γιατί, αυτή η στάση κι αυτή η έπαρση και προκλητική είναι και προσβλητική.
ΟΛΟΥΣ τους είχαμε ο ...ΣΕΒ μας έλειπε, ο οποίος έχει και άποψη για την ...ακρίβεια μια και πλήττεται - όπως δηλώνει ο πρόεδρός του - ως «μέρος του κοινωνικού συνόλου».
Οι βιομήχανοι διαμαρτύρονται, επίσης, γιατί, λέει, έχει αναχθεί το επιχειρηματικό κέρδος σε ...πρωταίτιο της ακρίβειας, πράγμα - κατ' αυτούς - απαράδεκτο.
Οπότε ζητούν περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις και «απελευθερώσεις» αγορών, για να λειτουργήσει - λένε - ο ανταγωνισμός.
Τώρα, αυτό θράσος να το πούμε; Κοροϊδία να το πούμε; Ο,τι χαρακτηρισμό κι αν χρησιμοποιήσουμε θα είναι λίγος.
Το αν κερδίζουν ή όχι από την ακρίβεια οι βιομήχανοι το αποδεικνύουν τα υπερκέρδη τους.
Οπως και η κυβερνητική πολιτική αποδεικνύει πως οι ...υποδείξεις του ΣΕΒ γίνονται πολιτική της.