ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 18 Ιούνη 2008
Σελ. /32
Ομολογημένα ιμπεριαλιστικά σχέδια

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Το πόσο σημαντικό είναι να αναπτυχθεί κίνημα ενάντια σε κάθε είδους ευρωσυνθήκη και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση φαίνεται και από τις διαθέσεις των ηγετών που σε καμιά περίπτωση δεν κρύβουν τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια. Ετσι, σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, χτες μόλις, ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, ζήτησε να δημιουργηθεί μια ευρωπαϊκή δύναμη επέμβασης 60.000 στρατιωτών. Σε ομιλία του για τη νέα γαλλική αμυντική στρατηγική ενώπιον περίπου 3.000 Γάλλων στρατιωτικών στο Παρίσι, ο Σαρκοζί ζήτησε να υπάρξει μια «σύγχρονη, ευέλικτη ευρωπαϊκή δύναμη ταχείας επέμβασης που θα επιτρέπει στους Ευρωπαίους να δρουν μαζί» και θα μπορεί να αναπτυχθεί παντού στον κόσμο για διάστημα τουλάχιστον ενός έτους. Μάλιστα, ο Γάλλος Πρόεδρος μίλησε ανοιχτά και για τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και κάλεσε την Ευρώπη να αναζωογονήσει την αμυντική βιομηχανία της. «Δεν υπάρχει άλλη επιλογή», δήλωσε ο Σαρκοζί, επισημαίνοντας ότι η αμερικανική αμυντική βιομηχανία είναι έξι φορές μεγαλύτερη από την ευρωπαϊκή. Οι λαοί, που μόνο δεινά μπορούν να περιμένουν από αυτά τα κυνικά ομολογημένα ιμπεριαλιστικά σχέδια, οφείλουν να αντιδράσουν. Ο λαός της Ιρλανδίας έδειξε πως υπάρχουν προϋποθέσεις να αναπτυχθεί τώρα σε κάθε χώρα - μέλος κίνημα ανατροπής των σχεδίων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων μέχρι την ανατροπή της ίδιας της εξουσία τους.

Οι φίλοι στην ανάγκη φαίνονται...

Ηταν πραγματικά μια δύσκολη ημέρα για την... αγία ευρωπαϊκή οικογένεια. Οι... αγνώμονες Ιρλανδοί - η μοναδική χώρα στην οποία τόλμησαν να κάνουν δημοψήφισμα - ψήφισαν μαζικά ΟΧΙ στην αποκαλούμενη μεταρρυθμιστική συνθήκη. Ως τεθλιμμένοι συγγενείς, η μια μετά την άλλη οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις - από τις βαλτικές χώρες ως την ιβηρική χερσόνησο - εξέφραζαν τον... αποτροπιασμό τους για την επιλογή του ιρλανδικού λαού.

Στα καθ' ημάς τώρα, τη στήριξή του στο άθλιο ευρωενωσιακό εποικοδόμημα - στη δύσκολη αυτή συγκυρία - έσπευσε να δώσει με δηλώσεις του ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα: «Η απόρριψη της μεταρρυθμιστικής συνθήκης από τον ιρλανδικό λαό δείχνει ότι το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης ή θα είναι δημοκρατικό και κοινωνικό ή δε θα υπάρχει». Τη στιγμή της μεγάλης δοκιμασίας για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, ο κ. Τσίπρας επέλεξε να ανασύρει τα ιδεολογήματα που επεξεργάστηκε η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία από τη δεκαετία του '70, περί «δημοκρατικής» και «κοινωνικής» Ευρώπης. Ιδεολογήματα τα οποία δικαιολογούν την αναγκαιότητα ύπαρξης του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος, ενώ παράλληλα δημιουργούν προσχώματα και εμπόδια στην προοπτική της δημιουργίας κινήματος, το οποίο θα αμφισβητεί συνολικά τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό. Αλλα στην ανάγκη φαίνονται οι φίλοι. Και ο πρόεδρος του ΣΥΝ απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι αυτός και το κόμμα του παραμένουν πιστοί φίλοι του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Ο οποίος... κάποια στιγμή μπορεί να αλλάξει και να γίνει... δημοκρατικός και... κοινωνικά ευαίσθητος.

Οι προγραφές των δασών...

Μπορεί οι μεγάλες δασικές πυρκαγιές να μην έκαναν ακόμη φέτος το καλοκαίρι την εμφάνισή τους - είναι άλλωστε νωρίς ακόμη - ωστόσο η κυβέρνηση φροντίζει να βάλει πρώτη αυτή το μπουρλότο, εξαγγέλλοντας νομοθετικές ρυθμίσεις και προγράμματα, είτε για τον ευρύ αποχαρακτηρισμό των δασών, είτε για «πράσινες» μπίζνες σ' αυτά.

Πρόσφατα έγινε σύσκεψη παραγόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με την προτροπή και συνευθύνη της κυβέρνησης για την «πράσινη» επιχειρηματική άλωση του ορεινού όγκου της Πίνδου, του μεγαλύτερου πνεύμονα πρασίνου της χώρας, μέρος του οποίου έγινε παρανάλωμα του πυρός πέρσι το καλοκαίρι.

Τη σκυτάλη πήρε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, ο οποίος προανήγγειλε τη σύνταξη του Δασολογίου, όχι με βάση τις αεροφωτογραφίες του 1945, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, αλλά με βάση αυτές της δεκαετίας του '60. Με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε ένα Δασολόγιο που θα πυρπολεί και θα αποχαρακτηρίζει νομότυπα πάνω από 12 εκατ. στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων.

Και βέβαια αναρωτιέται κανείς: Τι θα πει η κυβέρνηση αν και φέτος ζήσουμε μια πύρινη τραγωδία, όπως η περσινή, όταν η ίδια «οπλίζει» το χέρι των κάθε λογής καταπατητών, εμπρηστών και οικοπεδοφάγων;

... και δικομματική υποκρισία

Το πιο ωραίο είναι ότι τις εξαγγελίες Σουφλιά καταγγέλλει το ΠΑΣΟΚ, επισημαίνοντας - και σωστά - ότι αν δε χρησιμοποιηθούν οι αεροφωτογραφίες του 1945 θα γίνουν μαζικές απεντάξεις δασών. Ωστόσο το ΠΑΣΟΚ:

  • Δεν είναι αυτό, που, όταν ήταν κυβέρνηση, έκανε την πρώτη αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος και δε συνέταξε βάσει αυτής το νόμο 3208/2003, οδηγώντας σε μαζικό αποχαρακτηρισμό εκατομμυρίων στρεμμάτων με την αλλαγή του ορισμού του δάσους;
  • Δεν ήταν αυτό, που ψήφισε το νόμο 3139/2003, στον οποίο «πάτησε» η κυβέρνηση της ΝΔ για να εξαιρέσει 62,5 στρέμματα καμένης έκτασης στην Πάρνηθα προς όφελος του καζίνο;
  • Δεν ήταν αυτό, που ψήφισε τη ρύθμιση στο νόμο 3127/2003, με την οποία χαρίζονται στους ίδιους τους καταπατητές χιλιάδες στρέμματα δημόσιων δασικών εκτάσεων που βρίσκονται σε εντός σχεδίου περιοχές και οικοπεδοποιήθηκαν, που θα εφαρμόσει και η ΝΔ στις νέες κτηματογραφήσεις;

Επιτέλους, ας σταματήσει αυτή η δικομματική υποκρισία. Και οι δυο την ίδια πολιτική επαγγέλλονται και εφαρμόζουν: Της εμπορευματοποίησης των δασών σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου...


Περί λαϊκής βούλησης

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΛΕΞΕΙ; Τι σόι κυβερνήσεις είναι αυτές που τολμάνε να λένε πως «εκφράζουν τη λαϊκή βούληση»;

Ο ιρλανδικός λαός ήταν σαφής ότι δε θέλει την Ευρωσυνθήκη. Οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί ξεκάθαροι στα δημοψηφίσματά τους για το «ευρωσύνταγμα».

Οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης ουδέποτε ρωτήθηκαν για όλα αυτά και άπαντες εκτιμούν ότι σχεδόν όπου κι αν γινόταν δημοψήφισμα το πιθανότερο αποτέλεσμα θα ήταν «Οχι».

Κι όμως, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών μαζί με τις κυβερνήσεις (συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας) επιμένουν πως «η Ευρώπη πρέπει να πάει μπροστά».

Εν ολίγοις, όσοι κατοικούμε σε αυτήν την ήπειρο είμαστε στην καλύτερη των περιπτώσεων ...ηλίθιοι!

Δεν ξέρουμε το συμφέρον μας, σε αντίθεση με αυτούς που γνωρίζουν τα πάντα, άρα έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για μας και να αγνοούν παντελώς τη γνώμη μας.

Εντάξει, γνωρίζουμε ότι δεν εκπροσωπούν τα συμφέροντα των λαών αλλά των πολυεθνικών. Δεν πρέπει όμως να τηρούν έστω και λίγο τα προσχήματα;

Γιατί, αυτή η στάση κι αυτή η έπαρση και προκλητική είναι και προσβλητική.

ΟΛΟΥΣ τους είχαμε ο ...ΣΕΒ μας έλειπε, ο οποίος έχει και άποψη για την ...ακρίβεια μια και πλήττεται - όπως δηλώνει ο πρόεδρός του - ως «μέρος του κοινωνικού συνόλου».

Οι βιομήχανοι διαμαρτύρονται, επίσης, γιατί, λέει, έχει αναχθεί το επιχειρηματικό κέρδος σε ...πρωταίτιο της ακρίβειας, πράγμα - κατ' αυτούς - απαράδεκτο.

Οπότε ζητούν περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις και «απελευθερώσεις» αγορών, για να λειτουργήσει - λένε - ο ανταγωνισμός.

Τώρα, αυτό θράσος να το πούμε; Κοροϊδία να το πούμε; Ο,τι χαρακτηρισμό κι αν χρησιμοποιήσουμε θα είναι λίγος.

Το αν κερδίζουν ή όχι από την ακρίβεια οι βιομήχανοι το αποδεικνύουν τα υπερκέρδη τους.

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Οπως και η κυβερνητική πολιτική αποδεικνύει πως οι ...υποδείξεις του ΣΕΒ γίνονται πολιτική της.

Συνολική καταδίκη της ΕΕ

Η νίκη του ιρλανδικού λαού με το ηχηρό «όχι» που αντιπαρέθεσε στην ευρωσυνθήκη, στέλνει πολλαπλό μήνυμα. Αναθερμαίνει την ελπίδα και εδραιώνει την πεποίθηση ότι το θηρίο που έχει εγκατασταθεί στην Ευρώπη για να διαφεντεύει τα συμφέροντα των μονοπωλίων, δεν είναι αήττητο. Οι Ιρλανδοί εργάτες, αγρότες και τα λαϊκά στρώματα της χώρας αυτής, που είπαν «όχι», αντιπαρατέθηκαν μόνοι τους - είναι το μόνο δημοψήφισμα που γίνεται για την έγκριση της ευρωσυνθήκης - με όλη την ευρωενωσιακή προπαγάνδα, δείχνουν το δρόμο και ταυτόχρονα δημιουργούν μια νέα κατάσταση.

Το «όχι» των Ιρλανδών στην ευρωσυνθήκη, όπως και τα αντίστοιχα «όχι», σε προηγούμενη φάση, των Γάλλων και των Ολλανδών, όπου εξανάγκασαν στη μεταμφίεση του ευρωσυντάγματος σε ευρωσυνθήκη, αποτελεί μια πρόκληση και για τους άλλους λαούς των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μια πρόκληση τόσο γι' αλληλεγγύη απέναντι στον ιρλανδικό λαό, που δέχεται ήδη νέες πιέσεις ενάντια στη θέλησή του για να ανακαλέσει την απόφασή του, όσο και για δυνάμωμα, εσωτερικά στην κάθε χώρα, του κινήματος διεκδίκησης δημοψηφισμάτων, που θα πρέπει να μετατραπούν σε μια μάχη καταδίκης των επιλογών της ΕΕ και συνολικής αμφισβήτησης αυτού του οικοδομήματος των μεγάλων καπιταλιστικών συμφερόντων. Τότε είναι που πραγματικά θα τρομάξουν όλοι αυτοί, οι Ευρωπαίοι ηγέτες, η Κομισιόν, φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, που τώρα αναζητούν τρόπους για να προσπεράσουν το ιρλανδικό εμπόδιο.

Το δημοψήφισμα στην Ιρλανδία φέρνει στο προσκήνιο τη δύναμη και το ρόλο που μπορεί να παίξει ο λαϊκός παράγοντας. Αν λοιπόν, μόνο η λαϊκή ψήφος ενός μόνο ευρωπαϊκού λαού, δημιουργεί τέτοιες αναταράξεις, τότε πολύ περισσότερο η λαϊκή πάλη, μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα και να δημιουργήσει νέες συνθήκες. Εξάλλου, αυτό είναι το ζητούμενο. Δηλαδή, το αίτημα για δημοψήφισμα δεν αφορά απλά στην καταγραφή της λαϊκής βούλησης απέναντι στην ευρωσυνθήκη, αλλά στην ενδυνάμωση του λαϊκού παράγοντα ώστε να αντιπαρατεθεί με το σύνολο των επιλογών της ΕΕ που πλήττουν τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία. Δηλαδή, να ανοίξει μια χαραμάδα που θα γίνει ρήγμα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα των μεγάλων καπιταλιστικών συμφερόντων.

Το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί ή σχεδιάζεται να λειτουργήσει στο μέλλον η ΕΕ, π.χ. η ευρωσυνθήκη, είναι το μέσον και όχι η αιτία των αντιλαϊκών πολιτικών επιλογών που εκπορεύονται από τις Βρυξέλλες μετά από συναπόφαση των κρατών μελών. Αιτία είναι το καπιταλιστικό σύστημα. Είναι σαφές λοιπόν, ότι η πολιτική αυτή η φιλομονοπωλιακή, η αντεργατική δεν πλήττεται, αν μέσα από την πάλη για την απόκρουση της ευρωσυνθήκης δε βγαίνει ενισχυμένο ένα ενιαίο μέτωπο πάλης κατά της ΕΕ, κατά της εξουσίας των μονοπωλίων σε κάθε χώρα που οδηγεί σε ρήξη μ' αυτή την εξουσία. Αλλωστε, το ξήλωμα της ΕΕ είναι συνάρτηση της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου στα κράτη - μέλη της.

Η στάση των πολιτικών δυνάμεων απέναντι στις επιλογές της ΕΕ αποτελεί βασικό κριτήριο για την αξιολόγησή τους από το λαό. Το ιρλανδικό «όχι» δικαιώνει το ΚΚΕ που αταλάντευτα στο χρόνο, με θάρρος και αποφασιστικότητα αντιμάχεται συνολικά την ΕΕ. Η διεκδίκηση δημοψηφίσματος αλλά και η μάχη των ευρωεκλογών σε ένα χρόνο, μπορούν να μετατραπούν από το λαϊκό κίνημα σε πεδίο ανυπακοής και αμφισβήτησης των ευρωενωσιακών πολιτικών και σε πεδίο ανάπτυξης της αντιμονοπωλιακής - αντιιμπεριαλιστικής πάλης.


Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ