Εύλογες οι αντιδράσεις του κόσμου, που προκλήθηκαν και λόγω της αποδοχής της οργάνωσης «Αρκτούρος» του ποσού των 5.000 ευρώ από τη Χρυσή Αυγή, αλλά και λόγω της ανακοίνωσης του Γιάννη Μπουτάρη που δικαιολογεί το γεγονός.
Το θέμα δημοσιοποιήθηκε από τη Χρυσή Αυγή, η οποία αρέσκεται στα επικοινωνιακά σόου εντός και εκτός Βουλής. Γι' αυτό, εξάλλου, στην ιστοσελίδα της φασιστικής οργάνωσης γίνεται λόγος για τον αρχηγό της και τις φιλοζωικές του αναζητήσεις, μιας και «φιλοξενεί στην οικία του 3 αδέσποτα (2 σκύλους και 1 γάτο)».
Δυστυχώς, όμως, μέρος του σόου της Χρυσής Αυγής δέχτηκε να γίνει και η οργάνωση «Αρκτούρος», αποδεχόμενη τα χρήματα των ναζί.
Μάλιστα, η επίσημη δικαιολογία του δημάρχου Θεσσαλονίκης και ιδρυτή της οργάνωσης «Αρκτούρος», Γιάννη Μπουτάρη, καταγράφεται στην ανακοίνωσή του, όπου μεταξύ άλλων υποστηρίζει πως «στα 21 χρόνια λειτουργίας του, ο "ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ" δε συνδέθηκε, ούτε συντάχθηκε με καμία πολιτική ιδεολογία. Δε συμμετείχε σε καμία εκδήλωση πολιτικού κόμματος ή σχηματισμού. Σταθερή ιδεολογία του είναι η προστασία της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα, που σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαία».
Η Χρυσή Αυγή, ωστόσο, δεν είναι μια αδέσποτη πολιτικά οργάνωση που χρήζει προστασίας από μια φιλοζωική οργάνωση, όσο φιλόζωος κι αν είναι ο αρχηγός της κι όσες ανάγκες κι αν έχει η οργάνωση «Ακρτούρος»! Είναι νεοναζιστικό μόρφωμα που υμνεί τον Χίτλερ και εκείνους που και στη Θεσσαλονίκη έσπειραν το θάνατο και έστειλαν κόσμο και κοσμάκη στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Προφανώς, για 5.000 ευρώ ή οποιοδήποτε άλλο ποσό και για οποιονδήποτε σκοπό δεν μπορεί ούτε να λησμονηθούν ούτε να ξεπλυθούν τα εγκλήματα των ναζιστών, πόσο μάλλον όταν υπάρχουν νεοναζί για να μας τα θυμίζουν.
Οσο για τους νεοναζί ας θυμούνται καλά το σύνθημα «ούτε φαΐ, ούτε νερό από το φασισμό».
Μετά τις επικρίσεις που δέχτηκε και από τον ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Γκι Μουν για το μπαράζ εκατοντάδων νέων εβραϊκών εποικισμών που ενέκρινε προ ημερών η ισραηλινή κυβέρνηση σε Ανατολική Ιερουσαλήμ και Δυτική Οχθη, ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι η «πραγματική ρίζα» του προβλήματος, που περιπλέκει την ειρηνευτική διαδικασία, δεν είναι οι νέοι εβραϊκοί εποικισμοί, αλλά, τάχα, η άρνηση των Παλαιστινίων να αναγνωρίσουν «οποιαδήποτε σύνορα σε ένα εβραϊκό κράτος». Δίχως αίσθηση του μέτρου και της λογικής, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός απέρριψε τις αιτιάσεις για τη στάση της κυβέρνησής του αναφορικά με τους εποικισμούς, λέγοντας ότι «δεν πρόκειται για αληθινά ζητήματα που πρέπει να συζητηθούν... διότι αυτοί (σ.σ. οι εποικισμοί) θα αποτελέσουν τμήμα του Ισραήλ στον οριστικό χάρτη της ειρήνης».
Με άλλα λόγια, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός υποβαθμίζει τη συνεχιζόμενη καταπάτηση των παλαιστινιακών κατεχόμενων εδαφών, επιδιώκοντας να μεταθέσει το βάρος της ευθύνης ενδεχόμενης αποτυχίας στην αντίπαλη πλευρά, ώστε να πετύχει και την ...πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.
Ωστόσο, με τέτοιες λογικές, η πραγματική ειρήνη δεν πρόκειται να ορθοποδήσει. Ούτε να υπάρξει ποτέ σταθερότητα και ανάπτυξη, όσο συνεχίζεται η κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών, όσο παραμένουν στις φυλακές χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι, όσο ένα σημαντικό κομμάτι του παλαιστινιακού λαού παραμένει ξεριζωμένο.