«Το τέλος της Ευρώπης του Μάαστριχτ έχει επέλθει», απεφάνθη χτες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ Π. Σκουρλέτης. Το κακό γι' αυτούς είναι πως η ΕΕ του Μάαστριχτ - εκεί όπου συνομολογήθηκε η ομώνυμη συνθήκη, που εν ολίγοις μετέτρεπε τον ευρωενωσιακό χώρο σε ξέφραγο αμπέλι για τα μονοπώλια και τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους σε αναλώσιμα για την κερδοφορία τους, την οποία ψήφισε ζητωκραυγάζοντας ο ΣΥΝ - ζει και βασιλεύει. Ο ΣΥΝ, όμως, προσπαθεί να την κάνει στριφογυριστή τώρα που ξεσκεπάστηκε στα μάτια του λαού τι σόι πράμα είναι η Ευρωένωση την οποία στήριζε και στηρίζει. Τα αλλοτινά διλήμματα τα αντικαθιστά σήμερα με άλλα, εξίσου ψευδεπίγραφα. Λέει ο Π. Σκουρλέτης: «Το ερώτημα είναι τι θα την διαδεχθεί. Το δίλημμα που τίθεται σήμερα είναι σαφές. Η Ευρωπαϊκή Ενωση ή θα εμμείνει στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία και θα διαλυθεί βυθιζόμενη στην ύφεση ή θα αναζητήσει, μέσα από την ανατροπή των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, το δρόμο μιας νέας αναπτυξιακής πολιτικής με προστασία της εργασίας, των δημόσιων κοινωνικών αγαθών και αναδιανομής του πλούτου»!

Τέτοιο δίλημμα δεν υφίσταται, αφού δεν υφίσταται καν το ενδεχόμενο να εξανθρωπιστεί ο καπιταλισμός, να δώσει πίσω όσα αφαίρεσε απ' τους λαούς, να μοιραστεί μαζί τους τον πλούτο που έχει συσσωρεύσει. Η φύση του είναι να κυνηγάει ακόμα περισσότερα κέρδη, ακόμα μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα. Στη φύση του είναι να τσαλαπατάει τους λαούς. Να γεννάει κρίσεις και να βυθίζει την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα. Και δεν πρόκειται να την αρνηθεί τη φύση του, όπως ισχυρίζονται οι οπορτουνιστές. Το δίλημμα, λοιπόν, σήμερα είναι ένα και ολοκάθαρο: Με το λαό ή τα μονοπώλια; Πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό λαϊκό έλεγχο ή υποταγή στη βαρβαρότητα των καπιταλιστών; Αυτό το δίλημμα από την εποχή του Μάαστριχτ ο ΣΥΝ το έχει απαντήσει. Ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές.

Δήλωσε χτες η Ρ. Δούρου, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ: «(...)ο κλοιός σφίγγει επικίνδυνα γύρω από τη δεύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, τη Γαλλία, που βλέπει πλέον και το δικός της κόστος δανεισμού από τις αγορές στα ύψη. Εξ ου και οι εκκλήσεις του Παρισιού, προκειμένου η ΕΚΤ να διευρύνει το ρόλο της στη δανειοδότηση των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Στις εκκλήσεις αυτές το Βερολίνο κωφεύει (...)».

Αφού λοιπόν επιχειρεί να περιγράψει, απ' τη δική τους οπτική, τα τεκταινόμενα στην ΕΕ, επιχειρεί να δώσει και μια απάντηση σύμφωνη με την πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Συμπληρώνει, λοιπόν: «Εδώ και μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς υποστηρίζουν ότι (...) σημαντική διέξοδο θα αποτελούσε η αλλαγή του ρόλου και της αποστολής της ΕΚΤ, έτσι ώστε να μπορεί να δανείζει με ελάχιστα ή μηδενικά επιτόκια τις κυβερνήσεις».

Ας απαντήσει ο λαός τι είδους αριστερά είναι αυτή που οι προτάσεις της είναι ταυτόχρονα και προτάσεις του Σαρκοζί, της καπιταλιστικής Γαλλίας που μάχεται για τη διάσωση των μονοπωλίων της. Και στη συνέχεια μπορεί εύκολα να κατανοήσει τι θέλει να κάνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όταν ζητά συνεργασίες, μέτωπα, συμμαχίες και ποιας τάξης τα συμφέροντα θα εκφράσει ο συνασπισμός εξουσίας που θέλει να συγκροτήσει για να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της χώρας.