ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σπέρνουν αυταπάτες

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Καλούμε το υπουργείο Εργασίας, αντί να σιωπά, να ενεργοποιήσει επιτέλους όλες τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες ελέγχου για να διασφαλίσουν στους εργαζόμενους την καταβολή των δεδουλευμένων και τις θέσεις εργασίας τους». Αυτά δήλωσε ο Δημήτρης Στρατούλης επισκεπτόμενος, ως επικεφαλής κλιμακίου του ΣΥΡΙΖΑ, τους εργάτες της «ΕΡΓΑΝΗΣ ΑΕ», οι οποίοι επί τέσσερις βδομάδας βρίσκονται σε κατάληψη των γραφείων της εταιρείας.

Οψιμο το ενδιαφέρον του ΣΥΡΙΖΑ για τους εργάτες της ΕΡΓΑΝΗΣ. Μόνο που οι εργάτες του «Εργάνη» με τον αγώνα που δίνουν εδώ κι ένα μήνα για την καταβολή των δεδουλευμένων τους, μαζί με το συνδικάτο των οικοδόμων και συμπορευόμενοι με τις ταξικές δυνάμεις (όπως έκαναν και στις πρόσφατες απεργίες σε 10 και 24 Φλεβάρη) αναδεικνύουν και τις ευθύνες και τις επιδιώξεις της κυβέρνησης. Αναδεικνύουν ότι η κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα δεν είναι ζήτημα λειψής κινητοποίησης της κυβέρνησης αλλά συνέπεια της στρατηγικής που υπηρετεί και η ίδια, προστατεύοντας την κερδοφορία και την επενδυτική δραστηριότητα των επιχειρήσεων.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται τώρα να τους πει ουσιαστικά να μη στρέφουν τα πυρά τους ενάντια στην πολιτική που συνειδητά υπηρετεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ενώ, ακόμη και αν ...λύσει τη σιωπή του το υπουργείο Εργασίας, και ενεργοποιήσει τις αρμόδιες υπηρεσίες η εργοδοτική ασυδοσία δε θα σταματήσει να κυριαρχεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ξέρει αυτό. Αλλά καλλιεργεί τις απαραίτητες αυταπάτες, ότι δήθεν, αν πιεστεί η κυβέρνηση, μπορεί να γίνει «καλή», μπορεί να βάλει το μηχανισμό του κράτους να λειτουργήσει προς όφελος των εργατών και όχι του κεφαλαίου. Οπως ακριβώς με την «προγραμματική αντιπολίτευση». Σπέρνει, σε όλα τα επίπεδα, την ίδια αυταπάτη. Ομως οι εργάτες τους παίρνουν χαμπάρι, ως συνοδοιπόρους των εργοδοτικών κυβερνητικών της ΓΣΕΕ...

Οπορτουνιστικές ντρίμπλες...

Με το προεδρείο της ΓΣΕΕ συναντήθηκαν το περασμένο Σάββατο ο Αλ. Τσίπρας και ο πρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, Λ. Μπίσκι. Στις δηλώσεις μετά τη συνάντηση, ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ήταν απολαυστικός. Οπως είπε, οι λαοί έχουν απέναντί τους τις «κερδοσκοπικές δυνάμεις του κεφαλαίου», εννοώντας προφανώς ότι υπάρχουν κι άλλες μη κερδοσκοπικές (που επιδιώκουν ίσως τη χασούρα), ακόμα τις ηγέτιδες δυνάμεις στην ΕΕ, εννοώντας πάλι προφανώς ότι υπάρχουν και ...υγιείς δυνάμεις στην ΕΕ, οι αντιπολιτευόμενες τις «κακές» ηγέτιδες...

Κι αφού ξεκαθάρισε την «ήρα» απ' το «στάρι», καλούς από κακούς καπιταλιστές, «ξεκαθάρισε» ρητά και κατηγορηματικά ότι «εθνικός δρόμος για την έξοδο από την κρίση» δεν υπάρχει, εννοώντας προφανέστατα ότι μάταια αγωνίζονται όσοι αγωνίζονται στο εθνικό πεδίο πάλης! Πόσο μάλλον αν διεκδικούν να μην περάσει αυτή η πολιτική, αν ζητούν μέτρα προς όφελος των σύγχρονων αναγκών τους, αν ζητούν την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία, γιατί, σύμφωνα με τον Αλ. Τσίπρα, όλο το ζήτημα «έχει να κάνει με την ίδια την δομή της ΕΕ». Αρα, να παλέψουμε για να αλλάξουμε τις ευρωενωσιακές δομές!

Και ήταν προφανώς αναμενόμενο, ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ, αυτός που ζήτησε να μην πριονίζουμε το κλαδί στο οποίο καθόμαστε δηλαδή την ΟΝΕ, χειροκρότησε τις προτάσεις των οπορτουνιστών. Οπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, «καταθέσαμε σκέψεις και προτάσεις στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, ο οποίος τις είδε θετικά και αναμένεται να πάρει αντίστοιχες πρωτοβουλίες». Αν ο Παναγόπουλος είδε θετικά τις προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΕΑ, και μάλιστα σκοπεύει να αναλάβει και δράση, τότε ...τρέμε καπιταλισμέ!

... για να σωθεί το σύστημα

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ, Π. Σκουρλέτης, υπέδειξε χτες σαν διέξοδο απ' την κρίση τη «ριζική αλλαγή των ευρωπαϊκών δομών» και τη «διαμόρφωση ενός νέου παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλου στη χώρα μας».

Την ίδια ώρα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης (ρ/σ ΝΕΤ) ισχυρίστηκε ότι «χρεοκόπησε το σύστημα διακυβέρνησης».

Σύμφωνα μ' αυτά, λοιπόν, αν αλλάξει το σύστημα διακυβέρνησης και αν η Ευρωπαϊκή Ενωση αλλάξει τις δομές της, τότε αυτομάτως τα προβλήματα θα λυθούν και ο λαός θα απολαύσει εποχές «παχιών αγελάδων». Πολύ περισσότερο αν διαμορφωθεί ένα «νέο παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο»... Τι δε λένε οι οπορτουνιστές; Το πολύ απλό που δεν μπορούν να πουν γιατί θα ήταν η ομολογία της χρεοκοπίας των ισχυρισμών τους πως είναι δυνατόν να υπάρξει ένας «καλός» και «άγιος» καπιταλισμός. Οτι, δηλαδή, ούτε τα μοντέλα ούτε οι δομές, οι θεσμοί και οι τρόποι λειτουργίας ευθύνονται για την κρίση και πολύ περισσότερο δεν αποτελούν λύση για έξοδο απ' αυτή και για μη επανάληψή της. Γιατί και το «νέο μοντέλο» καπιταλισμός είναι και δεν είναι κοινωνικός, αλλά εκμεταλλευτικός, σε όλα τα «μοντέλα» του. Και τα γαλάζια και τα πράσινα και τα ροζ που είναι πράσινα. Η αιτία της κρίσης είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και φιλολαϊκή διέξοδος με «μοντέλα» δεν μπορεί να υπάρξει. Φιλολαϊκή διέξοδος θα έρθει με αγώνα, ρήξη, σύγκρουση, ανατροπή. Προϋποθέσεις που ο οπορτουνισμός παλεύει σθεναρά για να παρεμποδίσει τη διαμόρφωσή τους.

Αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΒΡΕΘΗΚΕ η λύση στο οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Απλά, να βγαίνει ο πρωθυπουργός περισσότερες βόλτες στο δρόμο και σε ένα εξάμηνο ...καθαρίσαμε.

Αφού τον σταματάνε στο δρόμο οι πάντες και του προσφέρουν το μισθό τους, αυτή είναι η μόνη λύση.

Απλά, να πηγαίνει σε πολυσύχναστα μέρη και να έχει από πίσω τον Παπακωνσταντίνου με μια σακούλα για να μαζεύει τα λεφτά. Και να προσέχουν τη σακούλα, εννοείται...

Πάντως, παρά τον ανεκδιήγητο χαρακτήρα της πρωθυπουργικής δήλωσης, υπάρχει και μια δόση αλήθειας.

Φυσικά, κανείς δεν έχει καμία πρόθεση να προσφέρει το μισθό του σε κυβερνήσεις που το μόνο που κάνουν είναι να διασφαλίζουν και να μεγαλώνουν τα κέρδη των τραπεζών, των πολυεθνικών και των εφοπλιστών.

Ομως, τέτοιου είδους κυβερνήσεις έχουν σαφέστατο προσανατολισμό να τον πάρουν με το ζόρι αυτόν το μισθό και αν μπορούν πολύ περισσότερους.

Μόνο τα φορολογικά μέτρα που έχουν παρθεί μέχρι τώρα, σε συνδυασμό με την εισοδηματική πολιτική, είναι ...μείον ένας μισθός για κάθε Ελληνα εργαζόμενο.

Ας αφήσει, λοιπόν, ήσυχους τους «ανθρώπους του ενός μισθού», όπως τους αποκαλεί, ο Γιώργος Παπανδρέου. Ας μην τους κοροϊδεύει με ψευτοπατριωτικές φιλολογίες...

Αν μπορεί, ας μας πει τι θα γίνει με τους «ανθρώπους των πολλών μετοχών», τους «ανθρώπους των διανεμομένων κερδών», «τους ανθρώπους των πολλών ΑΕ», τους «ανθρώπους των 10 off shore» και όλα τα σχετικά είδη.

Γιατί, όταν μιλάμε για οικονομία και οικονομικές σχέσεις, δεν είναι όλοι ...το ίδιο «άνθρωποι» . Αντιθέτως, κάποιοι (λίγοι) «άνθρωποι» θησαυρίζουν από τη δουλειά κάποιων άλλων (πολλών) «ανθρώπων».

Κι αυτοί οι τελευταίοι, κάποια στιγμή θα εκνευριστούν πολύ και τα πράγματα θα έρθουν ανάποδα. Στο κάτω κάτω ...«άνθρωποι» είναι , πόσο ν' αντέξουν;

Γρηγοριάδης Κώστας

Αθλιοι υπηρέτες της αστικής τάξης

Οποιος άκουσε χτες το μεσημέρι τον Παπανδρέου να λέει το αμίμητο «συγκινούμαι όταν με σταματούν στο δρόμο και μου λένε "για την πατρίδα και τον μισθό μου να θυσιάσω"», μπορεί και να ξαφνιάστηκε, καθώς τέτοια εικόνα στην πραγματική ζωή δεν υπάρχει. Γιατί, άλλωστε, να αυτοχειριαστεί ο εργαζόμενος για τους καπιταλιστές που τον σφάζουν καθημερινά; Οσοι, όμως, διαβάζουν εφημερίδες ή βλέπουν τηλεοπτικά δελτία, είχαν ήδη ακούσει μέρες πριν από τους δημοσιογράφους να αναφέρονται σε δεκάδες τέτοιου τύπου απρόσωπες «ιστορίες», για κάποιους που δήθεν έσπευδαν να στηρίξουν την κυβερνητική προσπάθεια. Οι δημοσιογράφοι προετοίμαζαν το κλίμα γι' αυτό που ο Παπανδρέου θα παρουσίαζε ως προσωπική του εμπειρία, ώστε να φανεί σαν πραγματικό.

Οι μεγαλοδημοσιογράφοι δε μετέχουν απλά, αλλά οργανώνουν την πλύση εγκεφάλου των εργαζομένων, ώστε να πέσουν στις λαϊκές συνειδήσεις σαν ώριμο φρούτο τα αντιδραστικά μέτρα, ώστε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού να έχει πειστεί προκαταβολικά ότι έτσι πρέπει να γίνει και όσοι δεν πειστούν να είναι αρκούντως τρομοκρατημένοι ώστε όταν ανακοινωθούν τα μέτρα να μην ακουστεί «κιχ». Η αστική δημοσιογραφία είναι μέρος του αστικού συστήματος εξουσίας. Οι πρωθιερείς της είναι αυτοί που είχαν εφεύρει του κόσμου τις σοφιστείες για να πείσουν ότι το περιβόητο «άρθρο 4» ήταν δημοκρατικό μέτρο κι ας απαγόρευε την απεργία, ότι η απαγόρευση αυξήσεων το 1985 ήταν δημοκρατικό μέτρο κι ας έβαζε στο σεντούκι των καπιταλιστών δισεκατομμύρια από το μισθό των εργατών. Οτι το νομοσχέδιο Γιαννίτση ήταν αυτονόητη εξέλιξη κι ας έσπρωχνε στη δουλειά ως το θάνατο κι ας έστελνε τους εργάτες να γίνουν πελάτες στις ιδιωτικές ασφαλιστικές. Είναι οι ίδιοι που όταν νομοθετήθηκαν οι «ενοικιαζόμενοι εργάτες» έγραφαν πως έτσι μπαίνει τάξη στο δουλεμπόριο. Είναι οι ίδιοι που έχουν στηρίξει - πριν αναγγελθεί - κάθε αντεργατικό μέτρο.

Ο αστικός Τύπος είναι «νύχι - κρέας» με την αστική εξουσία. Το νέο στοιχείο είναι πως πλέον η εξόφθαλμη χειραγώγηση των συνειδήσεων έχει απογειωθεί. Ο βομβαρδισμός είναι ανηλεής. Γυναίκες και άνδρες καλούνται από τα δελτία ειδήσεων και τις αστικές εφημερίδες να δεχτούν ότι είναι μονόδρομος η εξαφάνιση όποιας εργατικής κατάκτησης έχει απομείνει και - ω της πρόκλησης- ότι οι αστοί λυπούνται που θα χάσουν οι εργάτες. Σε κανένα δελτίο ειδήσεων, από αυτά που διακηρύσσουν «όλοι μαζί χανόμαστε», δεν υπάρχει θέμα για την πραγματική κατάσταση των εργατών. Πουθενά δε θα μάθεις πόσα έχουν χάσει οι εργάτες ξανά και ξανά, από τότε που - 20 χρόνια πριν - μας έβαλαν στο «τούνελ», από τότε που ανήγγειλαν τα «χρυσά κουτάλια», από τότε που με τους νόμους Σιούφα κόπηκαν ασφαλιστικά δικαιώματα, δήθεν, για να έχουν οι επόμενοι, αυτοί που σήμερα όχι μόνο δε θα βγουν στη σύνταξη, αλλά καλούνται να νιώσουν και ένοχοι που οι μελλοντικές συντάξεις τους «θα ρίξουν έξω» το σύστημα.

Ολοι αυτοί πλασάρουν ωμά ό,τι πιο βάρβαρο σαν σωτηρία της πατρίδας, ενώ τα μέτρα που προωθούνται είναι βόμβες μεγατόνων που γυρνάνε την εργατική οικογένεια κοντά δυο αιώνες πίσω. Από το μετερίζι του «Ριζοσπάστη», οφείλουμε να βεβαιώσουμε πως όσο και όπως περνά από το χέρι και την πένα μας, αυτή η άθλια προπαγάνδα θα αντιμετωπίζεται με όρους μάχης στην πρώτη γραμμή του μετώπου.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ