Την περασμένη Τρίτη, ο Αλ. Τσίπρας κατά την επίσκεψη και ομιλία του στους συμβασιούχους του Δήμου Αθήνας, κατακεραύνωσε τον δήμαρχο Αθήνας, Γ. Καμίνη, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Απορώ γιατί ο δήμαρχος, ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Αθήνας, ο κ. Καμίνης, απορώ γιατί δεν ήρθε εδώ να συνεδριάσει το Δημοτικό Συμβούλιο και έψαχνε να βρει ξενοδοχείο για να συνεδριάσει. Αλλά όταν η εξουσία αποξενώνεται από τις κοινωνικές ανάγκες, όταν αποξενώνεται από τις ανάγκες της κοινωνίας και παίρνει και μια αλαζονική στάση, τότε αυτή η εξουσία γίνεται ανάλγητη (...) Και λυπάμαι ιδιαίτερα γιατί πολύ γρήγορα ο κ. Καμίνης, από ένας πετυχημένος συνήγορος του πολίτη, μετατράπηκε σε συνήγορο της κυβέρνησης, της πιο ανάλγητης κυβέρνησης που έρχεται να εφαρμόσει ένα μνημόνιο που οδηγεί τον ελληνικό λαό στη χρεοκοπία».

Η ηγεσία του ΣΥΝ γνώριζε πολύ καλά ότι ο κ. Καμίνης ήταν ο υποψήφιος δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ. Γνώριζε ακόμη καλύτερα ότι οι εκλεκτοί του δικομματισμού για τα όργανα της τοπικής διοίκησης θα εφάρμοζαν πιστά την αντιλαϊκή πολιτική του, του «μνημονίου» και του «Καλλικράτη». Παρότι τα γνώριζε όλα αυτά, στο δεύτερο γύρο των εκλογών για το Δήμο Αθήνας έδωσε «γραμμή» για Καμίνη! Ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε παραμονές του δεύτερου γύρου «οι πολίτες δεν είναι πρόβατα, το κόμμα δεν είναι τσομπάνης» και προέτρεπε σε ψήφο κατά συνείδηση. Η «Αυγή», προκειμένου να μην παρερμηνευτεί η «γραμμή», κάτω απ' αυτές τις δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα, στο πρωτοσέλιδό της ανήγγειλλε άρθρο του Γ. Καμίνη που δημοσίευε στις μέσα σελίδες της, με τον εύγλωττο τίτλο «Μαζί στο δήμο και στις γειτονιές»!

Σήμερα ο Αλ. Τσίπρας «λυπάται». Γιατί όχι; Παλιά του τέχνη κόσκινο του οπορτουνισμού, να κάνει τη «βρώμικη» δουλειά και μετά να βγάζει την ουρά του απέξω.

Στην πρόσφατη απεργιακή γενική συνέλευση των εργαζομένων στο Καζίνο - Ξενοδοχείο και Τελεφερίκ Πάρνηθας, τα διάφορα «παπαγαλάκια» της ΠΑΣΚΕ είχαν αναλάβει να σπείρουν την απογοήτευση. Μέσα από τις τοποθετήσεις τους, έλεγαν χαρακτηριστικά «ότι η κατάσταση είναι αδιέξοδη», «μήπως πρέπει να δώσουμε κάτι» και «έξω τα πράγματα είναι δύσκολα» και άλλα τέτοια. Την απάντηση την πήραν από τους ίδιους τους εργαζόμενους, που ευθέως κάλεσαν όλους αυτούς που έχουν «κουραστεί» να κάτσουν στην άκρη.

Οι εργαζόμενοι, από το βήμα της συνέλευσης, δήλωσαν ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να κάνουν πίσω από τα δικαιώματά τους και ότι θα συνεχίσουν τον αγώνα τους μέχρι τέλους. Αυτή ήταν και η καλύτερη απάντηση στα διάφορα «παπαγαλάκια» της ΠΑΣΚΕ, που, σημειωτέον, η επιχειρηματολογία τους δε διαφέρει καθόλου από την επιχειρηματολογία και τα εκφοβιστικά διλήμματα «ή δέχεστε ή χανόμαστε», με τα οποία η εργοδοσία βομβαρδίζει καθημερινά τους εργαζόμενους για να σκύψουν το κεφάλι.

Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι υπονόμευσης μιας απεργίας, οι κάθε λογής κυβερνητικοί συνδικαλιστές είναι ευφάνταστοι όταν πρόκειται να επιτελέσουν ένα τέτοιο έργο. Κλασικό παράδειγμα, η ηγεσία της ΟΙΕΛΕ, της Ομοσπονδίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, που παλιότερα καμάρωνε για την «εργασιακή ειρήνη» στον κλάδο, καμάρωνε ότι είχε γύρω στα είκοσι χρόνια να κηρύξει μια απεργία... τώρα πήρε απόφαση συμμετοχής στην απεργία των εκπαιδευτικών, που είχε προκηρυχθεί (από ΟΛΜΕ και ΔΟΕ) για τις 30 Μάρτη. Πότε πήρε την απόφαση η ΟΙΕΛΕ; Το μεσημέρι της Πέμπτης 24 Μάρτη, δηλαδή, παραμονή της αργίας της 25ης, ώστε να... έχει χρόνο να δουλευτεί η απεργία στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς μόλις δυο μέρες (Δευτέρα 28 και Τρίτη 29 Μάρτη) σε όλα τα σχολεία και φροντιστήρια!

Δικαίως μετά από αυτά, το Πανελλαδικό Συντονιστικό των Πρωτοβάθμιων Σωματείων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση επισημαίνει στους εκπαιδευτικούς: «Συνάδελφοι, η ΟΙΕΛΕ είναι επικίνδυνη και εχθρική για τους εργαζόμενους, και όταν δεν προκηρύσσει απεργία, και όταν την προκηρύσσει. Να τους γυρίσουμε την πλάτη ΤΩΡΑ»!