Μοχθούν και ιδρώνουν οι του ΛΑ.Ο.Σ. να πείσουν το λαό ότι είναι ανιδιοτελείς σωτήρες της χώρας, που τους χρωστάμε και χάρη για το «έργο» που μας προσφέρουν. Στο πλαίσιο αυτής τους της προσπάθειας ο Κ. Αϊβαλιώτης δήλωσε χτες στο ρ/σ «Κανάλι 1»: «Ναι αλλά αναλάβαμε ένα μέρος της ευθύνης λεβέντικα και αντρίκια χωρίς να μας αναλογεί. Η Αριστερά, για να σας τα πω και όπως είναι τα πράγματα έχει συγκυβερνήσει επί ένα χρόνο και με τη ΝΔ σόλο, εννοώ οι δυο τους, και με το ΠΑΣΟΚ συγκυβέρνησε στην κυβέρνηση Ζολώτα. Για να μην τρελαθούμε, και αν θυμάστε, κόντεψε εκείνη την εποχή να τα τινάξει η ελληνική οικονομία. Θυμάστε τι μπάχαλο παρέλαβε ο Μητσοτάκης το '90 και πόσο κόπο προσπάθησε να κάνει πέντε πράγματα, αν και τα έκανε με τρόπο άκομψο. Αυτά κρίθηκαν από την ιστορία. Τα λέω αυτά για να μη νομίζει η Αριστερά ότι έχει την παρθενογένεση»...

Ο,τι του φανεί του λωλοστεφανή! Αλήθεια, πιστεύουν ότι με κάτι τέτοιες φαιδρότητες θα παραγράψουν τις ευθύνες τους για το γεγονός ότι έφεραν το λαό στο χείλος της αβύσσου, για το ότι μοχθούν όχι για να σώσουν τη χώρα αλλά τα παράσιτα τους κεφαλαιοκράτες; Ποιον νομίζουν ότι κοροϊδεύουν με τις γελοιότητες που εκστομίζουν; Ο λαός ξέρει καλά ότι πληρώνει τα σπασμένα μιας πολιτικής δεκαετιών, την οποία στήριξε ο ΛΑ.Ο.Σ., ο πρόεδρος του οποίου και τα στελέχη του δεν προέκυψαν από παρθενογένεση, κομμάτι του συστήματος ήταν και πριν συγκροτηθούν στην αγέλη του ΛΑ.Ο.Σ. Μιας πολιτικής που τα έδωσε όλα στο κεφάλαιο και στο λαό μόνο βάσανα.

Οι άνθρωποι του μόχθου θυμούνται ποιοι πάλεψαν για τα δίκια τους και τα συμφέροντά τους. Ξέρουν ότι αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ πολύ νωρίτερα θα είχαν απωλέσει τα πάντα. Αν δεν υπήρχε σήμερα, η αποστολή των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου θα ήταν πολύ πιο εύκολη. Τους χαλάει τα σχέδια και γι' αυτό λυσσάνε. Αλλά δε θα τους περάσει. Ο λαός θα έχει τον τελευταίο λόγο και θα τον πει μαζί με το κόμμα του, το ΚΚΕ.

Το μόνο που επιβεβαιώνει η νέα λυσσασμένη επίθεση του κόμματος των μεγαλοεπιχειρηματιών, της ΔΗΣΥ, κατά του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, είναι το αβυσσαλέο μίσος του κατά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Μίσος που το δείχνει διαχρονικά και σε κάθε ευκαιρία. Δεν υπάρχει απεργιακή κινητοποίηση που το κόμμα της Ντ. Μπακογιάννη να μην έχει καταδικάσει ή να μην έχει μπει πρώτη και καλύτερη στις επιθέσεις κατά ταξικού κινήματος και του ΠΑΜΕ, λειτουργώντας ως αιχμή του δόρατος του μαύρου μετώπου της πλουτοκρατίας. Μόλις την περασμένη βδομάδα ζήτησε ευθέως την κατάργηση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, ενώ δεν κρύβει ότι θέλει να καταργηθεί γενικά ο συνδικαλισμός και τα συνδικάτα. Κι ενώ θέλει να μπουν στο «γύψο» τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα και οι δημοκρατικές ελευθερίες έχει το θράσος την ίδια ώρα να κάνει μαθήματα δημοκρατίας στο ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. «Η πρακτική του ΠΑΜΕ ως μετωπική οργάνωση του ΚΚΕ να εμποδίσει το διάλογο μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, δεν έχει σχέση με τη δημοκρατία», διατείνεται θρασύτατα. Δεν εκπλήσσει βέβαια κανέναν, αφού μετράει τη δημοκρατία με το μέτρο των καπιταλιστών, που θεωρούν ότι πίσω από τις πόρτες των εργοστασίων δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από το δίκιο του αφεντικού, ενώ γενικότερα θεωρεί δημοκρατικό να εξαθλιώνεται η πλειοψηφία του λαού για χάρη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας μιας χούφτας μονοπωλίων. Με άλλα λόγια, θεωρούν τη δικτατορία των μονοπωλίων ως την πιο τέλεια δημοκρατία. Αυτή τη δημοκρατία η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα δεν μπορεί παρά να θέλουν να την ανατρέψουν, να πάρουν στα χέρια τους την εξουσία και να εγκαθιδρύσουν τη δική τους δημοκρατία, τη δική τους οικονομία. Αυτά είναι οργανικά δεμένα.