«Δε φθάνει που έστειλαν τους Ιταλούς στρατιωτικούς και καραμπινιέρους να σκοτωθούν στης "μητέρας όλων των μαχών" τη μάνα προς χάριν του Προέδρου Πίθηκα Μπους, προσέτι έστησαν και πάνω στις σορούς των το γνωστό μιλιταριστικό πανηγύρι των τελετών μετά κηδείας, των επικηδείων, μετά παρασήμων. Ταρατατζούμ η μπάντα, ω ονόρε ντε λα πάτρια ο κ. νομάρχης, οι παπάδες, οι λακέδες με τις λιβρέες και ο δυστυχής εθνικός ύμνος...

Βεβαίως και η τηλεοπτική κάλυψη! Να θρηνήσει το έθνος τα τέκνα του μ' όλες τις τιμές και τις αναγκαίες διακοπές για διαφημίσεις...». Του Στάθη, από τον «ναυτίλο» του, στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία».

Σε νέο μήλον της έριδος ανάμεσα στους ισχυρούς της Γης εξελίσσεται η υπόθεση των ιρανικών πυρηνικών προγραμμάτων, και μάλιστα με όρους και συνθήκες που θυμίζουν τα όσα διαδραματίστηκαν στην υπόθεση του Ιράκ. Ενα εξαιρετικά ενδιαφέρον στοιχείο, όμως, είναι η ανάμειξη του «ισραηλινού παράγοντα», ο οποίος, πολύ πιο ανοιχτά, από ό,τι στο Ιράκ, πυρπολεί κάθε προσπάθεια αποκλιμάκωσης.

Επιμένοντας σε μια τακτική που έχει αρχίσει εδώ και αρκετές βδομάδες, ο αρχηγός των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, της γνωστής, σε όλους, Μοσάντ, δήλωνε τις προάλλες με κατηγορηματικό τρόπο ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Αμυνας της ισραηλινής Βουλής, ότι «το πυρηνικό οπλικό πρόγραμμα του Ιράν απειλεί την ύπαρξη του Ισραήλ». Ο Μέιρ Νταγκάν υποστήριξε ότι η «απειλή αυτή είναι η μεγαλύτερη που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει το Ισραήλ από την πρώτη ημέρα της ίδρυσής του» και τόνισε ότι «αν η διεθνής κοινότητα δεν αντιμετωπίσει το κίνδυνο, το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του».

Πάντως, εκτός από τη διαρκώς κλιμακούμενη πολεμική ρητορική του Τελ Αβίβ ενάντια στο Ιράν, κάνει εντύπωση και το γεγονός πως οι δηλώσεις Νταγκάν συνέπεσαν με τις επίσημες διαπιστώσεις του Χαβιέ Σολάνα, εκ μέρους της ΕΕ, ότι η Τεχεράνη «τηρεί εντιμότατη στάση, πλέον, απέναντι στη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας». Δηλώσεις, οι οποίες έγιναν λίγες ώρες πριν από τη συνάντηση ισραηλινής κυβερνητικής αντιπροσωπείας με τους ΥΠΕΞ της ΕΕ, όπου, μάλιστα, η ατμόσφαιρα δεν αποδείχτηκε, τελικά, ιδιαιτέρως φιλική, με αφορμή τις εξελίξεις στο Παλαιστινιακό. Ανάλογη ήταν η ατμόσφαιρα στην προχτεσινή συνάντηση του Κ. Πάουελ με τους Κοινοτικούς ομολόγους του, όταν συζητήθηκε το θέμα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν και οι σχετικές πρωτοβουλίες χωρών - μελών της ΕΕ στον ΟΗΕ.

Προφανώς, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, δεν αναφέρονται μόνο στο Ιράκ, αλλά συμπεριλαμβάνουν την ευρύτερη περιοχή της Μέσης και Εγγύς Ανατολής. Μιας περιοχής ιδιαίτερα πλούσιας σε πετρέλαια και άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές και με ξεχωριστή γεωστρατηγική σημασία, όπως όλοι γνωρίζουν.