Στο «κυνήγι των επενδύσεων» εντάσσεται από το κυβερνητικό επιτελείο ο κύκλος επισκέψεων που θα πραγματοποιήσει το επόμενο διάστημα ο πρωθυπουργός αρχίζοντας τη Δευτέρα από το Κατάρ. Αν κάτι διαφοροποιεί τα πρωθυπουργικά ταξίδια από αυτά των προκατόχων του, που έγιναν για τον ίδιο σκοπό, είναι ότι αυτή τη φορά η «μοιρασιά της πίτας», δηλαδή των ελληνικών πλουτοπαραγωγικών πηγών στα ξένα μονοπώλια, έχει μάλλον ολοκληρωθεί και πλέον η συζήτηση γίνεται «επί του πρακτέου». Τη μοιρασιά αυτή δεν την κρύβουν πλέον κυβερνητικά στελέχη που ασχολούνται με το θέμα της προσέλκυσης επενδύσεων. «Σε γενικές γραμμές, έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο των επενδύσεων», δηλώνουν χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα του Capital και δε διστάζουν να γίνουν πιο συγκεκριμένα: «Οι Γερμανοί ενδιαφέρονται για την ενέργεια και τους φυσικούς πόρους (ανανεώσιμες πηγές, φυσικοί πόροι), οι Ρώσοι και οι Γάλλοι για το σιδηρόδρομο (ΤραινΟΣΕ, με την επισήμανση ότι οι πρώτοι βρίσκονται "πιο κοντά"), οι Κινέζοι για τα λιμάνια (Πειραιά, Θεσσαλονίκης αλλά και Καβάλας), οι Καταριανοί για real estate ("φιλέτα" στο τόξο Σούνιο - Φάληρο όπως το Ελληνικό αλλά και ο Αστέρας Βουλιαγμένης, ενώ παραμένει το ενδιαφέρον για τον Αστακό), Ισραηλινοί επίσης για real estate, αναφέρουν οι ίδιες κυβερνητικές πηγές». Συμπληρώνουν επίσης ότι «καναδικοί επιχειρηματικοί όμιλοι επικεντρώνονται σε θέματα ορυκτού πλούτου (χρυσός, μεταλλεία)», ενώ ο αμερικανικός παράγοντας «παρακολουθεί στενά τις διεργασίες στο μέτωπο των αποκρατικοποιήσεων και εκδηλώνει ιδιαίτερη προσοχή για ενεργειακά ζητήματα...». Ο λαός όμως δεν πρέπει να τρέφει ψευδαισθήσεις. Από αυτές τις επενδύσεις μόνο οι επιχειρηματικοί όμιλοι στη χώρα θα ωφεληθούν, από πιθανές συμπράξεις. Ο,τι επενδύσεις και αν γίνουν, οι εργασιακές συνθήκες θα είναι οι σημερινές, ίσως και χειρότερες, με μισθούς πείνας και ωράρια - λάστιχο...

Φύκια για μεταξωτές κορδέλες πουλάνε συγκυβέρνηση - τραπεζικό κεφάλαιο στα λαϊκά νοικοκυριά που έχουν βρεθεί αντιμέτωπα με τις άγριες ανατροπές που επιβάλλονται στις ζωές τους τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της φιλομονοπωλιακής πολιτικής που αναγκάζει το λαό να πληρώσει την καπιταλιστική κρίση. Ετσι, την ώρα που χιλιάδες από αυτά έχουν μπροστά τους το φάσμα της χρεοκοπίας, η κυβέρνηση επεξεργάστηκε μαζί με τους τραπεζίτες ένα σχέδιο που θα εξασφαλίσει στις τράπεζες ότι θα εισπράξουν ένα μέρος από τα δάνεια που αδυνατούν να πληρώσουν τα νοικοκυριά, που έχουν δει να ανατρέπονται βίαια τα οικονομικά δεδομένα με τα οποία είχαν πάρει πριν από κάποια χρόνια τα δάνεια. Αυτό το σχέδιο το «σερβίρουν» στα λαϊκά στρώματα τάχα ως ρυθμίσεις... ανακούφισης των δανειοληπτών, και μάλιστα, την ώρα που στο τέλος οι οφειλέτες που υποτίθεται ότι θα βοηθηθούν, συνολικά το δάνειο που πήραν θα το πληρώσουν ακριβότερα! Κι αυτό γιατί, όπως ανακοινώθηκε, η τετραετής «περίοδος χάριτος», που σχεδιάζεται -υπό την έγκριση της τρόικας- να δοθεί, προστίθεται στη διάρκεια του δανείου που προβλεπόταν από την αρχική του σύμβαση και μετά το πέρας της επανέρχονται οι αρχικά συμφωνημένοι όροι. Δεδομένου ότι η «περίοδος χάριτος» θα είναι 4 χρόνια κατά τα οποία ο δανειολήπτης θα πληρώνει μόνο τόκους με 1,5% επιτόκιο, σημαίνει ότι όποιος τελικά ενταχθεί στη ρύθμιση θα πληρώσει για επιπλέον τέσσερα χρόνια δόσεις τόκων με 1,5%.

Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ, οι φτωχοί αγρότες, δεν έχουν να περιμένουν καμία ανακούφιση από αυτούς που τους καταδικάζουν στη φτώχεια για να σωθούν τα καπιταλιστικά κέρδη. Μόνο με ριζικά διαφορετικές πολιτικές, με αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους και με έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, με το λαό στην εξουσία και όχι το κεφάλαιο και τα μονοπώλια, μπορούν να ελπίζουν.