ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ανακάλυψε ... ρελάνς του ΚΚΕ

Γρηγοριάδης Κώστας

«Ρελάνς του ΚΚΕ», ανακάλυψε αίφνης ο υπουργός Οικονομικών, με αφορμή τις ξεκάθαρες τοποθετήσεις των κομμουνιστών ότι ο λαός δε χρωστάει δεκάρα σε κανέναν και ότι τα δημόσια χρέη, που έχει προκαλέσει η πολιτική στήριξης των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, πρέπει να πληρωθούν από τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών. Αξιολογώντας, μάλιστα, τις θέσεις αυτές, υποστηρίζει ότι «δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά».

Ο υπουργός μιλάει για «ρελάνς». Κακώς. Το ΚΚΕ - και αυτό το ξέρουν ακόμα και οι πέτρες, αποκλείεται να μην το γνωρίζει ο ίδιος - ουδέποτε συμμετείχε σε παιχνίδια πλειοδοσίας απέναντι σε αιτήματα και πολιτικές τοποθετήσεις, αλλά διαμορφώνει τις θέσεις του με βάση σταθερές αξίες και αρχές. Αλλοι είναι εκείνοι που, για να υφαρπάξουν την ψήφο των εργαζομένων, αξιοποιούν τις «μπλόφες» και τις «ρελάνς».

Ο υπουργός κάνει ότι δε γνωρίζει τις θέσεις του ΚΚΕ. Κακώς. Οι κομμουνιστές, σε σχέση με τα δημόσια χρέη και ελλείμματα, αταλάντευτα υποστηρίζουν μία και μόνη θέση. Το χρέος και τα ελλείμματα δημιουργήθηκαν προκειμένου να διευκολυνθεί η επιχειρηματική κερδοφορία και ως εκ τούτου οι εργαζόμενοι δεν πρέπει ούτε να τα αναγνωρίσουν, ούτε να δεχτούν τις αντιλαϊκές πολιτικές που επιβάλλονται στο όνομα της πληρωμής τους.

Ο υπουργός υποστηρίζει ότι «δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά». Κακώς. Το μη σοβαρό, το απαράδεκτο είναι να υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που υιοθετούν την άποψη ότι ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του παραγόμενου πλούτου της χώρας θα πρέπει να καταβάλλεται στα κοράκια των τραπεζών. Το μη σοβαρό και απαράδεκτο είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει συμφωνήσει με ΕΕ και ΔΝΤ να πληρώσει μέσα σε τρία μόνο χρόνια στους λεγόμενους διαχειριστές του δημόσιου χρέους πάνω από 130 δισ. ευρώ, ποσά που κατακλέβει από τα λαϊκά στρώματα. Το απαράδεκτο στη συνείδηση των εργαζομένων είναι να πετσοκόβονται οι μισθοί, να καταργούνται οι συντάξεις, να καταργείται κάθε δικαίωμα για εργασία, να λεηλατούνται τα λαϊκά στρώματα, μόνο και μόνο για να τη βγάλουν καθαρή μια χούφτα εκπρόσωποι της οικονομικής ολιγαρχίας. Να μη νομιμοποιήσουν τα χρέη και την πολιτική που τους εξοντώνει, αγώνας ως την ανατροπή της εξουσίας τους.

Τα συμφέροντα του κεφαλαίου ποτισμένα στο αίμα...

Η νέα ιμπεριαλιστική επιδρομή που εξελίσσεται στη Λιβύη, με το πρόσχημα της «σωτηρίας ανθρώπινων ζωών» από τον Μ. Καντάφι, που βεβαίως συνεργαζόταν με τους ιμπεριαλιστές και τα μονοπώλιά τους, αποκαλύπτει για άλλη μια φορά την υποκρισία των ΝΑΤΟικών σφαγέων που μόνο τα τελευταία χρόνια έχουν ματοκυλίσει με το ίδιο πρόσχημα τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ. Και το παράδειγμα της Λιβύης δείχνει ότι ο ιμπεριαλισμός είναι αδίστακτος, ιδιαίτερα σήμερα που βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση. Η βιασύνη του γαλλικού ιμπεριαλισμού, που επιδίωξε την πρωτοκαθεδρία στη δολοφονική επιχείρηση, καταγράφει και την πρεμούρα του να ανακτήσουν τα γαλλικά μονοπώλια καλύτερες θέσεις στο πλιάτσικο στις χώρες της Βόρειας Αφρικής, να έχουν προνομιακές σχέσεις με τη διάδοχη κατάσταση, στον ανταγωνισμό τους με τους ...συμμάχους τους.

... καπιταλισμός και πόλεμος πάνε μαζί

Αλλωστε, η γαλλική αστική τάξη και ο Πρόεδρος Σαρκοζί επιχείρησαν να προχωρήσουν τη λεγομένη Ευρωμεσογειακή Ενωση για να «φάνε πάγο» από τη Γερμανία, ωστόσο τα σχέδια των γαλλικών μονοπωλίων γίνεται προσπάθεια να ξαναζεσταθούν και εκεί αποσκοπούν οι πολεμικές επιχειρήσεις και η αναδιάταξη συσχετισμών, το πιθανό ξαναχάραγμα συνόρων και σφαιρών επιρροής. Μέσα από την καταστροφή, θα βρουν διέξοδο και ανενεργά κεφάλαια.

Οχι τυχαία, η γαλλική κυβέρνηση για λογαριασμό της αστικής τάξης, είναι η μόνη που αναγνώρισε ως μόνο νόμιμο εκπρόσωπο της Λιβύης το λεγόμενο μεταβατικό Εθνικό Συμβούλιο των δυνάμεων που επιδιώκουν την ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι, που έχει επικεφαλής πρώην υπουργούς του. Η όλη εξέλιξη της σύγκρουσης, όπου γρήγορα η λεγόμενη αντιπολίτευση βρέθηκε με όπλα δείχνει ότι υπήρχε κάλυψη και προετοιμασία από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Οι λαοί μιας ευρύτερης περιοχής, που ξεκινάει από τη Βόρεια Αφρική και φτάνει έως τη Μέση και Εγγύς Ανατολή, με τεράστιο φυσικό πλούτο, παγκόσμιες ενεργειακές πηγές και γεωστρατηγικό κόμβο των ενεργειακών δρόμων (αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου) θα βρίσκονται στο στόχαστρο όσο δε δυναμώνει η πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση. Οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα θα γίνουν αφέντες στον τόπο τους, μόνο χτίζοντας τη δική τους εξουσία που ο φυσικός πλούτος θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία και θα μπαίνει στην υπηρεσία των λαών.

«Ποιότητα» πολιτικής

Γρηγοριάδης Κώστας

Είναι κι αυτό μια ένδειξη της «ποιότητας» των δυνάμεων που συνθέτουν το αστικό πολιτικό σύστημα. Αναφερόμαστε στη διαμάχη ανάμεσα στον ΛΑ.Ο.Σ. και στη ΝΔ με «μήλον της Εριδος» τον πρώην βουλευτή της δεύτερης Α. Λιάσκο. Την περασμένη βδομάδα, ο ΛΑ.Ο.Σ. ανακοίνωσε εν χορδαίς και οργάνω την προσχώρηση σ' αυτόν του Α. Λιάσκου. Λίγο μετά, ο πρώην βουλευτής της ΝΔ διέψευσε ότι προσχωρεί στον ΛΑ.Ο.Σ. και ο ΛΑ.Ο.Σ. απάντησε με μια ανακοίνωση, με την οποία τον καλούσε να παραλάβει την ηχογραφημένη συνομιλία του με τον Γ. Καρατζαφέρη! Ο Α. Λιάσκος κατήγγειλε ότι η ανακοίνωση αυτή «συνιστά δημόσια ομολογία ποινικού αδικήματος», «αθλιότητα» και «βαρύτατη προσβολή των ατομικών μου δικαιωμάτων». Συμπλήρωσε, δε, πως «το αδίκημα αυτό του κ. Καρατζαφέρη θα είχε, ήδη, προκαλέσει την παρέμβαση του εισαγγελέα, εάν ο κ. Καρατζαφέρης δεν εκαλύπτετο από τη βουλευτική ασυλία».

Προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ο ΛΑ.Ο.Σ. ανταπάντησε πως η συνομιλία ηχογραφήθηκε για να χρησιμοποιηθεί για διαφήμιση! Ακολούθησαν κι άλλες ανακοινώσεις, με τις οποίες το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη κατήγγειλε ευθέως ότι ο Α. Λιάσκος δέχτηκε σφοδρές πιέσεις, εκβιασμούς και απειλές απ' τη ΝΔ και για το λόγο αυτό υπαναχώρησε, όντας «αδύναμος και φοβικός»!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι επικίνδυνοι, πρέπει να ανατραπούν

Το εξελισσόμενο ματοκύλισμα στη Λιβύη αποδεικνύει, για μια ακόμα φορά, πως οι ιμπεριαλιστές είναι αδίστακτοι και πως όσο βαθαίνει η κρίση του συστήματός τους τόσο πιο επικίνδυνοι θα γίνονται. Το μαρτυρούν όλες οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή από τα Βαλκάνια ως τον Καύκασο κι από τη βόρεια Αφρική ως τη Μέση Ανατολή. Αυτό που χαρακτηρίζει αυτήν την περίοδο τις εξελίξεις είναι η ένταση των αντιθέσεων ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων, καθώς διεκδικούν ο καθένας ξεχωριστά κι όλοι μαζί σε βάρος των λαών της περιοχής τον ενεργειακό πλούτο, όπως και τον έλεγχο των περασμάτων πρώτων υλών.

Σ' αυτόν τον πόλεμο έχουν ριχτεί ισχυρότατα μονοπώλια, ιμπεριαλιστικές ενώσεις και ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που μπλέκονται όλοι μαζί σ' ένα «κουβάρι» αντιθέσεων και διαπάλης. Τα προσχήματα πολλά και η διαπάλη τους συχνά ξεφεύγει από τα λεγόμενα ειρηνικά μέσα, καταφεύγει στην ανοιχτή στρατιωτική βία. Στην πρώτη γραμμή αυτής της διαπάλης βρίσκεται και η Ελλάδα, που, με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης, στηρίζει όχι μόνο πολιτικά - ηθικά, αλλά και στρατιωτικά τις εξελισσόμενες επεμβάσεις. Προβάλλει, μάλιστα, σαν προσόν της το γεγονός ότι η χώρα μας διαθέτει τρεις βάσεις έτοιμες για άμεση στρατιωτική δράση (τη Σούδα, τον Αραξο και το Ακτιο).

Ο πόλεμος δεν ξέσπασε σαν κεραυνός εν αιθρία. Οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ που εμφανίζονται να πρωταγωνιστούν έχουν έτοιμες από καιρό τις δυνάμεις ταχείας επέμβασης για επεμβάσεις σε όλη την υδρόγειο, ξεχωριστά ή σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ. Τα προσχήματα γνωστά: Για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», την «πρόληψη των συγκρούσεων και τη διατήρηση της ειρήνης», τις «ανθρωπιστικές αποστολές», την «ενεργειακή ασφάλεια» ως και τις «κλιματικές αλλαγές». Σ' αυτό το πλαίσιο, το μακέλεμα στη Λιβύη δεν είναι ένας ακόμη πόλεμος κάπου στον κόσμο. Είναι η άμεση επαναβεβαίωση ότι ο ιμπεριαλισμός γίνεται συνεχώς και πιο επικίνδυνος για τους λαούς της Μέσης Ανατολής, για τους λαούς σε όλο τον κόσμο. Γιατί οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και οι μεταβολές στην οικονομική, και συνεπώς πολιτική και στρατιωτική, ισχύ των καπιταλιστικών κρατών, οδηγούν στον ανταγωνισμό για το ξαναμοίρασμα των αγορών.

Μ' αυτά τα δεδομένα χρειάζεται να εστιαστεί η προσοχή σ' αυτό που και χτες τόνισε η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, ότι με αφορμή και αυτόν τον πόλεμο «στο προσκήνιο έρχεται το ουσιαστικό ζήτημα και αυτό είναι ο ιμπεριαλισμός - καπιταλισμός, γιατί αυτός φέρνει μαζί του τον πόλεμο όπως η χελώνα φέρνει το καβούκι της». Η καπιταλιστική κρίση είναι βέβαιο πως θα πολλαπλασιάσει τις εστίες πολέμου. Και καθώς σ' αυτόν τον πόλεμο η ελληνική αστική τάξη παίρνει μέρος με όλα τα πανιά ανοιχτά διεκδικώντας μερίδιο στη λεία, γίνεται ακόμα πιο καθαρό πως η απεμπλοκή από το άρμα του πολέμου, συνολικά από τα σχέδια του ιμπεριαλισμού, προϋποθέτει άλλο δρόμο για τη χώρα. Αυτό οδηγεί αναγκαστικά και τη λαϊκή πάλη ενάντια στον πόλεμο σε πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, σε πάλη ενάντια στην τάξη που βρίσκεται στην εξουσία και την ίδια την εξουσία που συμμετέχει στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, σε πάλη για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία για να σταματήσει ο λαός μας να είναι θύτης και θύμα.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ